Home sweet home, son." his dad park

Home sweet home, son." his dad parked the car at the driveway of their huge house.
"Can't believe I haven't been here for 6 years." Kai breathed with an amused face, getting down the care.
Kai checked in into his room. His room no longer was filled with comic books or Spider-man comforter. It had been stocked with brand new computer, queen sized bed, smart Tv and everything else a young adult's room would have.
He lounged on his bed, sprawling his arms legs wide, probably feeling jet-lagged. He took aa short nap for some minutes before he heard the door open.
"Kai. They're back. Come down." his dad ordered.
Kai hummed an okay in reply before getting off the bed, stretching.
"Where's he?!" he could hear his stepmother coo happily at the bottom of the stairs. They were all still happy to see him even though they had just met him last summer.
"Mom." Kai smiled, climbing down the stairs.
"Kai yah! Congratulations!" she jumped onto Kai, hugging him.
"Thanks. Thanks. Mom, can't breathe." Kai gave a genuine grin pulling away. It was just him who didn't feel connected to her. But she never had treated him less than her own son.
"We're really sorry we couldn't be for your graduation." she gave a sad look.
"Nah. No worries." Kai waved it off.
"He's upset, I can tell." his dad put in, smirking.
"Oh hold on. Sehunna. Come here, darling." his mom turned around. Kai hadn't noticed the boy standing at the doorstep, hesitating to come in. "It's okay, Sehunna. It's just Kai. We told you he's coming home today, right."
Kai stepped closer to get a clearer view of his stepbrother. Kai's mouth fell open. Sehun looked nothing like when he last saw him. Kai had seen the family pictures that his parents sent occasionally, but Sehun always hung his head so low in the photos that Kai could not even bother to look closer.
But watching Sehun's face flustered, tensed and ridiculously perfect face, Kai could have choked. "Sehun?" his voice was only a whisper when he called out his name. Sehun still had his head hung low. He always had, even since they were kids. Part of the disability.
Sehun's mom slowly pulled him into the house, stroking his arm. "Don't worry. It's just your brother." she assured. Finally, she managed to stand Sehun slightly distant from Kai. Kai snapped his mouth close, but still staring at Sehun. Kai had to duck a little to get a better view of Sehun's face. For a moment, Kai was jealous. Jealous of Sehun's beautiful features.
"Hey, Sehun." Kai acted cool though he was having butterflies in his stomach.
Sehun just wouldn't look up at Kai. Instead of welcoming his stepbrother home, Sehun abruptly turned away and ran upstairs.
