- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
arousal states and the sensation of
arousal states and the sensation of hunger (Bruch, 1964). The restraint
eating theory links overeating to the persistent hunger that may manifest
itself in people who are severely dieting. In this state of persistent
hunger, it is hypothesized that a breakdown in the restrictive control
mechanisms can lead to overeating and other forms of excessive eating
(Herman & Polivy, 1975; Van Strien et al., 1986).
Previous studies have demonstrated a link between acute stress and
chemosensory perception (Al'absi, Nakajima, Hooker, Wittmers, &
Cragin, 2012; Dess & Edelheit, 1998; Ileri-Gurel, Pehlivanoglu, &
Dogan, 2013; Nakagawa, Mizuma, & Inui, 1996). For example, Dess
and Edelheit (1998) have shown that acute stress increased sensitivity
to bitterness of saccharin in young adults. Additionally, Nakagawa
et al. (1996) demonstrated that sweetness, sourness, and bitterness
intensities were decreased in individuals following stressful mental
tasks. Similarly, a recent study showed that acute stress, elicited by public
speaking, math, and a cold pressor test, reduced sweet taste perception
(Al'absi et al., 2012).
Compared to the effect of acute stress, relatively little attention has
been paid to human studies addressing a relationship of chronic stress
with food perception or eating behavior. It has been reported that
most people suffer from loss of appetite and desire for foods when
they are under intensemental stress orwhen suffering frommelancholia
(Blundell & Rogers, 1991). By contrast, it has been also observed that
chronic stress was shown to increase the amount of consumption
(Slochower, Kaplan, & Mann, 1981; Dallman et al., 2003; for a review
see Torres & Nowson, 2007). In addition, in randomly selected samples
of people, itwas found that adults under high levels of chronic stress are
more likely to consume a diet high in sugar and fat (Kandiah et al., 2006;
Ng & Jeffery, 2003).
There are a limited number of studies showing a relationship
between chronic stress and chemosensory perception. Data obtained
in animal studies suggest that the relationship to chronic stress may
involve changes in taste receptors (Okamoto, Miyoshi, Imoto, Ryoke, &
Watanabe, 2010). In that study, the researchers found chronic stress
to decrease sweet and umami taste perception in rats. When further
examined, Okamoto et al. (2010) found that the mRNA transcription
for the taste receptor, T1R3, was reduced in the high stress rats. In a
recent human study, Al'absi et al. (2012) showed a relationship between
perceived stress and distress on intensities of sweet and umami tastes. In
other words, reduced intensities of sweet and umami tastes in response
to stress were more pronounced in the participants who reported being
under higher chronic stress.
As shown above, relatively less attention has been paid to the chronic
stress-induced changes in chemosensory perception. However,many
North Americans still report high levels of chronic stress. Notably,
according to the 2013 Stress in America survey, 78% of adults in the
United States reported that mental stress level increased or remained
the same over the past 5 months in everyday life (American Psychological
Association, 2014). Additionally, because chronic stress has been
linked to other physiological changes such as poor immune function
(Dhabhar & Mcewen, 1997), cardiovascular disease (Vitaliano et al.,
2002) and metabolic syndrome (Aschbacher et al., 2014; Chandola,
Brunner, & Marmot, 2006; Vitaliano et al., 2002), it is valuable to note
a possible link between chronic stress and chemosensory perception.
Building on previous research, this study aimed to determine whether
chronic stress alters sensory perception and overall impression of
foods, in particular with potato-chips.
2. Materials andmethods
This study was conducted according to the Declaration of Helsinki
for studies on human subjects. The protocol was approved by the
University Institutional Review Board of the University of Arkansas
(Fayetteville, AR, U.S.A.). The experimental procedure was thoroughly
explained to all participants and a written informed consent was
obtained from each prior to their participation. In the online survey
(see below), if volunteers chose to continue the online survey, their
consent was implied.
