Yang Chen saw that Liu Mingyu has t

Yang Chen saw that Liu Mingyu has the drunken appearance gradually, does not stop her, at this time gave her a happy night, was more useful than expostulation of good intention.
„Yang Chen” voice of Liu Mingyu speech flatters lazy crisply, some lispers, sounded especially tenderly gruff attractive.
„Um?”
„Why you know, do I always lead you to go to that Guangdong restaurant to eat meal?” Liu Mingyu was crooked the head to say.
Yang Chen shakes the head, this he does not know.
Liu Mingyu purses the lips to say with a smile: „Because university time, that person also frequently leads me to eat there to eat us first to know there”
The happiest place, became had let her brokenhearted place at this moment.
Yang Chen takes up the beverage bottle, to Liu Mingyu on full, said: „There starts, there finished, good.”
„Yes good” Liu Mingyu asks to take the wine class, but on the hand useless strength, the wine class catches the midair, fell directly in the ground!
„pang liang” a glass broken sound.
Liu Mingyu looks at the liquor fluid that in little while ground has overflowed dull, lies to the table on, the shoulder is shrugging, has cried loudly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Yang Chen เห็นว่า Mingyu หลิวมีลักษณะเมาค่อย ๆ หยุดเธอ ในเวลานี้เธอคืนความสุข เป็นประโยชน์ expostulation ของความตั้งใจดี"หยางเฉิน" เสียงของหลิว Mingyu พูดลับขี้เกียจรีบ lispers บาง ไพเราะนุ่มนวลโดยเฉพาะลักษณะน่าสนใจ"อืมม""ทำไมคุณรู้ว่า ทำฉันเสมอนำคุณไปที่ห้องอาหารกวางตุ้งประทาน" Mingyu หลิวคือทานของทอดหัวพูดYang Chen ปั่นหัว นี้ไม่ทราบLiu Mingyu กระเป๋าใส่ริมฝีปากพูด ด้วยรอยยิ้ม: "เพราะมหาวิทยาลัยเวลา บุคคลนั้นมักนำไปกินนั่นกินเราครั้งแรกรู้ว่ามี"สถานที่สุขที่สุด ก็มีให้เธอหักขณะนี้หยางเฉินจะขึ้นขวดเครื่องดื่ม การหลิว Mingyu บนเต็ม กล่าวว่า: "มีเริ่ม มีสำเร็จรูป ดีขึ้น"Mingyu หลิวใช่ดี"ขอให้การชั้นไวน์ แต่เกี่ยวกับความแรงของไร้ประโยชน์มือ ชั้นไวน์จับเจิดจรัส ลดลงในพื้นดินโดยตรง"ปางเหลียง" แก้วแตกเสียงMingyu หลิวดูในน้ำเหล้าที่ในน้อย ในขณะที่พื้นดินมี overflowed หมอง อยู่ไปยังตารางบน ไหล่เป็น shrugging มีร้องไห้เสียงดัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หยางเฉินเห็นว่าหลิว Mingyu มีลักษณะเมาค่อยๆไม่หยุดเธอในเวลานี้ทำให้เธอคืนความสุขที่เป็นประโยชน์มากกว่าการท้วงติงถึงความตั้งใจที่ดี.
"หยางเฉิน" เสียงของหลิว Mingyu คำพูดป้อยอขี้เกียจรีบ, lispers บาง ฟังโดยเฉพาะอย่างยิ่งละม่อมห้าวที่น่าสนใจ.
"อืม?"
"ทำไมคุณรู้ว่าฉันมักจะนำคุณไปสู่ไปที่ร้านอาหารกวางตุ้งที่จะกินอาหาร?" หลิว Mingyu ถูกคดเคี้ยวหัวที่จะพูด.
หยางเฉินส่ายหัวนี้ที่เขาทำ ไม่ทราบ.
หลิว Mingyu กระเป๋าริมฝีปากที่จะพูดด้วยรอยยิ้ม: "เพราะเวลาที่มหาวิทยาลัยบุคคลนั้นก็มักจะทำให้ผมมีกินจะกินเราก่อนที่จะรู้ว่ามี"
สถานที่ที่มีความสุขที่สุดก็กลายเป็นที่มีให้เธอที่ชอกช้ำระกำในขณะนี้
หยางเฉินจะขึ้นขวดเครื่องดื่ม, หลิว Mingyu เต็มกล่าวว่า: "มีเริ่มมีการเสร็จแล้วให้ดี."
"ใช่ดี" หลิว Mingyu ขอให้ใช้เวลาเรียนไวน์ แต่ในความแข็งแรงไร้ประโยชน์มือจับไวน์ชั้น กลางอากาศลดลงโดยตรงในพื้นดิน!
"ปางเหลียง" แก้วเสียงหัก.
หลิว Mingyu ลักษณะที่ของเหลวสุราที่ว่าในเล็กน้อยในขณะที่พื้นดินมี overflowed หมองคล้ำอยู่ในตารางที่ไหล่จะยักได้ร้องไห้เสียงดัง