Once upon a midnight dreary, while

Once upon a midnight dreary, while I pondered, weak and weary,
Over many a quaint and curious volume of forgotten lore,
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.
"'Tis some visitor," I muttered, "tapping at my chamber door -
Only this, and nothing more."

Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,
And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.
Eagerly I wished the morrow; - vainly I had sought to borrow
From my books surcease of sorrow - sorrow for the lost Lenore -
For the rare and radiant maiden whom the angels name Lenore -
Nameless here for evermore.

And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain
Thrilled me - filled me with fantastic terrors never felt before;
So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating,
"'Tis some visitor entreating entrance at my chamber door -
Some late visitor entreating entrance at my chamber door; -
This it is, and nothing more."

Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
"Sir," said I, "or Madam, truly your forgiveness I implore;
But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
That I scarce was sure I heard you"- here I opened wide the door; -
Darkness there, and nothing more.

Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
Doubting, dreaming dreams no mortals ever dared to dream before;
But the silence was unbroken, and the stillness gave no token,
And the only word there spoken was the whispered word, "Lenore?"
This I whispered, and an echo murmured back the word, "Lenore!" -
Merely this, and nothing more.

Back into the chamber turning, all my soul within me burning,
Soon again I heard a tapping somewhat louder than before.
"Surely," said I, "surely that is something at my window lattice:
Let me see, then, what thereat is, and this mystery explore -
Let my heart be still a moment and this mystery explore; -
'Tis the wind and nothing more."

Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,
In there stepped a stately raven of the saintly days of yore;
Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he;
But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door -
Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door -
Perched, and sat, and nothing more.

Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,
By the grave and stern decorum of the countenance it wore.
"Though thy crest be shorn and shaven, thou," I said, "art sure no craven,
Ghastly grim and ancient raven wandering from the Nightly shore -
Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."

Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,
Though its answer little meaning- little relevancy bore;
For we cannot help agreeing that no living human being
Ever yet was blest with seeing bird above his chamber door -
Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door,
With such name as "Nevermore."

But the raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only
That one word, as if his soul in that one word he did outpour.
Nothing further then he uttered- not a feather then he fluttered -
Till I scarcely more than muttered, "other friends have flown before -
On the morrow he will leave me, as my hopes have flown before."
Then the bird said, "Nevermore."

Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken,
"Doubtless," said I, "what it utters is its only stock and store,
Caught from some unhappy master whom unmerciful Disaster
Followed fast and followed faster till his songs one burden bore -
Till the dirges of his Hope that melancholy burden bore
Of 'Never - nevermore'."

But the Raven still beguiling all my fancy into smiling,
Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird, and bust and door;
Then upon the velvet sinking, I betook myself to linking
Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore -
What this grim, ungainly, ghastly, gaunt and ominous bird of yore
Meant in croaking "Nevermore."

This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing
To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core;
This and more I sat divining, with my head at ease reclining
On the cushion's velvet lining that the lamplight gloated o'er,
But whose velvet violet lining with the lamplight gloating o'er,
She shall press, ah, nevermore!

Then methought the air grew denser, perfumed from an unseen censer
Swung by Seraphim whose footfalls tinkled on the tufted floor.
"Wretch," I cried, "thy God hath lent thee - by these angels he hath sent thee
Respite - respite and nepenthe, from thy memories of Lenore:
Quaff, oh quaff this kind nepenthe and forget this lost Lenore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."

"Prophet!" said I, "thing of evil! - prophet still, if bird or devil! -
Whether Tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,
Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted -
On this home by horror haunted- tell me truly, I implore -
Is there - is there balm in Gilead? - tell me - tell me, I implore!"
Quoth the Raven, "Nevermore."

"Prophet!" said I, "thing of evil - prophet still, if bird or devil!
By that Heaven that bends above us - by that God we both adore -
Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,
It shall clasp a sainted maiden whom the angels name Lenore -
Clasp a rare and radiant maiden whom the angels name Lenore."
Quoth the Raven, "Nevermore."

"Be that word our sign in parting, bird or fiend," I shrieked, upstarting -
"Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!
Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!
Leave my loneliness unbroken!- quit the bust above my door!
Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!"
Quoth the Raven, "Nevermore."

