In vivo versus in vitro digestibili

In vivo versus in vitro digestibility of the fresh by-products
A comparison of in vivo and in vitro digestibility of the OM (Table 7) in fresh Aspergillus residue, okara, pomegranate pulp and grape pulp showed that in vivo digestibility values are always lower than the corresponding in vitro digestibility values (by 10, 8, 33, and 17%, respectively). This might be because the soluble components of the fresh by-products, includ-ing proteins, ether extract and phenolics, are considered entirely digestible (soluble) in the in vitro system, whereas their actual in vivo digestibility (including degradation and absorption along the animal’s gastrointestinal tract) is only partial.A similar gap between in vitro and in vivo digestibility values was found in a previous study that employed chemicallytreated lignocelluloses enriched with soluble phenolics, which are only partially digestible in vivo (Miron and Ben-Ghedalia,1987).
Notwithstanding, in avocado pulp, in vivo OM and NDF digestibility were 47% higher than the corresponding in vitrovalues. This unique finding might be associated with the high fat content of avocado pulp (182 g/kg DM), which probablyinhibits NDF degradation in the in vitro tubes that contain pure by-product (Tamminga and Doreau, 1991; Palmquist andJenkins, 1980; Skenjana et al., 2006). However, when ingested by sheep as part of a TMR (496 g/kg DM), this fat component isdiluted and floats up to the upper compartment of the rumen, rendering it less effective at inhibiting the activity of cellulolyticbacteria that degrade NDF via adhesion to the particles (Miron et al., 2001) in the middle mat-phase of the rumen (Zebeliet al., 2007).
With respect to NDF digestibility in fresh Aspergillus residue, okara and grape pulp, the in vitro and corresponding invivo values were similar. The high in vivo lignin digestibility of Aspergillus residues and okara reflects enzymatic solubi-lization followed by absorption along the gastrointestinal tract of some unknown complexes, determined as “lignin” insource by-products by the ADL method (72% acid hydrolysis of ADF). These complexes are not actually plant lignin (hugepolymer composed of phenyl propanoic units) but fungal mycelium and cell walls of A. niger (Papagianni, 2007) or non-soluble complexes between protein and cell-wall polymers formed within the matrix of okara NDF. In the case of grapepulp the inhibitory effect of ethanol on ruminal NDF digestibility (Caldwell and Murray, 1986) was probably similar in bothdigestibility estimation methods.
