Equal Protection of the LawNor shal

Equal Protection of the Law
Nor shall any State . . . deny to any person within its jurisdiction the equal protection of the laws.
— Fourteenth Amendment to the U.S. Constitution

Equal Protection of the Law
In the last half-century the constitutional command requiring equal protection of the laws for all people has been critical in the great social movements that have secured equal legal rights for people of color, women, and other groups, in the United States. In concept it is one of the noblest statements in the American Constitution, and in practice one of the more powerful. Without its authority it is unlikely that the United States would have achieved as much social progress as it has in the past 50 years, and many Americans might still be subjected to an institutionalized prejudice that made them second-class citizens, unable to vote or enjoy all rights. Yet although the Fourteenth Amendment became part of the Constitution in 1868, almost 90 years passed before this broad interpretation of the meaning of "equal protection" flowered.

* * * * *
When Thomas Jefferson wrote in the Declaration of Independence that "all men are created equal," he did not mean social or economic egalitarianism. Rather he and others of the Founding generation believed that society by its nature could never be socially or economically homogeneous because men differ in their abilities and virtues. They did not want to level society, but rather give to each individual the opportunity to make the most of his abilities. In order for this opportunity to exist, all men (and at the time they were only concerned with men) had to stand before the law on an equal footing. There could not be one law for the rich and another for the poor, although the Founders ignored the fact that there was clearly one law for white people and another for slaves. A generation later, when Andrew Jackson's Democrats talked about equality, they meant the same thing — equality of opportunity based on equal treatment by the law.

Interestingly, no mention of equal opportunity can be found in either the original body of the Constitution or the Bill of Rights, nor was it deemed necessary until after the Civil War. When it became apparent that the defeated Confederate states had no intention of treating the newly freed slaves fairly, Congress responded by drafting and passing the Fourteenth Amendment to the Constitution, which forbade all states from denying any citizens not only due process of law but equal protection of those laws.


Justice Stanley Matthews, in Yick Wo v. Hopkins (1886)
The guaranty of equal protection of the laws is a pledge of the protection of equal laws.


Yet, from the very beginning the meaning of "equal protection" has at times been confusing, perhaps because the framers of the Fourteenth Amendment left us no explanation of exactly what they meant. On the other hand, the phrase could be read to mean that any law, no matter what common sense suggests, will be applied rigidly to all people. Such an extreme notion that laws cannot in any way, shape or manner discriminate among individuals or groups, can become silly. Passing a vision test as a requirement for securing a driver's license clearly discriminates against people who are blind or have sight impediments, yet this is an appropriate form of distinction.


Justice Anthony Kennedy, in Romer v. Evans (1996)
The Fourteenth Amendment's premise that no person shall be denied the equal protection of the law must coexist with the practical necessity that most legislation classifies [people] for one purpose or another, with resulting disadvantages to various groups or persons. . . . [The Court] has attempted to reconcile the principle with the reality by stating that, if a law neither burdens a fundamental right nor targets a suspect class [vulnerable group of citizens], we will uphold the legislative classification so long as it bears a rational relation to some legitimate end.


All laws rely on some form of classification, and in many instances the laws only apply to certain people and not to others, and people may be treated differently under terms of the same law. A pension plan for government workers, for example, could certainly differentiate the amount of the pension depending upon rank, years of service, and salary. Both criminal and civil law impose punishments that are clearly differentiated depending upon a number of circumstances. Two women, for example, who are both convicted of the same crime, say murder, could receive vastly different sentences depending upon the circumstances surrounding each case. Just as we would not want the law blatantly to discriminate against people on the basis of such characteristics as age, height, gender, race, or religion, at the same time, we would not want a law that forced all people, regardless of conditions, to be treated exactly alike.

The origins of the Fourteenth Amendment, as a blueprint for the reconstruction of the Confederate states after the Civil War, informed its interpretation in the courts for many years. Despite its plain language that does not in fact refer to race, everyone understood that the Congress that proposed the amendment meant to protect the former slaves from discrimination, and nothing else. Justice Harlan's famous comment that the Constitution was color-blind captured perfectly what had been intended.


Justice John Marshall Harlan, dissenting in Plessy v. Ferguson (1896)
In view of the Constitution, in the eye of the law, there is in this country no superior, dominant, ruling class of citizens. There is no caste here. Our Constitution is color-blind, and neither knows nor tolerates classes among citizens.


Justice Harlan's words expressed the ideal, if not always the reality of life for the former slaves and their children. The victorious northern Union, after wiping out slavery and writing noble sentiments into the Constitution, entered a period of economic expansion and industrial growth, and left the intractable problem of race to the South to resolve as it pleased. The result was more than six decades of the institutionalized discrimination against African-Americans known as "Jim Crow." The phrase "Jim Crow" was drawn from a stock character in "minstrel" (vaudeville) shows of the time, in which a white singer and actor would put on black makeup to look like a black man. Eventually, the phrase became widespread throughout the South to denote the segregation of the races.

Eventually segregation — legal separation of whites and blacks under state and local statute — would fall before the Equal Protection Clause, but in the meantime the clause practically disappeared from the constitutional lexicon. The courts, except in certain extreme cases of discrimination, refused to apply it broadly to race relations; and believing that limited purpose to be the sole justification for the Amendment as a whole, refused to utilize it in other instances either. By 1927, Justice Oliver Wendell Holmes could characterize the Equal Protection Clause as the "usual last resort of constitutional arguments," one that had little effect on the legal system as a whole.

All that began to change during World War II, and in one of those ironic aspects of history, new life crept back into the clause not in a case involving overt discrimination against people of color, but in one where chicken thieves were punished far more severely — by sterilization — than were criminals convicted of more genteel forms of thievery such as embezzling funds. Justice William O. Douglas asked the basic question: Was it fair that a strict law applied to all felons with the exception of wealthy embezzlers? The answer was clearly no. This gross disparity in penalties based on social class, he argued, violated the entire premise of equal protection. Douglas then went on to suggest that any law which impinged upon fundamental rights in a way to violate the Equal Protection Clause should be given strict judicial scrutiny by the courts. With this analysis in place, the stage was set for the great civil rights revolution in the decades immediately following the war.