And the Raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming,
And the lamplight o'er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted - nevermore!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครั้งเมื่อเที่ยงคืนที่เศร้าซึม ในขณะที่ฉัน pondered อ่อน เปลี้ย และอ่อนแอ ผ่านหลาย ไดรฟ์ข้อมูลบริการ และอยากรู้อยากเห็นของลืมตำนาน ผมพยักหน้า ในขณะนอนนกเกือบ ก็มีมาแตะ ณ บางเบา ๆ แร็ป แร็ปที่ประตูห้องของฉัน "'Tis บางเยี่ยมชม, " ฉัน muttered "เคาะที่ประตูห้องของฉัน - เพียงเท่านี้ และไม่มีอะไรเพิ่มเติม" อา อย่างเห็นได้ชัดผมจำได้ว่า ในเดือนธันวาคมเยือกเย็น และ ember ตายแต่ละแยก wrought ของผีตามพื้น วันที่ฉันปรารถนาเหล่า -vainly ฉันได้ขอยืม จาก surcease หนังสือของฉันของความเสียใจ -ความเสียใจสำหรับ Lenore สูญหาย- สำหรับหญิงสาวสดใส และหายากซึ่งเทวดาชื่อ Lenore- ที่นี่ที่นิรนามตลอด และที่ rustling เศร้าแน่ซิลเก้นของม่านแต่ละสีม่วง ตื่นเต้นฉัน - เติมฉัน terrors ยอดเยี่ยมที่ไม่เคยรู้สึกก่อน ดัง นั้นตอนนี้ จะยังคงการเต้นของหัวใจ ยืนซ้ำ "'Tis เข้าเยี่ยมชมบาง entreating ที่ประตูห้องของฉัน - ผู้เข้าชมบางสาย entreating เข้าที่ประตูห้องของฉัน - นี้เป็น และไม่มีอะไรเพิ่มเติม" ปัจจุบันชีวิตของฉันเติบโตแข็งแกร่ง hesitating นั้นไม่ กล่าวว่า "รัก "หรือ ผู้หญิง ล้างบาปอย่างแท้จริงของคุณผมขอร้อง แต่ความจริง ฉันได้นอนนก และดังนั้นเบา ๆ คุณมาแร็ป และให้รวย ๆ คุณมาเคาะ เคาะที่ประตูห้องของฉัน ที่ขาดแคลนได้แน่ได้ยินคุณ "-ที่นี่เปิดกว้างประตู - มีความมืด และอะไรอื่น ๆ ลึกเข้าไปในที่มืดทุกที ยาวยืนมีสงสัย กลัว แคลง ฝันฝัน mortals ไม่เคยกล้าฝันก่อน แต่ความเงียบไม่เสียหาย และความนิ่งที่ให้โทเค็นไม่ มีพูดคำเดียวเป็น คำ whispered, "Lenore" นี้ฉันกระซิบ และเสียงก้อง murmured กลับคำ "Lenore " - เพียงแค่นี้ และไม่มีอะไรเพิ่มเติม กลับเข้าไปในห้องที่เปิด จิตวิญญาณของฉันภายในฉันเขียน อีกครั้งเร็ว ๆ นี้ ฉันได้ยินมาแตะที่ค่อนข้างเบาก่อน "แน่นอน กล่าวว่า " ย่อม เป็นสิ่งที่โครงตาข่ายประกอบหน้าต่างของฉัน: ผม ดู แล้ว thereat คืออะไร และลึกลับนี้สำรวจ- ให้หัวใจของฉันจะยังคงครู่ และลึกลับนี้ ได้ - มอก.ลมและไม่มีอะไรมากกว่านั้น " เปิดที่นี่ฉันส่วนใหญ่ชัตเตอร์ เมื่อ มีจำนวนมากเจ้าชู้และกระพือ มีขั้นบันได raven สูง ๆ ของ saintly กาล ไม่ obeisance อย่างน้อยที่ทำเขา นาทีไม่หยุด หรือพักเขา แต่ กับ mien พระหรือเลดี้ บรอเวณเหนือประตูห้องของฉัน- สวยหน้าอกของพัลลัสเหนือประตูห้องของฉัน- ตั้งอยู่ และ เสาร์ และไม่มีอะไรเพิ่มเติม แล้วนกไม้มะเกลือนี้ฉันนึกคิดเศร้าเป็นยิ้ม beguiling โดยผู้ดีภัย และตรง ๆ ของสนับสนุนมันสวม "แม้ว่าเจ้าหงอนจะ shorn shaven และพระองค์, " ฉันกล่าวว่า, "ศิลปะแน่ไม่ craven ส่วนโบราณ และน่ากลัวนกหลงจากฝั่งคืน - บอกชื่อโรงแรมพระองค์ที่อยู่บนฝั่ง Plutonian ของคืน" Quoth ราเวน "Nevermore" มากฉัน marvelled ไก่นี้ ungainly ฟังวาทกรรมนั้นเถิด ว่ามันตอบความหมายน้อย - ราน้อยแบก สำหรับเราไม่ช่วยให้เงื่อนไขที่ไม่มีชีวิตมนุษย์ ยังเคย ถูก blest