The 16S rRNA pyrosequencing reveale

The 16S rRNA pyrosequencing revealed an increasing abundance of Proteobacteria in both oyster species indicating that a large shift in the bacterial community had occurred and different bacterial groups became abundant during storage, possibly due to the selective action of storage conditions, microbial activities and changes in biochemical composition and immunity (Ashie et al., 1996, Naum et al., 2008 and Schmitt et al., 2012). These results differ to those reported by Fernandez-Piquer et al. (2012) who evaluated the microbial spoilage profile of live whole shell Pacific oysters and Green and Barnes (2010) who assessed the bacterial diversity of freshly harvested Sydney rock oysters. In the earlier Pacific oyster study, the bacterial profile of spoiled oysters (stored at 4 °C for eight days) was dominated by Fusobacteria and to a lesser extent Proteobacteria. A major difference between the findings might be explained by the more rapid cessation of the innate immunity system that controls resident and pathogenic microbiota when the oysters were shucked (Schmitt et al., 2012). Notably, no bacteria from the genera Pseudoalteromonas or Vibrio were detected throughout the Fernandez-Piquer et al. (2012) study whereas multiple OTUs from these genera were detected in all Pacific oyster samples in the current study. In the earlier Sydney rock study, Tenericutes and Alphaproteobacteria dominated the bacterial profile immediately following harvest whereas in the present study, Alphaproteobacteria were only a minor component of fresh oysters (0.27% of OTUs). The disparity between the results for Pacific oysters during storage may be due to anoxic conditions associated with shell closure ( Cook, 1991). For Sydney rock oysters, the disparity in fresh oysters could be due to the earlier Sydney rock oyster study only targeting bacterial communities of the digestive gland rather than the whole animal.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

16S rRNA pyrosequencing เปิดเผยมากมาย Proteobacteria ในการระบุชนิดหอยนางรมทั้งที่กะขนาดใหญ่ในชุมชนจากแบคทีเรียได้เกิดขึ้น และแบคทีเรียกลุ่มต่าง ๆ กลายเป็นที่อุดมสมบูรณ์ระหว่างการเก็บรักษา อาจเนื่องมาจากการดำเนินงานของสภาพการจัดเก็บ กิจกรรมจุลินทรีย์ และการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบชีวเคมีและภูมิคุ้มกัน (Ashie et al., 1996, Naum et al., 2008 และ Schmitt et al, 2012) ผลลัพธ์เหล่านี้แตกต่างกับที่รายงานโดยเฟอร์นานเด Piquer et al. (2012) ผู้ประเมินค่าจุลินทรีย์เน่าเสียของสดทั้งเปลือกหอยนางรมแปซิฟิก และสีเขียว และ Barnes (2010) ที่ประเมินแบคทีเรียหลากหลายสดเก็บเกี่ยวหอยนางรมหินซิดนีย์ ในการศึกษาก่อนหน้านี้ของหอยนางรมแปซิฟิก โพแบคทีเรียของหอยนางรมบูด (เก็บที่ 4 ° C 8 วัน) ถูกครอบงำ โดย Fusobacteria และขอบเขตที่น้อยกว่า Proteobacteria อาจอธิบายความแตกต่างที่สำคัญระหว่างผลการวิจัย โดยยุติขึ้นของระบบภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาติที่ควบคุมอยู่ และอุบัติ microbiota เมื่อหอยนางรมมี shucked (Schmitt et al., 2012) ยวด สกุล Pseudoalteromonas หรือต่อแบคทีเรียไม่ตรวจพบตลอดการศึกษาเฟอร์นานเด Piquer et al. (2012) โดย OTUs หลายจากสกุลนี้พบในตัวอย่างหอยนางรมแปซิฟิกทั้งหมดในการศึกษาปัจจุบัน ในการศึกษาหินก่อนหน้าของซิดนีย์ Tenericutes และ Alphaproteobacteria ครอบงำโพแบคทีเรียทันทีหลังเก็บเกี่ยว โดยในการศึกษาปัจจุบัน Alphaproteobacteria ได้เท่านั้นส่วนประกอบรองของหอย (0.27% ของ OTUs) Disparity ที่ระหว่างผลลัพธ์ สำหรับหอยนางรมแปซิฟิกระหว่าง เก็บอาจเกิดจากภาวะ anoxic กับเชลล์ปิด (Cook, 1991) สำหรับหอยนางรมหินซิดนีย์ disparity ในหอยอาจเป็น เพราะก่อนหน้านี้ซิดนีย์หินหอยศึกษาเฉพาะ กำหนดเป้าหมายชุมชนแบคทีเรียของต่อมย่อยอาหารมากกว่าสัตว์ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

