Poverty reduction in China
China's record of economic growth and poverty reduction has been extraordinary in the 1980s and 1990s. In the two decades since the economic reform started, the economy has grown more than fivefold, the average income per capita has quadrupled, and 270 million Chinese have been lifted out of absolute poverty. Elsewhere in the world, by contrast, the record of poverty reduction is disappointing: Using the World Bank one-dollar-a-day poverty line (in 1993 PPP term) and excluding China, at least 100 million more people are living in poverty today than a decade ago. Including China, the total number of poor remained about the same in 1998 as in 1987, although the proportion of poor in population reduced from 28 percent to 24 percent.
The whole reform program is often referred to in brief as the "open door policy". This highlights that a key component of Chinese reform has been trade liberalization and opening up to foreign direct investment, but not opening the capital account more generally to portfolio flows. China improved its human capital, opened up to foreign trade and investment, and created a better investment climate for the private sector.
After joining the WTO China’s average tariffs have dropped below 100%, and to around 5% for manufactured imports. It initially welcomed foreign investment into "special economic zones". Some of these zones were very large, amounting to urban areas of 20 million people or more. The positive impact of foreign investment in these locations led to a more general opening up of the economy to foreign investment, with the result that China became the largest recipient of direct investment flows in the 1990s.[8]
Indicators of human poverty in China
Income poverty is now widely accepted to be an inadequate indicator of actual conditions of life, as it does not capture various other forms of deprivation, including the fulfilment of various social and economic rights. The concept of human poverty is wider, and many of its elements are worth considering in this context. The most important alternative indicator to consider is that of nutrition and calorie intake. Income poverty estimates in both China and India are implicitly based on calorie intake, since the poverty lines are derived from the income/consumption expenditure level associated with the ability to purchase sufficient food to meet some specified calorie intake.
ลดความยากจนในประเทศจีนบันทึกของจีนเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและลดความยากจนถูกวิสามัญในแถบเอเชีย ในสองทศวรรษที่ผ่านมาตั้งแต่เริ่มต้นการปฏิรูปทางเศรษฐกิจ เศรษฐกิจได้เติบโตขึ้นกว่า fivefold รายได้เฉลี่ยต่อ capita มี quadrupled และจีน 270 ล้านได้ถูกยกออกจากความยากจนสัมบูรณ์ อื่น ๆ ในโลก โดยคมชัด มีเรกคอร์ดลดความยากจนย่อม: ใช้เส้นความยากจน 1 ดอลลาร์ ต่อวันธนาคารโลก (ในปี 1993 PPP ระยะ) และไม่รวมจีน น้อย 100 ล้านคนขึ้นไปอาศัยอยู่ในความยากจนวันนี้กว่าทศวรรษที่ผ่านมา รวมทั้งจีน จำนวนคนยากจนยังคงเหมือนกันในปี 1998 ใน 1987 แม้ว่าสัดส่วนของประชากรที่ยากจนลดลงจากร้อยละ 28 เป็นร้อยละ 24ปฏิรูปทั้งหมดมักจะเรียกว่าสังเขป "นโยบายเปิดประตู" นี้เน้นที่องค์ประกอบสำคัญของการปฏิรูปจีนได้เปิดเสรีการค้าและการเปิดการลงทุนโดยตรงต่างประเทศ แต่ไหลไม่เปิดบัญชีทุนโดยทั่วไปมากขึ้นกับผลงาน จีนปรับปรุงทุนมนุษย์ เปิดการค้าต่างประเทศและการลงทุน และสร้างบรรยากาศการลงทุนดีสำหรับภาคเอกชนAfter joining the WTO China’s average tariffs have dropped below 100%, and to around 5% for manufactured imports. It initially welcomed foreign investment into "special economic zones". Some of these zones were very large, amounting to urban areas of 20 million people or more. The positive impact of foreign investment in these locations led to a more general opening up of the economy to foreign investment, with the result that China became the largest recipient of direct investment flows in the 1990s.[8]Indicators of human poverty in China Income poverty is now widely accepted to be an inadequate indicator of actual conditions of life, as it does not capture various other forms of deprivation, including the fulfilment of various social and economic rights. The concept of human poverty is wider, and many of its elements are worth considering in this context. The most important alternative indicator to consider is that of nutrition and calorie intake. Income poverty estimates in both China and India are implicitly based on calorie intake, since the poverty lines are derived from the income/consumption expenditure level associated with the ability to purchase sufficient food to meet some specified calorie intake.
การแปล กรุณารอสักครู่..