Mercury (Hg) is one of the most haz

Mercury (Hg) is one of the most hazardous contaminants in
aquatic environments recognized by the European Water Framework
Directive (WFD) as a high priority environmental pollutant.
Its high mobility, persistence and lipophilicity (Nunes et al.,
2008) may lead to severe widespread environmental problems
due to its tendency to bioaccumulate, and toxicity for wildlife
and humans (e.g. Coelho et al., 2008; Nfon et al., 2009).
The accumulation of mercury from nonpoint sources and direct
discharges from industrial factories in aquatic ecosystems, where
local populations extensively use resources, is also a serious conservation
and human health concern in coastal areas (Selin,
2009; Costa et al., 2012). Estuaries may constantly receive mercury
discharges being sediments repositories of this contaminant, and
consequently a potential source of mercury for the aquatic environment
(De Marco et al., 2006). In turns, mercury biotransfers
up to the food chain via both benthic and pelagic pathways (Coelho
et al., 2008; Chen et al., 2009), being the contamination a dangerous
risk to the estuarine species most of them representing high
ecological and economic interest. Moreover, other risks are
involved, namely, considering edible species, food safety and lastly
public health (Karagas et al., 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรอท (Hg) เป็นสารปนเปื้อนอันตรายที่สุดในหนึ่ง
สภาพแวดล้อมทางน้ำรู้จักกรอบน้ำยุโรป
คำสั่ง (WFD) เป็นความสำคัญด้านสิ่งแวดล้อมมลพิษได้
ความคล่องตัวสูง มีอยู่ และ lipophilicity (Nunes et al.,
2008) อาจนำไปสู่ปัญหาสิ่งแวดล้อมอย่างกว้างขวางรุนแรง
เนื่องจากแนวโน้มของการ bioaccumulate ความเป็นพิษในสัตว์ป่า
และมนุษย์ (เช่นกระต่ายตุ๊กตาเกาหลี et al, 2008 Nfon et al., 2009) .
สะสมของปรอท จากแหล่ง nonpoint และตรง
discharges จากโรงงานอุตสาหกรรมในระบบนิเวศทางน้ำ ที่
ประชากรท้องถิ่นอย่างกว้างขวางใช้ทรัพยากร ยังเป็นการอนุรักษ์อย่างจริงจัง
และสุขภาพของมนุษย์ที่เกี่ยวข้องในพื้นที่ชายฝั่งทะเล (Selin,
2009 คอส et al., 2012) บริเวณปากแม่น้ำอย่างต่อเนื่องอาจได้รับสารปรอท
ปล่อยถูก repositories ตะกอนของสารปนเปื้อนนี้ และ
ดังนั้นแหล่งที่มีศักยภาพของปรอทในสิ่งแวดล้อมน้ำ
(De Marco และ al., 2006) ในเปิด ปรอท biotransfers
ถึงห่วงโซ่อาหารผ่านทางเดินธรรมชาติ และเกี่ยวกับ (กระต่ายตุ๊กตาเกาหลี
et al., 2008 เฉิน et al., 2009), การปนเปื้อนที่เป็นอันตราย
ความเสี่ยงเพื่อให้สายพันธุ์ปากแม่น้ำส่วนใหญ่จะแสดงสูง
สนใจระบบนิเวศ และเศรษฐกิจ นอกจากนี้ มีความเสี่ยงอื่น ๆ
เกี่ยวข้อง ได้แก่ พิจารณาชนิดกิน ความปลอดภัยของอาหาร และสุดท้าย
สาธารณสุข (Karagas et al., 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปรอท (Hg) เป็นหนึ่งในสารปนเปื้อนที่เป็นอันตรายมากที่สุดใน
สภาพแวดล้อมที่น้ำได้รับการยอมรับโดยยุโรปกรอบน้ำ
Directive (WFD) เป็นลำดับความสำคัญสูงมลพิษสิ่งแวดล้อม
คล่องตัวสูงของมันติดตาและ lipophilicity (Nunes, et al.,
2008) อาจนำไปสู่ความรุนแรง ปัญหาสิ่งแวดล้อมอย่างกว้างขวาง
เนื่องจากแนวโน้มที่จะสะสมทางชีวภาพและความเป็นพิษสำหรับสัตว์ป่า
และมนุษย์ (เช่น Coelho et al, 2008;.. nfon et al, 2009)
การสะสมของสารปรอทจากแหล่ง Nonpoint และตรง
ปล่อยจากโรงงานอุตสาหกรรมในระบบนิเวศน้ำ ที่
ประชากรในท้องถิ่นอย่างกว้างขวางใช้ทรัพยากรยังเป็นอนุรักษ์อย่างจริงจัง
และความห่วงใยสุขภาพของมนุษย์ในพื้นที่ชายฝั่งทะเล (Selin,
2009. คอส et al, 2012) อ้อยอย่างต่อเนื่องอาจได้รับสารปรอท
ปล่อยเป็นที่เก็บตะกอนของสารปนเปื้อนนี้และ
จึงเป็นแหล่งที่มีศักยภาพของปรอทต่อสิ่งแวดล้อมทางน้ำสำหรับ
(เดอมาร์โกและคณะ. 2006) ในรอบ biotransfers ปรอท
ถึงห่วงโซ่อาหารผ่านทางเดินหน้าดินและทะเลทั้งสอง (Coelho
et al, 2008;.. เฉินและคณะ, 2009) การปนเปื้อนที่เป็นอันตราย
มีความเสี่ยงกับสายพันธุ์น้ำเค็มที่สุดของพวกเขาเป็นตัวแทนสูง
นิเวศวิทยาและเศรษฐกิจ ดอกเบี้ย นอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงอื่น ๆ ที่
เกี่ยวข้องคือสายพันธุ์ที่กินได้พิจารณาความปลอดภัยของอาหารและสุดท้าย
สาธารณสุข (Karagas และคณะ. 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรอท ( Hg ) เป็นหนึ่งของสารปนเปื้อนที่อันตรายที่สุดในสภาพแวดล้อมที่ได้รับการยอมรับโดย Directive น้ำ

