To isolate more specifically the ob

To isolate more specifically the objections to administrative ethics, we should assume that the moral perspective can be vindicated and that some moral principles and some moral judgments are valid. Despite disagreement about how morality is to be just i and disagreement about its scope and content, we nevertheless share certain attitudes and beliefs to which we can appeal in aiticizing or defending public actions and policies fromamoral perspective. The more direct challenge to administrative ethics comes from those who admit that morality is perfectly possible in private life but deny that it is possible in organizational life. The challenge is that by its very nature administration precludes the exercise of moral judgment. It consists of two basic objections the first calls into question the subject of the judgment (who may judge); the second, the object of judgment (who is judged). The first asserts that administrators ought to actneutrally in the sense that they should follow not their own moral principles but the decisions and policies of the organization. This is the ethic of neutrality. The asserts that not administrators but the organization (and its formal officers should be held responsible for its decisions and policies. This is the ethic of structure. Each is called an ethic because it expresses certain norms and prescribes conduct. But neither constitutes an ethics morality because each denies one of the pre suppositions of moral person to be a person to judge or a judged.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแยกอื่น ๆ โดยเฉพาะอุปสรรคการบริหารจริยธรรม เราควรสมมติว่า สามารถ vindicated มุมมองทางศีลธรรม และหลักจริยธรรมบางและบางคำพิพากษาทางศีลธรรมถูกต้อง แม้ มีกันเกี่ยวกับวิธีการ เป็นเพียงฉันทางศาสนาเกี่ยวกับขอบเขตและเนื้อหาของจริยธรรม เรายังคงร่วมทัศนคติและความเชื่อที่เราสามารถดึงดูด aiticizing หรือปกป้องสาธารณะนโยบายและการดำเนินการ fromamoral มุมมองบางอย่าง ขึ้นมาท้าทายจริยธรรมดูแลจากผู้ที่ยอมรับว่า ศีลธรรมเป็นไปได้อย่างสมบูรณ์แบบในชีวิตส่วนตัวโดยตรง แต่ปฏิเสธว่า เป็นไปได้ในชีวิตขององค์กร ความท้าทายคือ ว่า โดยธรรมชาติของมันมาก ดูแลไม่สามารถใช้สิทธิตามคำพิพากษาทางศีลธรรม ประกอบด้วยอุปสรรคพื้นฐานสองสายแรกเป็นคำถามเรื่องของคำพิพากษาที่อาจตัดสิน); ที่สอง วัตถุประสงค์ของคำพิพากษาที่จะตัดสิน) ครั้งแรกยืนยันว่า ผู้ดูแลระบบควรจะ actneutrally ในแง่ที่ว่า พวกเขาควรทำตามไม่หลักจริยธรรมของตนเอง แต่การตัดสินใจ และนโยบายขององค์กร นี่คือจริยธรรมของความเป็นกลาง ยืนยันว่า ผู้ดูแลระบบแต่องค์กร (และเจ้าหน้าที่ของทางควรรับผิดชอบการตัดสินใจและนโยบาย นี่คือจริยธรรมของโครงสร้าง แต่ละจะเรียกว่ามีจริยธรรม เพราะแสดงบรรทัดฐานบางอย่าง