* * * * *
The Great Depression in America had created a new sense of what government should and should not do. The old notion, that the federal government should not interfere much in the economy, had been erased by the need of the government to act in the 1930s to mitigate the effects of a broken economy, and then in the 1940s to protect the country during the war. At the same time, a new generation of lawyers and civil rights activists began pondering what role the government — and especially the courts — might play in ending segregation. They took heart not only from some cases in which the Court struck down the exclusion of blacks from primary elections, but also from statements such as "All legal restrictions which curtail the civil rights of a single racial group are immediately suspect," a formulation used in more than one case.

When President Dwight Eisenhower named Earl Warren as chief justice of the United States in 1953, the stage was set for what has been termed the "egalitarian revolution." Warren and other members of the Court had no more interest than Jefferson and the Founders in eradicating differences that resulted from talent and hard work. They had no constitutional patience, however, for artificial barriers created by inequalities in the law or unequal treatment of certain groups.

The greatest statement of this principle came in what is without doubt the most important case the Supreme Court handed down in the 20th century, Brown v. Board of Education (1954). For more than a decade, the Court had slowly been chipping away at the edges of Jim Crow — which had resulted in many areas in the legal segregation of blacks from whites — recognizing that it had made a mistake in approving it at the end of the 19th cen

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมายคุ้มครองเท่ากันหรือรัฐใด...จะปฏิเสธบุคคลใด ๆ ภายในเขตอำนาจของตนปกป้องกฎหมายเท่านั้น— แก้ไขซึ่งรัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกากฎหมายคุ้มครองเท่ากันในศตวรรษครึ่งที่ผ่าน คำสั่งรัฐธรรมนูญต้องคุ้มครองเท่ากับกฎหมายสำหรับทุกคนได้รับความสำคัญในการเคลื่อนไหวทางสังคมดีมีความปลอดภัยเท่ากับสิทธิทางกฎหมายสำหรับคนสี ผู้หญิง และ กลุ่มอื่น ๆ ในสหรัฐอเมริกา ในแนวคิด มันเป็นหนึ่งในคำสั่ง noblest ในรัฐ ธรรมนูญอเมริกัน และ ในทางปฏิบัติอย่างหนึ่งที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น เฉยมัน ก็ไม่น่าที่สหรัฐอเมริกาจะได้สำเร็จเป็นความก้าวหน้าทางสังคมมากมีในปี 50 ผ่านมา และคนอเมริกันจำนวนมากอาจยังคงภายใต้การมีอคติ institutionalized ที่ทำให้พวกเขา second-class ประชาชน ไม่สามารถลงคะแนนเสียง หรือเพลิดเพลินกับสิทธิทั้งหมด ยัง แต่แก้ไข Fourteenth กลายเป็น ส่วนหนึ่งของรัฐธรรมนูญใน 1868 เกือบ 90 ปีผ่านก่อน flowered นี้ความกว้างของความหมายของ "การป้องกันเท่ากัน"* * * * *เมื่อ Thomas Jefferson เขียนในการประกาศอิสรภาพว่า "มนุษย์ทุกคนล้วนเท่า" เขาไม่ได้หมายถึง สังคม หรือเศรษฐกิจ egalitarianism ค่อนข้าง เขาและคนรุ่นบรรพบุรุษเชื่อว่า โดยธรรมชาติของสังคมอาจไม่สังคม หรือปากกัดตีนถีบเหมือนในเนื่องจากคนที่แตกต่างในความสามารถและคุณธรรม นอกจากนี้พวกเขาไม่ได้ต้องการระดับสังคม แต่แทนที่จะ ให้แต่ละคนให้มากสุดของความสามารถของเขา ในใบสั่ง สำหรับโอกาสนี้อยู่ ทุกคน (และเวลาพวกเฉพาะเกี่ยวข้องกับผู้ชาย) ได้ยืนอยู่ในหลักการเท่านั้น ไม่อาจมีกฎหมายหนึ่งสำหรับคนรวยและคนจน อีกแม้ว่าทั้งสองถูกละเว้นความจริงที่ว่า มีอย่างหนึ่งกฎหมายสำหรับคนขาวและทาสอีกด้วย รุ่นต่อมา เมื่อ Andrew Jackson ประชาธิปัตย์พูดคุยเกี่ยวกับความเสมอภาค พวกเขาหมายถึง สิ่งเดียวกันคือความเสมอภาคของโอกาสตามในปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกันตามกฎหมายกำหนดเป็นเรื่องน่าสนใจ ไม่พูดถึงโอกาสที่เท่ากันสามารถพบได้ในทั้งเนื้อหาเดิมของรัฐธรรมนูญหรือรายการสิทธิ หรือถูกก็ถือว่าจำเป็นจนกระทั่งหลังจากสงครามกลางเมือง เมื่อมันกลายเป็นว่า Confederate แพ้อเมริกาก็ขอรักษาทาสอิสระใหม่ค่อนข้างชัดเจน ตอบสภาร่าง และช่วยแก้ไข Fourteenth รัฐธรรมนูญ ซึ่งข้ออเมริกาทั้งหมดจากการปฏิเสธใด ๆ ประชาชนไม่เฉพาะกระบวนการของกฎหมายแต่การป้องกันเท่าที่กฎหมาย สแตนเลย์ยุติธรรม Matthews ใน Wo Yick v. ฮ็อปกินส์ (1886)รับประกันการป้องกันเท่าที่กฎหมายปรัชญาของการคุ้มครองของกฎหมายเท่านั้น ยัง เริ่มต้นจาก ความหมายของ "การป้องกันเท่า" ครั้งแล้วสับสน อาจ เพราะ framers แก้ไข Fourteenth เหลือคำอธิบายไม่ ตรงที่พวกเขาหมายถึง บนมืออื่น ๆ วลีสามารถอ่านหมายความว่า กฎหมาย ไม่แนะนำสามัญสำนึกอะไร จะใช้ rigidly กับทุกคน ดังกล่าวมีมากความคิดที่กฎหมายไม่มีทาง รูปร่าง หรือลักษณะ discriminate ระหว่างบุคคลหรือกลุ่ม สามารถกลายเป็นโง่ ช่วยมองทดสอบ ตามความต้องการการรักษาความปลอดภัยคีย์ discriminates ชัดเจนกับคนตาบอด หรือมีสายตา impediments ยังเป็นรูปแบบที่เหมาะสมของความแตกต่าง ความยุติธรรม Anthony เคนเนดี้ ใน Romer v. อีวานส์ (1996)ของแก้ไข Fourteenth รื่นรมย์ที่จะไม่มีคนปฏิเสธการคุ้มครองเท่ากับกฎหมายต้องอยู่ร่วมกับความจำเป็นทางปฏิบัติที่กฎหมายส่วนใหญ่จัดประเภท [คน] สำหรับวัตถุประสงค์หนึ่งหรืออื่น มีข้อเสียที่เกิดขึ้นกับกลุ่มหรือบุคคลต่าง ๆ ... [ศาล] ได้พยายามกระทบหลักการกับความเป็นจริง โดยระบุว่า ถ้ากฎหมายไม่ภาระเป็นพื้นฐานขวา หรือเป้าหมายชั้นสงสัย [เสี่ยงกลุ่มประชาชน], เราจะทำนุบำรุงประเภทสภาตราบใดที่มันหมีความสัมพันธ์เหตุผลท้ายกฎหมายบาง กฎหมายทั้งหมดอาศัยรูปแบบของการจัดประเภท