Notwithstanding, in pomegranate pulp, the in vivo NDF digestibility was 94% lower than the corresponding in vitro values.This discrepancy might be associated with the high content of soluble phenolics (Table 1) composed mostly of hydrolyzabletannins (Shabtay et al., 2008) which, in the sheep rumen, might form nonsoluble complexes with dietary protein originatedfrom the by-product and the supplemented concentrated pellet. These nondigestible complexes actually become part of thenondigestible lignin, protein and hemicellulose in the pomegranate pulp TMR, as expressed by the negative digestibilityvalues of lignin, protein and hemicellulose found in this by-product (Table 6). In addition, a high dose of soluble tannins inthe by-product might inhibit activity of cellulolytic ruminal bacteria (McSweeney et al., 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสัตว์ทดลองเมื่อเทียบกับใน digestibility ของผลิตภัณฑ์สดการเปรียบเทียบในสัตว์ทดลอง และเพาะเลี้ยง digestibility ของออม (ตาราง 7) สด Aspergillus สารตกค้าง okara เยื่อทับทิม และองุ่นเยื่อพบค่า digestibility ในสัตว์ทดลองใช้จะต่ำกว่าค่า digestibility ในเกี่ยวข้อง (โดย 10, 8, 33, 17% ตามลำดับ) ซึ่งอาจเนื่องจากละลายส่วนประกอบของสินค้าพลอยสด โปรตีนรวมกำลัง สารสกัดอีเทอร์ และ phenolics กำลัง digestible ทั้งหมด (ละลายน้ำ) ในระบบการเพาะเลี้ยง digestibility ในสัตว์ทดลองของจริง (รวมถึงการย่อยสลายและดูดซึมไปตามระบบทางเดินของสัตว์) เป็นเพียงบางส่วน เหมือนช่องว่างระหว่างค่า digestibility ในหลอดทดลอง และในสัตว์ทดลองพบในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่อุดมไป ด้วย phenolics ละลาย ซึ่งเป็นเพียงบางส่วน digestible lignocelluloses chemicallytreated ในสัตว์ทดลอง (Miron และ Ben Ghedalia, 1987)ถึงกระนั้น ในเยื่ออะโวคาโด ใน vivo ออมและ NDF digestibility ได้ 47% สูงกว่าตรงกันใน vitrovalues ค้นหาเฉพาะนี้อาจเกี่ยวข้องกับไขมันสูงของเยื่ออะโวคาโด (182 g/kg DM), ย่อยสลาย NDF probablyinhibits ใดในหลอดการเพาะเลี้ยงที่ประกอบด้วยสินค้าพลอยบริสุทธิ์ (Tamminga และ Doreau, 1991 Palmquist andJenkins, 1980 Skenjana และ al., 2006) อย่างไรก็ตาม เมื่อกิน โดยแกะส่วนของ TMR (496 g/kg DM), isdiluted ส่วนประกอบไขมัน และลอยขึ้นไปช่องด้านบนของการต่อนี้ แสดงผลมันมีประสิทธิภาพน้อยที่ inhibiting การ cellulolyticbacteria ที่ย่อยสลาย NDF ผ่านยึดเกาะอนุภาค (Miron และ al., 2001) ในแผ่นระยะกลางของต่อ (Zebeliet al., 2007)ค่า invivo ในหลอดทดลอง และสอดคล้องกันถูกไม่คล้ายกับ digestibility NDF สด Aspergillus สารตกค้าง okara และเยื่อองุ่น Digestibility lignin สูงในสัตว์ทดลองของ Aspergillus ตกและ okara สะท้อนเอนไซม์ในระบบ solubi-lization ตามดูดซึมตามระบบทางเดินของคอมเพล็กซ์บางไม่รู้จัก กำหนดเป็นสินค้าพลอย insource "lignin" โดยวิธี ADL (72% กรดไฮโตรไลซ์ของ ADF) สิ่งอำนวยความสะดวกเหล่านี้ไม่จริงพืช