2.1. Participants
Using an online survey program (http://www.surveymonkey.com),
a survey containing the 10-item Perceived Stress Scale (PSS), a selfadministrated
questionnaire on stress over the previous month
(Cohen, Kamarck, & Mermelstein, 1983; Cohen & Williamson, 1988),
was sent out potential volunteers registered through the consumer profile
database of the University of Arkansas Sensory Service Center (Fayetteville,
AR). The consumer database contains over 5000 area residents
(Northwest Arkansas), with themajority of the consumers between 18
and 55 years old. Potential participantswere asked to rate the degree to
which situations in life are perceived as stressful on a 5-point scale ranging
from 0 (never) to 4 (very often). Among the 10 items, 4 items were
worded in an opposite (i.e., positive) direction; theywere then reversescored.
Next, the individual responses to the 10 items were summed
(Cohen & Janicki-Deverts, 2012). The summed score can be ranged
from 0 to 40-point, with higher scores representing greater psychological
stress in the last month. Previous clinical studies have demonstrated
positive relationships between the scores of PSS and psychological stressrelated
biomarkers such as cortisol level (Kalra, Einarson, Karaskov, Van
Uum, & Koren, 2007; Pruessner, Hellhammer, & Kirschbaum, 1999).
The participants who scored below 10-point on the PSS were labeled
“lowstress group”,while the participantswho scored 25-point or higher
were labeled as “high stress group.” Sixty-eight participants (34 males
and 34 females) whose scores were within one of the two ranges were
invited to participate in the study. The low stress group (mean age ±
standard = 37 ± 13 years) and high stress group (40 ± 11 years)
were not significantly different in terms of mean age [t = −1.03, P =
0.31]. In addition, the two groups were not significantly different in the
gender ratio (for both groups: 17 males and 17 females).
2.2. Samples and preparation
Four different potato chips were used: Lay's Original® (Frito-Lay,
Plano, TX, U.S.A.), Great Value Original Potato Chips (Great Value,
Bentonville, AR, U.S.A.), Lay's Oven Baked Original® (Frito-Lay, Plano,
TX, U.S.A.), and Popchips Sea Salt Potato® (Popchips Inc., San Francisco,
CA, U.S.A.).
According to the amount of calorie per serving-size, the four chips
were classified into two groups: “high-calorie chips” and “low-calorie
chips”. That is, the Lay's Original® (160 cal per serving; 90 cal from
fat) and the Great Value Original Potato Chips (160 cal per serving;
90 cal from fat) were grouped together as “high-calorie chips”, while
the Lay's Oven Baked Original® (120 cal per serving; 20 cal from fat)
and Popchips Sea Salt Potato® (120 cal per serving; 35 cal from fat)
made up the “low-calorie chips”.
All food samples were purchased from the local supermarket one day
before the sensory test and stored at room temperature until served.
2.3. Procedure
Participants were asked not to eat and drink for 2 h before the
experiment. The participants sat in individual sensory testing booths
maintained at approximately 20 °C. Compusense® five software
(Compusense Inc., Guelph, ON, Canada) was used for instruction, scales
and data collection. During the experiment, each participant was
presented with 3 potato chips of each sample served in a sequential
monadic fashion, in which the presentation order was based on the
William Latin Square design (Williams, 1949). Each sample was served
in a 4-oz soufflé cup identified by a 3-digit randomized code in order to
minimize any stimulus error (Meilgaard, Civille, & Carr, 2007). After
consuming the served food sample, participants were asked to rate
overall liking of the food itself on a 9-point hedonic scale ranging from
278 C.R. Luckett et al. / Food Research International 76 (2015) 277–282
eating theory links overeating to the persistent hunger that may manifest
itself in people who are severely dieting. In this state of persistent
hunger, it is hypothesized that a breakdown in the restrictive control
mechanisms can lead to overeating and other forms of excessive eating
(Herman & Polivy, 1975; Van Strien et al., 1986).