น้ำกรอบยุโรป ( WFD ) เป็นลำดับความสำคัญสูงสิ่งแวดล้อมมลพิษ .
คล่องตัวสูง เก็บรักษา และ lipophilicity ( นูนส์ et al . ,
2008 ) อาจนำไปสู่ปัญหาสิ่งแวดล้อมที่รุนแรงอย่างกว้างขวาง
เนื่องจากแนวโน้มที่จะ bioaccumulate และความเป็นพิษของสัตว์ป่า
และมนุษย์ ( เช่น Coelho et al .2551 ; nfon et al . , 2009 ) .
สะสมของสารปรอทจากแหล่ง Nonpoint และการจำหน่ายโดยตรงจากโรงงานอุตสาหกรรมในระบบนิเวศน้ำ

ประชากรที่ใช้ทรัพยากรท้องถิ่นอย่างกว้างขวาง ยังเป็นการอนุรักษ์ และปัญหาสุขภาพที่ร้ายแรง
มนุษย์ในพื้นที่ชายฝั่ง ( เซลีน
, 2009 ; คอสตา et al . , 2012 ) . อ้อยอาจได้ตลอดเวลารับปรอท
การไหลของตะกอนที่เก็บสิ่งปนเปื้อน และ
จากนั้นแหล่งศักยภาพของปรอทสำหรับ
สิ่งแวดล้อมทางน้ำ ( de Marco et al . , 2006 ) ในรอบ biotransfers ปรอท
ถึงห่วงโซ่อาหาร ผ่านทั้งสัตว์ทะเลและวิถี ( Coelho
et al . , 2008 ; Chen et al . , 2009 ) , การปนเปื้อนที่เสี่ยงอันตราย
กับน้ำเค็มสายพันธุ์มากที่สุดของพวกเขาสูง
แทนความสนใจทางนิเวศวิทยาและเศรษฐกิจ นอกจากนี้ ความเสี่ยงอื่น ๆที่เกี่ยวข้อง ได้แก่ พิจารณาบริโภค
, ชนิด , อาหารปลอดภัย และสุดท้าย
สาธารณสุข ( karagas et al . , 2012 )