When Winnie and Arnold bought their

When Winnie and Arnold bought their house at the end of a cul-de-sac in 1980, they thought they had died and gone to heaven. There were only four houses on the street. Between their house and their neighbor's house was a dirt pathway. The path led to a city-owned dog park, where dog owners could let their dogs run free. But there was no parking lot for dog owners' cars. Dog owners had to park on the street, and then walk their dogs to the leash-free park.

In 1980 no one seemed to know about the park. The only people who used it were the people who lived in the neighborhood. The neighbors used to joke that they had their own private dog park.

Those were the good old days. Things have changed. The park has become like California in the Gold Rush days. Everyone knows about it. A dog may be man's best friend, but 1,000 dogs certainly are not.

Over the years, the neighborhood association, consisting of about 70 houses nearest to the park, has begged the city council to reduce park hours. It is open from 7:00 to 7:00 seven days a week. But some dog owners actually arrive at 6:00, saying that they needed to beat the rush. To save walking distance, others park in neighborhood driveways. Others bring boom boxes and play music loudly in the park. Others knock on neighborhood doors and ask to use the bathroom. Weekends are even worse than weekdays. Whole families spend the day with their dogs. People, dogs, noise, and trash are everywhere.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อ Winnie และอาร์โนลซื้อบ้านของพวกเขาในตอนท้ายของ Cul-de-Sac ในปี 1980 พวกเขาคิดว่าพวกเขาได้ตายและไปสวรรค์ มีเพียงบ้านสี่บนถนนเป็น ระหว่างบ้านและบ้านของเพื่อนบ้านของพวกเขาพวกเขาเดินเป็นสิ่งสกปรก เส้นทางที่นำไปสู่​​การเป็นสวนสุนัขเมืองที่เป็นเจ้าของที่เจ้าของสุนัขจะช่วยให้สุนัขของพวกเขาทำงานฟรี แต่มีจำนวนมากไม่มีที่จอดรถสำหรับรถยนต์เป็นเจ้าของสุนัข 'เจ้าของสุนัขต้องจอดบนถนนแล้วเดินสุนัขของพวกเขาเพื่อข่มพาร์คฟรี

ในปี 1980 ไม่มีใครดูเหมือนจะรู้เกี่ยวกับอุทยานฯ คนเท่านั้นที่ใช้มันเป็นคนที่อาศัยอยู่ในละแวกใกล้เคียง เพื่อนบ้านที่ใช้ในการเล่นว่าพวกเขามีสวนสุนัขของพวกเขาเองส่วนตัว

ที่วันเก่าดีอยู่ สิ่งมีการเปลี่ยนแปลง ที่จอดรถได้กลายเป็นเหมือนรัฐแคลิฟอร์เนียในวันที่ตื่นทองทุกคนรู้เกี่ยวกับมัน สุนัขอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์ แต่ 1000 สุนัขอย่างแน่นอนไม่ได้

ปีที่ผ่านมาบ้านใกล้เรือนเคียงประกอบด้วยประมาณ 70 บ้านอยู่ใกล้กับสวนสาธารณะได้ขอร้องให้สภาเทศบาลเมืองเพื่อลดชั่วโมงการสวน มันจะเปิดให้บริการ 7:00-07:00 เจ็ดวันต่อสัปดาห์ แต่บางเจ้าของสุนัขจริงมาถึงที่ 6:00 บอกว่าพวกเขาต้องการที่จะชนะเร่งด่วนเพื่อบัน​​ทึกการเดินในสวนสาธารณะคนอื่น ๆ ในละแวก driveways คนอื่น ๆ นำกล่องบูมและเล่นเพลงเสียงดังในสวนสาธารณะ คนอื่น ๆ ที่เคาะประตูและพื้นที่ใกล้เคียงขอให้ใช้ห้องน้ำ วันหยุดสุดสัปดาห์จะยิ่งเลวร้ายยิ่งกว่าวันธรรมดา ทั้งครอบครัวใช้เวลาทั้งวันกับสุนัขของพวกเขา คน, สุนัข, เสียง, ถังขยะและมีทุกที่.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวินนี่และอาร์โนลด์ซื้อบ้านของพวกเขาที่สิ้นสุดทั้งที่ในปี 1980 พวกเขาคิดว่า ตาย และไปสวรรค์ มีเพียงสี่บ้านบนถนน ระหว่างบ้านของพวกเขาและบ้านของเพื่อนบ้านของพวกเขามีทางเดินเป็นดิน เส้นทางนำไปสู่อุทยานเมืองเป็นเจ้าของสุนัข ซึ่งเจ้าของสุนัขสามารถให้สุนัขทำงานฟรี แต่มีไม่มีที่จอดรถสำหรับรถยนต์ของเจ้าของสุนัข เจ้าของสุนัขมี การจอดริมถนน เดินทางสุนัขสวนฟรีบังคับแล้ว

