In the second stanza he says "art t

In the second stanza he says "art thou" that is he directly addresses the moon. These words make it clear that the poet is offering an ideal description of the moon in the tradition of medieval love poetry. And he says that the moon is "pale for weariness" that is because the moon is tiered of searching a companion for herself. And then the moon climbes the heaven and watches the earth. This means that the moon is now high up in the sky, because the sun has fully set by now and the dark hours have started. He says the moon is lonely among the stars because they have a different birth and so she remains lonely and keeps on changing like a joyless eye. Her eyes are joyless because she has no companion and she changes because a moon has its different phase. And we see the moon sometimes partly sometimes full and so on. And in the last line the poet say " that finds no object worth its constancy" i.e the moon realises that no one truly deserves her love and so she remains alone companionless forever in her own heavenly world wrapped with sorrow.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทร้อยกรองที่สองที่เขากล่าวว่า "ชนพระองค์" นั่นคือเขาอยู่ดวงจันทร์โดยตรง คำเหล่านี้ได้ชัดเจนที่กวีจะเสนอคำอธิบายที่เหมาะของดวงจันทร์ในประเพณีของบทกวียุคกลางรัก และเขาบอกว่า ดวงจันทร์ "ซีดสำหรับภาย" เนื่องจากดวงจันทร์จะหาสถานะการค้นหาเพื่อนร่วมทางสำหรับตัวเอง แล้วมูน climbes สวรรค์ และนาฬิกาโลก หมายความ ว่า ดวงจันทร์กำลังตั้งท้องฟ้า เนื่องจากดวงอาทิตย์ได้เต็มจำนวนโดยทันที และชั่วโมงมืดได้เริ่ม เขากล่าวว่า ดวงจันทร์จะโดดเดี่ยวระหว่างดาวเนื่อง จากได้เกิดแตกต่างกัน และดัง นั้นเธอยังคงเหงา และช่วยให้การเปลี่ยนเช่นตา joyless ตาของเธอจะ joyless เพราะเธอมีเพื่อนไม่ และเธอเปลี่ยนดวงได้ระยะแตกต่างกัน และเราเห็นดวงจันทร์เต็มบางส่วนบางครั้งบางครั้งและใน และในบรรทัดสุดท้ายที่กวีพูด realises "ที่พบวัตถุไม่น่านำความ" อาทิพระจันทร์ ที่ไม่มีใครอย่างแท้จริงสมควรรักของเธอ และเพื่อ เธออยู่คนเดียวตลอดไป companionless ในโลกสวรรค์ของเธอเองที่ห่อ ด้วยความเสียใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทที่สองเขาบอกว่า "เจ้า" ที่มีเขาอยู่ตรงดวงจันทร์ คำพูดเหล่านี้ให้ชัดเจนว่ากวีที่จะนำเสนอรายละเอียดในอุดมคติของดวงจันทร์ในประเพณีของบทกวีความรักยุคกลาง และเขาบอกว่าดวงจันทร์เป็น "อ่อนสำหรับความเหนื่อยล้า" ที่เป็นเพราะดว​​งจันทร์จะฉัตรการค้นหาสหายสำหรับตัวเอง และจากนั้นดวงจันทร์ climbes ชั้นฟ้าและแผ่นดินโลกนาฬิกา ซึ่งหมายความว่าดวงจันทร์อยู่ในขณะนี้สูงขึ้นไปในท้องฟ้าเพราะดว​​งอาทิตย์ได้มีการกำหนดอย่างเต็มที่โดยในขณะนี้และเวลาที่มืดได้เริ่มต้น เขาบอกว่าดวงจันทร์อยู่โดดเดี่ยวในหมู่ดาวเพราะพวกเขามีการเกิดที่แตกต่างกันและเพื่อให้เธอยังคงเหงาและช่วยในการเปลี่ยนเหมือนตาไม่มีความสุข ตาของเธอไม่มีความสุขเพราะเธอมีสหายและไม่มีเธอเปลี่ยนดวงจันทร์เพราะมีขั้นตอนที่แตกต่างกัน และเราจะเห็นดวงจันทร์บางครั้งบางส่วนบางครั้งเต็มรูปแบบและอื่น ๆ และในบรรทัดสุดท้ายกวีพูดว่า "ที่พบวัตถุที่ไม่มีมูลค่าความมั่นคงของตน" คือดวงจันทร์รู้ดีว่าไม่มีใครสมควรได้รับอย่างแท้จริงความรักของเธอและเธอยังคงอยู่คนเดียวตลอดไป companionless ในโลกสวรรค์ของเธอเองห่อด้วยความเศร้าโศก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบาทที่สอง เขากล่าวว่า " ท่าน " ที่เขาโดยตรง ที่อยู่บนดวงจันทร์ คำเหล่านี้ทำให้มันชัดเจนว่า กวีจะเสนอรายละเอียดในอุดมคติของดวงจันทร์ในประเพณีของบทกวีความรักในยุคกลาง และเขากล่าวว่า ดวงจันทร์ " ซีดสำหรับความเหน็ดเหนื่อย " นั่นเป็นเพราะดวงจันทร์มีฉัตรค้นหาคู่หูของเธอ แล้วดวงจันทร์ climbes สวรรค์และนาฬิกาโลกแปลว่าดวงจันทร์อยู่สูงบนท้องฟ้า เพราะดวงอาทิตย์มีครบชุด โดยขณะนี้ และชั่วโมง ความมืดเริ่ม เขาบอกว่า พระจันทร์เหงาท่ามกลางดาวเพราะพวกเขามีการเกิดที่แตกต่างกัน และดังนั้น เธอยังคงเหงาและก็เปลี่ยนเป็นดวงตาที่แสนเศร้า ดวงตาที่แสนเศร้า เพราะเขามีเพื่อน และเขาเปลี่ยนแปลง เพราะดวงจันทร์มีระยะที่แตกต่างกันของและเราเห็นดวงจันทร์ในบางครั้ง ( บางครั้งเต็มและอื่น ๆ และในบรรทัดสุดท้ายกวีพูด " นั้น ไม่พบวัตถุ คุณค่าของความจงรักภักดี " เช่นดวงจันทร์ตระหนักว่าไม่มีใครอย่างแท้จริงสมควรได้รับความรักของเธอและเธอยังคงอยู่คนเดียว companionless ตลอดไปในโลกสวรรค์ของเธอเองห่อกับความเสียใจ