16S rRNA pyrosequencing เผยให้เห็นความอุดมสมบูรณ์เพิ่มขึ้นของ Proteobacteria ทั้งในหอยนางรมสายพันธุ์ที่แสดงให้เห็นว่าการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในชุมชนแบคทีเรียที่เกิดขึ้นและกลุ่มแบคทีเรียที่แตกต่างกันกลายเป็นที่อุดมสมบูรณ์ในระหว่างการเก็บอาจจะเป็นเพราะการดำเนินการเลือกของสภาพการเก็บรักษากิจกรรมของจุลินทรีย์และการเปลี่ยนแปลงในทางชีวเคมี องค์ประกอบและภูมิคุ้มกัน (Ashie et al., 1996 Naum et al., 2008 และมิต et al., 2012) ผลเหล่านี้แตกต่างกับที่รายงานโดยเฟอร์นันเด Piquer และคณะ (2012) ที่ได้รับการประเมินรายละเอียดการเน่าเสียของจุลินทรีย์ของสดทั้งเปลือกหอยนางรมแปซิฟิกและสีเขียวและบาร์นส์ (2010) ที่ได้รับการประเมินความหลากหลายของแบคทีเรียที่เก็บเกี่ยวสดหอยนางรมซิดนีย์ร็อค ก่อนหน้านี้ในการศึกษาหอยนางรมแปซิฟิกรายละเอียดแบคทีเรียในหอยนางรมนิสัยเสีย (เก็บไว้ที่อุณหภูมิ 4 องศาเซลเซียสเป็นเวลาแปดวัน) โดดเด่นด้วย Fusobacteria และบอช Proteobacteria ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างการค้นพบอาจจะอธิบายได้ด้วยการหยุดชะงักอย่างรวดเร็วมากขึ้นของระบบภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาติที่ควบคุมการมีถิ่นที่อยู่และ microbiota ที่ทำให้เกิดโรคเมื่อหอยนางรมที่ถูกแกะ (มิต et al., 2012) ยวดแบคทีเรียจำพวก Pseudoalteromonas หรือวิบริโอไม่มีการตรวจพบตลอดทั้งเฟอร์นันเด Piquer และคณะ (2012) ในขณะที่การศึกษา OTUs จากหลายจำพวกเหล่านี้ถูกตรวจพบในทุกตัวอย่างหอยนางรมแปซิฟิกในการศึกษาในปัจจุบัน ก่อนหน้านี้ในการศึกษาหินซิดนีย์ Tenericutes และ Alphaproteobacteria ครอบงำรายละเอียดแบคทีเรียทันทีหลังจากเก็บเกี่ยวในขณะที่การศึกษาครั้งนี้ Alphaproteobacteria เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของหอยนางรมสด (0.27% ของ OTUs) ความแตกต่างกันระหว่างผลสำหรับหอยนางรมแปซิฟิกระหว่างการเก็บรักษาอาจจะเป็นเพราะเงื่อนไขซิกเกี่ยวข้องกับเปลือกปิด (คุก, 1991) สำหรับหอยนางรมซิดนีย์ร็อคแตกต่างกันในหอยนางรมสดอาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้การศึกษาหอยนางรมซิดนีย์ร็อคเพียงการกำหนดเป้​​าหมายชุมชนแบคทีเรียของต่อมย่อยอาหารมากกว่าสัตว์ทั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนเบส 16S rRNA ไพโรซีเควนซิงเปิดเผยการเพิ่มความอุดมสมบูรณ์ของโพรทีโอแบคทีเรียทั้งในหอยนางรมชนิดที่ระบุว่าการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในชุมชนแบคทีเรียที่เกิดขึ้นและกลุ่มแบคทีเรียที่แตกต่างกันได้มากมายในช่วงกระเป๋า อาจจะเนื่องจากการเลือกสภาพกระเป๋า , กิจกรรมของจุลินทรีย์และการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบทางชีวเคมีและภูมิคุ้มกัน ( ashie et al . , 1996 ,นอม et al . , 2008 และ Schmitt et al . , 2012 ) ผลลัพธ์เหล่านี้แตกต่างกับที่รายงานโดย เฟอร์นันเดซ piquer et al . ( 2012 ) ที่ประเมินจากการเน่าเสียโปรไฟล์ของทั้งเปลือกแปซิฟิกหอยนางรมสดและสีเขียว และบาร์นส์ ( 2010 ) ที่ประเมินจากความหลากหลายของการเก็บเกี่ยวสดซิดนีย์ร็อคหอยนางรม ในก่อนหน้านี้หอยนางรมแปซิฟิกศึกษาโปรไฟล์ของเชื้อแบคทีเรียทำลายหอยนางรม ( เก็บไว้ที่ 4 ° C เป็นเวลา 8 วัน ) คือการปกครองโดย fusobacteria กับโพรทีโอแบคทีเรียและขอบเขตที่น้อยกว่า . ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างผลอาจจะอธิบายได้โดยการหยุดอย่างรวดเร็วมากขึ้นของระบบภูมิต้านทานโดยกำเนิดที่ควบคุม resident และเชื้อโรคไมโครไบโ ้าเมื่อหอยมีกลางวัน ( Schmitt et al . , 2012 ) โดยเฉพาะไม่มีแบคทีเรียสกุลวิบริโอจาก pseudoalteromonas หรือตรวจพบได้ตลอดและ piquer et al . ( 2012 ) ศึกษามีหลายสกุลในจากเหล่านี้ถูกตรวจพบในตัวอย่างหอยนางรมแปซิฟิกทั้งหมดในการศึกษาปัจจุบัน ในการศึกษาก่อนหน้านี้ซิดนีย์ร็อค , และ tenericutes alphaproteobacteria dominated แบคทีเรียโปรไฟล์ทันที หลังเก็บเกี่ยว โดยในการศึกษาครั้งนี้alphaproteobacteria เป็นเพียงส่วนประกอบรองของหอยนางรมสดร้อยละ 0.27 ( ของใน ) ความต่างระหว่างผลลัพธ์สำหรับหอยนางรมแปซิฟิกในระหว่างการเก็บรักษาอาจจะเกิดจากเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับการปิดเปลือกนอก Cook ( 1991 ) สำหรับซิดนีย์ร็อคหอยนางรมความแตกต่างในหอยนางรมสด อาจเป็นเพราะก่อนหน้านี้ที่ซิดนีย์ร็อคหอยนางรม ศึกษาเฉพาะชุมชนเป้าหมายแบคทีเรียของต่อมย่อยอาหารมากกว่าสัตว์ทั้งหมด