lignin (hugepolymer ประกอบด้วยหน่วย phenyl propanoic) เชื้อรา mycelium และเซลล์ผนังของ A. ไนเจอร์ (Papagianni, 2007) หรือคอมเพล็กซ์ไม่ละลายระหว่างโพลิเมอร์โปรตีนและผนังเซลล์ที่เกิดขึ้นภายในเมตริกซ์ของ okara NDF ในกรณีของ grapepulp ผลลิปกลอสไขของเอทานอล digestibility NDF ruminal (คาลด์เวลล์และเมอร์เรย์ 1986) ได้คงเหมือนวิธีการประมาณค่า bothdigestibilityถึงกระนั้น ในเยื่อทับทิม digestibility NDF ในสัตว์ทดลองได้ 94% ต่ำกว่าค่าเครื่องมือเกี่ยวข้อง ความขัดแย้งนี้อาจเกี่ยวข้องกับเนื้อหาสูงของละลาย phenolics (ตารางที่ 1) ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของ hydrolyzabletannins (Shabtay et al., 2008) ซึ่ง ในต่อแกะ อาจเป็นคอมเพล็กซ์ nonsoluble กับ originatedfrom โปรตีนอาหารสินค้าพลอยและเม็ดเข้มข้นเสริม สิ่งอำนวยความสะดวกเหล่านี้ nondigestible เป็น ส่วนหนึ่งของ thenondigestible lignin โปรตีน และ hemicellulose ในเนื้อเยื่อทับทิม TMR จริงแสดง โดย digestibilityvalues ลบของ lignin, hemicellulose และโปรตีนพบได้ในพลอยได้นี้ (ตาราง 6) นอกจากนี้ ปริมาณสูงของ tannins ละลายในสินค้าพลอยอาจยับยั้งกิจกรรมของแบคทีเรีย ruminal cellulolytic (McSweeney et al., 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในร่างกายเมื่อเทียบกับในหลอดทดลองย่อยได้ของสดโดยผลิตภัณฑ์เปรียบเทียบในร่างกายและในการย่อยหลอดทดลองของ OM (ตารางที่ 7) ในสารตกค้าง Aspergillus สดกากถั่วเหลืองเนื้อทับทิมและเยื่อกระดาษองุ่นพบว่าในร่างกายค่าการย่อยมักจะต่ำกว่า ที่สอดคล้องกันในค่าการย่อยหลอดทดลอง (10, 8, 33, และ 17% ตามลำดับ)
นี้อาจจะเป็นเพราะองค์ประกอบที่ละลายน้ำได้ของสดโดยผลิตภัณฑ์โปรตีน includ ไอเอ็นจี, สารสกัดจากอีเทอร์และฟีนอลได้รับการพิจารณาย่อยทั้งหมด (ละลายน้ำ) ในระบบในหลอดทดลองในขณะที่พวกเขาที่เกิดขึ้นจริงในร่างกายการย่อย (รวมถึงการย่อยสลายและการดูดซึมไปตาม ระบบทางเดินอาหารของสัตว์) เป็นเพียง partial.A ช่องว่างระหว่างที่คล้ายกันในหลอดทดลองและในร่างกายค่าการย่อยได้พบในการศึกษาก่อนหน้านี้ที่มีงานทำ lignocelluloses chemicallytreated อุดมไปด้วยฟีนอลที่ละลายน้ำซึ่งเป็นเพียงบางส่วนเท่านั้นที่ย่อยในร่างกาย (ไมรอนเบน Ghedalia, 1987) .
แม้ในเยื่ออะโวคาโดในร่างกายและการย่อย OM NDF เป็น 47% สูงกว่าที่สอดคล้องกันใน vitrovalues การค้นพบที่ไม่ซ้ำกันอาจจะเกี่ยวข้องกับปริมาณไขมันสูงของเยื่ออะโวคาโด (182 กรัม / กิโลกรัม DM) ซึ่ง probablyinhibits ย่อยสลาย NDF ในหลอดในหลอดทดลองที่มีความบริสุทธิ์โดยผลิตภัณฑ์ (Tamminga และ Doreau 1991; Palmquist andJenkins 1980; Skenjana et al., 2006) แต่เมื่อกินโดยแกะเป็นส่วนหนึ่งของ TMR (496 กรัม / กิโลกรัม DM) ส่วนประกอบไขมันนี้ isdiluted และลอยขึ้นไปที่ช่องบนของกระเพาะรูเมนกระทำมันที่มีประสิทธิภาพน้อยกว่าที่ยับยั้งการทำงานของ cellulolyticbacteria ที่ลด NDF ผ่านการยึดเกาะที่จะ อนุภาค (ไมรอน et al., 2001) ในช่วงกลางเฟสเสื่อของกระเพาะรูเมน (Zebeliet al., 2007).