ในปี 1980 ไม่ประจักษ์รู้เกี่ยวกับสวน คนเท่านั้นที่ใช้มันถูกผู้คนที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ใกล้เคียง เพื่อนบ้านใช้กระเซ้าว่า พวกเขามีสวนส่วนตัวสุนัขของตนเอง

ที่มีวันที่เก่าดี สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไป สวนได้กลายเป็นเช่นแคลิฟอร์เนียในวันโกลด์รัช ทุกคนรู้เกี่ยวกับมัน สุนัขอาจเป็นเพื่อนของมนุษย์ แต่สุนัข 1000 แน่นอนไม่

ปี สมาคมย่าน ประกอบด้วยบ้านประมาณ 70 สะดวกอุทยาน ได้ขอร้องสภาเมืองเพื่อลดชั่วโมงจอด เปิดบริการตั้งแต่ 7:00-7:00 เจ็ดวันต่อสัปดาห์ได้ แต่บางเจ้าจริงถึง 6:00 บอกว่า จะต้องชนะการวิ่ง บันทึกเดินทาง คนสวนในละแวก driveways คนนำกล่องเสียง และเล่นดนตรีในสวนดัง คนเคาะประตูพื้นที่ใกล้เคียง และขอใช้ห้องน้ำ วันหยุดสุดสัปดาห์จะยิ่งแย่ลงกว่าวันธรรมดา ครอบครัวทั้งหมดใช้ในวันสุนัขของพวกเขา คน สุนัข เสียง และถังขยะมีทุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อ Winnie the Pooh ซึ่งและอาร์โนลด์แห่งซื้อบ้านของพวกเขาในช่วงปลายของ cul - de - sac ในปี 1980 พวกเขาคิดว่าพวกเขาได้เสียชีวิตลงและไปสู่สวรรค์ มีเพียงสี่บ้านบนถนนได้ ระหว่างบ้านของพวกเขาและบ้านของเพื่อนบ้านเป็นเส้นทางเดินที่สิ่งสกปรก พาธที่นำไปสู่สวนสุนัขเมืองเป็นเจ้าของสถานที่ซึ่งเจ้าของสุนัขไม่สามารถปล่อยให้สุนัขวิ่งแบบไม่เสียค่าบริการ แต่ไม่มีที่จอดรถสำหรับรถยนต์นั่งส่วนบุคคลของเจ้าของสุนัขเจ้าของสุนัขจึงต้องจอดรถบนถนนและจากนั้นจึงเดินหมาของตนเพื่อไปยังอุทยานผูกเชือก - แบบไม่เสียค่าบริการได้

ในปี 1980 ไม่มีใครเหมือนจะรู้เกี่ยวกับ Park คนกลุ่มเดียวที่ใช้งานได้เป็นคนที่อาศัยอยู่ในละแวกนั้น เพื่อนบ้านที่ใช้ในการเล่นตลกที่เขาได้ Park สุนัขส่วนตัวของพวกเขาเอง

ผู้ที่เป็นวันเก่าที่ดี สิ่งนี้จะต้องเปลี่ยนไป Park ที่ได้กลายเป็นเหมือนกับรัฐแคลิฟอร์เนียในวันรีบไปสีทองทุกคนรู้ว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้ หมาตัวหนึ่งอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์แต่สุนัข 1 , 000 อย่างแน่นอนไม่ได้

มากกว่าปีที่เขตพื้นที่ที่ประกอบด้วยการเชื่อมโยงของประมาณ 70 หลังที่อยู่ใกล้ที่สุดเพื่อไปยังอุทยานขอร้องคณะมนตรีเมืองที่จะลดชั่วโมงทำการของอุทยาน เปิดให้บริการตั้งแต่เวลา 7 : 00 ถึง 7 : 00 เจ็ดวันในหนึ่งสัปดาห์ แต่เจ้าของสุนัขบางคนมาถึงในเวลา 6 : 00 กล่าวว่าพวกเขาจำเป็นต้องเร่งรีบในการเอาชนะในการบันทึกระยะทางที่เดินไปถึงยังสวนอื่นๆในเขตพื้นที่ driveways คนอื่นๆนำกล่องโต้ตอบเสียงดังสนั่นและเล่นเพลงดังในอุทยาน คนอื่นทำให้ประหลาดใจที่ประตูบริเวณใกล้เคียงและขอใช้ห้องอาบน้ำ ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์จะยิ่งกว่าในวันของสัปดาห์ ครอบครัวทั้งหมดใช้ช่วงเวลาของวันที่พร้อมด้วยสุนัขของพวกเขา หมาคนถังขยะและมีเสียงรบกวนมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง.