The reasons for the trends in sea i

The reasons for the trends in sea ice are still being debated. However, for the Arctic it is estimated that anthropogenic forcing through the emission of greenhouse gases has contributed 50–60% of the long-term decline of Arctic sea ice. The remaining contribution is believed to come from natural variability. But in the Antarctic the reason for the increase in ice is less clear. The pattern of sea ice change around the Antarctic is dominated by a decrease to the west of the Antarctic Peninsula and an increase across the Ross Sea, which can be attributed to more storm activity between these two areas. The extent of sea ice is strongly influenced by the strength and direction of the winds and the increase in storms has given more warm, northerly flow over the Bellingshausen Sea and greater cold, southerlies over the Ross Sea. This pattern of change is consistent with the increasing temperatures observed over the Antarctic Peninsula and west Antarctica, where temperatures have risen as much as anywhere in the southern hemisphere.

It's currently not clear why there has been an increase in the number and intensity of storms over the southern South Pacific since the late 1970s. However, this area is where the ozone hole has a large impact on the atmospheric circulation and where signals of the El Nino-Southern Oscillation, one of the largest climatic cycles on Earth, are felt most in the Antarctic. It's also where the greatest natural variability in atmospheric circulation is observed in the southern hemisphere, which has been attributed to the fact that the large Antarctic ice sheet is displaced slightly from the pole.

Sea ice extent has a large natural variability in both polar regions because of the amplifying effect of interactions between the atmosphere, ocean and sea ice. In the Arctic there is now increasing evidence that rising greenhouse gas emissions are playing a significant part in the loss of sea ice. However, in the Antarctic the increase in annual mean sea ice extent is only just over 1% per decade, making it impossible at present to separate natural variability from any human influence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหตุผลสำหรับแนวโน้มในน้ำแข็งในทะเลยังคงมีการถกเถียงกัน แต่สำหรับขั้วโลกเหนือเป็นที่คาดกันว่ามนุษย์บังคับให้ผ่านการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่ได้มีส่วนร่วม 50-60% ของการลดลงในระยะยาวของน้ำแข็งในทะเลอาร์กติก ส่วนที่เหลือก็เชื่อว่าจะมาจากความแปรปรวนของธรรมชาติ แต่ในแอนตาร์กติกเหตุผลในการเพิ่มขึ้นของน้ำแข็งน้อยที่ชัดเจนรูปแบบของการเปลี่ยนแปลงของทะเลน้ำแข็งแอนตาร์กติกรอบที่ถูกครอบงำด้วยการลดลงไปทางทิศตะวันตกของคาบสมุทรแอนตาร์กติกและการเพิ่มขึ้นในทะเลรอสส์ที่สามารถนำมาประกอบกับกิจกรรมพายุมากขึ้นระหว่างทั้งสองพื้นที่ ขอบเขตของน้ำแข็งในทะเลได้รับอิทธิพลอย่างมากจากความแรงและทิศทางของลมและการเพิ่มขึ้นของพายุได้ให้อบอุ่นมากขึ้นไหลไปทางเหนือทะเล Bellingshausen และมีอากาศหนาวเย็นกว่า southerlies ทะเลรอสส์ รูปแบบของการเปลี่ยนแปลงนี้สอดคล้องกับอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นในช่วงที่สังเกตและคาบสมุทรแอนตาร์กติกาตะวันตกแอนตาร์กติกที่มีอุณหภูมิสูงขึ้นมากที่สุดเท่าที่ใดก็ได้ในซีกโลกใต้.

ก็ยังไม่ชัดเจนว่าทำไมมีการเพิ่มขึ้นในจำนวนและความรุนแรงของพายุภาคใต้แปซิฟิกใต้ตั้งแต่ปี 1970 แต่บริเวณนี้คือที่หลุมโอโซนที่มีผลกระทบอย่างมากต่อการไหลเวียนของบรรยากาศและสถานที่ที่สัญญาณของเอลนีโญ-ใต้ความผันผวนซึ่งเป็นหนึ่งในรอบภูมิอากาศที่ใหญ่ที่สุดในโลกมีความรู้สึกมากที่สุดในแอนตาร์กติกมันยังเป็นที่ที่ความแปรปรวนของธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการไหลเวียนของบรรยากาศเป็นที่สังเกตในซีกโลกใต้ซึ่งได้รับการบันทึกให้กับความจริงที่ว่าแผ่นน้ำแข็งแอนตาร์กติกขนาดใหญ่ที่ย้ายลงจากเสา.