ด้วยความเคารพต่อการย่อย NDF ในตกค้าง Aspergillus สดกากถั่วเหลืองและเยื่อกระดาษองุ่นในหลอดทดลองและสอดคล้องกับค่า Invivo อยู่ ที่คล้ายกัน สูงในร่างกายการย่อยลิกนินของสารตกค้าง Aspergillus และกากถั่วเหลืองสะท้อนให้เห็นถึงเอนไซม์ solubi-lization ตามด้วยการดูดซึมไปตามระบบทางเดินอาหารของคอมเพล็กซ์ที่ไม่รู้จักบางคนกำหนดว่า "ลิกนิน" Insource โดยผลิตภัณฑ์โดยวิธี ADL (72% ของการย่อยสลายกรด ADF) คอมเพล็กซ์เหล่านี้ไม่ได้จริงลิกนินพืช (hugepolymer ประกอบด้วยหน่วยฟีนิลโพร) แต่เส้นใยเชื้อราและผนังเซลล์ของเอไนเจอร์ (Papagianni 2007) หรือคอมเพล็กซ์ที่ไม่ละลายในระหว่างโปรตีนและโพลีเมอผนังเซลล์เกิดขึ้นภายในเมทริกซ์ของกากถั่วเหลือง NDF ในกรณีที่ grapepulp ฤทธิ์ในการยับยั้งของเอทานอลในการย่อยในกระเพาะรูเมน NDF (ที่ Caldwell และเมอเรย์, 1986) อาจจะเป็นที่คล้ายกันในวิธีการประมาณ bothdigestibility.
อย่างไรก็ตามในเยื่อทับทิมในร่างกายการย่อย NDF เป็น 94% ต่ำกว่าค่าที่สอดคล้องกันในหลอดทดลองค่า ความแตกต่างโดยง่ายอาจจะเกี่ยวข้องกับเนื้อหาที่สูงของฟีนอลที่ละลายน้ำได้ (ตารางที่ 1) ส่วนประกอบของ hydrolyzabletannins (Shabtay et al., 2008) ซึ่งในกระเพาะแกะอาจจะในรูปแบบคอมเพล็กซ์ nonsoluble กับโปรตีน originatedfrom โดยผลิตภัณฑ์และ เสริมเม็ดเข้มข้น เหล่านี้คอมเพล็กซ์ nondigestible จริงเป็นส่วนหนึ่งของลิกนิน thenondigestible โปรตีนและเฮมิเซลลูโลสใน TMR เยื่อทับทิมในขณะที่แสดงโดย digestibilityvalues ​​เชิงลบของลิกนินและเฮมิเซลลูโลสโปรตีนที่พบในครั้งนี้โดยผลิตภัณฑ์ (ตารางที่ 6) นอกจากนี้ยังมีปริมาณสูงของแทนนินที่ละลายน้ำได้ inthe โดยอาจยับยั้งกิจกรรมของแบคทีเรียในกระเพาะรูเมนเซลลูโลส (McSweeney et al., 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสัตว์ทดลองและในหลอดทดลองการย่อยได้ของผลิตภัณฑ์สด
เปรียบเทียบชนิดในหลอดทดลอง การย่อยได้ของโอม ( ตารางที่ 7 ) ในการนำกากกาก สด เนื้อทับทิมและเนื้อองุ่น พบว่า การย่อยได้ค่ามักจะต่ำกว่าที่สอดคล้องกันในการได้ค่า ( 10 , 8 , 33 , และ 17 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ )นี้อาจเป็นเพราะองค์ประกอบที่ละลายน้ำได้ของผลิตภัณฑ์ includ ไอเอ็นจีสด , โปรตีน , สารสกัดอีเทอร์ และโพลีฟีนอล จะถือว่าทั้งหมดย่อย ( ละลาย ) ในระบบหลอดแก้วมีจริงในการย่อยได้ ( รวมถึงการย่อยสลาย และดูดซึมไปเป็นสัตว์ทางเดินอาหาร ) เป็นเพียงบางส่วนที่คล้ายกันในหลอดทดลองและในช่องว่างระหว่างค่าการย่อยได้พบในการศึกษาก่อนหน้า ที่ใช้ chemicallytreated ลิกโนเซลลูโลสที่อุดมด้วยโพลีฟีนอล ซึ่งเป็นเพียงบางส่วนเท่านั้นที่ย่อยได้ในสิ่งมีชีวิต ( ไมรอน และ เบน ghedalia , 1987 ) .
