At its Ninth Summit in October 2003

At its Ninth Summit in October 2003 the Association of South East Asian Nations (ASEAN) announced its intention to create an ASEAN Community based upon three pillars: ASEAN Economic Community, ASEAN Security Community and an ASEAN Socio-Cultural Community. A year later ASEAN established the Vientiane Action Programme to realise this goal. The official discourse of community building is complemented by a vibrant academic debate over whether ASEAN's norms indicate that it is a nascent security community ready to transform itself into a fully-fledged security community. In this article I argue that ASEAN has never been a nascent security community but has instead been a security regime and therefore its norm compliance does not provide evidence of community building. If ASEAN is to form a security community then new socialising norms will need to emerge, which will need to include the active involvement of regional civil society organisations in order to bring plurality to ASEAN decision making. Only then will the people of ASEAN be able to take ownership of the community building process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการประชุมสุดยอดที่เก้าในตุลาคม 2003 สมาคมแห่งประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) ประกาศความตั้งใจที่จะสร้างชุมชนอาเซียนขึ้นอยู่กับสามเสาหลัก: ชุมชนเศรษฐกิจอาเซียนชุมชนการรักษาความปลอดภัยอาเซียนและชุมชนทางสังคมวัฒนธรรมอาเซียน หนึ่งปีต่อมาอาเซียนจัดตั้งโปรแกรมการกระทำ vientiane ตระหนักถึงเป้าหมายนี้วาทกรรมอย่างเป็นทางการของการสร้างชุมชนที่สมบูรณ์โดยการอภิปรายทางวิชาการที่สดใสกว่าไม่ว่าจะเป็นบรรทัดฐานของอาเซียนระบุว่าการรักษาความปลอดภัยเป็นชุมชนที่พึ่งพร้อมที่จะแปลงตัวเองเข้ามาในชุมชนการรักษาความปลอดภัยเต็มที่ในบทความนี้ผมยืนยันว่าอาเซียนไม่เคยมีการรักษาความปลอดภัยของชุมชนที่พึ่ง แต่ได้รับการรักษาความปลอดภัยแทนระบอบการปกครองและดังนั้นจึงปฏิบัติตามบรรทัดฐานของมันไม่ได้ให้หลักฐานของการสร้างชุมชน ถ้าอาเซียนคือรูปแบบการรักษาความปลอดภัยของชุมชนแล้วบรรทัดฐานทางสังคมใหม่จะต้องเกิดซึ่งจะต้องรวมถึงการมีส่วนร่วมที่ใช้งานขององค์กรภาคประชาสังคมในระดับภูมิภาคเพื่อนำจำนวนมากต่อการตัดสินใจของอาเซียน เท่านั้นแล้วคนของอาเซียนจะสามารถที่จะใช้ความเป็นเจ้าของของกระบวนการสร้างชุมชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ประชุมสุดยอดของไนน์ใน 2546 ตุลาคม สมาคมของใต้เอเชียตะวันออกประเทศ (อาเซียน) ประกาศเจตนารมณ์ที่จะสร้างประชาคมอาเซียนตามหลักสาม: ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ความปลอดภัยอาเซียน และ ประชาคมสังคมวัฒนธรรมอาเซียน ปีภายหลังอาเซียนก่อตั้งโครงการปฏิบัติการเวียงจันทน์ตระหนักถึงเป้าหมายนี้ วาทกรรมทางชุมชนอาคารครบครัน ด้วยการอภิปรายทางวิชาการระดับเหนือว่าบรรทัดฐานของอาเซียนระบุว่า มีชุมชนก่อความปลอดภัยพร้อมที่จะเปลี่ยนตัวเองในชุมชนความปลอดภัยประพรม ในบทความนี้ ผมกล่าวว่า ดังนั้น ปฏิบัติตามเป็นปกติไม่ให้หลักฐานสร้างชุมชนอาเซียนเคยเป็นชุมชนความปลอดภัยก่อ แต่แทนได้ระบอบความปลอดภัย และ ถ้าอาเซียนเพื่อชุมชนความปลอดภัย socialising บรรทัดฐานใหม่จะต้องเกิด ซึ่งจะต้องรวมงานมีส่วนร่วมขององค์กรภาคประชาสังคมระดับภูมิภาคเพื่อให้ได้ทำการตัดสินใจของอาเซียน หลังจากนั้น คนของอาเซียนจะเป็นเจ้าของชุมชนที่สร้างกระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่เก้ายอดในเดือนตุลาคม 2003 สมาคมประชาชาติเอเชียตะวันออกเฉียงใต้(อาเซียน)ประกาศความตั้งใจของกลุ่มประเทศอาเซียนในการสร้างชุมชนที่ใช้เมื่อสามเสาอาเซียนเศรษฐกิจชุมชนอาเซียนการรักษาความ ปลอดภัย ชุมชนและอาเซียน socio-cultural ชุมชน อีกหนึ่งปีต่อมาอาเซียนก่อตั้งเมืองเวียงจันทน์การดำเนินการโครงการที่จะทำให้เป้าหมายนี้วาทกรรมอย่างเป็นทางการที่อาคารของชุมชนเป็นความสมบรูณ์แบบด้วยการ อภิปราย ทางวิชาการที่มีชีวิตชีวามากกว่าไม่ว่าจะเป็นบรรทัดฐานของอาเซียนระบุว่าเป็นชุมชนที่กำลังเริ่มการรักษาความ ปลอดภัย พร้อมที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในชุมชนการรักษาความ ปลอดภัย เต็มตัวโดยมีในข้อนี้ผมให้เหตุผลว่าอาเซียนไม่เคยมีการรักษาความ ปลอดภัย ชุมชนกำลังเริ่มแต่มีการรักษาความ ปลอดภัย ที่ได้รับการปกครองแทนและดังนั้นจึงกลายเป็นบรรทัดฐานการปฏิบัติตามกฎระเบียบของตนจะไม่มีหลักฐานการสร้างชุมชน หากอาเซียนมีรูปแบบชุมชนการรักษาความ ปลอดภัย ที่ได้รับความนิยมจากนั้นเป็นบรรทัดฐานใหม่จะต้องปรากฏตัวขึ้นมาซึ่งจะต้องรวมถึงการมีส่วนร่วมขององค์กรที่ใช้งานสังคมพลเรือนในระดับ ภูมิภาค ในการสั่งซื้อเพื่อนำจำนวนมากเพื่อทำให้การตัดสินใจอาเซียน จากนั้นจึงจะคนของอาเซียนสามารถใช้ความเป็นเจ้าของของกระบวนการสร้างชุมชนที่