The development of Jamestown in Vir

The development of Jamestown in Virginia during the second half of the seventeenth century was closely related to the making and use of bricks. There are several practical reasons why bricks became important to the colony. Although the forests could initially supply sufficient timber, the process of lumbering was extremely difficult, particularly because of the lack of roads. Later, when the timber on the peninsula had been depleted, wood had to be brought from some distance. Building stone was also in short supply. However, as clay was plentiful, it was inevitable that the colonists would turn to brickmaking.
In addition to practical reasons for using brick as the principal construction material, there was also an ideological reason. Brick represented durability and permanence. The Virginia Company of London instructed the colonists to build hospitals and new residences out of brick.
In 1662, the Town Act of the Virginia Assembly provided for the construction of thirty-two brick building and prohibited the use of wood as a construction material. Had this law ever been successfully enforced, Jamestown would have been a model city. Instead, the residents failed to comply fully with the law ; and by 1699 Jamestown had collapsed into a pile of rubble with only three or four habitable houses.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนา Jamestown ในเวอร์จิเนียในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษ seventeenth ที่สัมพันธ์กับการทำและใช้อิฐ มีหลายเหตุผลที่ปฏิบัติทำไมอิฐเป็นอาณานิคมสำคัญ แม้ว่าป่าเริ่มต้นสามารถจัดหาไม้เพียงพอ การ lumbering ได้ยากมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากไม่มีถนน ภายหลัง เมื่อมีการพร่องไม้บนคาบสมุทร ไม้มีการนำจากบางระยะ อาคารหินนั้นยังขาด อย่างไรก็ตาม เป็นดินอุดมสมบูรณ์ มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ colonists ที่จะเปิด brickmaking
ในนอกการปฏิบัติสาเหตุใช้อิฐเป็นวัสดุก่อสร้างหลัก ถูกเหตุผลมีอุดมการณ์ อิฐแสดงความทนทานและ permanence Colonists สร้างโรงพยาบาลและเรสซิเดนซ์ใหม่จากอิฐรับการแนะนำ บริษัทลอนดอนเวอร์จิเนีย
ในค.ศ. 1662 สำหรับการก่อสร้างอาคารอิฐสามสิบสองเมืองตามพระราชบัญญัติสภาเวอร์จิเนีย และห้ามใช้ไม้เป็นวัสดุก่อสร้าง มีกฎหมายนี้เคยถูกสำเร็จบังคับ, Jamestown จะได้เมืองจำลอง คนที่ล้มเหลวเพื่อให้สอดคล้องกับกฎหมาย เต็มแทน และ โดยปา Jamestown ได้ยุบเป็นกองอิฐกับบ้าน habitable สาม หรือสี่เท่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาของเจมส์ทาวน์ในรัฐเวอร์จิเนียในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่สิบเจ็ดเป็นอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับการทำและการใช้อิฐ มีเหตุผลในทางปฏิบัติหลายประการที่อิฐกลายเป็นสิ่งสำคัญที่จะเป็นอาณานิคม แม้ว่าป่าในขั้นต้นสามารถจัดหาไม้เพียงพอกระบวนการของการป่าไม้เป็นเรื่องยากมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะขาดของถนน ต่อมาเมื่อไม้บนคาบสมุทรที่ได้รับหมดไม้ได้ที่จะนำมาจากระยะไกล อาคารหินก็ยังขาดตลาด แต่เป็นดินอุดมสมบูรณ์มันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ชุมชนจะหันไป brickmaking
นอกจากเหตุผลในทางปฏิบัติสำหรับการใช้อิฐเป็นวัสดุก่อสร้างหลักยังมีเหตุผลอุดมการณ์ อิฐเป็นตัวแทนของความทนทานและความคงทน บริษัท ลอนดอนเวอร์จิเนียสั่งอาณานิคมที่จะสร้างโรงพยาบาลและที่อยู่อาศัยใหม่ออกของอิฐ
ใน 1662 เมืองพระราชบัญญัติของเวอร์จิเนียสภาให้สำหรับการก่อสร้างสามสิบสองอาคารก่ออิฐและห้ามใช้ไม้เป็นวัสดุก่อสร้าง ได้กฎหมายนี้เคยประสบความสำเร็จในการบังคับใช้, เจมส์ทาวน์จะได้รับรูปแบบเมือง แต่ชาวบ้านล้มเหลวที่จะปฏิบัติตามกฎหมาย และ 1699 เจมส์ทาวน์ทรุดลงไปกองซากปรักหักพังที่มีเพียงสามหรือสี่บ้านที่อาศัยอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาของเจมส์ทาวน์ในเวอร์จิเนียในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่สิบเจ็ดเป็นอย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับการทำและการใช้อิฐ มีหลายเหตุผลที่ทำไมอิฐกลายเป็นประโยชน์ที่สำคัญสำหรับอาณานิคม แม้ว่าป่าเริ่มจะจัดหาไม้เพียงพอ กระบวนการในการแปรรูปไม้ยากมาก โดยเฉพาะ เพราะยังไม่มีถนน ต่อมาเมื่อไม้บนคาบสมุทรได้หมด ไม้ต้องนำมาจากระยะห่าง อาคารหินอยู่ในการจัดหาสั้น อย่างไรก็ตาม เป็นดินอุดมสมบูรณ์ มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่อาณานิคมจะเปิดลูกเดียว .
นอกจากเหตุผลในทางปฏิบัติสำหรับการใช้อิฐเป็นวัสดุก่อสร้างหลัก มี เหตุผล อุดมการณ์ .อิฐแทนคงทนและถาวร เวอร์จิเนีย บริษัท ลอนดอนสั่งอาณานิคมเพื่อสร้างโรงพยาบาลและที่อยู่อาศัยใหม่ของอิฐ
ในตอนนี้ เมือง พระราชบัญญัติสภาเวอร์จิเนีย ให้สร้างกลุ่มอาคารอิฐและห้ามใช้ไม้เป็นวัสดุในการก่อสร้าง มีกฎหมายนี้เคยได้ใช้บังคับเจมส์ทาวน์จะเป็นเมืองจำลอง แต่ผู้ที่ล้มเหลวเพื่อให้สอดคล้องอย่างเต็มที่กับกฎหมาย และหรือ Jamestown ทรุดลงกองเศษซากเพียงสามหรือสี่บ้านร้าง