The Buddha didn't praise those who

The Buddha didn't praise those who merely believe others, he praised the person who knows within himself. Just as with that fruit, if we have tasted it already, we don't have to ask anyone else if it's sweet or sour. Our problems are over. Why are they over? Because we see according to the truth. One who has realized the Dhamma is like one who has realized the sweetness or sourness of the fruit. All doubts are ended right here.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พระพุทธเจ้าไม่สรรเสริญคนที่เพียงแค่เชื่อคนอื่น เขายกย่องบุคคลที่รู้ภายในตนเอง ก็ มีผลไม้ ถ้าเราได้ลิ้มรสนั้นแล้ว เราไม่ได้ถามใครว่ามันหวาน หรือเปรี้ยว ปัญหาของเราไปได้ เหตุใดพวกเขามากกว่า เพราะเราเห็นตามความจริง ใครที่ได้รู้ธรรมเป็นอย่างหนึ่งซึ่งมีความหวานหอมหรือ sourness ของผลไม้ ข้อสงสัยทั้งหมดจะสิ้นสุดที่นี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พระพุทธเจ้าไม่ได้รับการยกย่องผู้ที่เพียงแค่เชื่อว่าคนอื่น ๆ เขายกย่องคนที่รู้ภายในตัวเอง เช่นเดียวกับผลไม้ที่ถ้าเราได้ลิ้มรสมันแล้วเราไม่ต้องถามคนอื่นถ้ามันหวานหรือเปรี้ยว ปัญหาของเรามีมากกว่า พวกเขามากกว่าทำไม? เพราะเราเห็นตามความจริง เป็นผู้หนึ่งที่ได้ตระหนักถึงความเป็นธรรมอย่างหนึ่งที่ได้ตระหนักถึงความหวานหรือเปรี้ยวของผลไม้ ข้อสงสัยทั้งหมดจะจบลงที่นี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พระพุทธเจ้าไม่สรรเสริญผู้ที่เพียงแค่เชื่อคนอื่น เขายกย่องคนที่รู้ภายในตัวเอง เช่นเดียวกับผลไม้ ถ้าเราได้ลิ้มรสมันแล้ว เราไม่ต้องไปถามใคร ถ้ามันหวานหรือเปรี้ยว ปัญหาของเราก็จบลง ทำไมพวกเขาอยู่ ? เพราะเราเห็นตามความจริง เป็นผู้หนึ่งที่ได้เข้าใจธรรมะก็เหมือนคนที่รู้ว่า มีความหวาน หรือความเปรี้ยวของผลไม้ข้อสงสัยทั้งหมดจะจบลงตรงนี้