และในหลายกรณี กฎหมายใช้ กับบางคน และไม่ ให้ผู้อื่น และคนอาจได้รับแตกต่างกันภายใต้เงื่อนไขของกฎหมายเดียวกัน แผนเงินบำนาญสำหรับรัฐบาลผู้ปฏิบัติงาน ตัวอย่าง ไม่แน่นอนแตกต่างจำนวนเงินบำนาญที่ขึ้นอยู่กับตำแหน่ง บริการ และเงินเดือนได้ อาญาและกฎหมายแพ่งกำหนดลงโทษที่ชัดเจนได้แตกต่างกันขึ้นอยู่กับจำนวนของสถานการณ์ สองผู้หญิง เช่น มีประวัติอาชญากรรมเดียว ว่า ฆ่าคน ได้รับประโยคสำคัญ ๆ แตกต่างกันขึ้นอยู่กับสถานการณ์แต่ละกรณีรอบ เหมือนเราไม่ต้องการ blatantly กับการถือเขาถือเรากับคนตามลักษณะดังกล่าว เป็นอายุ ความสูง เพศ เชื้อชาติ ศาสนา พร้อมกัน เราจะต้องเป็นกฎหมายที่บังคับให้ทุกคน เงื่อนไข ไม่ได้รับว่าเหมือนกำเนิดของแก้ไข Fourteenth เป็นพิมพ์เขียวสำหรับการฟื้นฟูของ Confederate อเมริกาหลังจากสงครามกลางเมือง ทราบการตีความในศาลหลายปี แม้ภาษาธรรมดาที่ในความเป็นจริงถึงแข่งขัน ทุกคนเข้าใจว่า สภาที่เสนอแก้ไขที่หมาย ถึงทาสในอดีตป้องกันการเลือกปฏิบัติ และอะไร ของฮาร์ลานธรรมมีชื่อเสียงคิดว่า รัฐธรรมนูญถูก color-blind จับสมบูรณ์อะไรได้ถูกต้อง ความยุติธรรมจอห์นมาร์แชลล์ฮาร์ลาน dissenting ใน Plessy v. เฟอร์กูสัน (1896)มุมมองรัฐธรรมนูญ กฎหมาย ตามีอยู่ในประเทศนี้ไม่ห้อง หลัก ชั้นปกครองของประชาชน วรรณะไม่ได้ รัฐธรรมนูญของเราคือ color-blind และไม่รู้ หรือ tolerates คลาในหมู่ประชาชน คำยุติธรรมฮาร์ลานแสดงกับ ถ้าไม่เสมอความเป็นจริงของชีวิตทาสเก่าและลูก ๆ สหภาพเหนือชัยชนะ หลังจากเช็ดออกรู้สึกโนเบิลเขียนในรัฐธรรมนูญ และทาสป้อนระยะเวลาของการขยายตัวทางเศรษฐกิจและการเติบโตอุตสาหกรรม และซ้ายแข่งใต้แก้ไขเหมือนปัญหา intractable ยินดี ผลถูกมากกว่าหกทศวรรษของการแบ่งแยก institutionalized กับแอฟริกันอเมริกันเรียกว่า "Jim Crow" วลี "Crow จิม" มาจากอักขระที่หุ้นใน "minstrel" (vaudeville) แสดงเวลา ซึ่งเป็นนักแสดงและนักร้องขาวจะใส่สีดำแต่งหน้าให้เหมือนคนดำ ในที่สุด วลีกลายเป็นแพร่หลายทั่วภาคใต้เพื่อแสดงการแบ่งแยกแข่งขันการแบ่งแยกในที่สุด — กฎหมายแบ่งแยกขาวและดำภายใต้สถานะและกฎหมายท้องถิ่นซึ่งจะอยู่ก่อนส่วนป้องกันเท่า แต่ในระหว่างนี้ อนุประโยคหายจากปทานุกรมรัฐธรรมนูญจริง ศาล ยกเว้นในบางกรณีของการเลือกปฏิบัติ ปฏิเสธที่จะนำไปใช้อย่างกว้างขวางกับความสัมพันธ์แข่งขัน และเชื่อว่า วัตถุประสงค์ที่จำกัดให้ เหตุผลแต่เพียงผู้เดียวของการแก้ไขทั้งหมด ปฏิเสธที่จะใช้ในกันอินสแตนซ์อย่างใดอย่างหนึ่ง โดย 1927 โฮลมส์ Wendell Oliver ยุติธรรมสามารถลักษณะส่วนป้องกันเท่า "ปกติสุดท้ายรีสอร์ทของอาร์กิวเมนต์รัฐธรรมนูญ ที่มีผลน้อยกับระบบกฎหมายทั้งหมดได้All that began to change during World War II, and in one of those ironic aspects of history, new life crept back into the clause not in a case involving overt discrimination against people of color, but in one where chicken thieves were punished far more severely — by sterilization — than were criminals convicted of more genteel forms of thievery such as embezzling funds. Justice William O. Douglas asked the basic question: Was it fair that a strict law applied to all felons with the exception of wealthy embezzlers? The answer was clearly no. This gross disparity in penalties based on social class, he argued, violated the entire premise of equal protection. Douglas then went on to suggest that any law which impinged upon fundamental rights in a way to violate the Equal Protection Clause should be given strict judicial scrutiny by the courts. With this analysis in place, the stage was set for the great civil rights revolution in the decades immediately following the war.* * * * *The Great Depression in America had created a new sense of what government should and should not do. The old notion, that the federal government should not interfere much in the economy, had been erased by the need of the government to act in the 1930s to mitigate the effects of a broken economy, and then in the 1940s to protect the country during the war. At the same time, a new generation of lawyers and civil rights activists began pondering what role the government — and especially the courts — might play in ending segregation. They took heart not only from some cases in which the Court struck down the exclusion of blacks from primary elections, but also from statements such as "All legal restrictions which curtail the civil rights of a single racial group are immediately suspect," a formulation used in more than one case.When President Dwight Eisenhower named Earl Warren as chief justice of the United States in 1953, the stage was set for what has been termed the "egalitarian revolution." Warren and other members of the Court had no more interest than Jefferson and the Founders in eradicating differences that resulted from talent and hard work. They had no constitutional patience, however, for artificial barriers created by inequalities in the law or unequal treatment of certain groups.The greatest statement of this principle came in what is without doubt the most important case the Supreme Court handed down in the 20th century, Brown v. Board of Education (1954). For more than a decade, the Court had slowly been chipping away at the edges of Jim Crow — which had resulted in many areas in the legal segregation of blacks from whites — recognizing that it had made a mistake in approving it at the end of the 19th cen