ดูนกบนเขาหอประตู - นกหรือสัตว์ตามหน้าอก sculptured เหนือประตูห้องพระ มีชื่อเช่น "Nevermore" แต่นก นั่งโดดเดี่ยวอยู่บนหน้าอกพลาซิด พูดเท่านั้น หนึ่งคำ เหมือนกับว่าวิญญาณของเขาในคำหนึ่งที่เขาไม่ได้ outpour ไม่มีอะไรเพิ่มเติมแล้วเขาพูดไม่มีขนแล้วเขา fluttered- จนฉันแทบมากกว่า muttered "เพื่อน ๆ ได้บินก่อน- ในเหล่าเขาจะทิ้งฉัน เป็นที่หวังได้บินก่อน" แล้ว นกกล่าวว่า "Nevermore" Startled ที่ความนิ่งเสีย โดยมาก aptly พูด ตอบ "อย่างไม่ต้องสงสัย กล่าวว่า " สิ่งที่มัน utters เป็นเพียงสินค้าและร้านค้า ติดจากเศร้าบางหลักซึ่งความเสียหาย unmerciful ตามอย่างรวดเร็ว และตามเร็วขึ้นจนเขาเพลงหนึ่งภาระแบก- จนถึง dirges ของเขา หวังว่าภาระทันทีกระบอกสูบ ของ 'ไม่เคย - nevermore' " แต่นกยังนึกคิดของฉันเป็นยิ้ม beguiling ตรงผมล้อท่านนั่งหน้า นก และหน้าอก และ ประตู แล้วเมื่อกำมะหยี่จม ฉัน betook ตัวเองไปเชื่อมโยง แฟนซีว่านึกคิด คิดสิ่งนี้ดคิลนกกาล - สิ่งนี้น่ากลัว ungainly ส่วน อนต์ และดคิลนกกาล หมายถึงใน croaking "Nevermore" นี้ฉันนั่งหมกมุ่นคาดเดา แต่ไม่มีเสียงแสดง การไก่ ตาคะนองตอนนี้เขียนเป็นหลักคู่หูของฉัน นี้และเพิ่มเติมเสาร์ divining กับศีรษะของฉันที่นอนง่าย บนกำมะหยี่ของเบาะซับที่ lamplight ที่ gloated o'er แต่ซับม่วงกำมะหยี่ที่ มี gloating lamplight o'er เธอจะกด อา nevermore แล้ว methought อากาศโต denser ระเหยจากการ censer unseen Swung โดย Seraphim footfalls tinkled ชั้น tufted ผมร้อง "ท™องขนาดใหญ "พระเจ้าพระองค์ทรงยืมเงินทั้งหลาย - โดยเทวดาเหล่านี้ก็ทรงส่งทั้งหลาย เลย - เลยและ nepenthe พระองค์ทรง Lenore:Quaff โอ้ quaff nepenthe ชนิดนี้ และลืมนี้หาย Lenore " Quoth ราเวน "Nevermore" "ผู้เผยพระวจนะ" ว่า "สิ่งที่ชั่วร้าย -ผู้เผยพระวจนะยังคง ถ้านกหรือปีศาจ - ว่าส่ง Tempter หรือว่าความวุ่นวายเพราะทั้งหลายนี่ตาย Undaunted ทั้งหมด ในทะเลทรายหลัง - ยังอ้างว้าง นี้บ้าน โดยบ้านผีสยองขวัญ - บอกฉันอย่างแท้จริง ฉันขอร้อง - มี - มีบาล์มในยา -บอก - บอกฉัน ฉันขอร้อง" Quoth ราเวน "Nevermore" กล่าวว่า "ผู้เผยพระวจนะ" "สิ่งชั่วร้าย - ผู้เผยพระวจนะยังคง ถ้านกหรือปีศาจ โดยสวรรค์ที่ฟันเหนือ - พระเจ้าที่ เราชื่นชอบ- บอกจิตวิญญาณนี้ มีความเสียใจลาเดนว่า ภายใน Aidenn ไกล มันจะลัดหญิงสาว sainted ซึ่งเทวดาชื่อ Lenore- ลัดหญิงสาวสดใส และหายากเป็นที่เทวดาชื่อ Lenore " Quoth ราเวน "Nevermore" ฉัน "เป็นคำที่หมายของเราในอวย นก หรือมาร shrieked, upstarting - "กลับท่านกล่าวความวุ่นวายนี้และคืนของฝั่ง Plutonian ลาเบิ้ลพลูมไม่ดำเป็นโทเค็นที่นอนวิญญาณพระองค์ทรงพูด ปล่อยให้ความเหงาของฉันไม่เสียหาย! -ออกจากหน้าอกข้างประตูของฉัน จะงอยปากพระองค์จากออกหัวใจของฉัน และแบบฟอร์มพระองค์เสียประตูของฉัน" Quoth ราเวน "Nevermore" และยังคง นั่งนก flitting ไม่เคย ยังคง นั่ง บนหน้าอกสคลาของพัลลัสเหนือประตูห้องของฉัน และตาของเขาได้ทุกที่ด้วยของเป็นอสูรที่มีฝัน Lamplight o'er เขาส่งกระแสข้อมูลเราได้เห็นเงาของเขาบนชั้น และจิตใจของฉันจากออก shadow ที่ลอยอยู่บนชั้น จะยก - nevermore