"That went better than I thought." Kai's dad patted on his shoulder, smiling. "Come on. Honey, what's for lunch?" he turned to his wife while Kai slapped himself back to reality after being totally smitten by his stepbrother.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หวาน บุตร."พ่อของเขาจอดรถที่ลานบ้านขนาดใหญ่ของการ"ไม่เชื่อว่า ฉันยังไม่เคยนี่ 6 ปี" ไก่หายใจ ด้วยหน้าเพลิดเพลิน การลงการดูแลไก่เช็คอินเข้าห้องพัก ห้องพักไม่ได้เต็มไป ด้วยหนังสือภาพการ์ตูนหรือผาหมสไปเดอร์แมน มีการเก็บกับคอมพิวเตอร์ใหม่ เตียงขนาดควีน สมาร์ททีวี และทุกอย่างที่ห้องของผู้ใหญ่ที่เด็กจะมีเขา lounged บนเตียง พิการแขนขาทั่ว อาจรู้สึกไม่ทัน เขาเอาแน็ปเอเอสั้นบางนาทีก่อนที่เขาได้ยินเปิดประตู"ไก่ พวกเขากำลังกลับมา พ่อของเขาสั่งซื้อมาลง"ไก่ hummed เคการตอบกลับก่อนที่จะปิดเตียง ยืด"เขา!" เขาอาจได้ยินแม่เลี้ยงของเขา coo อย่างมีความสุขที่ด้านล่างของบันไดนั้น พวกทั้งยังยินดีที่จะเห็นเขาแม้ว่าพวกเขามีเพียงได้พบเขาร้อนล่าสุด"แม่" ไก่ยิ้ม ปีนลงบันได"ไก่ yah ขอแสดงความยินดี "เธอไปบนไก่ กอดเขา"ขอบคุณ ขอบคุณ คุณแม่ ไม่สามารถหายใจ" ไก่ให้รอบ ๆ ไร้แท้ดึงไป เป็นเพียงคนที่ไม่ได้รู้สึกเชื่อมต่อกับเธอนั้น แต่เธอไม่เคยมีพระองค์น้อยกว่าบุตรของตนเอง"เราจริง ๆ ขออภัยเราไม่สามารถจะจบการศึกษาของคุณ" เธอให้ดูเศร้า"ไม่ ไม่ต้องกังวล" ไค waved มันปิด"เขาเป็นทุกข์ร้อน ผมสามารถบอกได้" พ่อของเขาใส่ใน smirking"โอ้ เก็บ Sehunna มาที่นี่ ดาร์ลิ่ง"คุณแม่ของเขาเปิดรอบ ไก่ไม่ได้สังเกตเห็นเด็กผู้ชายยืนอยู่หน้าประตูโรงแรม hesitating ไปมาค่ะ "ได้ล่ะ Sehunna มันเป็นเพียงไก่ เราบอกคุณเขามาบ้านวันนี้ ขวา"ไก่ก้าวใกล้จะได้รับมุมมองที่ชัดเจนของเขา stepbrother ปากของไก่ตกเปิด Sehun เหมือนไม่มีอะไรเมื่อเขาล่าสุดเห็นเขา ไก่เห็นภาพครอบครัวที่พ่อแม่ส่งบางครั้ง แต่ Sehun เสมอแขวนศีรษะต่ำเพื่อถ่ายที่ไก่ไม่ได้รำคาญมองใกล้ แต่ดู Sehun ของเผชิญหน้าเกิดความสับสน tensed และโก ridiculously ไก่ไม่ได้อุด "Sehun " เสียงของเขาได้เพียง whisper เมื่อเขาเรียกชื่อของเขา นอกจากนี้ Sehun ยังมีต่ำค้างเขาใหญ่ เขาจะได้ แม้แต่เนื่องจากพวกเด็ก ส่วนหนึ่งของการพิการ Sehun ของแม่ช้า ๆ ดึงเขาเข้าบ้าน ตบแขนของเขา "ช่างเถอะ มันเป็นเพียงของคุณพี่"เธอมั่นใจ ในที่สุด เธอจัดการเพื่อยืน Sehun เล็กน้อยไกลจากไก่ ไก่จัดชิดปากปิด แต่ยัง จ้อง Sehun ไก่กับเป็ดน้อยจะดูดีกว่าผิวหน้าของ Sehun ได้ ช่วง ไก่ถูกอิจฉา อิจฉาสวยงามของของ Sehun"เฮ้ Sehun. " ไก่ดำเนินเย็นแม้ว่าเขามีผีเสื้อในท้องของเขา Sehun เพิ่งจะไม่ค้นหาในไก่ แทนที่จะต้อนรับเขา stepbrother บ้าน Sehun ทันทีหัน และวิ่งชั้นบน"ที่ไปดีกว่าที่คิด" พ่อไก่ของ patted บนไหล่เขา ยิ้ม "โธ่ น้ำผึ้ง คืออะไรสำหรับมื้อกลางวันเขาก็หันไปภรรยาของเขาในขณะที่ไก่ slapped ตัวเองไปจริงหลังจากอยู่กับทั้งหมดโดย stepbrother ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้านหวานลูก " พ่อของเขาจอดรถที่หน้าบ้านหลังใหญ่ของพวกเขา .
" ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าผมไม่ได้อยู่ที่นี่มา 6 ปี กับ " ไก่หายใจขบขันใบหน้าลงดูแล
ไก่ตรวจสอบเข้าไปในห้องของเขา ห้องของเขาไม่เต็มไปด้วยหนังสือการ์ตูน หรือผ้าพันคอ มนุษย์แมงมุม มันได้ถูก stocked กับแบรนด์ใหม่คอมพิวเตอร์ , ขนาดควีนไซส์สมาร์ททีวี และทุกอย่างที่ห้องชายหนุ่มก็จะมี
เขานอกจากนี้บนที่นอนแผ่กิ่งก้านสาขาแขนขาของเขากว้าง อาจรู้สึก jet lagged . เขาเอางีบ AA สั้นบางนาทีก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงประตูเปิด
" ไค พวกเขากลับมาแล้ว มา . . . " พ่อสั่ง
ไก่ hummed นะตอบก่อนจะลงจากเตียง ยืด .
