Much I marvelled this ungainly fowl

Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,

Though its answer little meaning little relevancy bore;

For we cannot help agreeing that no living human being

Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door

Bird or beast upon the sculptured bust above his chamber door,

With such name as “Nevermore.”


But the Raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only

That one word, as if his soul in that one word he did outpour.

Nothing farther then he uttered—not a feather then he fluttered

Till I scarcely more than muttered “Other friends have flown before

On the morrow he will leave me, as my Hopes have flown before.”

Then the bird said “Nevermore.”


Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken,

“Doubtless,” said I, “what it utters is its only stock and store

Caught from some unhappy master whom unmerciful Disaster

Followed fast and followed faster till his songs one burden bore

Till the dirges of his Hope that melancholy burden bore

Of ‘Never nevermore’.”


But the Raven still beguiling all my fancy into smiling,

Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird, and bust and door;

Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking

Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore

What this grim, ungainly, ghastly, gaunt, and ominous bird of yore

Meant in croaking “Nevermore.”


This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing

To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom’s core;

This and more I sat divining, with my head at ease reclining

On the cushion’s velvet lining that the lamp light gloated o’er,

But whose velvet violet lining with the lamp light gloating o’er,

She shall press, ah, nevermore!


Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer

Swung by Seraphim whose foot falls tinkled on the tufted floor.

“Wretch,” I cried, “thy God hath lent thee by these angels he hath sent thee

Respite respite and nepenthe from thy memories of Lenore;

Quaff, oh quaff this kind nepenthe and forget this lost Lenore!”

Quoth the Raven “Nevermore.”


“Prophet!” said I, “thing of evil! prophet still, if bird or devil!

Whether Tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,

Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted

On this home by Horror haunted tell me truly, I implore

Is there is there balm in Gilead? tell me tell me, I implore!”

Quoth the Raven “Nevermore.”


“Prophet!” said I, “thing of evil! prophet still, if bird or devil!

By that Heaven that bends above us by that God we both adore

Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,

It shall clasp a sainted maiden whom the angels name Lenore

Clasp a rare and radiant maiden whom the angels name Lenore.”

Quoth the Raven “Nevermore.”


“Be that word our sign of parting, bird or fiend!” I shrieked, upstarting

“Get thee back into the tempest and the Night’s Plutonian shore!

Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!

Leave my loneliness unbroken! quit the bust above my door!

Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!”

Quoth the Raven “Nevermore.”