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งเที่ยงคืนที่น่าเบื่อในขณะที่ฉันครุ่นคิด, อ่อนแอและเหนื่อยล้า
กว่าหลายปริมาณแปลกตาและอยากรู้อยากเห็นของตำนานลืม
ในขณะที่ฉันพยักหน้าเกือบ napping ก็มีมาเคาะ,
ขณะที่บางคนเบา ๆ เคาะเคาะที่ประตูห้องของฉัน .
"พ่อผู้เข้าชมบาง" ผมพึมพำ "เคาะที่ประตูห้องของฉัน -
เพียงแค่นี้และไม่มีอะไรเพิ่มเติม. " อาชัดเจนผมจำได้ว่ามันอยู่ในเยือกเย็นธันวาคมและในแต่ละแยกที่กำลังจะตายถ่านดัดผีมันบนพื้นกระหายผมอยากรุ่งขึ้น; - ไม่จำเป็นต้องฉันได้พยายามที่จะยืมจากหนังสือของฉันยุติของความเศร้าโศก - ความโศกเศร้าสำหรับสูญหายเลนอเร่ - สำหรับสาวที่หายากและสดใสซึ่งชื่อเทวดาเลนอเร่ - . นิรนามที่นี่เพื่อตลอดไปและทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบไม่แน่ใจไหมที่น่าเศร้าของแต่ละม่านสีม่วงจุใจกับฉัน - เต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่ยอดเยี่ยมไม่เคยรู้สึกมาก่อนเพื่อที่ว่าตอนนี้ยังคงการเต้นของหัวใจของฉันที่ฉันยืนอยู่ซ้ำ"พ่อผู้เข้าชมบางขอร้องทางเข้าที่ประตูห้องของฉัน - บางผู้เข้าชมปลายขอร้องทางเข้าที่ประตูห้องของฉัน - มันนี้ . เป็นและไม่มีอะไรมาก " ปัจจุบันจิตวิญญาณของฉันเติบโตที่แข็งแกร่ง; ลังเลใจแล้วไม่มีอีกต่อไป"เซอร์" กล่าวว่าฉัน "หรือท่านผู้หญิงอย่างแท้จริงคุณให้อภัยผมวิงวอน; แต่ความจริงก็คือผมได้รับการงีบหลับและอื่น ๆ เบา ๆ คุณมาเคาะและเพื่อให้รางคุณมาเคาะเคาะที่ประตูห้องของฉันที่ฉันหายากก็มั่นใจว่าผมได้ยินคุณ "- นี่ผมเปิดกว้างประตู; - ความมืดมีและไม่มีอะไรเพิ่มเติม. ลึกเข้าไปในความมืดที่ peering, ระยะเวลาที่ฉันยืนอยู่ที่นั่นสงสัยกลัวสงสัยฝันฝันปุถุชนไม่เคยกล้าที่จะฝันมาก่อนแต่ความเงียบเป็นติดต่อกันและความเงียบสงบให้ token ไม่และเพียง คำพูดที่นั่นเป็นคำกระซิบ "เลนอเร่?" ผมกระซิบและสะท้อนกลับบ่นคำว่า "เลน" - . เพียงแค่นี้และไม่มีอะไรเพิ่มเติมกลับเข้าไปในห้องเปลี่ยนทุกจิตวิญญาณภายในข้าเผาไหม้. เร็ว ๆ นี้อีกครั้งผมได้ยินมาแตะค่อนข้างดังกว่าก่อนที่"แท้จริง" บอกว่าผม "แน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ตาข่ายหน้าต่างของฉัน: Let ผมดูแล้วสิ่งที่เป็นทางนั้นและความลึกลับนี้สำรวจ - ให้หัวใจของฉันจะยังคงสักครู่และลึกลับนี้สำรวจ - . พ่อลมและไม่มีอะไรเพิ่มเติม " เปิดที่นี่ฉันโยนชัตเตอร์เมื่อมีหลายเจ้าชู้และ กระพือ, ในนั้นก้าวกาโอฬารของวันศักดิ์สิทธิ์ของสมัยก่อน; ไม่น้อยไหว้เขาทำ; ไม่กี่นาทีหรือหยุดอยู่เขา; แต่ด้วยท่าทางของเจ้านายหรือสุภาพสตรีที่เกาะอยู่เหนือประตูห้องของฉัน - ตั้งอยู่ตามหน้าอกของพาลาเหนือประตูห้องของฉัน - . ตั้งอยู่และนั่งและไม่มีอะไรเพิ่มเติมจากนั้นนกไม้มะเกลือนี้ล่อลวงของฉัน แฟนซีเศร้าเป็นยิ้มโดยหลุมฝังศพและมารยาทท้ายสีหน้ามันสวม. "แม้ว่ายอดของเจ้าจะตัดผมและโกนเจ้า" ผมพูดว่า "ศิลปะแน่ใจว่าไม่มีขี้ขลาด, กาน่ากลัวน่ากลัวและหลงโบราณจากฝั่งต่อคืน - บอก ! ฉันว่าชื่อสง่างามของเจ้าอยู่บนฝั่ง Plutonian คืน " . Quoth กา "อีกแล้ว" ไหร่ฉันประหลาดใจไก่เทอะทะนี้จะได้ยินวาทกรรมเพื่อให้ชัดถ้อยชัดคำแม้ว่าคำตอบของเล็ก ๆ น้อย ๆ meaning- เบื่อความน้อยเพราะเราไม่สามารถช่วยให้การยอมรับว่าไม่มี ที่อาศัยอยู่เป็นมนุษย์เคยยังเป็นความสุขกับการได้เห็นนกเหนือประตูห้องของเขา - นกหรือสัตว์เมื่อหน้าอกแกะสลักเหนือประตูห้องของเขา". อีกแล้ว" ด้วยชื่อเช่นแต่กานั่งเหงาบนหน้าอกสงบพูดเท่านั้นที่หนึ่ง . คำเช่นถ้าจิตวิญญาณของเขาในการที่คำเดียวที่เขาทำ outpour