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เท่ากับความคุ้มครองของกฎหมายหรือรัฐใด ๆ ที่จะต้อง
. . ปฏิเสธที่จะให้บุคคลใดที่อยู่ในเขตอำนาจของตนการป้องกันที่เท่ากันของกฎหมาย.
- สิบสี่คำแปรญัตติที่สหรัฐอเมริการัฐธรรมนูญเท่ากับการคุ้มครองของกฎหมายในครึ่งศตวรรษที่ผ่านมาคำสั่งรัฐธรรมนูญที่ต้องการความคุ้มครองเท่าเทียมกันตามกฎหมายสำหรับทุกคนที่ได้รับความสำคัญในการที่ดีการเคลื่อนไหวทางสังคมที่มีความปลอดภัยสิทธิตามกฎหมายที่เท่าเทียมกันสำหรับคนที่มีสีและหญิงและกลุ่มอื่น ๆ ในประเทศสหรัฐอเมริกา ในคอนเซ็ปต์ก็เป็นหนึ่งในงบสูงส่งในรัฐธรรมนูญอเมริกันและในทางปฏิบัติเป็นหนึ่งในมีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยไม่มีผู้มีอำนาจก็ไม่น่าที่สหรัฐอเมริกาจะได้ประสบความสำเร็จความก้าวหน้าทางสังคมมากที่สุดเท่าที่มันมีอยู่ในที่ผ่านมา 50 ปีและชาวอเมริกันจำนวนมากอาจจะยังคงอยู่ภายใต้กับความอยุติธรรมในสังคมที่ทำให้พวกเขาพลเมืองชั้นสองไม่สามารถที่จะลงคะแนนหรือเพลิดเพลินกับ สิทธิ์ทั้งหมด แต่ถึงแม้จะแก้ไขที่สิบสี่กลายเป็นส่วนหนึ่งของรัฐธรรมนูญใน 1868 เกือบ 90 ปีที่ผ่านมาก่อนหน้านี้การตีความกว้างของความหมายของ "การป้องกันเท่ากับว่า" ดอกไม้. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * เมื่อโทมัสเจฟเฟอร์สันเขียนไว้ในคำประกาศอิสรภาพที่ว่า "มนุษย์ทุกคนมี สร้างขึ้นเท่ากับ "เขาไม่ได้หมายความว่ากิจวัตรประจำทางสังคมหรือเศรษฐกิจ แต่เขาและคนอื่น ๆ ของคนรุ่นก่อตั้งเชื่อว่าสังคมโดยธรรมชาติของมันไม่อาจจะเป็นเนื้อเดียวกันสังคมหรือเศรษฐกิจเพราะผู้ชายแตกต่างกันในความสามารถและคุณธรรมของพวกเขา พวกเขาไม่ต้องการที่จะยกระดับสังคม แต่ให้กับแต่ละคนมีโอกาสที่จะทำให้มากที่สุดของความสามารถของเขา เพื่อให้โอกาสที่จะมีชีวิตอยู่นี้ทุกคน (และในเวลาที่พวกเขามีความกังวลเฉพาะกับผู้ชาย) ต้องยืนก่อนที่กฎหมายที่เท่าเทียม มีไม่สามารถเป็นหนึ่งในกฎหมายที่อุดมไปด้วยและอื่น ๆ สำหรับคนยากจนแม้ผู้ก่อตั้งละเลยความจริงที่ว่ามีอย่างหนึ่งกฎหมายสำหรับคนผิวขาวและอื่น ๆ สำหรับทาส รุ่นต่อมาเมื่อพรรคประชาธิปัตย์แอนดรูแจ็คสันพูดคุยเกี่ยวกับความเท่าเทียมกันที่พวกเขาหมายถึงสิ่งเดียวกัน - ความเท่าเทียมกันของโอกาสที่อยู่บนพื้นฐานของการรักษาเท่าเทียมกันตามกฎหมาย. ที่น่าสนใจกล่าวถึงโอกาสที่เท่าเทียมกันไม่สามารถพบได้ทั้งในร่างกายเดิมของรัฐธรรมนูญหรือบิล สิทธิหรือว่าเป็นเรื่องที่เห็นว่าจำเป็นจนกระทั่งหลังสงครามกลางเมือง เมื่อมันกลายเป็นที่ชัดเจนว่าความพ่ายแพ้ของพันธมิตรฯ มีความตั้งใจที่จะรักษาปลดปล่อยทาสใหม่ไม่เป็นธรรมการมีเพศสัมพันธ์การตอบสนองโดยการร่างและผ่านสิบสี่จะแก้ไขรัฐธรรมนูญซึ่งห้ามไม่ให้ทุกรัฐจากการปฏิเสธประชาชนใด ๆ ที่ไม่เพียง แต่กระบวนการของกฎหมาย แต่คุ้มครองเท่าเทียมกัน กฎหมายเหล่านั้น. ยุติธรรมสแตนเลย์แมตทิวส์ใน Yick วอ v. ฮอปกินส์ (1886) การรับประกันการคุ้มครองตามกฎหมายเท่าเทียมคือการจำนำการคุ้มครองตามกฎหมายเท่าเทียมกันที่. แต่จากจุดเริ่มต้นมากความหมายของ "การป้องกันที่เท่าเทียมกัน" มีอย่าง ครั้งรับสับสนอาจเพราะกรอบของสิบสี่คำแปรญัตติซ้ายเราอธิบายสิ่งที่พวกเขาไม่มีความหมาย ในทางตรงกันข้ามวลีสามารถอ่านหมายความว่ากฎหมายใด ๆ ไม่ว่าสิ่งที่แสดงให้เห็นความรู้สึกร่วมกันจะถูกนำไปใช้อย่างเหนียวแน่นกับทุกคน ความคิดดังกล่าวมากว่ากฎหมายไม่สามารถในทางใดทางรูปร่างหรือลักษณะที่แตกต่างระหว่างบุคคลหรือกลุ่มจะกลายเป็นโง่ ผ่านการทดสอบการมองเห็นเป็นความจำเป็นสำหรับการรักษาความปลอดภัยใบอนุญาตขับรถอย่างชัดเจนเลือกปฏิบัติกับคนที่ตาบอดหรือมีอุปสรรคสายตายังเป็นรูปแบบที่เหมาะสมของความแตกต่าง. ยุติธรรมแอนโธนีเคนเนดีในโรเมอร์ v. อีแวนส์ (1996) ที่สิบสี่สถานที่แก้ไขเพิ่มเติมที่ บุคคลใดจะปฏิเสธความคุ้มครองเท่าเทียมกันของกฎหมายที่จะต้องอยู่ร่วมกับความจำเป็นในทางปฏิบัติว่าส่วนใหญ่จัดประเภทกฎหมาย [คน] สำหรับวัตถุประสงค์หนึ่งหรืออื่นที่มีข้อเสียในการส่งผลให้กลุ่มต่าง ๆ หรือบุคคล . . . [ศาล] มีความพยายามที่จะเจรจาต่อรองหลักการกับความเป็นจริงโดยระบุว่าถ้ากฎหมายไม่เป็นภาระเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานหรือเป้าหมายระดับผู้ต้องสงสัย [กลุ่มที่เปราะบางของประชาชน] เราจะยึดมั่นในการจำแนกกฎหมายตราบเท่าที่มันหมีที่มีเหตุผล ความสัมพันธ์กับบางส่วนปลายถูกต้องตามกฎหมาย. กฎหมายทั้งหมดขึ้นอยู่กับรูปแบบของการจัดหมวดหมู่บางส่วนและในหลาย ๆ กรณีกฎหมายที่จะใช้กับคนบางคนและไม่ให้คนอื่น ๆ และคนอาจจะถือว่าแตกต่างกันภายใต้เงื่อนไขของกฎหมายเดียวกัน แผนเงินบำนาญสำหรับคนงานภาครัฐเช่นสามารถแยกความแตกต่างอย่างแน่นอนปริมาณของเงินบำนาญขึ้นอยู่กับตำแหน่งที่ปีของการบริการและเงินเดือน กฎหมายทั้งทางแพ่งทางอาญาและกำหนดบทลงโทษที่แตกต่างอย่างชัดเจนขึ้นอยู่กับจำนวนของสถานการณ์ ผู้หญิงสองคนยกตัวอย่างเช่นคนที่มีทั้งการตัดสินของอาชญากรรมเดียวกันกล่าวว่าการฆาตกรรมจะได้รับประโยคที่แตกต่างกันอย่างมากมายขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมแต่ละกรณี เพียงเท่านี้เราจะไม่ต้องการกฎหมายโจ๋งครึ่มที่จะแตกต่างกับคนที่อยู่บนพื้นฐานของลักษณะเช่นอายุความสูงเพศเชื้อชาติหรือศาสนาในเวลาเดียวกันเราจะไม่ต้องการกฎหมายที่บังคับให้ทุกคนโดยไม่คำนึงถึงเงื่อนไข