EtiquetteEtiquette is changing, but

Etiquette
Etiquette is changing, but norms for appropriate behavior articulated by the elite and the middle class are still an important normative force. Greetings vary by the class or social position of the person with whom one is dealing. Those with titles of nobility, honorific titles, academic titles, and other professional titles prefer to be addressed by those titles, but like people to avoid calling too much attention to a person's position. Unless invited to do so, one does not call people by their nicknames. Postural norms are akin to those in other Western cultures; people lean forward to show interest and cross their legs when relaxed, and smiles and nods encourage conversation. The English expect less physical expression and physical contact than do many other societies: handshakes should not be too firm, social kissing is minimal, loud talking and backslapping are considered inappropriate, staring is impolite, and not waiting one's turn in line is a serious social blunder.

In conversation the English are known for understatement both in humor and in other forms of expression. On social occasions, small talk on neutral topics is appropriate and modest gifts are given. People reciprocate in paying for food and drink in social exchanges, by ordering drinks by rounds, for example. In public houses (bars), appropriate etiquette includes not gesturing for service. In restaurants it is important to keep one's palms toward the waiter, and tips are in the range of 10 to 15 percent. Standard table manners include holding the fork in the left hand and the knife in the right hand, tipping one's soup bowl away when finishing, and not leaning one's elbows on the table. Deviations from these norms occur in ethnic subcultures and among the working class. These groups usually develop their own version of etiquette, appropriating some rules from the majority standard while rejecting others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มารยาท
เปลี่ยนมารยาท แต่บรรทัดฐานสำหรับพฤติกรรมที่เหมาะสมที่พูดชัดแจ้ง โดยชนชั้นสูงและชั้นกลางจะยังคงแรง normative เป็นสำคัญ คำทักทายที่แตกต่างกัน โดยคลาสหรือตำแหน่งทางสังคมของบุคคลที่หนึ่งเป็นการจัดการ ผู้ที่ มีชื่อของขุนนาง honorific ชื่อ ตำแหน่งทางวิชาการ และชื่ออื่น ๆ มืออาชีพต้องการชื่อเหล่านั้น แต่เหมือนคนเพื่อหลีกเลี่ยงการเรียกมากเกินไปให้ความสนใจกับตำแหน่งของบุคคล เว้นแต่ได้รับเชิญให้ทำเช่นนั้น หนึ่งไม่เรียกคน โดยชื่อเล่นของพวกเขา เนื้อ postural บรรทัดฐานจะเหมือนกับในวัฒนธรรมตะวันตกอื่น ๆ คนเอนไปข้างหน้าเพื่อแสดงสนใจ และไขว้ขาของพวกเขาเมื่อผ่อนคลาย และรอยยิ้มและ nods สนับสนุนการสนทนา อังกฤษคาดว่านิพจน์น้อยจริงและติดต่อทางกายภาพมากกว่าทำสังคมอื่น ๆ: handshakes ไม่ควรมากเกินไปของบริษัท จูบสังคมมีน้อย พูดเสียงดัง และ backslapping จะถือว่าสม จ้องมองเป็น impolite และรอเปิดตัวในรายการไม่มีพลาดสังคมร้ายแรง