ไม่มีอะไรเพิ่มเติมแล้วเขาไม่ได้ขน uttered- แล้วเขา fluttered - จนผมแทบจะไม่มากกว่าพึมพำ "เพื่อนคนอื่น ๆ ก่อนที่จะมีการบิน - วันรุ่งขึ้นเขาจะปล่อยให้ฉันเป็น ความหวังของฉันได้บินมาก่อน. " จากนั้นนกกล่าวว่า "อีกแล้ว." ตกใจที่เงียบสงบทำลายโดยการตอบกลับพูดเพื่อให้เหมาะเจาะ"ไม่ต้องสงสัยเลย" บอกว่าผม "สิ่งที่มันเอ่ยเป็นหุ้นเท่านั้นและเก็บของติดจากต้นแบบที่ไม่มีความสุข ซึ่งภัยพิบัติเมตตาตามมาอย่างรวดเร็วและตามมาเร็วขึ้นจนถึงเพลงของเขาหนึ่งเจาะภาระ - จนถึงไว้อาลัยแห่งความหวังของเขาว่าเบื่อภาระเศร้าโศกของ. 'ไม่เคย - อีกแล้ว "" แต่ยังคงกาล่อลวงทุกจินตนาการของฉันเป็นยิ้มตรงผมล้อที่นั่งเบาะ ในด้านหน้าของนกและหน้าอกและประตู; จากนั้นเมื่อจมกำมะหยี่ผมนำพาตัวเองที่จะเชื่อมโยงแฟนซีแก่แฟนซีคิดว่านกเป็นลางไม่ดีของสมัยก่อน - สิ่งที่น่ากลัวนี้เทอะทะน่ากลัวผอมแห้งและนกเป็นลางไม่ดีของสมัยก่อนหมายในการทำนาย "อีกแล้ว." นี้ผมนั่งส่วนร่วมในการคาดเดา แต่พยางค์ไม่แสดงความต้องการไก่ที่มีดวงตาลุกเป็นไฟเผาในขณะนี้เป็นหลักในอกของข้านี้และอื่น ๆ ที่ผมนั่ง divining กับหัวของฉันสบายใจนอนบนเยื่อบุกำมะหยี่เบาะของที่ตะเกียง gloated เอ่อ, แต่ที่มีเยื่อบุกำมะหยี่สีม่วงกับตะเกียงมองด้วยความละโมบเอ่อ, เธอจะกด ah, อีกแล้ว! แล้ว methought อากาศขยายตัวแน่นหอมจากกระถางไฟที่มองไม่เห็นเหวี่ยงโดยเทวดาที่มีฝีเท้า tinkled บนชั้นทอ. "เจ้าตัว "ฉันร้องไห้" พระเจ้าของท่านทรงยืมเจ้า - โดยเทวดาเหล่านี้พระองค์ทรงส่งเจ้าพักผ่อน - พักผ่อนและ Nepenthe จากความทรงจำของเจ้าเลนอเร่: ดื่มอย่างเต้โอ้กลืน Nepenthe ชนิดนี้และลืมเรื่องนี้หายไปเลนอเร่ "! Quoth กา " ไม่อีกแล้ว. " "ศาสดา" บอกว่าผม "สิ่งที่ชั่วร้าย! - ศาสดายังคงถ้านกหรือปีศาจ - ไม่ว่า Tempter ส่งหรือไม่ว่าพายุโยนเจ้านี่ขึ้นฝั่งอ้างว้างยังไม่สะทกสะท้านทั้งหมดบนที่ดินทะเลทรายนี้เสน่ห์ - ในบ้านนี้โดยสยองขวัญ haunted- บอกฉัน แท้จริงฉันขอ - มี - จะมียาหม่องในกิเลอาด? - บอกฉัน - บอกฉันฉันขอร้อง "! Quoth กา "อีกแล้ว". "ศาสดา" บอกว่าผม "สิ่งที่ชั่วร้าย - ศาสดายังคงถ้านกหรือปีศาจ! โดยสวรรค์ที่โค้งที่เหนือเรา - โดยว่าพระเจ้าเราทั้งสองรัก - บอกกับจิตวิญญาณของความเศร้าโศกภาระนี้ถ้าภายใน Aidenn ไกลมันจะจับมือหญิงสาวนักบุญ คนที่ชื่อเทวดาเลนอเร่ - . จับมือหญิงสาวที่หายากและสดใสซึ่งชื่อเทวดาเลนอเร่ " . Quoth กา "อีกแล้ว" "เป็นคำที่สัญญาณของเราในการพรากจากกันนกหรืออสูร" ผมร้อง, upstarting - "เจ้าจงกลับ ! เป็นพายุและฝั่ง Plutonian คืนออกจากไม่มีขนนกสีดำเป็นสัญลักษณ์ของที่อยู่จิตใจของเจ้าได้ตรัส! ปล่อยให้ความเหงาของฉันติดต่อกัน! - ออกจากหน้าอกเหนือประตูของฉัน! ใช้จะงอยปากของเจ้าออกมาจากหัวใจของฉันและใช้รูปแบบของเจ้าจาก ปิดประตูของฉัน! " Quoth กา "อีกแล้ว". และกาไม่เคย flitting ยังคงนั่งอยู่ยังคงนั่งอยู่บนหน้าอกซีดของพาลาเหนือประตูห้องของฉันและตาของเขามีสิ่งที่เห็นของปีศาจที่ เป็นความฝันและตะเกียงราชย์ของเขาสตรีมมิ่งพ่นเงาของเขาบนพื้น; และจิตวิญญาณของฉันออกมาจากเงาที่อยู่บนชั้นลอยจะถูกยก - อีกแล้ว!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเที่ยงคืนเศร้าซึม ในขณะที่ฉัน pondered อ่อนแอและเหนื่อยล้า ,
ไปหลายอัน และปริมาณสงสัยลืม lore ,
ขณะที่ฉันพยักหน้า เกือบหลับ จู่ๆ ก็มีเคาะ
เป็นบางหนึ่งค่อยๆแร็ปแร็ปที่ประตูห้องของผม
" ' Tis บางผู้เข้าชม " ผมพึมพำ " เคาะที่ประตูห้อง -
เท่านี้ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น "

