Because it was an unfamiliar voice,

Because it was an unfamiliar voice, Hajime inadvertently looked over his shoulder, and there was black clothes with golden embroidery which resembled a kimono and splendidly slipped down, white and smooth shoulders together with an enchanting valley, followed by the beautiful leg which peeped from the cut from the knee; a black-haired, golden-eyed beautiful woman. For a moment, his eyes seemed dubious and he remembered with “Aa, now that you mention” then called her name. Obviously, Tio whose existence was forgotten was far from getting angry, she was blushing and her breathing became rough. Her “something like this” was unknown, but it’d be better to not asked her about it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพราะมันเป็นเสียงไม่คุ้นเคย Hajime ตั้งใจมองผ่านไหล่ของเขา และมีผ้าสีดำ มีปักทองซึ่งคล้ายกับเป็นกิโมโน และอบอวลเล็ดรอดลง ไหล่ขาว และราบรื่นกับวัลเลย์เสน่ห์ ตามขาสวยที่ peeped จากตัดจากเข่า ผู้หญิงคนสวยดำ haired ตาทอง สำหรับครู่ ตาของเขาดูเหมือนไม่แน่นอน และเขา จดจำกับ "เอเอ หลังจากที่คุณพูดถึง" เรียกชื่อเธอแล้ว อย่างชัดเจน ติ้วอยู่ที่ถูกลืมถูกจากการโกรธ เธอถูก blushing และการหายใจของเธอกลายเป็นหยาบ เธอ "ดังนี้" มีอะไรไม่ทราบ แต่มันจะดีกว่าที่จะไม่ถามเธอเกี่ยวกับเรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพราะมันเป็นเสียงที่ไม่คุ้นเคย, ฮาจิเมะโดยไม่ได้ตั้งใจมองข้ามไหล่ของเขาและมีเสื้อผ้าสีดำปักสีทองซึ่งคล้ายกับกิโมโนและลื่นผงาดลงไหล่สีขาวและเรียบเนียนพร้อมกับหุบเขาที่มีเสน่ห์ตามด้วยขาที่สวยงามซึ่ง peeped จาก ตัดออกมาจากหัวเข่า; ผมสีดำ, ผู้หญิงที่สวยสีทองตา สำหรับช่วงเวลาที่ดวงตาของเขาดูเหมือนน่าสงสัยและเขาจำด้วย "Aa ตอนนี้ที่คุณพูดถึง" จากนั้นก็เรียกชื่อของเธอ เห็นได้ชัดว่าติ้วมีอยู่ถูกลืมก็ยังห่างไกลจากการโกรธเธอก็อายและการหายใจของเธอกลายเป็นที่หยาบกร้าน เธอ "บางอย่างเช่นนี้" เป็นที่รู้จัก แต่มันจะดีกว่าที่จะไม่ถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพราะมันเป็นเสียงที่ไม่คุ้นเคย , ฮาจิเมะตั้งใจมองข้ามไหล่ของเขา และมีเสื้อผ้าสีดำปักสีทอง ซึ่งคล้ายกิโมโนและสวยหรูลื่นล้มลง สีขาว ไหล่เรียบพร้อมกับเสน่ห์หุบเขา ตามด้วยขาสวยที่แอบถ่ายจากตัดจากเข่า มีขนดำ นัยน์ตาสีทองสวยผู้หญิง สักครู่สายตาของเขาดูไม่แน่นอน และเขาจำได้ว่า " อ๊ะ ตอนนี้ที่คุณเอ่ยถึง " แล้วเรียกชื่อเธอ เห็นได้ชัดว่า คุณลุงที่มีชีวิตถูกลืมอยู่ไกลจากการโกรธ เธอหน้าแดงและการหายใจของเธอกลายเป็นหยาบ " อะไรแบบนี้ " ก็ไม่ทราบ แต่ก็ดีกว่าไม่ได้ถามเธอเกี่ยวกับมัน