แต่ในอาโวคาโด เยื่อในร่างกายและ NDF โอมได้จำนวน 47 % สูงกว่าที่สอดคล้องกันใน vitrovalues .การหาเอกลักษณ์นี้อาจเกี่ยวข้องกับปริมาณไขมันสูงของอะโวคาโดกาก ( 182 g / kg DM ) ซึ่ง probablyinhibits NDF ในการย่อยสลายในหลอดหลอดทดลองที่ประกอบด้วยบริสุทธิ์โดย ( และ tamminga doreau , 1991 ; แพล์มควิสต์ andjenkins , 1980 ; skenjana et al . , 2006 ) อย่างไรก็ตาม เมื่อกินเข้าไป โดยแกะเป็นส่วนหนึ่งของโค ( 496 g / kg DM )ไขมันนี้ส่วนประกอบ isdiluted และลอยถึงช่องบนของกระเพาะรูเมน , การแสดงผลมันมีประสิทธิภาพน้อยกว่าที่ยับยั้งกิจกรรมของ cellulolyticbacteria NDF ที่ลดลงผ่านการยึดเกาะอนุภาค ( ไมรอน et al . , 2001 ) ในช่วงกลางของแต่ละแผ่น ( zebeliet al . , 2007 ) .
ส่วน NDF การย่อยได้ใน กากกากกากเชื้อสด และองุ่นในหลอดทดลองและสอดคล้องกันในร่างกาย มีค่าใกล้เคียงกัน สูงโดยปริมาณการย่อยได้ของการนำกากตกค้างให้เอนไซม์ solubi รับรองเอกสารตามการดูดซึมตามทางเดินอาหารของสารประกอบเชิงซ้อนที่ไม่รู้จักบาง กำหนดเป็น " น้ำ " insource ผลพลอยได้จาก ADL วิธี ( 72 % กรดของ ADF )คอมเพล็กซ์เหล่านี้ ไม่ได้ถูกน้ำพืช ( hugepolymer ประกอบด้วยหน่วยทางกายภาพ ) ) แต่ผนังเซลล์ของเชื้อราและเชื้อ A . niger ( papagianni , 2007 ) หรือไม่ละลายสารประกอบเชิงซ้อนระหว่างโปรตีนและเซลล์ผนังพอลิเมอร์ที่เกิดขึ้นภายในเมทริกซ์ราก NDF . ในกรณีของ grapepulp ยับยั้งผลของแอลกอฮอล์ในกระเพาะ การย่อยและ NDF ( คาลด์เวลล์ เมอร์เรย์2529 ) คืออาจจะคล้ายกันในวิธีการประมาณ bothdigestibility .
แต่ในเนื้อทับทิม ฤทธิ์ในการย่อย NDF คือ 94 ต่ำกว่าที่สอดคล้องกันในหลอดทดลองค่า ความแตกต่างนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับเนื้อหาสูงของปริมาณฟีนอลิก ( ตารางที่ 1 ) ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของ hydrolyzabletannins ( shabtay et al . , 2008 ) ซึ่ง กระเพาะแกะ ,อาจจะแบบเชิงซ้อน nonsoluble กับอาหาร โปรตีน กาก originatedfrom และเสริมแบบเม็ด nondigestible complexes เหล่านี้จริง ๆ เป็นส่วนหนึ่งของ thenondigestible ปริมาณ โปรตีน และเฮมิเซลลูโลสในทับทิมเนื้อโค เช่น แสดงโดย digestibilityvalues ลบของปริมาณ โปรตีน และเฮมิเซลลูโลสพบในจังหวัดนี้ ( ตารางที่ 6 ) นอกจากนี้ปริมาณของแทนนินที่ละลายน้ำได้สูงในผลพลอยได้อาจยับยั้งกิจกรรมของแบคทีเรียในกระเพาะรูเมนทดลอง ( mcsweeney et al . , 2001 )