อ่า ว่าผมจำมันได้ในธันวาคม
เศร้าและแต่ละแยกเบอร์ผีของกระตายกับพื้น
กระหายฉันขอให้พรุ่งนี้ ผม ขอ ยืม - เก้อ
จากหนังสือของฉันเลิกทุกข์ - ทุกข์สำหรับสูญเสียอร์ -
หายากและสดใส หญิงสาวผู้ที่เทวดาชื่อลีนอร์ -
นิรนามอยู่เป็นนิตย์

และเศร้าไหมไม่แน่ใจแต่ละม่านสีม่วง
.ฉันตื่นเต้น - เติมเต็มฉันด้วยความสยดสยองที่ยอดเยี่ยมที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ;
ดังนั้นตอนนี้ ยังคง การเต้นของหัวใจ ผมยืนซ้ํา ,
" ' Tis บางผู้เข้าชม entreating ทางเข้าที่ประตูห้อง -
ช้าเข้าชม entreating ทางเข้าที่ประตูห้อง ; -
นี่มันคืออะไร และไม่มีอะไรเพิ่มเติม . "

ตอนนี้จิตวิญญาณของฉันเติบโตแข็งแกร่ง ; ลังเลแล้วไม่มี
" ครับ " บอกว่า " หรือครับแท้จริงของคุณ การให้อภัย ผมอ้อนวอน ;
แต่ความจริงแล้ว ฉันก็หลับไป และดังนั้น คุณมาเคาะเบา ๆ , และอื่น ๆมา
เคาะ เคาะที่ประตูห้องของผม ที่ผมหายาก
ว่าผมได้ยิน " ฉันเปิดได้กว้าง ประตู ; -
ความมืดนั่น และไม่มีอะไรเพิ่มเติม

ลึกเข้าไปในความมืด peering ยาว ผมยืนอยู่ตรงนั้น สงสัยกลัว
, สงสัยฝันฝันไม่มีปุถุชนกล้าที่จะฝันก่อน ;
แต่ความเงียบก็ไม่เสียหาย และความเงียบสงบให้โทเค็น
และคำพูดมีภาษาพูดก็กระซิบว่า " ลีนอร์ " ?
อันนี้ผมกระซิบพึมพำ และเสียงสะท้อนกลับมาว่า " ลีนอร์ ! -
เพียงแค่นี้ และไม่มีอะไรเพิ่มเติม

กลับเข้าห้องเปิด ทุกวิญญาณภายในฉันไหม้
อีก ผมได้ยินเสียงเคาะก็ดังกว่าเดิม
" ย่อม " บอกว่า " นั่นเป็นบางอย่างที่ตาข่ายหน้าต่างของฉัน :
ให้ฉันดู แล้วใช้เป็นและความลึกลับนี้สํารวจ -
ให้หัวใจอยู่สักครู่และความลึกลับนี้สำรวจ ; -
' Tis ลมและไม่มีอะไรเพิ่มเติม . "

เปิดที่นี่ฉันขว้างชัตเตอร์ เมื่อมีจํานวนมาก เจ้าชู้ และกระพือ ,
ในนั้นก็มีนกภูมิฐานของวันนักบุญกาล ;
ไม่นมัสการ อย่างน้อยให้เขา ไม่สิ หยุด หรือพักเขา ;
แต่กับเมียนของลอร์ดหรือเลดี้ ตั้งอยู่เหนือประตู - ตำหนัก
perched บนหน้าอกของ Pallas เหนือประตูห้องฉัน
เกาะ และนั่งลง และไม่มีอะไรเพิ่มเติม

แล้วนี้มะเกลือ นกแฟนซีแสนเศร้าของฉันเข้าไปล่อลวง
ยิ้มจากหลุมฝังศพและท้ายเรือมารยาทของใบหน้ามันใส่
" แม้ว่ายอดของท่านจะไม่เป็นทรง และโกน " , " ผมพูด " ปะครับไม่ขี้ขลาดและน่ากลัว , น่ากลัว
เรเวนเดินจากชายฝั่ง - ทุกคืน
บอกสิ่งที่พระองค์สง่าผ่าเผยชื่อในคืน plutonian ชายฝั่งโบราณ !
กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "

ฉันประหลาดใจ นกไม่สง่างามนี้ได้ยินวาทกรรม
ดังนั้นอย่างชัดเจนแม้ว่าคำตอบคือน้อยความหมายน้อย - relevancy เจาะ ;
เราไม่สามารถช่วย ยอมรับว่า ไม่มีมนุษย์
ยังเคยเห็นนกเหนือของเขาด้วย คือ บเล็ซทห้องประตู -
นกหรือสัตว์บนหน้าอกของเขา ห้องที่แกะสลักเหนือประตู
ด้วยเช่นชื่อเป็น " Shadow "

แต่เรเวน นั่งเหงา บนหน้าอก สงบเงียบ พูดเพียง
แค่คำเดียว เหมือนกับว่าวิญญาณของเขาในคำหนึ่งที่เขาทำเทออก .
ไม่มีอะไรเพิ่มเติมแล้วเขาพูด - ไม่ใช่ขนนกแล้วเขาหวั่นไหว -
จนฉันแทบมากกว่าพึมพำ " เพื่อนๆ บินก่อน -
ในวันรุ่งขึ้นเขาจะทิ้งฉัน เป็นความหวังของฉัน ได้เดินทางมาก่อน "
แล้วนกบอกว่า " Shadow "

