Taxonomy The genus Xanthomonas belo

Taxonomy
The genus Xanthomonas belongs to the family Xanthomonadaceae, order Xanthomonadales, and Proteobacteria phylum of bacteria (Garrity et al., 2005). Nine races of Xcc have been identified based on avirulence/virulence reactions to different host genotypes (Fargier & Manceau, 2007). Races 1 and 4 have been reported as the most predominant and virulent races which are responsible for more than 90% of the black rot disease reported worldwide (Vicente et al., 2001).

Disease symptoms
Yellow and V-shaped lesions expanding from the margins of leaves are the first symptoms of black rot on affected plants (Figure 1.3A; Williams, 1980). The bacterium enters plants mainly through natural openings such as hydathodes and also via wounds (Robeson & Bretschneider, 1989; Williams, 1980) although Bhat et al. (2010) reported that Xcc cannot penetrate into the plants through the stomata. After entering the plant, the bacterium can spread to all plant parts through the vascular system. The bacteria produce a sticky extracellular polysaccharide called xanthan which eventually blocks the vascular system of the veins, so the leaf veins in affected areas may appear black. As the disease develops, lesions on leaves expand down toward the base of the leaf, infected leaves turn yellow, wilt, become necrotic (Figure 1.3B) and finally die. The bacterium can move from leaves to the stem and plug the xylem vessels which limits water flow and causes wilting of the whole plant. If Xcc attacks the vascular system during early stages of plant growth, severe stunting or plant death may result. Under favorable environmental conditions for Xcc, symptoms appear 10-14 days after the initial infection. If conditions are not ideal for the pathogen, it may persist symptomlessly in plants forming a latent infection. Infection of the seeds occurs systemically through flowering stalks (Rimmer et al., 2007; Williams, 1980).

1.3.5 Life cycle
Black rot of brassicas is a seedborne and polycyclic disease (Rimmer et al., 2007). The pathogen, Xcc, can survive during winter on or in infected seeds, on the buried residues of brassicas crop and on weeds for up to 2 years, or by free living in soil for periods of up to 60 days (Figure 1.2). Infested seeds are the primary inoculum source of the disease which leads to infection of seedlings through the epicotyl (Schaad et al., 1980b). Bacteria spread to the stems and leaves through the vascular system, and black rot symptoms may develop in the whole plant (Williams, 1980). Secondary inoculum produced on infected tissues may be spread by water splash from irrigation or rain, wind, agricultural equipment, and even insects to other plants and within or even between fields. However, free moisture on the plant surface is essential for infection by the bacteria. Infection can occur at any time during the growing season. Seed infection occurs during late flowering and seed maturation period in the late summer when the temperature is most favourable for the pathogen (Williams, 1980; van der Wolf et al., 2013). Systemic infection occurs through the flower stalks but may not produce any typical external symptoms, so that visual detection of black rot infection in the seed