Poverty reduction in ChinaChina's r

Poverty reduction in China
China's record of economic growth and poverty reduction has been extraordinary in the 1980s and 1990s. In the two decades since the economic reform started, the economy has grown more than fivefold, the average income per capita has quadrupled, and 270 million Chinese have been lifted out of absolute poverty. Elsewhere in the world, by contrast, the record of poverty reduction is disappointing: Using the World Bank one-dollar-a-day poverty line (in 1993 PPP term) and excluding China, at least 100 million more people are living in poverty today than a decade ago. Including China, the total number of poor remained about the same in 1998 as in 1987, although the proportion of poor in population reduced from 28 percent to 24 percent.
The whole reform program is often referred to in brief as the "open door policy". This highlights that a key component of Chinese reform has been trade liberalization and opening up to foreign direct investment, but not opening the capital account more generally to portfolio flows. China improved its human capital, opened up to foreign trade and investment, and created a better investment climate for the private sector.
After joining the WTO China’s average tariffs have dropped below 100%, and to around 5% for manufactured imports. It initially welcomed foreign investment into "special economic zones". Some of these zones were very large, amounting to urban areas of 20 million people or more. The positive impact of foreign investment in these locations led to a more general opening up of the economy to foreign investment, with the result that China became the largest recipient of direct investment flows in the 1990s.[8]
Indicators of human poverty in China
Income poverty is now widely accepted to be an inadequate indicator of actual conditions of life, as it does not capture various other forms of deprivation, including the fulfilment of various social and economic rights. The concept of human poverty is wider, and many of its elements are worth considering in this context. The most important alternative indicator to consider is that of nutrition and calorie intake. Income poverty estimates in both China and India are implicitly based on calorie intake, since the poverty lines are derived from the income/consumption expenditure level associated with the ability to purchase sufficient food to meet some specified calorie intake.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลดความยากจนในประเทศจีนบันทึกของจีนเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและลดความยากจนถูกวิสามัญในแถบเอเชีย ในสองทศวรรษที่ผ่านมาตั้งแต่เริ่มต้นการปฏิรูปทางเศรษฐกิจ เศรษฐกิจได้เติบโตขึ้นกว่า fivefold รายได้เฉลี่ยต่อ capita มี quadrupled และจีน 270 ล้านได้ถูกยกออกจากความยากจนสัมบูรณ์ อื่น ๆ ในโลก โดยคมชัด มีเรกคอร์ดลดความยากจนย่อม: ใช้เส้นความยากจน 1 ดอลลาร์ ต่อวันธนาคารโลก (ในปี 1993 PPP ระยะ) และไม่รวมจีน น้อย 100 ล้านคนขึ้นไปอาศัยอยู่ในความยากจนวันนี้กว่าทศวรรษที่ผ่านมา รวมทั้งจีน จำนวนคนยากจนยังคงเหมือนกันในปี 