Previous studies have demonstrated a link between acute stress and
chemosensory perception (Al'absi, Nakajima, Hooker, Wittmers, &
Cragin, 2012; Dess & Edelheit, 1998; Ileri-Gurel, Pehlivanoglu, &
Dogan, 2013; Nakagawa, Mizuma, & Inui, 1996). For example, Dess
and Edelheit (1998) have shown that acute stress increased sensitivity
to bitterness of saccharin in young adults. Additionally, Nakagawa
et al. (1996) demonstrated that sweetness, sourness, and bitterness
intensities were decreased in individuals following stressful mental
tasks. Similarly, a recent study showed that acute stress, elicited by public
speaking, math, and a cold pressor test, reduced sweet taste perception
(Al'absi et al., 2012).
Compared to the effect of acute stress, relatively little attention has
been paid to human studies addressing a relationship of chronic stress
with food perception or eating behavior. It has been reported that
most people suffer from loss of appetite and desire for foods when
they are under intensemental stress orwhen suffering frommelancholia
(Blundell & Rogers, 1991). By contrast, it has been also observed that
chronic stress was shown to increase the amount of consumption
(Slochower, Kaplan, & Mann, 1981; Dallman et al., 2003; for a review
see Torres & Nowson, 2007). In addition, in randomly selected samples
of people, itwas found that adults under high levels of chronic stress are
more likely to consume a diet high in sugar and fat (Kandiah et al., 2006;
Ng & Jeffery, 2003).
There are a limited number of studies showing a relationship
between chronic stress and chemosensory perception. Data obtained
in animal studies suggest that the relationship to chronic stress may
involve changes in taste receptors (Okamoto, Miyoshi, Imoto, Ryoke, &
Watanabe, 2010). In that study, the researchers found chronic stress
to decrease sweet and umami taste perception in rats. When further
examined, Okamoto et al. (2010) found that the mRNA transcription
for the taste receptor, T1R3, was reduced in the high stress rats. In a
recent human study, Al'absi et al. (2012) showed a relationship between
perceived stress and distress on intensities of sweet and umami tastes. In
other words, reduced intensities of sweet and umami tastes in response
to stress were more pronounced in the participants who reported being
under higher chronic stress.
As shown above, relatively less attention has been paid to the chronic
stress-induced changes in chemosensory perception. However,many
North Americans still report high levels of chronic stress. Notably,
according to the 2013 Stress in America survey, 78% of adults in the
United States reported that mental stress level increased or remained
the same over the past 5 months in everyday life (American Psychological
Association, 2014). Additionally, because chronic stress has been
linked to other physiological changes such as poor immune function
(Dhabhar & Mcewen, 1997), cardiovascular disease (Vitaliano et al.,
2002) and metabolic syndrome (Aschbacher et al., 2014; Chandola,
Brunner, & Marmot, 2006; Vitaliano et al., 2002), it is valuable to note
a possible link between chronic stress and chemosensory perception.
Building on previous research, this study aimed to determine whether
chronic stress alters sensory perception and overall impression of
foods, in particular with potato-chips.
2. Materials andmethods
This study was conducted according to the Declaration of Helsinki
for studies on human subjects. The protocol was approved by the
University Institutional Review Board of the University of Arkansas
(Fayetteville, AR, U.S.A.). The experimental procedure was thoroughly
explained to all participants and a written informed consent was
obtained from each prior to their participation. In the online survey
(see below), if volunteers chose to continue the online survey, their
consent was implied.
2.1. Participants
Using an online survey program (http://www.surveymonkey.com),
a survey containing the 10-item Perceived Stress Scale (PSS), a selfadministrated
questionnaire on stress over the previous month
(Cohen, Kamarck, & Mermelstein, 1983; Cohen & Williamson, 1988),
was sent out potential volunteers registered through the consumer profile
database of the University of Arkansas Sensory Service Center (Fayetteville,
AR). The consumer database contains over 5000 area residents
(Northwest Arkansas), with themajority of the consumers between 18
and 55 years old. Potential participantswere asked to rate the degree to
which situations in life are perceived as stressful on a 5-point scale ranging
from 0 (never) to 4 (very often). Among the 10 items, 4 items were
worded in an opposite (i.e., positive) direction; theywere then reversescored.