เพื่อให้ได้รับการปฏิบัติเหมือนกัน. ต้นกำเนิดของสิบสี่คำแปรญัตติเป็นพิมพ์เขียวสำหรับการฟื้นฟูของพันธมิตรฯ หลังจากที่สงครามกลางเมืองแจ้งการตีความในศาลเป็นเวลาหลายปี แม้จะมีภาษาธรรมดาที่ไม่ได้ในความเป็นจริงหมายถึงการแข่งขันทุกคนเข้าใจว่าการมีเพศสัมพันธ์ที่เสนอแก้ไขเพิ่มเติมหมายถึงการปกป้องอดีตทาสจากการเลือกปฏิบัติและไม่มีอะไรอื่น ผู้พิพากษาฮาร์ลานแสดงความคิดเห็นที่มีชื่อเสียงว่ารัฐธรรมนูญถูกสีตาบอดจับที่ดีที่สุดสิ่งที่ได้ตั้งใจ. ผู้พิพากษาจอห์นมาร์แชลฮาร์ลานที่ไม่เห็นด้วยใน Plessy v. เฟอร์กูสัน (1896) ในมุมมองของรัฐธรรมนูญในสายตาของกฎหมายที่มีอยู่ในประเทศนี้ ไม่มีที่เหนือกว่า, เด่น, ชนชั้นปกครองของประชาชน มีวรรณะที่นี่ไม่มี รัฐธรรมนูญของเราเป็นสีตาบอดและไม่รู้หรือทนเรียนในหมู่ประชาชน. คำพิพากษาของฮาร์ลานแสดงที่เหมาะถ้าไม่ได้เสมอความเป็นจริงของชีวิตของอดีตทาสและเด็กของพวกเขา ชัยชนะยูเนี่ยนทางภาคเหนือหลังจากเช็ดออกเป็นทาสและการเขียนความรู้สึกมีเกียรติลงในรัฐธรรมนูญเข้าช่วงของการขยายตัวทางเศรษฐกิจและการเติบโตของอุตสาหกรรมและทิ้งปัญหาที่ยากของการแข่งขันไปทางทิศใต้ที่จะแก้ปัญหาในขณะที่มันเป็นที่พอใจ ผลที่ได้เกินกว่าหกทศวรรษที่ผ่านมาของการเลือกปฏิบัติกับสถาบันชาวอเมริกันแอฟริกันที่เรียกว่า "นิโกร". วลีที่ว่า "นิโกร" ถูกดึงออกมาจากตัวละครที่หุ้นใน "นักร้อง" (เพลง) แสดงให้เห็นว่าเวลาที่เป็นนักร้องนักแสดงที่มีสีขาวและจะแต่งหน้าทาปากสีดำให้มีลักษณะเหมือนคนดำ ในที่สุดคำพูดที่ว่ากลายเป็นที่แพร่หลายไปทั่วภาคใต้เพื่อแสดงถึงการแยกจากกันของการแข่งขันที่. แยกจากกันในที่สุด - แยกทางกฎหมายของคนผิวขาวและคนผิวดำอยู่ภายใต้กฎหมายของรัฐและท้องถิ่น - จะตกก่อนที่เท่ากับความคุ้มครองมาตรา แต่ในขณะเดียวกันข้อจริงหายไปจาก พจนานุกรมรัฐธรรมนูญ ศาลยกเว้นในกรณีที่รุนแรงบางอย่างของการเลือกปฏิบัติปฏิเสธที่จะนำไปใช้ในวงกว้างกับความสัมพันธ์การแข่งขัน; และเชื่อว่าจุดประสงค์ที่ จำกัด จะเป็นเหตุผล แต่เพียงผู้เดียวสำหรับการแก้ไขเป็นทั้งปฏิเสธที่จะใช้มันในกรณีอื่น ๆ อย่างใดอย่างหนึ่ง 1927 โดยผู้พิพากษาโอลิเวอร์เวนเดลโฮล์มส์จะแสดงลักษณะเท่ากับความคุ้มครองมาตราว่า "สุดท้ายปกติของการขัดแย้งรัฐธรรมนูญ" หนึ่งที่มีผลกระทบต่อระบบกฎหมายที่เป็นทั้ง. ทั้งหมดที่เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและในหนึ่ง ของผู้ที่อยู่ด้านแดกดันของประวัติศาสตร์ชีวิตใหม่พุ่งกลับเข้ามาในประโยคไม่ได้อยู่ในกรณีที่เกี่ยวข้องกับการเลือกปฏิบัติที่ชัดเจนกับคนที่มีสี แต่ในที่ขโมยไก่ถูกลงโทษมากขึ้นอย่างรุนแรง - โดยการฆ่าเชื้อ - กว่าถูกตัดสินว่าเป็นอาชญากรในรูปแบบสุภาพอื่น ๆ ของ ลักทรัพย์เช่นกองทุนยักยอก พิพากษาวิลเลียมทุมดักลาสถามคำถามพื้นฐานมันยุติธรรมที่กฎหมายที่เข้มงวดนำไปใช้กับอาชญากรทั้งหมดยกเว้น embezzlers ร่ำรวย? คำตอบที่เห็นได้ชัดว่าไม่มี นี้ความเหลื่อมล้ำในการลงโทษขั้นต้นขึ้นอยู่กับระดับชั้นทางสังคมเถียงละเมิดหลักฐานทั้งหมดของความคุ้มครองเท่าเทียมกัน ดักลาสแล้วเดินไปที่ชี้ให้เห็นว่ากฎหมายใด ๆ ที่บุกรุกเมื่อสิทธิขั้นพื้นฐานในทางที่จะละเมิดเท่ากับความคุ้มครองมาตราควรจะได้รับการตรวจสอบอย่างเข้มงวดโดยการพิจารณาคดีศาล มีการวิเคราะห์ในสถานที่แห่งนี้เป็นเวทีสำหรับการปฏิวัติสิทธิมนุษยชนอย่างมากในทศวรรษที่ผ่านมาทันทีหลังจากสงคราม. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * ตกต่ำในอเมริกาได้สร้างความรู้สึกใหม่ของสิ่งที่รัฐบาลควรและไม่ควรทำ ความคิดเก่า ๆ ที่รัฐบาลจะต้องไม่รบกวนมากในระบบเศรษฐกิจได้รับการลบโดยความต้องการของรัฐบาลที่จะทำหน้าที่ในช่วงทศวรรษที่ 1930 เพื่อบรรเทาผลกระทบของเศรษฐกิจเสียแล้วในปี 1940 ที่จะปกป้องประเทศในช่วง สงคราม ในเวลาเดียวกัน, รุ่นใหม่ของนักกฎหมายและนักเคลื่อนไหวสิทธิมนุษยชนเริ่มขบคิดสิ่งที่บทบาทของรัฐบาล - และโดยเฉพาะอย่างยิ่งศาล - อาจจะเล่นในการแยกจากกันตอนจบ พวกเขาเอาหัวใจไม่เพียง แต่จากกรณีที่ศาลหลงลงยกเว้นของคนผิวดำจากการเลือกตั้งหลัก แต่ยังมาจากงบดังกล่าวว่า "ทุกข้อ จำกัด ทางกฎหมายซึ่งลดสิทธิมนุษยชนของกลุ่มเชื้อชาติเดียวผู้ต้องสงสัยทันที" สูตรที่ใช้ มากกว่าหนึ่งกรณี. เมื่อประธานาธิบดีดไวต์ไอเซนฮาวชื่อเอิร์ลวอร์เรนเป็นหัวหน้าผู้พิพากษาของประเทศสหรัฐอเมริกาในปี 1953 เป็นเวทีสำหรับสิ่งที่ถูกเรียกว่า "การปฏิวัติคุ้ม." วอร์เรนและสมาชิกคนอื่น ๆ ของศาลไม่ได้มีความสนใจมากขึ้นกว่าที่เจฟเฟอร์สันและผู้ก่อตั้งในการขจัดความแตกต่างที่เกิดจากความสามารถและการทำงานอย่างหนัก พวกเขาไม่ได้มีความอดทนรัฐธรรมนูญ แต่สำหรับอุปสรรคเทียมที่สร้างขึ้นโดยความไม่เท่าเทียมกันในกฎหมายหรือการรักษาที่ไม่เท่ากันของคนบางกลุ่ม. คำสั่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของหลักการนี้มาในสิ่งที่เป็นโดยไม่ต้องสงสัยกรณีที่สำคัญที่สุดศาลฎีกาส่งลงมาในศตวรรษที่ 20 บราวน์ v. คณะกรรมการการศึกษา (1954) เป็นเวลากว่าทศวรรษที่ผ่านมาศาลได้รับช้าแกะออกไปที่ขอบของนิโกร - ซึ่งได้ส่งผลให้ในหลายพื้นที่ในการแยกจากกันตามกฎหมายของคนผิวดำจากคนผิวขาว - การรับรู้ว่าได้ทำผิดพลาดในการอนุมัติในตอนท้ายของ 19 CEN

