This phenomenon is far more complic

This phenomenon is far more complicated than it seems because it is linked to an intricate mechanism that is governed by the endocrine system. There are two major hormones that control the hunger and satisfaction centres in the brain and that are responsible for the ‘EAT’ and ‘STOP’ behaviour, namely Ghrelin and Leptin. Ghrelin is produced by the stomach and travels to the brain, where it ‘turns on’ the hunger centre, signalling the bird to ‘EAT’, while ‘turning off’ the satiety cell, which is meant to say ‘STOP’. Leptin, on the other hand, is produced by the fat cells of the body and travels to the brain, where it serves to ‘turn on’ the satiety centre while ‘turning off’ the hunger cell. Yet unwanted, high levels of Leptin coming from excessive body fat over a period of time make the satiety or the satisfaction centre insensitive or indifferent to this hormone. A a result, those birds that are obese continue to suffer from excessive hunger which, in turn, prompts a high internal demand for maintenance and so they tend to eat more whenever the opportunity arises. Such birds have unfortunately been pushed into a permanent vicious circle. So when we try to irrationally cut the feed allowance to them, we do so at the cost of physiological development and reproduction. This factor is even more critical when birds have started their production and some growth still remains to be completed, because such birds have simultaneous and multiple demands to meet all of the three functions, i.e. Maintenance, Growth and Reproduction. In the case of birds which have completed their growth, say after 30 weeks of age, the level of maintenance should be constantly sustained and monitored in order to make sure that the nutrition and health of the birds is always kept at optimum levels. This is where the representative sampling of body weight is of immense value, at least during the first phase of production, that is from 5% of lay to peak production, lasting approximately 10 to 12 weeks. Any abnormal drop in body weight at any time should be viewed very seriously as signalling a drop in the maintenance level and corrective measures should be taken. Similarly, an abnormal increase in body weight at this stage is an indication that the bird is getting more energy than it is spending.