1998 ใน 1987 แม้ว่าสัดส่วนของประชากรที่ยากจนลดลงจากร้อยละ 28 เป็นร้อยละ 24ปฏิรูปทั้งหมดมักจะเรียกว่าสังเขป "นโยบายเปิดประตู" นี้เน้นที่องค์ประกอบสำคัญของการปฏิรูปจีนได้เปิดเสรีการค้าและการเปิดการลงทุนโดยตรงต่างประเทศ แต่ไหลไม่เปิดบัญชีทุนโดยทั่วไปมากขึ้นกับผลงาน จีนปรับปรุงทุนมนุษย์ เปิดการค้าต่างประเทศและการลงทุน และสร้างบรรยากาศการลงทุนดีสำหรับภาคเอกชนAfter joining the WTO China’s average tariffs have dropped below 100%, and to around 5% for manufactured imports. It initially welcomed foreign investment into "special economic zones". Some of these zones were very large, amounting to urban areas of 20 million people or more. The positive impact of foreign investment in these locations led to a more general opening up of the economy to foreign investment, with the result that China became the largest recipient of direct investment flows in the 1990s.[8]Indicators of human poverty in China Income poverty is now widely accepted to be an inadequate indicator of actual conditions of life, as it does not capture various other forms of deprivation, including the fulfilment of various social and economic rights. The concept of human poverty is wider, and many of its elements are worth considering in this context. The most important alternative indicator to consider is that of nutrition and calorie intake. Income poverty estimates in both China and India are implicitly based on calorie intake, since the poverty lines are derived from the income/consumption expenditure level associated with the ability to purchase sufficient food to meet some specified calorie intake.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลดปัญหาความยากจนในประเทศจีนบันทึกของจีนเติบโตทางเศรษฐกิจและลดปัญหาความยากจนได้รับการพิเศษในช่วงปี 1980 และปี 1990
ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมานับตั้งแต่เริ่มต้นการปฏิรูปเศรษฐกิจเศรษฐกิจที่มีการเติบโตมากกว่าห้าเท่าของรายได้เฉลี่ยต่อหัวได้ปากต่อปากและ 270000000 จีนได้รับการยกออกจากความยากจนแน่นอน อื่น ๆ ในโลกโดยคมชัดบันทึกของการลดปัญหาความยากจนเป็นที่น่าผิดหวัง: การใช้ธนาคารโลกหนึ่งดอลลาร์-a-วันเส้นความยากจน (ในปี 1993 ระยะ PPP) และไม่รวมจีนอย่างน้อย 100 ล้านคนอื่น ๆ ที่อาศัยอยู่ในความยากจนในวันนี้ กว่าทศวรรษที่ผ่านมา รวมทั้งจีน, จำนวนรวมของคนยากจนยังคงอยู่ในเรื่องเดียวกันในปี 1998 เช่นเดียวกับในปี 1987 แม้จะมีสัดส่วนของคนยากจนในประชากรที่ลดลงจากร้อยละ 28 ถึงร้อยละ 24.
โปรแกรมการปฏิรูปทั้งมักจะเรียกว่าในช่วงสั้น ๆ ว่า "นโยบายเปิดประตู" . นี้ไฮไลท์ที่เป็นองค์ประกอบสำคัญของการปฏิรูปของจีนได้รับการเปิดเสรีการค้าและการเปิดขึ้นเพื่อการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ แต่ไม่ได้เปิดบัญชีเงินทุนมากขึ้นโดยทั่วไปให้เป็นกระแสผลงาน ประเทศจีนที่ดีขึ้นทุนมนุษย์ที่เปิดขึ้นมาเพื่อการค้าต่างประเทศและการลงทุนและสร้างบรรยากาศการลงทุนที่ดีสำหรับภาคเอกชน.