Next, the individual responses to the 10 items were summed
(Cohen & Janicki-Deverts, 2012). The summed score can be ranged
from 0 to 40-point, with higher scores representing greater psychological
stress in the last month. Previous clinical studies have demonstrated
positive relationships between the scores of PSS and psychological stressrelated
biomarkers such as cortisol level (Kalra, Einarson, Karaskov, Van
Uum, & Koren, 2007; Pruessner, Hellhammer, & Kirschbaum, 1999).
The participants who scored below 10-point on the PSS were labeled
“lowstress group”,while the participantswho scored 25-point or higher
were labeled as “high stress group.” Sixty-eight participants (34 males
and 34 females) whose scores were within one of the two ranges were
invited to participate in the study. The low stress group (mean age ±
standard = 37 ± 13 years) and high stress group (40 ± 11 years)
were not significantly different in terms of mean age [t = −1.03, P =
0.31]. In addition, the two groups were not significantly different in the
gender ratio (for both groups: 17 males and 17 females).
2.2. Samples and preparation
Four different potato chips were used: Lay's Original® (Frito-Lay,
Plano, TX, U.S.A.), Great Value Original Potato Chips (Great Value,
Bentonville, AR, U.S.A.), Lay's Oven Baked Original® (Frito-Lay, Plano,
TX, U.S.A.), and Popchips Sea Salt Potato® (Popchips Inc., San Francisco,
CA, U.S.A.).
According to the amount of calorie per serving-size, the four chips
were classified into two groups: “high-calorie chips” and “low-calorie
chips”. That is, the Lay's Original® (160 cal per serving; 90 cal from
fat) and the Great Value Original Potato Chips (160 cal per serving;
90 cal from fat) were grouped together as “high-calorie chips”, while
the Lay's Oven Baked Original® (120 cal per serving; 20 cal from fat)
and Popchips Sea Salt Potato® (120 cal per serving; 35 cal from fat)
made up the “low-calorie chips”.
All food samples were purchased from the local supermarket one day
before the sensory test and stored at room temperature until served.
2.3. Procedure
Participants were asked not to eat and drink for 2 h before the
experiment. The participants sat in individual sensory testing booths
maintained at approximately 20 °C. Compusense® five software
(Compusense Inc., Guelph, ON, Canada) was used for instruction, scales
and data collection. During the experiment, each participant was
presented with 3 potato chips of each sample served in a sequential
monadic fashion, in which the presentation order was based on the
William Latin Square design (Williams, 1949). Each sample was served
in a 4-oz soufflé cup identified by a 3-digit randomized code in order to
minimize any stimulus error (Meilgaard, Civille, & Carr, 2007). After
consuming the served food sample, participants were asked to rate
overall liking of the food itself on a 9-point hedonic scale ranging from
278 C.R. Luckett et al. / Food Research International 76 (2015) 277–282
0/5000
อเมริกาเร้าอารมณ์และความรู้สึกหิว (Bruch, 1964) การยับยั้งชั่งใจรับประทานอาหารที่เชื่อมโยงทฤษฎี overeating จะหิวแบบที่อาจแสดงรายการเองในคนที่มีการอดอาหารอย่างรุนแรง ในสถานะของแบบนี้หิว จึงตั้งสมมติฐานว่าที่รายละเอียดในการควบคุมเข้มงวดกลไกอาจ overeating และอื่น ๆ รูปแบบของการรับประทานอาหารมากเกินไป(Herman และ Polivy, 1975 รถตู้ Strien et al., 1986)การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าการเชื่อมโยงระหว่างความเครียดเฉียบพลัน และรู้ chemosensory (Al'absi นาคาจิมะ Hooker, Wittmers, &Cragin, 2012 Dess & Edelheit, 1998 Ileri-Gurel, Pehlivanoglu, &Dogan, 2013 นาคางาวะ Mizuma และ Inui, 1996) ตัวอย่าง Dessและ Edelheit (1998) แสดงให้เห็นว่า ความเครียดเฉียบพลันเพิ่มขึ้นไวให้รสขมของแซกคารีนในผู้ใหญ่ นอกจากนี้ นาคางาวะal. ร้อยเอ็ด (1996) แสดงว่าความหวานหอม sourness และรสขมปลดปล่อยก๊าซลดลงในบุคคลต่อไปนี้เครียดจิตงาน ในทำนองเดียวกัน การศึกษาล่าสุดพบว่าความเครียดเฉียบพลัน elicited โดยสาธารณะพูด คณิตศาสตร์ และการ ทดสอบ pressor เย็น ลดรับรู้รสหวาน(Al'absi et al., 2012)เปรียบเทียบกับผลของความเครียดเฉียบพลัน ค่อนข้างมีความสนใจน้อยจ่ายให้มนุษย์ศึกษากำหนดความสัมพันธ์ของความเครียดเรื้อรังการรับรู้อาหารหรือพฤติกรรมการรับประทานอาหาร มีการรายงานที่คนส่วนใหญ่ต้องทนทุกข์ทรมานจากการสูญเสียความอยากอาหารและความต้องการอาหารเมื่อพวกเขาอยู่ภายใต้ orwhen ความเครียด intensemental ทุกข์ frommelancholia(Blundell และโรเจอร์ส 1991) โดยคมชัด มันมีได้ยังพบที่ความเครียดเรื้อรังที่แสดงการเพิ่มของปริมาณการใช้(Slochower, Kaplan และมานน์ 1981 Dallman และ al., 2003 สำหรับความเห็นดูทอร์เรส & Nowson, 2007) นอกจากนี้ ในตัวอย่างที่สุ่มเลือกคน พบผู้ใหญ่ภายใต้ความเครียดเรื้อรังระดับสูงแนวโน้มที่จะบริโภคอาหารสูงน้ำตาลและไขมัน (Kandiah et al., 2006Ng และเจฟ 2003)มีจำนวนจำกัดของการศึกษาที่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดเรื้อรังและรับรู้ chemosensory ข้อมูลที่ได้รับในสัตว์การศึกษาแนะนำว่า อาจสัมพันธ์กับความเครียดเรื้อรังเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในรสนิยม receptors (Okamoto มิโยชิ Imoto, Ryoke, &เบะ 2010) ในการศึกษา นักวิจัยพบความเครียดเรื้อรังลดรู้รสหวานและรสอูมามิในหนู เมื่อมีการเพิ่มเติมตรวจสอบ Okamoto et al. (2010) พบว่า mRNA transcriptionสำหรับตัวรับรส T1R3 ถูกลดลงในหนูที่มีความเครียดสูง ในการการศึกษาล่าสุดมนุษย์ Al'absi et al. (2012) แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างรับรู้ความเครียดและความทุกข์ในการปลดปล่อยก๊าซของรสหวานและรสอูมามิ ในคำอื่น ๆ การปลดปล่อยก๊าซที่ลดลงของรสหวานและรสอูมามิในการตอบสนองความเครียดได้ชัดเจนยิ่งขึ้นในคนที่รายงานอยู่ภายใต้ความเครียดเรื้อรังสูงขึ้นเหมือนข้างบน ความสนใจค่อนข้างน้อยได้จ่ายให้เรื้อรังเปลี่ยนแปลงทำให้เกิดความเครียดในการรับรู้ที่ chemosensory อย่างไรก็ตาม ในNorth Americans still report high levels of chronic stress. Notably,according to the 2013 Stress in America survey, 78% of adults in theUnited States reported that mental stress level increased or remainedthe same over the past 5 months in everyday life (American PsychologicalAssociation, 2014). Additionally, because chronic stress has beenlinked to other physiological changes such as poor immune function(Dhabhar & Mcewen, 1997), cardiovascular disease (Vitaliano et al.,2002) and metabolic syndrome (Aschbacher et al., 2014; Chandola,Brunner, & Marmot, 2006; Vitaliano et al., 2002), it is valuable to notea possible link between chronic stress and chemosensory perception.Building on previous research, this study aimed to determine whetherchronic stress alters sensory perception and overall impression offoods, in particular with potato-chips.2. Materials andmethodsThis study was conducted according to the Declaration of Helsinkifor studies on human subjects. The protocol was approved by theUniversity Institutional Review Board of the University of Arkansas(Fayetteville, AR, U.S.A.). The experimental procedure was thoroughlyexplained to all participants and a written informed consent wasobtained from each prior to their participation. In the online survey(see below), if volunteers chose to continue the online survey, theirconsent was implied.2.1. ParticipantsUsing an online survey program (http://www.surveymonkey.com),a survey containing the 10-item Perceived Stress Scale (PSS), a selfadministratedquestionnaire on stress over the previous month(Cohen, Kamarck, & Mermelstein, 