The goal of ethnography is to combi

The goal of ethnography is to combine the view of an insider with that of an outsider to describe a social setting. The resulting description is expected to be deeper and fuller than that of the outsider, and broader and less culture-bound than that of the ordinary insider. (Wilcox, 1982, 462)
As with ‘case study’ the term ethnography refers to the research method and the research output; ethnography is the process of engagement and the written account of that engagement (Agar, 1996). The most common use of ethnographic research is in anthropology, although social science research has increasingly adopted this method, which focuses on interpretations of behavior of specific events in the everyday lives of individuals.
The primary data collection technique is participant observation although other methods of collecting information concerning the context are often used. An ethnographic study begins with no a priori assumptions; the researcher seeks to explore and although the research will have a focus, the theoretical framework acts as cognitive signposts rather than controlling the direction of the investigation. Ethnography uses descriptive narrative to analyse and present the findings from the investigation; the purpose is to build theory by describing situations as they are and presenting patterns within a context.
Many of my students have asked me what the difference is between a case study and an ethnography, an understandable question as these methods are similar. Conducting an ethnographic study may, on the surface, appear to be very similar to case study research but it is the extent to which the researcher is immersed in the context that is the real and most obvious difference. The focus of ethnography is to describe and interpret a cultural and social group, whereas the focus of case study is to develop an in-depht analysis of a single case. A case study site is usually visited at regular intervals to engage in data collection that can be largely predefined, whereas ethnography demands prolonged engagement within the context (Creswell, 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป้าหมายของชาติพันธุ์วรรณนาคือการ รวมมุมมองของภายในที่ที่มีบุคคลภายนอกเพื่ออธิบายการตั้งค่าทางสังคม อธิบายผลคาดว่าจะลึก และฟูลเลอร์กว่าที่บุคคลภายนอก และกว้างขึ้น และน้อยกว่าวัฒนธรรมผูกกว่าของภายในธรรมดา (วิลค็อกซ์ 1982, 462) ตาม ด้วย 'กรณีศึกษา' ชาติพันธุ์วรรณนาคำอ้างถึงวิธีวิจัยและผลการวิจัย ชาติพันธุ์วรรณนาเป็นการหมั้นและเหตุของการหมั้น (Agar, 1996) Ethnographic วิจัยใช้มากที่สุดคือมานุษยวิทยา แม้ว่าการวิจัยสังคมศาสตร์ได้นำวิธีการนี้ ซึ่งเน้นการตีความของลักษณะเฉพาะเหตุการณ์ในชีวิตประจำวันของบุคคล มากขึ้น เทคนิคการเก็บรวบรวมข้อมูลหลักจะเก็บข้อมูลผู้เข้าร่วมแต่มักใช้วิธีการอื่น ๆ ของการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับบริบท การศึกษา ethnographic เริ่มต้น ด้วยไม่มี priori สมมติฐาน นักวิจัยพยายามที่จะสำรวจ และแม้ว่าการวิจัยจะเน้น กรอบทฤษฎีทำหน้าที่เป็น signposts รับรู้แทนที่ควบคุมทิศทางของการสอบสวน ชาติพันธุ์วรรณนาใช้เล่าเรื่องอธิบายการวิเคราะห์ และนำเสนอผลการวิจัยจากการสอบสวน วัตถุประสงค์คือการ สร้างทฤษฎีอธิบายสถานการณ์ที่พวกเขาเป็น และนำเสนอรูปแบบภายในบริบท นักเรียนของฉันหลายคนได้ถามผมความแตกต่างคืออะไรระหว่างกรณีศึกษา และเป็นชาติพันธุ์วรรณนา ถามความเข้าใจเป็นวิธีคล้ายคลึงกัน ดำเนินการศึกษา ethnographic อาจ บนพื้นผิว ปรากฏว่าคล้ายคลึงกับการวิจัยกรณีศึกษา แต่มันเป็นขอบเขตซึ่งนักวิจัยที่เชี่ยวชาญในบริบทที่ต่างกันจริง และชัดเจนที่สุด จุดเน้นของชาติพันธุ์วรรณนาคือการ อธิบาย และตีความกลุ่มวัฒนธรรม และสังคม เน้นกรณีศึกษาเป็นการ พัฒนาการวิเคราะห์ใน depht ตัวเดียว มักจะมีการเข้าชมไซต์กรณีศึกษาอย่างสม่ำเสมอเพื่อการมีส่วนร่วมในการเก็บรวบรวมข้อมูลที่สามารถเป็นส่วนใหญ่กำหนดไว้ล่วงหน้า ขณะชาติพันธุ์วรรณนาต้องหมั้นนานภายในบริบท (Creswell, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป้าหมายของกลุ่มชาติพันธุ์คือการรวมมุมมองของคนวงในกับที่ของบุคคลภายนอกที่จะอธิบายการตั้งค่าทางสังคม คำอธิบายผลที่คาดว่าจะลึกและเต็มอิ่มกว่าที่คนนอกและกว้างขึ้นและน้อยวัฒนธรรมผูกพันกว่าภายในสามัญ (วิลคอกซ์ 1982, 462)
เช่นเดียวกับ 'กรณีศึกษา' ชาติพันธุ์ระยะหมายถึงวิธีการวิจัยและผลงานวิจัย; กลุ่มชาติพันธุ์เป็นกระบวนการของการมีส่วนร่วมและบัญชีเป็นลายลักษณ์อักษรของการสู้รบที่ (วุ้น, 1996) การใช้งานที่พบมากที่สุดของการวิจัยทางชาติพันธุ์ที่อยู่ในมานุษยวิทยาแม้ว่าการวิจัยทางสังคมศาสตร์ได้นำวิธีการนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งมุ่งเน้นไปที่การตีความของพฤติกรรมของเหตุการณ์ที่เฉพาะเจาะจงในชีวิตประจำวันของประชาชน.