หลังจากที่เข้าร่วมองค์การการค้าโลกเฉลี่ยอัตราภาษีศุลกากรของจีนได้ลดลงต่ำกว่า 100% และประมาณ 5% สำหรับการนำเข้าการผลิต ตอนแรกมันยินดีลงทุนจากต่างประเทศเข้ามาใน "เขตเศรษฐกิจพิเศษ" บางส่วนของโซนเหล่านี้มีขนาดใหญ่มากจำนวนพื้นที่เขตเมืองของ 20 ล้านคนหรือมากกว่า ผลกระทบเชิงบวกของการลงทุนจากต่างประเทศในสถานที่เหล่านี้นำไปสู่การเปิดกว้างขึ้นของเศรษฐกิจการลงทุนจากต่างประเทศที่มีผลที่จีนกลายเป็นผู้รับที่ใหญ่ที่สุดของกระแสการลงทุนโดยตรงในปี 1990. [8] ตัวชี้วัดของความยากจนของมนุษย์ในประเทศจีนรายได้ความยากจนอยู่ในขณะนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางเป็นตัวบ่งชี้ที่ไม่เพียงพอของสภาพจริงของชีวิตที่มันไม่ได้จับรูปแบบอื่น ๆ ของการกีดกันรวมทั้งการปฏิบัติตามสิทธิทางสังคมและเศรษฐกิจที่แตกต่างกัน แนวคิดของการแก้ไขปัญหาความยากจนของมนุษย์มีความกว้างและหลายองค์ประกอบที่มีมูลค่าการพิจารณาในบริบทนี้ ตัวบ่งชี้ทางเลือกที่สำคัญที่สุดที่จะต้องพิจารณาคือเรื่องของโภชนาการและแคลอรี่ ประมาณการความยากจนรายได้ทั้งในประเทศจีนและอินเดียจะขึ้นโดยปริยายในการบริโภคแคลอรี่ตั้งแต่เส้นความยากจนจะได้มาจากรายได้ / ค่าใช้จ่ายในการบริโภคในระดับที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการซื้ออาหารเพียงพอที่จะตอบสนองความต้องการการบริโภคแคลอรี่ที่ระบุไว้บางส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การลดความยากจนในบันทึกของประเทศจีน
จีนของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการลดความยากจนได้พิเศษในช่วงปี 1980 และ 1990 ในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมาตั้งแต่เริ่มปฏิรูปเศรษฐกิจ เศรษฐกิจมีการเติบโตกว่า 5 เท่า รายได้เฉลี่ยต่อหัวมี quadrupled และ 270 ล้านจีนได้ถูกยกออกจากความยากจนสัมบูรณ์ ที่อื่น ๆในโลก โดยความคมชัดบันทึกของการลดความยากจนที่น่าผิดหวัง : ใช้ธนาคารโลก one-dollar-a-day เส้นความยากจน ( ในปี 1993 PPP เทอม ) และไม่รวมประเทศจีนมากกว่าอย่างน้อย 100 ล้านคนที่อาศัยอยู่ในความยากจนในวันนี้กว่าทศวรรษที่ผ่านมา รวมทั้งจีน , จำนวนคนจนยังคงเหมือนเดิมในปี 1998 ใน 1987 ถึงแม้ว่าสัดส่วนของประชากรยากจนลดลงจากร้อยละ 28 ถึง 24 เปอร์เซ็นต์
โปรแกรมการปฏิรูปทั้งมักเรียกสั้นๆว่า " เปิดประเทศ " นี้ไฮไลท์ที่เป็นส่วนประกอบสำคัญของการปฏิรูปของจีนได้รับการเปิดเสรีการค้า และเปิดขึ้นเพื่อการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ แต่ไม่ได้เปิดบัญชีทุนเพิ่มเติมโดยทั่วไปจะไหล ) จีนพัฒนาทุนมนุษย์ เปิดขึ้นเพื่อการค้าต่างประเทศและการลงทุนและสร้างบรรยากาศการลงทุนที่ดีขึ้น สำหรับภาคเอกชน อัตราภาษีเฉลี่ย
หลังจากเข้าร่วมองค์การการค้าโลกของจีนได้ลดลงต่ำกว่า 100 % และ 5 % สำหรับการผลิต การนำเข้า มันเริ่มต้อนรับการลงทุนจากต่างประเทศเป็น " เขตเศรษฐกิจพิเศษ " บางส่วนของพื้นที่เหล่านี้มีขนาดใหญ่มาก โดยพื้นที่ของ 20 ล้านคนหรือมากกว่าผลกระทบทางบวกของการลงทุนจากต่างประเทศในสถานที่เหล่านี้นำไปสู่ทั่วไปมากกว่าการเปิดขึ้นของเศรษฐกิจ การลงทุนจากต่างประเทศกับผลที่จีนเป็นผู้รับที่ใหญ่ที่สุดของการลงทุนโดยตรงไหลใน 1990 . [ 8 ]
ของมนุษย์ชี้วัดความยากจนในประเทศจีน
รายได้ความยากจนขณะนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางเป็นเพียงพอบ่งชี้ที่แท้จริง เงื่อนไขของชีวิตมันไม่จับในรูปแบบอื่น ๆของการกีดกัน รวมทั้งเติมเต็มสิทธิต่าง ๆทางสังคมและเศรษฐกิจ แนวคิดของความยากจนของมนุษย์จะกว้างและหลายองค์ประกอบของมันมีมูลค่าการพิจารณาในบริบทนี้ ที่สำคัญที่สุดที่ต้องพิจารณาคือการบ่งชี้ว่า โภชนาการและการบริโภคแคลอรี่ .ประมาณการรายได้ความยากจนทั้งในจีนและอินเดียเป็นโดยปริยายตามปริมาณแคลอรี่ เนื่องจากความยากจนบรรทัดจะมาจากรายได้ / ค่าใช้จ่ายในการบริโภคในระดับที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการซื้ออาหารเพียงพอที่จะตอบสนองบางส่วนที่ระบุปริมาณแคลอรี่ .