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เท่ากับการคุ้มครองของกฎหมาย
หรือจะใด ๆของรัฐ . . . . . . . ปฏิเสธบุคคลใดภายในขอบเขตความคุ้มครองเท่าเทียมกันตามกฎหมาย .
- สิบสี่จะแก้ไขรัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกา

เท่ากับความคุ้มครองของกฎหมายในช่วงครึ่งศตวรรษสุดท้ายรัฐธรรมนูญสั่งต้องคุ้มครองเท่าเทียมกันของกฎหมายสำหรับทุกคนได้รับการวิจารณ์ในทางที่ดีสังคมที่มีหลักประกันสิทธิตามกฎหมายเท่าเทียมกันสำหรับคนผิวสี , ผู้หญิง , และกลุ่มอื่น ๆ ในสหรัฐอเมริกา ในแนวคิดเป็นหนึ่งของงบการเงินที่ผู้สูงศักดิ์ในรัฐธรรมนูญอเมริกัน และในการฝึกหนึ่งในมีประสิทธิภาพมากขึ้นไม่มีอำนาจของมันไม่น่าที่สหรัฐอเมริกาจะได้รับ เช่น ความก้าวหน้าทางสังคมมากที่สุดในรอบ 50 ปี และชาวอเมริกันจำนวนมากอาจจะยังอยู่ภายใต้การ institutionalized อคติที่ทำให้พวกเขาเป็นพลเมืองชั้นสอง ไม่สามารถโหวตหรือเพลิดเพลินกับสิทธิทั้งหมด แต่ถึงแม้ว่าสิบสี่การแก้ไขรัฐธรรมนูญในปี 1868 กลายเป็นส่วนหนึ่งของ ,เกือบ 90 ปีแล้วก่อนที่จะตีความกว้างของความหมายของ " ป้องกัน " เท่ากับดอก