crop is often difficult (Rimmer et al., 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบภาษี พืชทดสอบพันธุ์อ้อยเป็นของครอบครัว Xanthomonadaceae สั่งซื้อ Xanthomonadales และ Proteobacteria ไฟลัมของแบคทีเรีย (Garrity et al. 2005) แข่งขันที่เก้าของ Xcc มีการระบุตาม avirulence/ความ รุนแรงปฏิกิริยาการศึกษาจีโนไทป์โฮสต์แตกต่างกัน (Fargier & Manceau, 2007) แข่งขัน 1 และ 4 มีการรายงานเป็นการแข่งขัน virulent และโดดเด่นมากที่สุดซึ่งกว่า 90% ของโรคเน่าดำ รายงานทั่วโลก (Vicente et al. 2001) อาการของโรค แผลสีเหลือง และทรงขยายจากขอบของใบจะเน่าดำบนพืชได้รับผลกระทบ (รูป 1.3 a อาการแรก วิลเลียมส์ 1980) แบคทีเรียเข้าสู่พืชส่วนใหญ่ผ่านทางช่องเปิดธรรมชาติ เช่น hydathodes และผ่าน ทางบาดแผล (Robeson & Bretschneider, 1989 วิลเลียมส์ 1980) แต่ผัด et al. (2010) รายงานว่า Xcc ไม่รุกผ่านปากใบของพืช หลังจากเข้าทำงาน แบคทีเรียสามารถแพร่กระจายไปยังทุกส่วนของพืชผ่านระบบหลอดเลือด แบคทีเรียผลิตเป็น polysaccharide สารเหนียวที่เรียกว่า xanthan ซึ่งในที่สุดบล็อกระบบหลอดเลือดของเส้นเลือด เส้นเลือดใบในพื้นที่ได้รับผลกระทบอาจปรากฏสีดำ โรคพัฒนา รอยโรคบนใบขยายลงไปสู่ฐานของใบ ติดเชื้อใบเหลือง เหี่ยวเฉา กลายเป็น necrotic (รูป 1.3B) และตายในที่สุด แบคทีเรียสามารถย้ายจากใบลำต้น และเสียบเรือ xylem ที่จำกัดการไหลของน้ำ และทำให้เกิดการเหี่ยวแห้งของพืชทั้งหมด ถ้า Xcc โจมตีระบบหลอดเลือดในช่วงแรก ๆ ของการเจริญเติบโตของพืช คนแคระหรือพืชตายรุนแรงอาจส่งผล ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับ Xcc อาการปรากฏ 10-14 วันหลังจากการติดเชื้อครั้งแรก ถ้าเงื่อนไขไม่เหมาะสำหรับเชื้อโรค อาจยังคงอยู่ในโรงขึ้นรูปการติดเชื้อที่แฝงอยู่ symptomlessly เชื้อของเมล็ดเกิดขึ้น systemically ผ่านก้านดอก (Rimmer et al. 2007 วิลเลียมส์ 1980)1.3.5 วงจรชีวิต เน่าดำของ brassicas เป็น seedborne และโรคคีน (Rimmer et al. 2007) เชื้อโรค Xcc สามารถอยู่รอดในช่วงฤดูหนาว หรือ ใน เมล็ดติดเชื้อ ตกค้างฝังของ brassicas พืช และวัชพืชถึง 2 ปี หรือโดยอิสระอาศัยอยู่ในดินระยะเวลา 60 วัน (รูป 1.2) รบกวนเมล็ดเป็นแหล่งหลัก inoculum ของโรคซึ่งนำไปสู่การติดเชื้อของต้นกล้าผ่าน epicotyl (Schaad et al. 1980b) เชื้อแบคทีเรียแพร่กระจายไปยังลำต้น และใบผ่านระบบหลอดเลือด อาการเน่าดำและอาจพัฒนาในโรงงานทั้งหมด (วิลเลียมส์ 1980) รอง inoculum ผลิตจากเนื้อเยื่อที่ติดเชื้ออาจจะแพร่กระจาย โดยสาดน้ำจากชลประทาน หรือฝน ลม อุปกรณ์การเกษตร และแม้แต่แมลง กับพืชอื่น ๆ และภายใน หรือแม้กระทั่ง ระหว่างเขตข้อมูล อย่างไรก็ตาม ฟรีความชื้นบนพื้นผิวพืชเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการติดเชื้อจากแบคทีเรีย ติดเชื้อสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาในระหว่างฤดูกาลเติบโต เมล็ดติดเชื้อเกิดขึ้นในระหว่างปลายดอกและระยะเวลาในการเจริญเติบโตของเมล็ดพันธุ์ในช่วงปลายฤดูร้อนเมื่ออุณหภูมิดีที่สุดสำหรับเชื้อโรค (วิลเลียมส์ 1980; van der หมาป่า et al. 2013) ระบบติดเชื้อเกิดขึ้นผ่านก้านดอกไม้ แต่อาจสร้างอาการภายนอกทั่วไป เพื่อให้ตรวจจับการติดเชื้อเน่าดำในเมล็ดพืชมักจะเป็นเรื่องยาก (Rimmer et al. 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อนุกรมวิธาน
พืชสกุล Xanthomonas เป็นของครอบครัว Xanthomonadaceae สั่ง Xanthomonadales และประเภท Proteobacteria ของเชื้อแบคทีเรีย (Garrity et al., 2005) เก้าเผ่าพันธุ์ของ Xcc ได้รับการระบุขึ้นอยู่กับปฏิกิริยา avirulence / ความรุนแรงที่จะเป็นเจ้าภาพยีนที่แตกต่างกัน (Fargier & Manceau 2007) แข่ง 1 และ 4 ได้รับรายงานว่าการแข่งขันที่โดดเด่นมากที่สุดและความรุนแรงที่มีความรับผิดชอบมากขึ้นกว่า 90% ของโรคเน่าดำรายงานทั่วโลก (Vicente et al., 2001).