1983; Cohen & Williamson, 1988),was sent out potential volunteers registered through the consumer profiledatabase of the University of Arkansas Sensory Service Center (Fayetteville,AR). The consumer database contains over 5000 area residents(Northwest Arkansas), with themajority of the consumers between 18and 55 years old. Potential participantswere asked to rate the degree towhich situations in life are perceived as stressful on a 5-point scale rangingfrom 0 (never) to 4 (very often). Among the 10 items, 4 items wereworded in an opposite (i.e., positive) direction; theywere then reversescored.Next, the individual responses to the 10 items were summed(Cohen & Janicki-Deverts, 2012). The summed score can be rangedfrom 0 to 40-point, with higher scores representing greater psychologicalstress in the last month. Previous clinical studies have demonstratedpositive relationships between the scores of PSS and psychological stressrelatedbiomarkers such as cortisol level (Kalra, Einarson, Karaskov, VanUum, & Koren, 2007; Pruessner, Hellhammer, & Kirschbaum, 1999).The participants who scored below 10-point on the PSS were labeled“lowstress group”,while the participantswho scored 25-point or higherwere labeled as “high stress group.” Sixty-eight participants (34 malesand 34 females) whose scores were within one of the two ranges wereinvited to participate in the study. The low stress group (mean age ±standard = 37 ± 13 years) and high stress group (40 ± 11 years)were not significantly different in terms of mean age [t = −1.03, P =0.31]. In addition, the two groups were not significantly different in thegender ratio (for both groups: 17 males and 17 females).2.2. Samples and preparationFour different potato chips were used: Lay's Original® (Frito-Lay,Plano, TX, U.S.A.), Great Value Original Potato Chips (Great Value,Bentonville, AR, U.S.A.), Lay's Oven Baked Original® (Frito-Lay, Plano,TX, U.S.A.), and Popchips Sea Salt Potato® (Popchips Inc., San Francisco,CA, U.S.A.).According to the amount of calorie per serving-size, the four chipswere classified into two groups: “high-calorie chips” and “low-caloriechips”. That is, the Lay's Original® (160 cal per serving; 90 cal fromfat) and the Great Value Original Potato Chips (160 cal per serving;90 cal from fat) were grouped together as “high-calorie chips”, whilethe Lay's Oven Baked Original® (120 cal per serving; 20 cal from fat)and Popchips Sea Salt Potato® (120 cal per serving; 35 cal from fat)made up the “low-calorie chips”.All food samples were purchased from the local supermarket one daybefore the sensory test and stored at room temperature until served.2.3. ProcedureParticipants were asked not to eat and drink for 2 h before theexperiment. The participants sat in individual sensory testing boothsmaintained at approximately 20 °C. Compusense® five software(Compusense Inc., Guelph, ON, Canada) was used for instruction, scalesand data collection. During the experiment, each participant waspresented with 3 potato chips of each sample served in a sequentialmonadic fashion, in which the presentation order was based on theWilliam Latin Square design (Williams, 1949). Each sample was servedin a 4-oz soufflé cup identified by a 3-digit randomized code in order tominimize any stimulus error (Meilgaard, Civille, & Carr, 2007). Afterconsuming the served food sample, participants were asked to rateoverall liking of the food itself on a 9-point hedonic scale ranging from278 C.R. Luckett et al. / Food Research International 76 (2015) 277–282
การแปล กรุณารอสักครู่..