เทคนิคการเก็บรวบรวมข้อมูลหลักคือการสังเกตผู้เข้าร่วมถึงแม้ว่าวิธีการอื่น ๆ ของการเก็บรวบรวม ข้อมูลเกี่ยวกับบริบทมักจะใช้ การศึกษาชาติพันธุ์เริ่มต้นด้วยการไม่มีข้อสมมติฐานเบื้องต้น; นักวิจัยพยายามที่จะสำรวจและถึงแม้ว่าการวิจัยจะมีการมุ่งเน้นการทำหน้าที่เป็นกรอบทฤษฎีเสาป้ายองค์ความรู้มากกว่าการควบคุมทิศทางของการสืบสวน ชาติพันธุ์วรรณนาใช้การเล่าเรื่องที่เป็นคำอธิบายในการวิเคราะห์และนำเสนอผลการวิจัยจากการสอบสวน; มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างทฤษฎีโดยการอธิบายสถานการณ์ที่พวกเขามีและนำเสนอรูปแบบในบริบท.
หลายของนักเรียนของฉันได้ถามฉันสิ่งที่แตกต่างระหว่างกรณีศึกษาและกลุ่มชาติพันธุ์, คำถามเข้าใจกับวิธีการเหล่านี้จะคล้าย ดำเนินการศึกษาชาติพันธุ์อาจบนพื้นผิวที่ปรากฏจะคล้ายกับกรณีการวิจัยการศึกษา แต่มันเป็นขอบเขตที่นักวิจัยจะแช่อยู่ในบริบทที่เป็นความแตกต่างที่แท้จริงและชัดเจนที่สุด จุดเน้นของกลุ่มชาติพันธุ์คือการอธิบายและตีความกลุ่มวัฒนธรรมและสังคมในขณะที่จุดสนใจของกรณีศึกษาคือการพัฒนาวิเคราะห์ใน depht ของกรณีเดียว กรณีที่เว็บไซต์การศึกษาเข้าชมมักจะในช่วงเวลาปกติที่จะมีส่วนร่วมในการเก็บรวบรวมข้อมูลที่สามารถกำหนดไว้ล่วงหน้าส่วนใหญ่ในขณะที่ความต้องการมีส่วนร่วมของกลุ่มชาติพันธุ์เป็นเวลานานในบริบท (Creswell, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายของชาติพันธุ์วรรณนาคือการรวมมุมมองของคนวงในว่าคนนอกที่จะอธิบายการตั้งค่าทางสังคม ซึ่งรายละเอียดคาดว่าจะลึกและสัมผัสกว่าของคนนอก และกว้าง และน้อยกว่าวัฒนธรรมผูกพันกว่าของภายในธรรมดา ( วิลค็อกซ์ , 2525 , 462 )
กับ ' กรณีศึกษา ' ระยะชาติพันธุ์วรรณนา หมายถึง วิธีการวิจัย และผลผลิตงานวิจัยชาติพันธุ์วรรณนาคือกระบวนการมีส่วนร่วมและบัญชีเขียนว่าหมั้น ( วุ้น , 1996 ) ใช้งานโดยทั่วไปของการวิจัยเชิงคุณภาพในการวิจัยทางสังคมศาสตร์ มานุษยวิทยา แต่ใช้วิธีนี้ได้มากขึ้น ซึ่งจะเน้นการตีความพฤติกรรมของเหตุการณ์เฉพาะในชีวิตทุกวันของแต่ละบุคคล .
เทคนิคการเก็บรวบรวมข้อมูลปฐมภูมิ คือการสังเกตแบบมีส่วนร่วม แม้ว่า อื่น ๆ วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับบริบทมักจะใช้ การศึกษาชาติพันธุ์ เริ่มต้นด้วยไม่ priori สมมติฐาน ; นักวิจัยพยายามที่จะสำรวจและแม้ว่างานวิจัยจะต้องโฟกัสทฤษฎีโครงสร้างหน้าที่เป็นดั่งการรับรู้มากกว่าการควบคุมทิศทางของการสอบสวน ชาติพันธุ์วรรณนาที่ใช้บรรยาย เล่าเรื่อง วิเคราะห์และนำเสนอผลจากการสอบสวน ; วัตถุประสงค์คือการสร้างทฤษฎีโดยอธิบายถึงสถานการณ์ที่เขาเป็น และนำเสนอรูปแบบในบริบท .
นักเรียนหลายคนของฉันถามฉันว่าอะไรคือความแตกต่างระหว่างการศึกษาและชาติพันธุ์วรรณนา , คำถามเข้าใจเป็นวิธีการเหล่านี้จะคล้ายกัน ทำการศึกษาชาติพันธุ์อาจบนพื้นผิวที่ปรากฏจะคล้ายกับกรณีศึกษา แต่เป็นขอบเขตที่ผู้วิจัยจะแช่อยู่ในบริบทที่เป็นจริงและความแตกต่างที่เห็นได้ชัดที่สุดโฟกัสของชาติพันธุ์วรรณนาคือการอธิบายและตีความกลุ่มทางวัฒนธรรมและสังคม ในขณะที่เน้นกรณีศึกษา เพื่อพัฒนาในการวิเคราะห์ depht เพียงคดีเดียว กรณีศึกษาเว็บไซต์มักจะมาเยือนในช่วงเวลาปกติเพื่อประกอบในการรวบรวมข้อมูลที่สามารถไปที่กำหนดไว้ล่วงหน้า ในขณะที่ความต้องการจากชาติพันธุ์หมั้นภายในบริบท (
เคร วล , 1998 )