ตกใจที่นิ่งเสีย โดยตอบกลับ จึงเหมาะเจาะพูด ,
" อย่างไม่ต้องสงสัย " บอกว่า " สิ่งที่มันพูด ของหุ้นเท่านั้น และร้าน
จับจากอาจารย์ผู้เมตตาความหายนะไม่มีความสุข
ตามมาอย่างรวดเร็ว และตามมาเร็วจนเขาเพลงหนึ่งภาระแบก -
จน dirges ของเขาหวังว่าความหดหู่ภาระแบก
' ไม่เคย - ไม่อีกแล้ว "

แต่เรเวนก็ล่อลวงทุกจินตนาการเป็นยิ้ม
ตรงผมล้อหุ้มที่นั่งด้านหน้านก , และหน้าอกและประตู ;
เมื่อกำมะหยี่จมผม betook ตัวเองเชื่อมโยง
แฟนซี " ซี คิดเสมอว่า นี่เป็นลางไม่ดีของนกคุณ -
นี่น่ากลัว ไม่สง่างาม ดวงตาที่น่ากลัว , และ , นกลางร้ายของสมัยก่อน
หมายถึงเสียงกบร้อง " Shadow "

ฉันนั่งร่วมในการคาดเดา แต่ไม่แสดงให้นกที่มีพยางค์
ไฟเผาในสายตาตอนนี้ หน้าอกของฉันเป็นหลัก ;
นี้และฉันนั่ง divining กับหัวของฉันที่ง่ายนอน
บนเบาะกำมะหยี่บุว่าตะเกียงมากกว่า
gloated , แต่ที่มีกำมะหยี่ม่วงซับในกับตะเกียงมากกว่า
เธอจะกวน , กด , อา , ไม่อีกแล้ว !

แล้วข้าพเจ้าคิดว่าอากาศขยายตัว denser หอมจาก
ตะคันที่มองไม่เห็น swung โดยเซราฟิมที่ footfalls กระทบกันดังกิ๊ก บนพื้น หรือ .
" สารเลว " ผมร้องไห้ " พระเจ้าของท่านทรงยืมท่านเทวดาเหล่านี้ พระองค์ทรงส่งท่าน
- และการพักผ่อนของท่าน Nepenthe จากความทรงจำของอร์ :
การดื่มอึกใหญ่ โอ้ ดื่มเครื่องดื่มชนิดนี้ Nepenthe และลืมอร์นี้หายไป !
กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "

" ศาสดา " บอกว่า " สิ่งที่ชั่วร้าย - พยากรณ์ยัง ถ้านก หรือ ปีศาจ ! -
ไม่ว่าล่อลวงยั่วยวนส่ง หรือว่าพายุซัดท่านที่นี่มา
รกร้างแต่ใจเด็ดในดินแดนทะเลทราย Enchanted -
ในบ้านนี้โดยสยองขวัญหลอน - บอกจริงๆ ผมอ้อนวอน -
มี - มีพิมเสนในกิเลอาดหรือ - บอกฉันมาบอกฉัน ฉันอ้อนวอน "
กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "

" ศาสดา " บอกว่า " สิ่งที่ชั่วร้าย - ศาสดายัง ถ้านก หรือ ปีศาจ !
จากสวรรค์ที่โค้งเหนือเราโดยพระเจ้าเราทั้งรัก -
บอกวิญญาณกับความทุกข์หนัก ถ้าภายใน aidenn ไกล
จะจับมือเป็นนักบุญสาวที่เทวดาชื่อลีนอร์ -
จับมือหญิงสาวที่หายาก และเปล่งปลั่ง เทวดาชื่อลีนอร์ "
กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "

" เป็นคำที่เราเซ็นในการจากลา นก หรือ ปีศาจ " ฉันกรีดร้อง upstarting -
" เจ้าได้รับกลับเข้าไปในพายุและคืน plutonian ชายฝั่ง !
ไม่ทิ้งสีดำขนนกเป็นโทเค็นที่โกหกที่จิตวิญญาณของท่านตรัส !
จากความเหงาติดต่อกัน !- ออกจากหน้าอกเหนือประตูของฉัน !
เอาจะงอยปากของท่านออกจากหัวใจของฉัน และเอารูปของท่านออกจากประตูของฉัน ! "
กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "

และเรเวน ไม่เคยบินไปบินมา ยังนั่งยังคงนั่งอยู่
บนหน้าอกซีดของ Pallas เหนือประตูห้องของผม ;
ตาของเขามีทั้งหมดตามที่ปรากฏของปีศาจนั่นคือฝัน
และตะเกียงมากกว่าเขาพ่นเงาของเขา สตรีมมิ่ง บนพื้น ;
และจิตวิญญาณของฉันออกมาจากเงามืดที่อยู่ลอยบนพื้น
จะผยอง - ไม่อีกแล้ว !