สหรัฐอเมริกาเร้าอารมณ์และความรู้สึกของความหิว ( ที่ บรุค , 1964 ) อั้น
กินทฤษฎีการเชื่อมโยงมากเกินไปที่จะหมั่นความหิวที่อาจปรากฏในคน
ตัวเองอย่างรุนแรง ลดความอ้วน ในสถานะของความหิวถาวร
นี้ คือ การเข้มงวดในการควบคุม
กลไกสามารถนำไปสู่การกินมากเกินไปและรูปแบบอื่น ๆของการรับประทานอาหารมากเกินไป
( Herman & polivy 1975 ;รถตู้ strien et al . , 1986 )
การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นการเชื่อมโยงระหว่างความเครียดเฉียบพลันและ
chemosensory การรับรู้ ( al'absi นากาจิมะ อีตัว วิตต์เมอร์& , ,
cragin , 2012 ; เดส& edelheit , 1998 ; ขั้นสูง gurel pehlivanoglu &
, , โดแกน , 2013 ; นากางาวะ mizuma &นู , 2539 ) . ตัวอย่างเช่นเดส
edelheit ( 1998 ) และพบว่า ความเครียดเฉียบพลัน
ความไวเพิ่มขึ้นความขมของขัณฑสกรในเยาวชน นอกจากนี้ นากา
et al . ( 1996 ) พบว่า ความหวาน ความเปรี้ยว และขม
ความเข้มลดลงในบุคคลต่อไปนี้เคร่งเครียดทางจิต
งาน ในการศึกษาล่าสุดพบว่า อาการเครียด โดยใช้
การพูดสาธารณะ , คณิตศาสตร์ และแบบทดสอบ pressor เย็นลด
การรับรู้รสหวาน ( al'absi et al . ,
2012 )เมื่อเปรียบเทียบกับผลของความเครียดเฉียบพลัน ความสนใจค่อนข้างน้อยมี
การจ่ายเพื่อการศึกษามนุษย์กับความสัมพันธ์ กับการรับรู้ความเครียดเรื้อรัง
อาหารหรือพฤติกรรมการ มันได้รับรายงานว่า
คนส่วนใหญ่ทุกข์ทรมานจากการสูญเสียความกระหายและความปรารถนาสำหรับอาหารเมื่อ
พวกเขาอยู่ภายใต้ความเครียดหรือความทุกข์ intensemental frommelancholia
( บลันเดิล&โรเจอร์ส , 1991 ) โดยความคมชัดมันถูกพบว่า ความเครียดเรื้อรัง
ถูกแสดงเพื่อเพิ่มปริมาณการบริโภค
( slochower , Kaplan & , Mann , 1981 ; ดาลแมน et al . , 2003 ; สำหรับความคิดเห็น
เห็นตอร์เรส& nowson , 2007 ) นอกจากนี้ ในการสุ่มเลือกตัวอย่าง
คน พบว่า ผู้ใหญ่ในระดับสูงของความเครียดเรื้อรัง
มีแนวโน้มที่จะบริโภคอาหารสูงในน้ำตาลและไขมัน ( kandiah et al . , 2006 ;
ของ& Jeffery , 2003 ) .