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรากฏการณ์นี้มีความซับซ้อนยิ่งกว่าเหมือน เพราะมันเชื่อมโยงกับกลไกที่ซับซ้อนที่อยู่ภายใต้ระบบต่อมไร้ท่อ มีสองหลัก ฮอร์โมนที่ควบคุมความหิวและความพึงพอใจศูนย์กลางในสมองที่รับผิดชอบต่อพฤติกรรมของ 'ทาน' และ 'หยุด' คือ Leptin และ Ghrelin Ghrelin ผลิตจากกระเพาะอาหาร และเดินทางไปสมอง มัน 'เปิด' ศูนย์ความหิว ไฟสัญญาณนกการ 'กิน' ในขณะที่ 'ปิด' เซลล์ความเต็มอิ่ม ซึ่งหมายความว่า 'หยุด' Leptin คง ผลิต โดยเซลล์ไขมันของร่างกายและเดินทางในสมอง ซึ่งจะทำหน้าที่ 'เปิด ' ศูนย์กลางความเต็มอิ่มในขณะที่ 'ปิด' เซลล์หิว ยัง ไม่พึงประสงค์ สูงระดับ Leptin มาจากไขมันในร่างกายมากเกินไปในช่วงเวลาทำให้ความเต็มอิ่มหรือศูนย์ความพึงพอใจตายด้าน หรือไม่แยแสกับฮอร์โมนนี้ A ผล เหล่านกที่เป็นโรคอ้วนยังคงทุกข์ทรมานจากความหิวมากเกินไปซึ่ง ในทางกลับกัน ถามความต้องการภายในสูงการบำรุงรักษา และดังนั้น พวกเขามักจะรับประทานทุกครั้งที่มีโอกาสเกิด นกดังกล่าวได้แต่รับการผลักดันเป็นอุบาทว์เป็นถาวร ดังนั้นเมื่อเราพยายาม irrationally ตัดเผื่ออาหารกับพวกเขา เราทำค่าใช้จ่ายพัฒนาทางสรีรวิทยาและการทำซ้ำ ปัจจัยนี้เป็นสิ่งสำคัญยิ่งเมื่อนกได้เริ่มต้นการผลิต และการเจริญเติบโตบางส่วนยังคงสมบูรณ์ เพราะนกดังกล่าวมีความพร้อม และความต้องการหลายเพื่อตอบสนองทุกสาม ฟังก์ชัน เช่นบำรุงรักษา การเจริญเติบโต และสืบพันธุ์ ในกรณีของนกที่มีการเติบโต พูดหลังจากสัปดาห์ที่ 30 อายุ ระดับของการบำรุงรักษาควรต่อเนื่องยั่งยืน และตรวจสอบเพื่อให้แน่ใจว่า ภาวะโภชนาการและสุขภาพของนกอยู่เสมอเก็บในระดับที่เหมาะสม นี้เป็นการสุ่มตัวอย่างตัวแทนของน้ำหนักเป็นคุณค่าอันยิ่งใหญ่ น้อยในช่วงแรกของการผลิต การที่จะจาก 5% ของการวางการผลิตสูงสุด นานประมาณ 10-12 สัปดาห์ หล่นใด ๆ ผิดปกติน้ำหนักตัวตลอดเวลาควรจะดูจังเป็นสัญญาณระดับการดูแลรักษาลดลง และควรดำเนินมาตรการแก้ไข ในทำนองเดียวกัน การเพิ่มน้ำหนักตัวผิดปกติในขั้นตอนนี้เป็นการบ่งชี้ว่า นกจะได้รับพลังงานมากขึ้นกว่าที่เป็นค่าใช้จ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปรากฏการณ์นี้อยู่ไกลที่ซับซ้อนมากขึ้นกว่าดูเหมือนว่าเพราะมันจะเชื่อมโยงกับกลไกที่ซับซ้อนที่ถูกควบคุมโดยระบบต่อมไร้ท่อ มีสองฮอร์โมนสำคัญที่ควบคุมความหิวและความพึงพอใจของศูนย์ในสมองและที่มีความรับผิดชอบสำหรับ 'กิน' และ 'หยุดพฤติกรรมคือ Ghrelin และ Leptin เป็น ghrelin ผลิตโดยกระเพาะอาหารและการเดินทางไปยังสมองที่มัน 'เปิด' ศูนย์ความหิวสัญญาณนก 'กิน' ขณะที่ 'ปิด' เซลล์เต็มอิ่มซึ่งจะหมายถึงการพูดว่า 'หยุด' Leptin บนมืออื่น ๆ ที่ผลิตโดยเซลล์ไขมันของร่างกายและการเดินทางไปยังสมองที่ทำหน้าที่ในการ 'เปิด' ศูนย์ความเต็มอิ่มในขณะที่ 'ปิด' เซลล์หิว แต่ที่ไม่พึงประสงค์ในระดับสูงของ Leptin มาจากไขมันในร่างกายมากเกินไปในช่วงเวลาที่ทำให้อิ่มหรือศูนย์ความพึงพอใจของตายหรือไม่แยแสกับฮอร์โมนนี้ ผลที่นกผู้ที่เป็นโรคอ้วนยังคงทุกข์ทรมานจากความหิวมากเกินไปซึ่งในที่สุดก็แจ้งความต้องการภายในสูงสำหรับการบำรุงรักษาและเพื่อให้พวกเขามีแนวโน้มที่จะกินมากขึ้นเมื่อใดก็ตามที่มีโอกาสเกิดขึ้น นกดังกล่าวได้รับการผลักดันให้เป็นที่น่าเสียดายที่เป็นปัญหาโลกแตกถาวร ดังนั้นเมื่อเราพยายามที่จะไม่มีเหตุสมควรตัดค่าเผื่อฟีดไปพวกเขาเราทำได้ที่ค่าใช้จ่ายของการพัฒนาทางสรีรวิทยาและการทำสำเนา ปัจจัยนี้จะยิ่งสำคัญมากขึ้นเมื่อนกได้เริ่มต้นการผลิตของพวกเขาและการเจริญเติบโตบางส่วนยังคงยังคงที่จะเสร็จสมบูรณ์เพราะนกดังกล่าวมีความต้องการพร้อมกันและหลายเพื่อตอบสนองทุกฟังก์ชั่นสามคือการบำรุงรักษา, การเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ ในกรณีของนกซึ่งได้เสร็จสิ้นการเจริญเติบโตของพวกเขากล่าวว่าหลังจาก 30 สัปดาห์ของอายุระดับของการบำรุงรักษาที่ควรจะยั่งยืนอย่างต่อเนื่องและตรวจสอบเพื่อให้แน่ใจว่าโภชนาการและสุขภาพของนกจะถูกเก็บไว้เสมอในระดับที่เหมาะสม นี่คือที่สุ่มตัวอย่างตัวแทนของน้ำหนักตัวมีค่าอันยิ่งใหญ่อย่างน้อยในช่วงแรกของการผลิตที่มาจาก 5% ของ Lay ยอดการผลิตเป็นเวลานานประมาณ 10 ถึง 12 สัปดาห์ ลดลงผิดปกติใด ๆ ในการรับน้ำหนักของร่างกายในเวลาใดควรจะถูกมองเป็นอย่างมากในขณะที่การส่งสัญญาณลดลงในระดับการบำรุงรักษาและการแก้ไขจะต้องดำเนินการ ในทำนองเดียวกันการเพิ่มขึ้นผิดปกติในการรับน้ำหนักของร่างกายในขั้นตอนนี้เป็นข้อบ่งชี้ว่านกจะได้รับพลังงานมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่การใช้จ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปรากฏการณ์นี้อยู่ไกลซับซ้อนกว่านั้น เพราะมันดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับกลไกที่ซับซ้อนที่ถูกควบคุมโดยระบบต่อมไร้ท่อ มี 2 สาขา ฮอร์โมนที่ควบคุมความหิวและศูนย์ความพึงพอใจในสมองและรับผิดชอบ " กิน " และ " หยุด " พฤติกรรม คือ กรีลิน และเลปติน . กรีลินผลิตโดยกระเพาะอาหารและส่งไปยังสมอง ที่ " เปิด " ศูนย์ความหิวสัญญาณนก " กิน " ขณะที่ " ปิด " satiety เซลล์ ซึ่งหมายถึง " หยุด " Leptin , บนมืออื่น ๆที่ผลิตโดยเซลล์ไขมันในร่างกาย และเดินทางไปยังสมอง ซึ่งจะทำหน้าที่ในการ " เปิด " ศูนย์ความอิ่มในขณะที่ " ปิด " หิวเซลล์ แต่ที่ไม่พึงประสงค์ ระดับ leptin มาจากไขมันในร่างกายมากเกินไปในช่วงเวลาให้ความเต็มอิ่มหรือศูนย์ความพึงพอใจตายด้านหรือชินชากับฮอร์โมนนี้ เป็น ผล พวกนกที่ตุ๊ยังคงทุกข์ทรมานจากความหิวมากเกินไปซึ่งในที่สุดก็จะแจ้งความต้องการภายในสูงและการบำรุงรักษาเพื่อให้พวกเขามีแนวโน้มที่จะกินมากขึ้นทุกครั้งที่มีโอกาส นกดังกล่าวมีโชคร้ายที่ถูกผลักให้เป็นถาวรหินวงกลม ดังนั้น เมื่อเราพยายามที่จะตัดอาหารเบี้ยเลี้ยงไร้เหตุผลเหล่านั้น เราทำที่ค่าใช้จ่ายของการพัฒนาร่างกายและการสืบพันธุ์ ปัจจัยนี้เป็นสําคัญยิ่ง เมื่อนกเริ่มมีการผลิตและการเจริญเติบโตบางยังคงจะแล้วเสร็จ เพราะนกดังกล่าวได้พร้อมกันและหลายความต้องการที่จะตอบสนองความต้องการทั้งหมด 3 ระบบ ได้แก่ การบํารุงรักษา , การเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ ในกรณีของนกซึ่งได้เสร็จสิ้นการเติบโตของพวกเขา พูดหลังจาก 30 สัปดาห์ของอายุ ระดับของการรักษาควรตลอดเวลาอย่างต่อเนื่องและการตรวจสอบเพื่อให้แน่ใจว่า โภชนาการและสุขภาพของนก จะเก็บไว้เสมอในระดับที่เหมาะสม นี้คือตัวอย่างที่เป็นตัวแทนของน้ำหนักตัวมีค่ามหาศาล อย่างน้อยในระหว่างขั้นตอนแรกของการผลิต คือ จากร้อยละ 5 ของวางเพื่อการผลิตสูงสุด นานประมาณ 10 - 12 สัปดาห์ ใด ๆที่ผิดปกติลดลง น้ำหนักตัวในเวลาใด ๆควรดูจริงจังมาก เป็นสัญญาณที่ลดลงในการบำรุงรักษาระดับและมาตรการแก้ไขควรระมัดระวัง ในทำนองเดียวกันการเพิ่มขึ้นผิดปกติในร่างกายในขั้นตอนนี้เป็นข้อบ่งชี้ว่า นกจะได้รับพลังงานมากขึ้นกว่าที่เป็น การใช้จ่าย