และได้กำหนดจรรยาบรรณ แต่ไม่ถือเป็นศีลธรรมจริยธรรมเนื่องจากแต่ละปฏิเสธ suppositions ล่วงหน้าของบุคคลคุณธรรมเพื่อเป็นผู้พิพากษาหรือตัดสินการอย่างใดอย่างหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อแยกมากขึ้นโดยเฉพาะการคัดค้านกับจริยธรรมในการบริหารเราควรคิดว่ามุมมองทางศีลธรรมสามารถพิสูจน์ให้เห็นและหลักคุณธรรมและศีลธรรมในใจบางอย่างที่ถูกต้อง แม้จะมีความขัดแย้งเกี่ยวกับวิธีศีลธรรมคือการเป็นเพียงแค่ฉันและไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับขอบเขตและเนื้อหาที่เรายังคงแบ่งปันทัศนคติและความเชื่อบางอย่างที่เราสามารถอุทธรณ์ใน aiticizing หรือปกป้องการกระทำของประชาชนและนโยบายมุมมอง fromamoral ความท้าทายโดยตรงมากขึ้นกับจริยธรรมในการบริหารมาจากผู้ที่ยอมรับว่ามีคุณธรรมเป็นอย่างดีเป็นไปได้ในชีวิตส่วนตัว แต่ปฏิเสธว่ามันเป็นไปได้ในชีวิตขององค์กร ความท้าทายคือการบริหารโดยธรรมชาติของมันติ๊ดการใช้สิทธิของการตัดสินทางศีลธรรม ประกอบด้วยสองคัดค้านพื้นฐานแรกโทรเข้ามาถามเรื่องของการตัดสิน (ซึ่งอาจตัดสิน); สองวัตถุของการตัดสิน (ผู้ตัดสิน) ครั้งแรกที่อ้างว่าผู้บริหารควรจะ actneutrally ในแง่ที่ว่าพวกเขาไม่ควรทำตามหลักการทางศีลธรรมของตัวเอง แต่การตัดสินใจและนโยบายขององค์กร นี่คือจริยธรรมของความเป็นกลาง อ้างว่าไม่ใช่ผู้บริหาร แต่องค์กร (และเจ้าหน้าที่ทางการควรจะรับผิดชอบต่อการตัดสินใจและนโยบาย. นี้เป็นจรรยาบรรณของโครงสร้าง. แต่ละครั้งจะถูกเรียกว่าจริยธรรมเพราะมันเป็นการแสดงออกถึงบรรทัดฐานบางอย่างและกำหนดความประพฤติ. แต่ไม่ถือว่าเป็นคุณธรรมจริยธรรม เพราะแต่ละปฏิเสธหนึ่งในสมมติฐานก่อนศีลธรรมของสมาชิกผู้ที่จะเป็นคนที่จะตัดสินหรือการตัดสิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แยกเฉพาะจะจริยธรรมในการบริหาร เราคิดว่ามุมมองจริยธรรมสามารถแก้แค้นและมีคุณธรรมมีคุณธรรมตัดสินได้ถูกต้อง แม้จะมีความขัดแย้งเรื่องคุณธรรมเป็นเพียงฉันและความขัดแย้งเกี่ยวกับขอบเขตและเนื้อหาเรายังคงแบ่งปันความเชื่อและทัศนคติบางอย่างที่เราสามารถอุทธรณ์ใน aiticizing หรือปกป้องการกระทำสาธารณะและนโยบายมุมมอง fromamoral . ความท้าทายโดยตรงมากขึ้นเพื่อจริยธรรมการบริหารมาจากคนที่ยอมรับว่า ศีลธรรม สมบูรณ์ที่สุดในชีวิตส่วนตัวแต่ปฏิเสธว่าเป็นไปได้ในชีวิตขององค์กรเป็นความท้าทายที่โดยมากธรรมชาติการบริหารขจัดอำนาจของการตัดสินทางศีลธรรม มันประกอบด้วยสองขั้นพื้นฐานการคัดค้านก่อนโทรเข้ามาถามเรื่องของการตัดสิน ( ที่อาจตัดสิน ) ; ที่สอง , วัตถุแห่งการพิพากษา ( ผู้ที่ตัดสิน )ครั้งแรกที่ยืนยันว่าผู้บริหารควรจะ actneutrally ในความรู้สึกที่พวกเขาควรปฏิบัติตามหลักจริยธรรม แต่ไม่ใช่ของตนเอง การตัดสินใจและนโยบายขององค์กร นี่คือจรรยาบรรณของความเป็นกลาง โดยยืนยันว่า ไม่ใช่ผู้บริหาร แต่องค์กร ( และเป็นทางการ เจ้าหน้าที่ควรจะรับผิดชอบในการตัดสินใจและนโยบาย นี่คือจรรยาบรรณของโครงสร้างแต่ละเรียกว่ามีจริยธรรม เพราะมันแสดงบรรทัดฐานบางอย่างและกำหนดหลักประพฤติ แต่ก็ถือเป็นคุณธรรมจริยธรรม เพราะแต่ละปฏิเสธหนึ่งก่อนคนอ้านศีลธรรมเป็นคนตัดสินหรือพิพากษา .