Modern nuclear physics[edit]Main ar

Modern nuclear physics[edit]
Main articles: Liquid-drop model, Nuclear shell model and Nuclear structure
A heavy nucleus can contain hundreds of nucleons. This means that with some approximation it can be treated as a classical system, rather than a quantum-mechanical one. In the resulting liquid-drop model,[16] the nucleus has an energy which arises partly from surface tension and partly from electrical repulsion of the protons. The liquid-drop model is able to reproduce many features of nuclei, including the general trend of binding energy with respect to mass number, as well as the phenomenon of nuclear fission.

Superimposed on this classical picture, however, are quantum-mechanical effects, which can be described using the nuclear shell model, developed in large part by Maria Goeppert Mayer[17] and J. Hans D. Jensen.[18] Nuclei with certain numbers of neutrons and protons (the magic numbers 2, 8, 20, 28, 50, 82, 126, ...) are particularly stable, because their shells are filled.

Other more complicated models for the nucleus have also been proposed, such as the interacting boson model, in which pairs of neutrons and protons interact as bosons, analogously to Cooper pairs of electrons.

Much of current research in nuclear physics relates to the study of nuclei under extreme conditions such as high spin and excitation energy. Nuclei may also have extreme shapes (similar to that of Rugby balls or even pears) or extreme neutron-to-proton ratios. Experimenters can create such nuclei using artificially induced fusion or nucleon transfer reactions, employing ion beams from an accelerator. Beams with even higher energies can be used to create nuclei at very high temperatures, and there are signs that these experiments have produced a phase transition from normal nuclear matter to a new state, the quark–gluon plasma, in which the quarks mingle with one another, rather than being segregated in triplets as they are in neutrons and protons.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิวเคลียร์ฟิสิกส์สมัยใหม่ [แก้]บทความหลัก: ปล่อยของเหลวรุ่น เชลล์นิวเคลียร์รูปแบบ และโครงสร้างนิวเคลียร์นิวเคลียสหนักประกอบด้วยหลายร้อยของกัมมันตรังสีแล้วก็ หมายความ ว่า มีบางประมาณ นั้นสามารถใช้เป็นระบบคลาสสิก มากกว่าหนึ่งกลควอนตัม ในการเกิดของเหลวปล่อย, [16] นิวเคลียสมีพลังงานที่เกิด จากความตึงผิวบางส่วน และบางส่วน จาก repulsion ไฟฟ้าของโปรตอน แบบปล่อยของเหลวสามารถสร้างคุณลักษณะมากมายของแอลฟา แนวโน้มทั่วไปของพลังงานรวมกับเลขมวล รวมทั้งปรากฏการณ์ของนิวเคลียร์ฟิวชั่นได้ซ้อนทับรูปคลาสสิก อย่างไรก็ตาม ผลกลควอนตัม ซึ่งสามารถอธิบายโดยใช้รูปแบบเปลือกนิวเคลียร์ พัฒนาส่วนใหญ่ โดยเมเยอร์ Maria Goeppert [17] และ J. ฮันส์ D. เจน [18] แอลฟากับหมายเลขเฉพาะของนิวตรอนและโปรตอน (มหัศจรรย์หมายเลข 2, 8, 20, 28, 50, 82, 126,...) เป็นมีเสถียรภาพอย่างยิ่ง เพราะเปลือกจะเต็มไปด้วยรุ่นอื่น ๆ ที่ซับซ้อนมากขึ้นสำหรับนิวเคลียสมียังถูกนำเสนอ เช่นแบบโบซอน interacting คู่ของนิวตรอนและโปรตอนโต้ตอบเป็น bosons, analogously การคูเปอร์คู่ของอิเล็กตรอนของงานวิจัยปัจจุบันในฟิสิกส์นิวเคลียร์เกี่ยวข้องกับการศึกษาของแอลฟาสภาวะเช่นหมุนสูงและพลังงานไฟฟ้า นิวเคลียสอาจมีรูปร่างมาก (คล้ายกับลูกรักบี้หรือแม้แต่ลูกแพร์) หรืออัตราส่วนนิวตรอนโปรตอนมาก Experimenters สามารถสร้างแอลฟาดังกล่าวใช้เทียมเกิดฟิวชั่นหรือนิวคลีออนโอนปฏิกิริยา ใช้ลำแสงไอออนจากส่วนช่วยดำเนินการ ลำแสง มีพลังงานสูงที่สามารถใช้เพื่อสร้างนิวเคลียสที่อุณหภูมิสูงมาก และมีสัญญาณว่า การทดลองเหล่านี้มีผลิตเป็นขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงจากปกตินิวเคลียร์สำคัญต่อสถานะของใหม่ พลาสมาควาร์กกลูออน ซึ่งควาร์กปะปนกับคนอื่น แทนที่ถูกแยกในสามเป็นนิวตรอนและโปรตอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟิสิกส์นิวเคลียร์โมเดิร์น [แก้ไข]
บทความหลัก: รูปแบบของเหลววางรูปแบบเปลือกนิวเคลียร์และโครงสร้างนิวเคลียร์
นิวเคลียสหนักสามารถมีหลายร้อย nucleons ซึ่งหมายความว่ามีประมาณบางคนก็สามารถจะถือว่าเป็นระบบที่คลาสสิกมากกว่าควอนตัมกลหนึ่ง ในรูปแบบของเหลวลดลงส่งผลให้ [16] นิวเคลียสมีพลังงานที่เกิดขึ้นส่วนหนึ่งมาจากแรงตึงผิวและส่วนหนึ่งมาจากแรงผลักทางไฟฟ้าของโปรตอนที่ รูปแบบของเหลวลดลงสามารถที่จะทำซ้ำคุณลักษณะต่างๆของนิวเคลียสรวมทั้งแนวโน้มทั่วไปของการผูกพลังงานที่เกี่ยวกับเลขมวลเช่นเดียวกับปรากฏการณ์ของนิวเคลียร์ได้. ทับบนภาพคลาสสิกนี้ แต่ที่มีผลกระทบควอนตัมกล ซึ่งสามารถอธิบายโดยใช้รูปแบบเปลือกนิวเคลียร์ได้รับการพัฒนาในส่วนใหญ่โดยมาเรียเมเยอร์ Goeppert [17] และเจฮันส์เซ่นดี. [18] นิวเคลียสที่มีหมายเลขหนึ่งของนิวตรอนและโปรตอน (เวทมนตร์ตัวเลข 2, 8, 20, 28, 50, 82, 126, ... ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความเสถียรเพราะเปลือกหอยของพวกเขาจะเต็มไป. รุ่นอื่น ๆ ที่มีความซับซ้อนมากขึ้นสำหรับนิวเคลียสยังได้รับการเสนอเช่นรูปแบบการปฏิสัมพันธ์ Boson ซึ่งในคู่ของนิวตรอนและโปรตอนโต้ตอบเป็น bosons, analogously คูเปอร์คู่ของอิเล็กตรอน. มากของการวิจัยในปัจจุบันในฟิสิกส์นิวเคลียร์ที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาของนิวเคลียสภายใต้สภาพแวดล้อมเช่นการหมุนสูงและพลังงานกระตุ้น นิวเคลียสยังอาจมีรูปร่างมาก (คล้ายกับที่ของลูกรักบี้หรือแม้กระทั่งลูกแพร์) หรืออัตราส่วนนิวตรอนไปโปรตอนมาก ขัดเคืองสามารถสร้างนิวเคลียสดังกล่าวโดยใช้การเหนี่ยวนำเทียมฟิวชั่นหรือการโอนนิวคลีออปฏิกิริยาจ้างคานไอออนจากการเร่งความเร็ว คานที่มีพลังงานสูงขึ้นสามารถนำมาใช้ในการสร้างนิวเคลียสที่อุณหภูมิสูงมากและมีสัญญาณว่าการทดลองเหล่านี้ได้มีการผลิตเปลี่ยนเฟสจากเรื่องนิวเคลียร์ปกติรัฐใหม่, พลาสม่า Quark-gluon ซึ่งในควาร์กปะปนกับอย่างใดอย่างหนึ่ง อีกแทนที่จะถูกแยกแฝดในขณะที่พวกเขาอยู่ในนิวตรอนและโปรตอน