* * * * * * * *
เมื่อโทมัสเจฟเฟอร์สันเขียนประกาศอิสรภาพว่า " มนุษย์ทุกคนถูกสร้างขึ้นเท่ากับ เขาไม่ได้หมายความว่าสังคมหรือ " ความเสมอภาค " ทางเศรษฐกิจแต่ เขาและคนอื่น ๆในการสร้าง เชื่อว่าสังคมโดยธรรมชาติของมันไม่เคยเป็นสังคม หรือเศรษฐกิจ เพราะเป็นคนแตกต่างกันในความสามารถและคุณธรรมของพวกเขา พวกเขาไม่ได้ต้องการให้สังคมระดับ แต่แทนที่จะให้แต่ละโอกาสที่จะให้มากที่สุดของความสามารถของเขา เพื่อโอกาสนี้มีอยู่ผู้ชายทุกคน ( และในเวลาที่พวกเขามีความกังวลกับผู้ชาย ) ต้องยืนต่อหน้ากฎหมายที่เท่าเทียมกัน มันไม่ได้เป็นกฎหมายสำหรับคนรวยและคนจน แม้ว่าผู้ก่อตั้งละเลยความจริงที่ว่ามีกฎหมายชัดเจน หนึ่งคนขาวอื่นสำหรับทาส รุ่นต่อมา เมื่อแอนดรูว์แจ็คสันประชาธิปัตย์พูดเรื่องความเสมอภาคพวกเขาหมายถึงสิ่งเดียวกัน บนพื้นฐานของความเท่าเทียมกันของโอกาสเท่าเทียมกันตามกฎหมาย

แต่ไม่มีการกล่าวถึงโอกาสที่สามารถพบได้ในร่างที่แท้จริงของรัฐธรรมนูญและบิลสิทธิหรือถูกมันถือว่าจำเป็น จนกระทั่งหลังสงคราม เมื่อมันกลายเป็นที่ชัดเจนว่า พวกพันธมิตรฯ ไม่มีเจตนาที่จะปลดปล่อยทาสใหม่พอสมควรรัฐสภา ตอบโดยร่างและผ่านสิบสี่จะแก้ไขรัฐธรรมนูญซึ่งห้ามรัฐทั้งหมดจากประชาชนปฏิเสธใด ๆที่ไม่เพียง แต่ตามกระบวนการของกฎหมาย แต่ความคุ้มครองเท่าเทียมกัน กฎหมายนั้น