" เขาอยู่ไหน !" เขาได้ยินเสียงแม่เลี้ยงของเขาดูมีความสุขที่ด้านล่างของบันได พวกเขาต่างก็มีความสุขที่ได้เห็นเขา ถึงแม้ว่าเขาจะเพิ่งเจอเขาเมื่อฤดูร้อน .
" แม่ " ไคยิ้ม , ปีนลงบันได .
" ไก่นี่ ยินดีด้วย ! เธอกระโดดลงบนไก่กอดเขา .
" ขอบคุณ ขอบคุณ แม่ไม่หายใจ " ไคยิ้มให้แท้ดึงออกไป มันก็แค่คนที่เขาไม่ได้รู้สึกผูกพันกับเธอแต่เขาไม่เคยปฏิบัติกับเขาน้อยกว่าลูกชายของเธอ .
" เราเสียใจที่เราไม่สามารถให้จบ " เธอดูเศร้า
" ไม่ ไม่ต้องเป็นห่วง " ไคโบกมือเลย .
" เขาอารมณ์เสีย ฉันสามารถบอกได้ว่า " พ่อใส่ใน smirking .
" โอ้เดี๋ยวก่อน sehunna . มานี่ , ที่รัก . . . " แม่หันมา ไคไม่สังเกตเห็นเด็กผู้ชายยืนอยู่ที่หน้าประตูลังเลที่จะเข้ามา " ไม่เป็นไร sehunna . มันก็แค่ไข่เราบอกให้เขากลับบ้านวันนี้นะ "
ไคก้าวใกล้ที่จะได้รับมุมมองที่ชัดเจนของพี่ชายของเขา ปากของไค ก็เปิด เซฮุนมองไม่เหมือนตอนที่เขาเจอเขาครั้งสุดท้าย ไคได้เห็นภาพครอบครัวที่พ่อแม่ของเขาส่งเป็นครั้งคราว แต่เซฮุนก็แขวนหัวของเขาต่ำมาก ในรูปว่า ไค ไม่อาจแม้แต่จะมองใกล้ๆ
แต่มองหน้าเซฮุนกำลังสับสนtensed และขันหน้าสมบูรณ์แบบ ไคจะสำลัก " เซฮุน ? เสียงของเขาเป็นเพียงเสียงกระซิบเมื่อเขาร้องเรียกชื่อของเขา เซฮุนยังคงมีหัวแขวนต่ำ เขาได้เสมอ แม้เมื่อพวกเขาเป็นเด็ก ส่วนหนึ่งของคนพิการ
แม่ เซฮุนค่อยๆดึงเค้าเข้ามาในบ้าน ลูบแขนของเขา” ไม่ต้องเป็นห่วง มันเป็นแค่พี่ชาย เธอมั่นใจ ในที่สุดเธอจัดการยืนเซฮุนไกลเล็กน้อย จากค่าย ไก่หลุดปากของเขาปิด แต่ยังคงจ้องเซฮุน . คาอิเป็ดที่จะได้รับมุมมองที่ดีขึ้นของใบหน้า เซฮุนก็เล็ก ๆน้อย ๆ สักครู่ ไค อิจฉา อิจฉา เซฮุนเป็นคุณลักษณะที่สวยงาม .
" เฮ้ เซฮุน " ไคทำเย็นแต่เขามีผีเสื้อในท้องของเขา
เซฮุนก็ไม่ยอมมองไคแทนที่จะต้อนรับน้องชายของเขาที่บ้านเซฮุนชะงักหันกลับและวิ่งขึ้นไปข้างบน
" ที่ดูดีกว่าที่ฉันคิดว่า . " พ่อของไคตบบนไหล่ของเขา ยิ้ม " มาเถอะ ที่รัก อาหารกลางวันล่ะ ? " เขากลายเป็นภรรยาของเขาในขณะที่ไคตบหน้าตัวเองกลับมาสู่ความเป็นจริง หลังจากถูกจริงๆ เพราะน้องชายของเขา