ทะเลขอบเขตน้ำแข็งมีความแปรปรวนตามธรรมชาติขนาดใหญ่ในทั้งสองขั้ว ภูมิภาคเพราะผลของการขยายการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศมหาสมุทรและทะเลน้ำแข็งในขั้วโลกเหนือขณะนี้มีหลักฐานเพิ่มขึ้นว่าการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เพิ่มขึ้นจะได้เล่นเป็นส่วนสำคัญในการสูญเสียของน้ำแข็งในทะเล แต่ในแอนตาร์กติกเพิ่มขึ้นเฉลี่ยรายปีทะเลขอบเขตน้ำแข็งเป็นเพียงแค่ 1% ต่อทศวรรษที่ผ่านมาทำให้มันเป็นไปไม่ได้ในปัจจุบันที่จะแยกความแปรปรวนของธรรมชาติจากอิทธิพลใด ๆ ของมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สาเหตุของแนวโน้มในทะเลน้ำแข็งยังคงมียังคง อย่างไรก็ตาม ในอาร์กติก คาดว่า บังคับให้มาของมนุษย์ผ่านมลพิษของก๊าซเรือนกระจกมีส่วน 50–60% ของการลดลงของน้ำแข็งขั้วโลกเหนือทะเลระยะยาว ส่วนที่เหลือจะเชื่อว่ามาจากธรรมชาติความแปรผัน แต่ในแอนตาร์กติกสาเหตุการเพิ่มขึ้นของน้ำแข็งมีน้อยชัดเจน รูปแบบของการเปลี่ยนแปลงน้ำแข็งทะเลสถานแอนตาร์ถูกครอบงำ โดยการลดด้านตะวันตกของคาบสมุทรแอนตาร์กติกและเพิ่มทะเลรอสส์ ซึ่งสามารถบันทึกเพิ่มเติมกิจกรรมพายุระหว่างสองพื้นที่เหล่านี้ ขอบเขตของทะเลน้ำแข็งมีอิทธิพลอย่างยิ่ง ด้วยความแรง และทิศทางของลมและการเพิ่มขึ้นของพายุได้รับความอบอุ่นมากขึ้น ขั้นตอนที่เหนือทะเล Bellingshausen และเย็นมาก southerlies ท้องทะเลรอสส์ รูปแบบนี้เปลี่ยนเป็นสอดคล้องกับอุณหภูมิเพิ่มขึ้นสังเกตคาบสมุทรแอนตาร์กติกและแอนตาร์กติกาตะวันตก ที่อุณหภูมิได้เกิดขึ้นมากเป็นทุกในซีกโลกใต้

ไว้ชัดเจนว่าทำไมจึงได้มีการเพิ่มจำนวนและความรุนแรงของพายุเหนือแปซิฟิกใต้ใต้ตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 อย่างไรก็ตาม นี่เป็นที่หลุมโอโซนมีผลกระทบในการหมุนเวียนอากาศและที่สัญญาณสั่นเอลนิโนใต้ หนึ่งรอบ climatic ที่ใหญ่ที่สุดในโลก จะรู้สึกมากที่สุดในแอนตาร์กติก มีที่สังเกตสำหรับความผันผวนตามธรรมชาติมากที่สุดในการหมุนเวียนอากาศในซีกโลกใต้ ซึ่งมีการบันทึกจริงพลัดที่แผ่นน้ำแข็งแอนตาร์กติกใหญ่เป็นถิ่นเล็กน้อยจากขั้ว