มีจำนวน จำกัด ของการศึกษาแสดงความสัมพันธ์ระหว่าง ความเครียดเรื้อรัง และ chemosensory
รับรู้ ข้อมูล
ในการศึกษาสัตว์แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์กับความเครียดเรื้อรังอาจเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในตัวรับรสชาติ (
โอคาโมโต้ มิโยชิ imoto ryoke
, , &วาตานาเบะ , 2010 ) ในการศึกษานั้น นักวิจัยพบ
ความเครียดเรื้อรัง
กินทฤษฎีการเชื่อมโยงมากเกินไปที่จะหมั่นความหิวที่อาจปรากฏในคน
ตัวเองอย่างรุนแรง ลดความอ้วน ในสถานะของความหิวถาวร
นี้ คือ การเข้มงวดในการควบคุม
กลไกสามารถนำไปสู่การกินมากเกินไปและรูปแบบอื่น ๆของการรับประทานอาหารมากเกินไป
( Herman & polivy 1975 ;รถตู้ strien et al . , 1986 )
การศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นการเชื่อมโยงระหว่างความเครียดเฉียบพลันและ
chemosensory การรับรู้ ( al'absi นากาจิมะ อีตัว วิตต์เมอร์& , ,
cragin , 2012 ; เดส& edelheit , 1998 ; ขั้นสูง gurel pehlivanoglu &
, , โดแกน , 2013 ; นากางาวะ mizuma &นู , 2539 ) . ตัวอย่างเช่นเดส
edelheit ( 1998 ) และพบว่า ความเครียดเฉียบพลัน
ความไวเพิ่มขึ้นความขมของขัณฑสกรในเยาวชน นอกจากนี้ นากา
et al . ( 1996 ) พบว่า ความหวาน ความเปรี้ยว และขม
ความเข้มลดลงในบุคคลต่อไปนี้เคร่งเครียดทางจิต
งาน ในการศึกษาล่าสุดพบว่า อาการเครียด โดยใช้
การพูดสาธารณะ , คณิตศาสตร์ และแบบทดสอบ pressor เย็นลด
การรับรู้รสหวาน ( al'absi et al . ,
2012 )เมื่อเปรียบเทียบกับผลของความเครียดเฉียบพลัน ความสนใจค่อนข้างน้อยมี
การจ่ายเพื่อการศึกษามนุษย์กับความสัมพันธ์ กับการรับรู้ความเครียดเรื้อรัง
อาหารหรือพฤติกรรมการ มันได้รับรายงานว่า
คนส่วนใหญ่ทุกข์ทรมานจากการสูญเสียความกระหายและความปรารถนาสำหรับอาหารเมื่อ
พวกเขาอยู่ภายใต้ความเครียดหรือความทุกข์ intensemental frommelancholia
( บลันเดิล&โรเจอร์ส , 1991 ) โดยความคมชัดมันถูกพบว่า ความเครียดเรื้อรัง
ถูกแสดงเพื่อเพิ่มปริมาณการบริโภค
( slochower , Kaplan & , Mann , 1981 ; ดาลแมน et al . , 2003 ; สำหรับความคิดเห็น
เห็นตอร์เรส& nowson , 2007 ) นอกจากนี้ ในการสุ่มเลือกตัวอย่าง
คน พบว่า ผู้ใหญ่ในระดับสูงของความเครียดเรื้อรัง
มีแนวโน้มที่จะบริโภคอาหารสูงในน้ำตาลและไขมัน ( kandiah et al . , 2006 ;
ของ& Jeffery , 2003 ) .
มีจำนวน จำกัด ของการศึกษาแสดงความสัมพันธ์ระหว่าง ความเครียดเรื้อรัง และ chemosensory
รับรู้ ข้อมูล
ในการศึกษาสัตว์แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์กับความเครียดเรื้อรังอาจเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในตัวรับรสชาติ (
โอคาโมโต้ มิโยชิ imoto ryoke
, , &วาตานาเบะ , 2010 ) ในการศึกษานั้น นักวิจัยพบ
ความเครียดเรื้อรัง
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- มันคืออนาคตของผู้หญิงคนนึงที่ใฝ่ฝันที่จะ
- I ran to the side side to get a better l
- มันคืออนาคตของผู้หญิงคนนึงที่ใฝ่ฝันที่จะ
- I ran to the side side to get a better l
- ซึ่งบางแห่งก็เว้าจนเข้าไปถึงแผ่นดิน
- Because popular. Foreign tourists arrive
- เพื่อนๆสบายดีไหม
- แจกรองเท้าประจำปี
- แย่งของรักของเธอ
- Tried downloading 1.19 update several ti
- multiple
- Sometimes businesses get to a point wher
- a sticky paste after inoculation; once d
- After checking I just wondering why the
- Probably
- I saw you smile, and it changed my entir
- Bond PTTC239A ThaiBMA have clean price (
- Thestandard method of COD analysis is a
- do you find my chat hard to understand?
- As an elegant, modern bag for city livin
- Entry to Middle School
- การปฏิบัติงานในกระบวนการพิมพ์ 2D Barcode
- วิชาที่ไม่ต้องใช้ความจำ
- ท่าบุญมี กิ่งอำเภอเกาะจันทร์ ชลบุรี
