Linguistic Culture The Thai languag

Linguistic Culture 
The Thai language, or Phasa Thai, basically consists of monosyllable words, whose meanings are complete by themselves. Its alphabet was created by King Ramkhamhaeng the Great in 1283 by modelling it on the ancient Indian alphabets of Sanskrit and Pali through the medium of the old Khmer characters. After a history of over 700 years, the Thai alphabet today comprises 44 letters (including 2 obsolete ones), representing 20 consonant phonemes, and 15 vowel signs, denoting 22 vowels, diphthongs and triphthongs. As Thai is a tonal language with five different tones, it often confuses foreigners who are unused to this kind of language. For example, they have difficulty in distinguishing these 3 words from each other : "suea" with a rising tone, "suea" low tone and "suea" falling tone which means a tiger, a mat and clothes respectively. Like most languages of the world, the Thai language is a complicated mixture of several sources. Many Thai words used today were derived from Pali, Sanskrit, Khmer, Malay, English and Chinese. 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาศาสตร์วัฒนธรรม ภาษาไทย หรือ Phasa ไทย โดยทั่วไปประกอบด้วย monosyllable คำ ความหมายที่จะทำ ด้วยตัวเอง อักษรถูกสร้างขึ้น โดยพ่อขุนรามคำแหงมหาราชใน 1283 โดยสร้างแบบจำลองบนตัวโบราณอินเดียอักษรสันสกฤตและบาลีผ่านสื่อตัวอักษรเขมรเก่า หลังจากประวัติศาสตร์กว่า 700 ปี ตัวอักษรไทยประกอบด้วย 44 ตัวอักษร (รวม 2 คนล้าสมัย), แทนพยัญชนะ phonemes 20 และเครื่องหมายสระ 15 กำหนดเรียกค่าสระ ควบกล้ำกับ และ triphthongs 22 วันนี้ ไทย มี เสียงสูงต่ำ ด้วยโทนสีที่แตกต่างกัน 5 มันมัก confuses ชาวต่างชาติที่ไม่ได้ใช้การภาษาชนิดนี้ ตัวอย่าง พวกเขามีความยากลำบากในการแยกคำเหล่านี้ 3 จากกัน: "เสือ" ด้วยเสียงจัตวา เสียงเอกของ "เสือ" และ "เสือ" โทซึ่งหมายความว่า เสือ พรมตัว และเสื้อผ้าตามลำดับ ภาษาไทยเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนหลายแหล่งเช่นภาษาส่วนใหญ่ของโลก ในคำไทยใช้ในปัจจุบันได้มาจากภาษาบาลี ภาษาสันสกฤต เขมร มาเลย์ อังกฤษ และจีน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัฒนธรรมภาษาศาสตร์ 
ภาษาไทยหรือ Phasa ไทยโดยทั่วไปประกอบด้วยคำพยางค์เดียวที่มีความหมายที่จะเสร็จสมบูรณ์ด้วยตัวเอง ตัวอักษรของมันถูกสร้างขึ้นโดยพ่อขุนรามคำแหงมหาราชใน 1283 โดยการสร้างแบบจำลองบนตัวอักษรของอินเดียโบราณภาษาสันสกฤตและภาษาบาลีผ่านสื่อของตัวอักษรขอมเก่า หลังจากที่ประวัติกว่า 700 ปี, อักษรไทยในวันนี้ประกอบด้วย 44 ตัวอักษร (รวมทั้ง 2 คนเก่า) คิดเป็นพยัญชนะ phonemes 20 และ 15 สัญญาณสระแสดงถึง 22 สระควบกล้ำและ triphthongs ในฐานะที่เป็นภาษาไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์กับห้าเสียงที่แตกต่างกันก็มักจะสร้างความสับสนให้ชาวต่างชาติที่ไม่ได้ใช้ชนิดของภาษานี้ ตัวอย่างเช่นพวกเขามีปัญหาในการแยกความแตกต่างเหล่านี้ 3 คำจากแต่ละอื่น ๆ "เสือ" ด้วยน้ำเสียงที่เพิ่มขึ้น "เสือ" เสียงต่ำและ "เสือ" เสียงที่ลดลงซึ่งหมายถึงเสือเสื่อและเสื้อผ้าตามลำดับ หรือไม่เช่นภาษามากที่สุดของโลกภาษาไทยเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนของหลายแหล่งที่มา คำไทยจำนวนมากที่ใช้ในวันนี้ได้มาจากภาษาบาลีสันสกฤตเขมร, มาเลย์, ภาษาอังกฤษและจีน 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัฒนธรรมทางภาษารึเปล่า
ภาษาไทยหรืออะไรภาษาไทยโดยทั่วไปประกอบด้วยคำพยางค์ที่มีความหมายสมบูรณ์ด้วยตนเอง ของตัวอักษรที่ถูกสร้างขึ้นโดยกษัตริย์หยามหยันในด้านการในอินเดียตัวอักษรโบราณของภาษาบาลีและสันสกฤตผ่านสื่อของเขมรเก่าตัวอักษร หลังจากประวัติศาสตร์กว่า 700 ปีตัวอักษรไทย 44 ตัว ( รวมถึงวันนี้ประกอบไปด้วย 2 คนล้าสมัย ) หรือ 20 หน่วยเสียงพยัญชนะและเสียงสระ 15 สัญญาณถึง 22 , สระ และเสียง triphthongs . รึเปล่า  เป็นภาษาไทยเป็นภาษาวรรณยุกต์ห้าเสียงที่แตกต่างกัน มันมักจะสับสน ชาวต่างชาติที่ไม่ได้ใช้ชนิดนี้ของภาษา ตัวอย่างเช่น พวกเขามีความยากในการแยกคำ 3 คำ จากแต่ละอื่น ๆ :" เสือ " ด้วยเสียงจัตวา " เสือน้อย " เสือ " และ " เสียงวรรณยุกต์ซึ่งแปลว่าเสือ เสื่อ และ เสื้อผ้า ตามลำดับ รึเปล่า  ชอบภาษามากที่สุดของโลก ภาษาไทยเป็นส่วนผสมที่ซับซ้อนของแหล่งข้อมูลหลาย หลายคำที่ใช้ในวันนี้มาจากภาษาบาลี สันสกฤต เขมร ภาษามลายู ภาษาอังกฤษ และภาษาจีน รึเปล่า