ขอบเขตทะเลน้ำแข็งมีความแปรผันเป็นธรรมชาติขนาดใหญ่ในภูมิภาคทั้งสองขั้วโลกเนื่องจากผล amplifying ระหว่างบรรยากาศ ทะเล และทะเลน้ำแข็ง ในขั้วโลกเหนือมีตอนนี้เพิ่มหลักฐานที่เพิ่มขึ้นของก๊าซเรือนกระจก ปล่อยเล่นส่วนสำคัญในการสูญเสียของทะเลน้ำแข็ง อย่างไรก็ตาม ในแอนตาร์กติกเพิ่มขอบเขตประจำปีหมายถึงทะเลน้ำแข็งเป็นเพียงกว่า 1% ต่อทศวรรษ ทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่เสนอให้แยกความแปรผันทางธรรมชาติจากอิทธิพลของบุคคลใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ด้วยเหตุผลที่สำหรับแนวโน้มในทะเลน้ำแข็งมีการถกเถียงกันอยู่ แต่ถึงอย่างไรก็ตามสำหรับบริเวณขั้วโลกเหนือที่มีการประมาณการว่าที่ anthropogenic บังคับให้ผ่านการลดการปลดปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่มีส่วนสำคัญ 50-60 50-60 50-60% ลดลงระยะยาวของน้ำแข็งทะเลอาร์กติก สนับสนุนที่เหลือนี้เชื่อกันว่าจะได้มาจากธรรมชาติ แต่ในแอนตาร์กติกให้เหตุผลที่ทำให้เพิ่มในน้ำแข็งมีน้อยลงอย่างชัดเจนรูปแบบของการเปลี่ยนแปลงแอนตาร์กติกโดยรอบน้ำแข็งทะเลที่ถูกครอบงำโดยลดลงไปทางด้านทิศตะวันตกของคาบสมุทรแอนตาร์กติกและเพิ่มขึ้นในทะเลรอสซีซึ่งสามารถเป็นผลสืบเนื่องจากการทำงานของพายุมากขึ้นระหว่างสองพื้นที่เหล่านี้ ภายใต้ ขอบเขตของน้ำแข็งทะเลจะได้รับอิทธิพลจากทิศทางและความแรงของลมที่เป็นอย่างดีและเพิ่มในพายุฝนฟ้าคะนองได้เพิ่มความอบอุ่นการไหลไปทางเหนือกว่า bellingshausen ทะเลและเย็นมากกว่า southerlies เหนือทะเลรอสซีที่ รูปแบบดังกล่าวนี้มีการเปลี่ยนมีความสอดคล้องกับ อุณหภูมิ ที่เพิ่มมากขึ้นมากกว่าสังเกตเห็นแอนตาร์กติกคาบสมุทรทางด้านตะวันตกและที่แอนตาร์กติกาที่ซึ่งมี อุณหภูมิ เพิ่มขึ้นมากเท่าที่ใดก็ได้ในซีกโลกทางตอนใต้.

เป็นอยู่ในขณะนี้ไม่เป็นที่ชัดเจนว่าทำไมไม่มีการเพิ่มขึ้นในความเข้มแสงและจำนวนของพายุฝนฟ้าคะนองในแปซิฟิกใต้ทางตอนใต้ตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษที่ 1970 s แต่ถึงอย่างไรก็ตามพื้นที่แห่งนี้คือสถานที่ซึ่งหลุมโอโซนที่มีผลกระทบต่อขนาดใหญ่ที่อยู่ในการไหลเวียนของเลือดที่เต็มไปด้วยบรรยากาศที่เหมาะสมและเป็นสถานที่ซึ่งส่งสัญญาณของ El nino-southern สองจิตสองใจที่หนึ่งในรอบอากาศมีขนาดใหญ่ที่สุดในโลกมีความรู้สึกมากที่สุดในแอนตาร์กติกได้เป็นนอกจากนั้นยังเป็นสถานที่ซึ่งได้เป็นธรรมชาติมากที่สุดในการไหลเวียนของที่มีบรรยากาศที่พบว่ามีในซีกโลกใต้ซึ่งได้รับการอธิบายถึงความจริงที่ว่าแผ่นน้ำแข็งแอนตาร์กติกขนาดใหญ่ที่มีพลัดถิ่นเล็กน้อยจากเสา.เท่าน้ำแข็ง

ทะเลมีได้เป็นธรรมชาติขนาดใหญ่ที่อยู่ในเขตพื้นที่ขั้วโลกทั้งสองฝ่ายเพราะมีผลขยายเสียง ได้ในที่ของการโต้ตอบกันระหว่างบรรยากาศของมหาสมุทรและน้ำแข็งที่ทะเลในมหาสมุทรอาร์กติกที่มีเพิ่มขึ้นมีหลักฐานว่าการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสำหรับปลูกต้นไม้เพิ่มขึ้นมีการเล่นเป็นส่วนสำคัญในการสูญเสียของน้ำแข็งทะเลในตอนนี้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามในแอนตาร์กติกที่เพิ่มขึ้นในระดับทะเลน้ำแข็งประจำปีเป็นระยะเวลาเพียง 1% ต่อปีทำให้ไม่มีการแยกได้จากธรรมชาติจากอิทธิพลของมนุษย์