ในการสนทนา ภาษาอังกฤษเป็นที่รู้จักสำหรับโดดแห่งทั้งอารมณ์ขัน และ ในนิพจน์ในรูปแบบอื่น ๆ ในโอกาสทางสังคม เล็กพูดคุยในหัวข้อที่เป็นกลางที่เหมาะสม และให้ของขวัญเจียมเนื้อเจียมตัว คนสลับในการจ่ายเงินสำหรับอาหาร และเครื่องดื่มในการแลกเปลี่ยนทางสังคม โดยสั่งเครื่องดื่มโดยรอบ เช่น สาธารณะต่าง ๆ (แท่ง), มารยาทที่เหมาะสมรวมถึงไม่ gesturing สำหรับบริการ ในร้านอาหาร จะต้องเก็บของปาล์มไปเสิร์ฟ และเคล็ดลับที่อยู่ในช่วงร้อยละ 10-15 การอบรมมารยาทมาตรฐานรวมถือส้อมในมือซ้ายและมีดในมือขวา การให้ทิปของซุปชามไปเมื่อเสร็จสิ้น และไม่เอนเอียงของแต่งในตาราง ความเบี่ยงเบนจากบรรทัดฐานเหล่านี้เกิดขึ้น ใน subcultures ชาติพันธุ์ และ ระหว่างเรียนทำงาน กลุ่มเหล่านี้มักจะพัฒนามารยาท รุ่นของตนเองยึดครองบางกฎจากมาตรฐานในขณะที่ปฏิเสธผู้อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มารยาท
มารยาทมีการเปลี่ยนแปลง แต่บรรทัดฐานสำหรับพฤติกรรมที่เหมาะสมก้องโดยชนชั้นสูงและชนชั้นกลางยังคงมีผลบังคับใช้กฎเกณฑ์ที่สำคัญ ทักทายแตกต่างกันไปโดยตำแหน่งชั้นเรียนหรือสังคมของบุคคลกับผู้ที่หนึ่งคือการจัดการ ผู้ที่มีชื่อของไฮโซชื่อฝันชื่อทางวิชาการและวิชาชีพอื่น ๆ ที่ชื่อชอบที่จะได้รับการแก้ไขโดยชื่อเหล่านั้น แต่เหมือนคนที่จะหลีกเลี่ยงการเรียกร้องความสนใจมากเกินไปกับตำแหน่งของบุคคล เว้นแต่จะได้รับเชิญให้ทำอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้เรียกคนในชื่อเล่นของพวกเขา บรรทัดฐานทรงตัวที่คล้ายกับผู้ที่อยู่ในวัฒนธรรมตะวันตกอื่น ๆ คนยันไปข้างหน้าเพื่อแสดงความสนใจและข้ามขาของพวกเขาเมื่อผ่อนคลายและรอยยิ้มและพยักหน้าสนับสนุนให้การสนทนา อังกฤษคาดหวังว่าการแสดงออกทางกายภาพน้อยลงและการติดต่อทางกายภาพกว่าสังคมอื่น ๆ หลาย handshakes ไม่ควรจะเป็น บริษัท เกินไปจูบสังคมน้อยที่สุดการพูดคุยดังและ backslapping ถือว่าไม่เหมาะสมที่จ้องมองอยู่ไม่สุภาพและไม่รอเลี้ยวหนึ่งในสายเป็นที่รุนแรงทางสังคม ความผิดพลาดในการสนทนาภาษาอังกฤษเป็นที่รู้จักสำหรับการพูดทั้งในอารมณ์ขันและในรูปแบบอื่น ๆ ในการแสดงออก ในโอกาสทางสังคมการพูดคุยเล็กในหัวข้อที่เป็นกลางมีความเหมาะสมและของขวัญเจียมเนื้อเจียมตัวจะได้รับ คนตอบสนองในการจ่ายเงินสำหรับอาหารและเครื่องดื่มในการแลกเปลี่ยนทางสังคมโดยการสั่งซื้อเครื่องดื่มโดยรอบเช่น ในบ้านเรือนประชาชน (บาร์) มารยาทที่เหมาะสมรวมถึงการไม่ชี้สำหรับการให้บริการ ในร้านอาหารก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้ต้นหนึ่งไปยังบริกรและเคล็ดลับอยู่ในช่วงของ 10 ถึง 15 เปอร์เซ็นต์ มารยาทตารางมาตรฐานรวมถึงการถือส้อมในมือซ้ายและมีดในมือข้างขวา, การให้ทิปชามซุปหนึ่งออกไปเมื่อจบและไม่พิงข้อศอกของคนบนโต๊ะ เบี่ยงเบนไปจากบรรทัดฐานเหล่านี้เกิดขึ้นในวัฒนธรรมชาติพันธุ์และในหมู่ชนชั้นแรงงาน กลุ่มเหล่านี้มักจะพัฒนารุ่นของตัวเองของมารยาทจัดสรรกฎบางอย่างจากมาตรฐานส่วนใหญ่ในขณะที่คนอื่นปฏิเสธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มารยาท มารยาท
คือการเปลี่ยนแปลง แต่ปกติที่เหมาะสมพฤติกรรมการพูดชัดแจ้งโดยชนชั้นนำและชนชั้นกลางจะยังคงเป็นพลังเชิงบรรทัดฐานที่สำคัญ การทักทายที่แตกต่างกันไปตามระดับหรือตำแหน่งทางสังคมของบุคคลที่หนึ่งคือการจัดการ . ผู้ที่มีชื่อของขุนนาง ชื่อวิชาการชื่อ เกียรติ และชื่อของอาชีพอื่น ๆชอบที่จะ addressed โดยชื่อนั้นแต่ชอบคนเพื่อหลีกเลี่ยงการเรียกความสนใจมากเกินไปกับตำแหน่งของบุคคล ถ้าชวนแล้ว ไม่เรียกคนด้วยชื่อเล่นของพวกเขา บรรทัดฐานท่าทางจะคล้ายกับผู้ที่อยู่ในวัฒนธรรมตะวันตกอื่น ๆ ; คนเอนตัวไปข้างหน้าเพื่อแสดงความสนใจและไขว้ขาของตนเมื่อผ่อนคลายและยิ้ม และพยักหน้าให้กันอังกฤษคาดว่า การแสดงออกทางร่างกายน้อยกว่า และการสัมผัสกว่าสังคมอื่นๆ มากมาย : จับมือไม่ควรมากเกินไป บริษัท สังคม จูบน้อยที่สุดดังพูดและส่งเสียงพึงพอใจมากถือว่าไม่เหมาะสม จ้องมันไม่สุภาพ และไม่รอใครเปิดในบรรทัดเป็นสังคมที่รุนแรงเรื่องเสียแล้ว

ในการสนทนาภาษาอังกฤษเป็นที่รู้จักกันสำหรับการพูดทั้งอารมณ์ขันและในรูปแบบอื่น ๆของการแสดงออก ในโอกาสทางสังคม คุยกันในหัวข้อที่เป็นกลางที่เหมาะสมและเจียมเนื้อเจียมตัว ของขวัญที่มอบให้ . คนตอบสนองในการจ่ายอาหารและเครื่องดื่มในการแลกเปลี่ยนทางสังคม โดยการสั่งเครื่องดื่ม โดยรอบ ตัวอย่างเช่น ในที่สาธารณะบ้าน ( บาร์ ) , มารยาทที่เหมาะสม รวมถึงไม่ให้สัญญาณให้บริการในร้านอาหารก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้ปาล์มต่อพนักงาน และเคล็ดลับอยู่ในช่วง 10 ถึง 15 เปอร์เซ็นต์ มารยาทตารางมาตรฐานรวมถึงถือส้อมในมือซ้าย และมีดในมือขวา ทิป 1 ชามแกง ทันทีเมื่อเสร็จสิ้น และไม่เอียงข้อศอกหนึ่งของบนโต๊ะ การเบี่ยงเบนจากบรรทัดฐานเหล่านี้เกิดขึ้นในชาติ subcultures และในหมู่ชนชั้นกลุ่มเหล่านี้มักจะพัฒนารุ่นของตัวเองของมารยาทกับกฎบางอย่างจากมาตรฐานส่วนใหญ่ในขณะที่ปฏิเสธคนอื่น