อาการของโรค
แผลสีเหลืองและสีรูปตัววีขยายจากอัตรากำไรขั้นต้น ของใบเป็นอาการแรกของเน่าสีดำบนพืชได้รับผลกระทบ (รูป 1.3A; วิลเลียมส์ 1980) แบคทีเรียเข้าสู่พืชส่วนใหญ่ผ่านช่องเปิดธรรมชาติเช่น hydathodes และผ่านทางบาดแผล (Robeson & Bretschneider 1989; วิลเลียมส์ 1980) แม้ว่า Bhat et al, (2010) รายงานว่า Xcc ไม่สามารถเจาะเข้าไปในพืชผ่านปากใบ หลังจากป้อนโรงงานแบคทีเรียสามารถแพร่กระจายไปยังทุกส่วนของพืชผ่านระบบหลอดเลือด เชื้อแบคทีเรียที่ก่อให้เกิด polysaccharide เรียก xanthan extracellular เหนียวซึ่งในที่สุดบล็อกระบบหลอดเลือดของหลอดเลือดดำเพื่อให้หลอดเลือดดำใบในพื้นที่ได้รับผลกระทบอาจปรากฏสีดำ ในฐานะที่เป็นโรคพัฒนาแผลบนใบขยายลงไปที่ฐานของใบใบที่ติดเชื้อเปลี่ยนเป็นสีเหลืองเหี่ยวกลายเป็นเนื้อตาย (รูป 1.3B) และในที่สุดก็ตาย แบคทีเรียสามารถย้ายจากใบกับก้านและเสียบท่อน้ำซึ่ง จำกัด การไหลของน้ำและทำให้เกิดการเหี่ยวแห้งของโรงงานทั้งหมด หาก Xcc โจมตีระบบหลอดเลือดในช่วงระยะแรกของการเจริญเติบโตของพืชแคระแกร็นรุนแรงหรือเสียชีวิตอาจส่งผลให้พืช ภายใต้สภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยต่อการ Xcc อาการปรากฏ 10-14 วันหลังจากการติดเชื้อครั้งแรก ถ้าเงื่อนไขไม่ได้เหมาะสำหรับเชื้อโรคก็อาจยังคงมีอยู่ในพืช symptomlessly ขึ้นรูปการติดเชื้อที่แฝงอยู่ การติดเชื้อของเมล็ดเกิดขึ้นผ่านระบบก้านดอก (ริมเมอร์ et al, 2007;. วิลเลียมส์, 1980).

1.3.5 วงจรชีวิต
เน่าดำของ brassicas เป็น seedborne และโรค polycyclic (. ริมเมอร์, et al, 2007) เชื้อโรค, Xcc สามารถอยู่รอดได้ในช่วงฤดูหนาวหรือในเมล็ดติดเชื้อในตกค้างฝังอยู่ของพืช brassicas และวัชพืชได้นานถึง 2 ปีหรือโดยการใช้ชีวิตอิสระในดินเป็นระยะเวลาถึง 60 วัน (รูปที่ 1.2) เมล็ดมีกลิ่นเหม็นเป็นแหล่งเชื้อหลักของโรคซึ่งนำไปสู่การติดเชื้อของต้นกล้าผ่าน epicotyl นี้ (Schaad et al., 1980b) แบคทีเรียแพร่กระจายไปยังลำต้นและใบผ่านระบบหลอดเลือดและอาการเน่าสีดำอาจจะพัฒนาในโรงงานทั้งหมด (วิลเลียมส์ 1980) หัวเชื้อรองผลิตในเนื้อเยื่อที่ติดเชื้ออาจจะแพร่กระจายโดยการสาดน้ำจากชลประทานหรือฝนลม, อุปกรณ์การเกษตร, และแม้กระทั่งแมลงกับพืชอื่น ๆ และภายในหรือแม้กระทั่งระหว่างเขตข้อมูล อย่างไรก็ตามความชื้นฟรีบนพื้นผิวของพืชเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการติดเชื้อจากแบคทีเรีย การติดเชื้อสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาในช่วงฤดูปลูก การติดเชื้อเมล็ดพันธุ์เกิดขึ้นในช่วงปลายดอกและระยะเวลาการเจริญเติบโตของเมล็ดพันธุ์ในช่วงปลายฤดูร้อนเมื่ออุณหภูมิที่ดีที่สุดสำหรับเชื้อโรค (วิลเลียมส์ 1980. แวนเดอร์หมาป่า et al, 2013) ระบบในการติดเชื้อเกิดขึ้นผ่านก้านดอก แต่อาจจะไม่ผลิตอาการภายนอกใด ๆ โดยทั่วไปเพื่อให้การตรวจสอบภาพของการติดเชื้อเน่าสีดำในการเพาะปลูกเมล็ดมักจะยาก (ริมเมอร์ et al., 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อนุกรมวิธานสกุลเชื้อเป็นของ xanthomonadaceae ครอบครัว เพื่อ xanthomonadales และโพรทีโอแบคทีเรียไฟลัมของแบคทีเรีย ( Garrity et al . , 2005 ) เก้าการแข่งขันของ xcc ได้รับการระบุขึ้นอยู่กับปฏิกิริยา avirulence / ภัยสังคมกับพันธุ์โฮสต์ที่แตกต่างกัน ( fargier & manceau , 2007 ) แข่งที่ 1 และ 4 ได้รับรายงานว่าเด่นที่สุดและรุนแรงเผ่าพันธุ์ซึ่งรับผิดชอบมากกว่า 90% ของโรคเน่าดำรายงานทั่วโลก ( Vicente et al . , 2001 )อาการของโรคเหลืองคอแหลมแผลขยายจากขอบใบ อาการแรกของเน่าดำบนผลกระทบพืช ( รูปที่ดาวน์โหลด ; วิลเลียมส์ , 1980 ) เชื้อเข้าสู่พืชส่วนใหญ่ผ่านทางช่องเปิดตามธรรมชาติ เช่น hydathodes และยังผ่านบาดแผล ( โรบีสัน & จุดกึ่งกลาง , 1989 ; วิลเลียมส์ , 1980 ) ถึงแม้ว่าภัต et al . ( 2553 ) รายงานว่า xcc ไม่สามารถเจาะเข้าไปในพืชที่ผ่านปากใบ . หลังจากป้อนโรงงาน เชื้อสามารถแพร่กระจายไปยังส่วนของพืชทั้งหมดผ่านระบบหลอดเลือด แบคทีเรียผลิต extracellular polysaccharide เหนียวเรียกว่า xanthan ซึ่งในที่สุดบล็อกระบบหลอดเลือดในหลอดเลือด ดังนั้นใบหลอดเลือดดำในพื้นที่ได้รับผลกระทบอาจจะปรากฏเป็นสีดำ เมื่อโรคพัฒนา , แผลจะขยายลงสู่โคนใบ ใบที่ติดเชื้อจะเหลือง เหี่ยว กลายเป็น necrotic ( รูป 1.3B ) และในที่สุดก็จะตาย แบคทีเรียสามารถเคลื่อนย้ายจากใบและก้านเสียบ แต่เรือที่ จำกัด การไหลของน้ำและทำให้เกิดการเหี่ยวของพืชทั้งหมด ถ้า xcc โจมตีระบบหลอดเลือดในช่วงระยะแรกของการเจริญเติบโตของพืชที่รุนแรง , stunting หรือพืชตายอาจส่งผลให้ ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ดีสำหรับ xcc อาการปรากฏ 10-14 วันหลังจากการติดเชื้อครั้งแรก ถ้าสภาพไม่เหมาะสำหรับเพาะเชื้อ มันอาจจะคงอยู่ในรูป symptomlessly พืชเชื้อแฝง การติดเชื้อของเมล็ดเกิดขึ้นรู้ผ่านดอกดอก ( Rimmer et al . , 2007 ; วิลเลียมส์ , 1980 )1.3.5 วัฏจักรชีวิตเน่าดำของ brassicas เป็น seedborne ผลและโรค ( Rimmer et al . , 2007 ) เชื้อโรค xcc สามารถอยู่รอดในฤดูหนาวหรือในเมล็ดที่ติดเชื้อบนฝังตกค้างของ brassicas พืชและวัชพืชได้นานถึง 2 ปี หรืออยู่ในดินฟรีเป็นระยะเวลาถึง 60 วัน ( รูปที่ 1.2 ) เมล็ดรบกวนเป็นหลักแหล่งของเชื้อโรคซึ่งนำไปสู่การติดเชื้อของต้นกล้าผ่านเอพิคอทิล ( schaad et al . , 1980b ) แบคทีเรียแพร่กระจายไปยังต้นและใบผ่านทางระบบหลอดเลือด และอาการเน่าดำอาจพัฒนาในโรงงานทั้งหมด ( Williams , 1980 ) มัธยมศึกษาในเนื้อเยื่อที่ติดเชื้ออาจเป็นเชื้อที่แพร่กระจายโดยน้ำจากชลประทาน หรือ ฝน ลม อุปกรณ์เกษตร และแม้แต่แมลงกับพืชอื่น ๆและภายในหรือระหว่างสาขา อย่างไรก็ตาม ฟรีความชื้นบนพื้นผิวพืชเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการติดเชื้อจากแบคทีเรีย การติดเชื้อสามารถเกิดขึ้นในเวลาใด ๆในระหว่างฤดูกาลเติบโต . เมล็ดที่ติดเชื้อเกิดขึ้นในช่วงออกดอกและช่วงการเจริญเติบโตของเมล็ดในปลายฤดูร้อนเมื่ออุณหภูมิที่ดีที่สุดสำหรับเชื้อโรค ( Williams , 1980 ; van der หมาป่า et al . , 2013 ) การติดเชื้อทั่วร่างกายจะเกิดขึ้นผ่านดอกไม้ดอกแต่ไม่อาจจะผลิตอาการภายนอกใด ๆโดยทั่วไป ดังนั้น การตรวจหาการติดเชื้อเน่าดำและในเมล็ดพืชมักยาก ( Rimmer et al . , 2007 )