The main theme of the poem is one of undying devotion. The narrator experiences a perverse conflict between desire to forget and desire to remember. He seems to get some pleasure from focusing on loss.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มากฉัน marvelled ไก่นี้ ungainly ฟังวาทกรรมนั้นเถิด แม้ว่าคำตอบของน้อยหมายถึง น้อยราเจาะ สำหรับเราไม่ช่วยให้เงื่อนไขที่ไม่มีชีวิตมนุษย์ ยังเคย มีความสุขดูนกเหนือประตูห้องของเขา นกหรือสัตว์ตามหน้าอก sculptured เหนือประตูห้องพระ มีชื่อเช่น "Nevermore" แต่นก นั่งโดดเดี่ยวอยู่บนหน้าอกพลาซิด พูดเท่านั้น หนึ่งคำ เหมือนกับว่าวิญญาณของเขาในคำหนึ่งที่เขาไม่ได้ outpour ไม่ไกลออกไปแล้วเขาพูดแบบไม่มีขนแล้วเขา fluttered จนฉันแทบมากกว่า muttered "เพื่อน ๆ ได้บินก่อน ในเหล่าเขาจะทิ้งฉัน เป็นที่หวังได้บินก่อน" แล้ว นกกล่าวว่า "Nevermore" Startled ที่ความนิ่งเสีย โดยมาก aptly พูด ตอบ "อย่างไม่ต้องสงสัย กล่าวว่า " สิ่งที่มัน utters เป็นเพียงตลาดหลักทรัพย์ และการจัดเก็บ สด ๆ ไม่มีความสุขบางหลักที่ภัยพิบัติ unmerciful ตามอย่างรวดเร็ว และตามเร็วขึ้นจนถึงพระภาระหนึ่งเพลงแบก จนถึง dirges ของเขา หวังว่าภาระทันทีกระบอกสูบ ของ 'ไม่ nevermore' " แต่นกยัง beguiling นึกคิดของฉันเป็นยิ้ม ตรงผมล้อท่านนั่งหน้า นก และหน้าอก และ ประตู จากนั้น เมื่อกำมะหยี่จม ฉัน betook ตัวเองไปเชื่อมโยง แฟนซีว่านึกคิด คิดสิ่งนี้นกดคิลกาลสิ่งนี้น่ากลัว ungainly ส่วน อนต์ และดคิลนกกาล หมายถึงใน croaking "Nevermore" นี้ฉันนั่งหมกมุ่นคาดเดา แต่ไม่มีเสียงแสดง การไก่ ตาคะนองตอนนี้เขียนเป็นหลักคู่หูของฉัน นี้และเพิ่มเติมเสาร์ divining กับศีรษะของฉันที่นอนง่าย บนกำมะหยี่ของเบาะซับที่ โคมไฟ gloated o'er แต่ซับม่วงกำมะหยี่ที่มีแสงไฟที่ gloating o'er เธอจะกด ah, nevermore แล้ว methought อากาศโต denser ระเหยจากการ censer unseen Swung โดยเท้าอยู่ tinkled บนชั้น tufted Seraphim "เจ้าสารเลวที่ถูก ข้า "พระเจ้าพระองค์ทรงยืมเงินทั้งหลาย โดยเทวดาเหล่านี้ก็ทรงส่งทั้งหลาย ลูกค้าเลยและ nepenthe จากพระองค์ทรง Lenore Quaff โอ้ quaff nepenthe ชนิดนี้ และลืมนี้หาย Lenore " Quoth นก "Nevermore" "ผู้เผยพระวจนะ" ว่า "สิ่งที่ชั่วร้าย ถ้ายังคง ผู้เผยพระวจนะนกหรือปีศาจว่าส่ง Tempter หรือว่าความวุ่นวายเพราะทั้งหลายนี่ตาย Undaunted ทั้งหมด ในทะเลทรายหลัง ยังอ้างว้าง ในบ้านโดยบ้านผีสยองขวัญบอกอย่างแท้จริง ฉันขอร้อง ไม่มีเป็นมีบาล์มยา บอกฉันบอกฉัน ฉันขอร้อง" Quoth นก "Nevermore" "ผู้เผยพระวจนะ" ว่า "สิ่งที่ชั่วร้าย ถ้ายังคง ผู้เผยพระวจนะนกหรือปีศาจ โดยสวรรค์ที่ฟันเหนือพระเจ้าที่เรา ทั้งสองชื่นชอบ บอกจิตวิญญาณนี้ มีความเสียใจลาเดนว่า ภายใน Aidenn ไกล มันจะลัดหญิงสาว sainted ซึ่งเทวดาชื่อ Lenoreลัดหญิงสาวสดใส และหายากเป็นที่เทวดาชื่อ Lenore " Quoth นก "Nevermore" "เป็นคำที่ทางเข้าของอวย นก หรือมาร" ฉัน shrieked, upstarting "กลับท่านกล่าวความวุ่นวายนี้และคืนของฝั่ง Plutonian ลาเบิ้ลพลูมไม่ดำเป็นโทเค็นของที่นอนวิญญาณพระองค์ทรงพูด ปล่อยให้ความเหงาของฉันไม่เสียหาย ออกจากหน้าอกข้างประตูของฉัน จะงอยปากพระองค์จากออกหัวใจของฉัน และแบบฟอร์มพระองค์เสียประตูของฉัน" Quoth นก "Nevermore" ธีมหลักของกลอนเป็นหนึ่งของความจงรักภักดีที่อมตะ เล่าประสบการณ์ perverse แย้งความปรารถนาที่จะลืม และต้องการจดจำ เขาดูเหมือนว่าจะได้รับความสุขบางจากเน้นการสูญเสีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันประหลาดใจนกเทอะทะนี้จะได้ยินวาทกรรมเพื่อให้ชัดถ้อยชัดคำแม้ว่าคำตอบเล็ก ๆ น้อย ๆ ความหมายเบื่อความเกี่ยวข้องเพียงเล็กน้อยสำหรับเราไม่สามารถช่วยยอมรับว่าไม่มีที่อยู่อาศัยเป็นมนุษย์เคยแต่ก็มีความสุขกับการได้เห็นนกเหนือประตูห้องของเขานกหรือสัตว์บนหน้าอกรูปปั้นดังกล่าวข้างต้นประตูห้องของเขาที่มีชื่อเช่น "อีกแล้ว." แต่กานั่งเหงาบนหน้าอกสงบพูดเพียงว่าหนึ่งคำเช่นถ้าจิตวิญญาณของเขาในการที่คำหนึ่งที่เขาไม่ outpour. ไม่มีอะไรที่ไกลออกไปแล้วเขาก็พูดไม่ขนนก แล้วเขาเบาโผบินจนฉันแทบจะมากกว่าพึมพำ"เพื่อนอื่น ๆ ได้บินก่อนที่วันรุ่งขึ้นเขาจะปล่อยให้ฉันเป็นความหวังของฉันได้บินมาก่อน." จากนั้นนกกล่าวว่า "อีกแล้ว." ตกใจที่นิ่งเสียโดยการตอบกลับพูดเพื่อให้เหมาะเจาะ"ไม่ต้องสงสัยเลย" บอกว่าผม "สิ่งที่มันเอ่ยเป็นหุ้นเท่านั้นและเก็บของติดจากต้นแบบที่ไม่มีความสุขคนที่เมตตาภัยพิบัติตามมาอย่างรวดเร็วและตามได้เร็วขึ้นจนถึงเพลงของเขาหนึ่งเจาะภาระจนถึงไว้อาลัยแห่งความหวังของเขาว่าเบื่อภาระเศร้าโศกของ'ไม่เคยอีกแล้ว . '"แต่กายังคงล่อลวงทุกจินตนาการของฉันเป็นยิ้มตรงผมล้อที่นั่งเบาะด้านหน้าของนกหน้าอกและประตู; จากนั้นเมื่อจมกำมะหยี่ผมนำพาตัวเองที่จะเชื่อมโยงแฟนซีแก่แฟนซี, คิดว่าเป็นลางไม่ดีนี้ นกของสมัยก่อนสิ่งนี้น่ากลัวเทอะทะน่ากลัวผอมแห้งและนกเป็นลางไม่ดีของสมัยก่อนหมายในบ่น"ไม่อีกแล้ว." ฉันนั่งส่วนร่วมในการคาดเดา แต่พยางค์ไม่มีการแสดงความต้องการไก่ที่มีตาไฟเผาตอนนี้เป็นหลักในอกของข้านี้และอื่น ๆ ที่ผมนั่งวิเศษกับหัวของฉันสบายใจนอนบนเยื่อบุกำมะหยี่เบาะที่ว่าแสงไฟgloated เอ่อ, แต่ที่มีเยื่อบุกำมะหยี่สีม่วงที่มีแสงไฟมองด้วยความละโมบเอ่อ, เธอจะกดอาอีกแล้ว! แล้ว methought อากาศเติบโตหนาแน่นหอมจากกระถางไฟที่มองไม่เห็นเหวี่ยงโดยเทวดาที่มีเท้าตกtinkled บนชั้นทอ. "เจ้าตัว" ฉันร้องไห้ "พระเจ้าของท่านทรงยืมเจ้าเทวดาเหล่านี้พระองค์ทรงส่งเจ้าทุเลาการพักผ่อนและNepenthe จากเจ้า ความทรงจำของเลนอเร่; กลืนโอ้กลืน Nepenthe ชนิดนี้และลืมนี้หายไปเลนอเร่ "Quoth กา" อีกแล้ว "." พระศาสดา "บอกว่าผม" สิ่งที่ชั่วร้าย! ผู้เผยพระวจนะยังถ้านกหรือปีศาจ! ไม่ว่าซาตานส่งหรือไม่ว่าพายุโยนเจ้านี่ขึ้นฝั่งDesolate ยังไม่สะทกสะท้านทั้งหมดบนที่ดินทะเลทรายนี้หลงเสน่ห์ในบ้านนี้โดยสยองขวัญผีสิงบอกฉันอย่างแท้จริงฉันขอมีมียาหม่องในกิเลอาด? บอกฉันบอกฉันฉันขอ "Quoth กา" อีกแล้ว. "" พระศาสดา "บอกว่าผม" สิ่งที่ชั่วร้าย! ผู้เผยพระวจนะยังถ้านกหรือปีศาจ! โดยสวรรค์ที่โค้งเหนือเราโดยพระเจ้าที่เราทั้งสองรักบอกจิตวิญญาณนี้กับความเศร้าโศกภาระถ้าภายใน Aidenn ไกลมันจะจับมือหญิงสาวนักบุญผู้ที่ชื่อเทวดาเลนอร์จับมือที่หายากและสดใสหญิงสาวผู้ที่ชื่อเทวดา Lenore. "Quoth กา" อีกแล้ว. "" เป็นคำว่าสัญญาณที่เราพรากจากกันนกหรืออสูร! "ผมร้อง, upstarting" จงกลับเข้าไปในพายุและฝั่งพิภพกลางคืนของ! ฝากไม่มีขนนกสีดำ เป็นสัญลักษณ์ของความเท็จจิตวิญญาณของเจ้าได้ตรัส! ปล่อยให้ความเหงาของฉันติดต่อกัน! ออกจากหน้าอกเหนือประตูของฉัน! ใช้จะงอยปากของเจ้าออกมาจากหัวใจของฉันและใช้รูปแบบของเจ้าจากประตูของฉัน! "Quoth กา" อีกแล้ว. "ธีมหลักของบทกวีเป็นหนึ่งของความจงรักภักดีตลอดกาล ผู้บรรยายประสบการณ์ความขัดแย้งที่ผิดปกติระหว่างความปรารถนาที่จะลืมและต้องการที่จะจำ ดูเหมือนว่าเขาจะได้รับความสุขจากการมุ่งเน้นไปที่การสูญเสีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันประหลาดใจมากที่ได้ยินวาทกรรมนี้ นกไม่สง่างาม ดังนั้นข้อมูล