ความยุติธรรมสแตนลี่ย์แมทธิวส์ ใน yick wo โวลต์ฮอปกินส์ ( 1886 )
รับประกันการป้องกันที่เท่าเทียมกันของกฎหมายคือคำมั่นสัญญาของการป้องกัน กฎหมายเท่าเทียมกัน


ยังจากจุดเริ่มต้น ความหมายของ " การป้องกัน " เท่ากับมีบางครั้งถูกสับสน บางทีอาจเป็นเพราะเกษตรกรของสิบสี่การแก้ไขแล้วเราไม่มีคำอธิบายของสิ่งที่พวกเขาหมายถึง บนมืออื่น ๆ , วลีที่อาจจะอ่านหมายความว่า กฎหมายใด ๆไม่ว่าสิ่งที่สามัญสำนึกแนะนำจะใช้ rigidly เพื่อคนทั้งหมด เช่นความคิดว่ากฎหมายไม่สามารถสุดโต่งในทางใด ๆรูปร่างหรือลักษณะที่แบ่งแยกระหว่างบุคคลหรือกลุ่มบุคคล สามารถกลายเป็น งี่เง่า ผ่านการทดสอบวิสัยทัศน์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการรักษาความปลอดภัยใบขับขี่ชัดเจนไม่ยอมรับกับคนที่ตาบอด หรือมีอุปสรรคที่เห็น แต่นี่เป็นแบบฟอร์มที่เหมาะสมของความแตกต่าง


ความยุติธรรม Anthony Kennedy ในโรเมอร์อีแวนส์ ( 1996 )
Vสิบสี่การแก้ไขหลักฐานที่ไม่มีผู้ใดจะปฏิเสธความคุ้มครองเท่าเทียมกัน กฎหมายจะต้องอยู่ร่วมกันกับการปฏิบัติความจำเป็นที่กฎหมายส่วนใหญ่จัดว่า [ คน ] สำหรับวัตถุประสงค์หนึ่งหรืออีก มีข้อเสียต่างๆ ส่งผลให้กลุ่มหรือบุคคล . . . . . . . [ ศาล ] ได้พยายามประนีประนอมหลักการกับความเป็นจริง โดยระบุว่าถ้ากฎหมายไม่ขายสิทธิพื้นฐานและเป้าหมายสงสัยเรียนกลุ่มเสี่ยงของประชาชน [ ] , เราจะรักษาการจำแนกสภานิติบัญญัติตราบเท่าที่มันมีความสัมพันธ์บางอย่างที่ถูกต้อง เหตุผล จบ


กฎหมายทั้งหมดพึ่งพาบางรูปแบบของการจัดหมวดหมู่ และในหลายกรณี กฎหมายใช้ได้กับบางคนและไม่ ให้ผู้อื่นและคนที่อาจจะได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกันภายใต้เงื่อนไขของกฎหมายเดียวกัน เงินบำนาญแผนแรงงาน รัฐบาล ตัวอย่างเช่น จะต้องแยกเงินบำนาญขึ้นอยู่กับอายุงานตำแหน่ง และเงินเดือน ทั้งทางอาญาและทางแพ่ง กฎหมายมีบทลงโทษที่ชัดเจน ซึ่งขึ้นอยู่กับจำนวนของสถานการณ์ ผู้หญิง 2 ตัวอย่างเช่นซึ่งมีทั้งข้อหาอาชญากรรม เดียวกันว่าฆาตกรรม อาจได้รับประโยคที่แตกต่างกันอย่างมากขึ้นอยู่กับสถานการณ์โดยรอบ แต่ละกรณี เช่นเดียวกับที่เราไม่ต้องการกฎหมายโจ๋งครึ่มเพื่อแบ่งแยกคน บนพื้นฐานของลักษณะดังกล่าว เช่น อายุ , ความสูง , เพศ , เชื้อชาติ หรือศาสนา ในขณะเดียวกัน เราก็ไม่อยากได้ กฎหมายที่บังคับให้คนทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงเงื่อนไขต้องปฏิบัติเหมือนกัน

ที่มาของสิบสี่การแก้ไข เป็นพิมพ์เขียวสำหรับการสร้างใหม่ของสหพันธ์รัฐหลังสงครามกลางเมือง แจ้งการตีความของศาลเป็นเวลาหลายปี แม้จะมีภาษาธรรมที่ไม่ได้ในความเป็นจริงหมายถึงเชื้อชาติทุกคนเข้าใจว่ารัฐสภา ที่เสนอแก้ไขเพื่อปกป้องอดีตทาสจากการเลือกปฏิบัติ และไม่มีอะไรอื่น ความยุติธรรม ฮาร์แลน ดังแสดงความเห็นว่ารัฐธรรมนูญเป็นคนตาบอดสีจับอย่างสมบูรณ์สิ่งที่ได้ตั้งใจไว้


ผู้พิพากษาจอห์น มาร์แชล ฮาร์แลน ที่ไม่เห็นด้วยใน plessy โวลต์ เฟอร์กูสัน ( 1896 )
ในมุมมองของรัฐธรรมนูญ ในสายตาของกฎหมายมีในประเทศนี้ไม่มีที่เหนือกว่า , เด่น , ชนชั้นปกครองประชาชน ไม่มีวรรณะตรงนี้ รัฐธรรมนูญของเรา คือ ตาบอดสี และไม่รู้หรือยอมรับเรียนในหมู่ประชาชน .

ความยุติธรรมฮาร์แลนพูดแสดงเหมาะ ถ้าไม่เสมอ ความเป็นจริงของชีวิต สำหรับอดีตทาสและเด็กของพวกเขา สหภาพเหนือแห่งชัยชนะ