ถึงแม้ว่าคำตอบน้อยความหมายเล็กน้อยตรงเจาะ ;

เพราะเราไม่สามารถช่วย ยอมรับว่า ไม่มีมนุษย์

ยังเคยมีความสุขกับเห็นนกเหนือประตูห้องของเขา

นก หรือสัตว์บนหน้าอกของเขา ห้องที่แกะสลักเหนือประตู

ที่มีชื่อเป็น " Shadow "


แต่เรเวนนั่งเหงาบนหน้าอก สงบเงียบ พูดเท่านั้น

แค่คำเดียว เหมือนกับว่าวิญญาณของเขาในคำหนึ่งที่เขาทำเทออก .

ไม่มีอะไรไกลแล้วเขาพูดไม่ใช่ขนนกแล้วเขาหวั่นไหว

จนฉันแทบมากกว่าพึมพำ " เพื่อนๆบินก่อน

ในวันรุ่งขึ้นเขาจะทิ้งฉัน เป็นความหวังของฉัน ได้เดินทางมาก่อน "

แล้วนกบอกว่า " อีก

"ตกใจที่นิ่งเสีย โดยตอบอย่างเหมาะเจาะแล้ว

" อย่างไม่ต้องสงสัย " บอกว่า " มันกล่าวเป็นเพียงหุ้น และร้าน

จับจากบางส่วนไม่พอใจอาจารย์ที่เมตตา หายนะ

ตามมาอย่างรวดเร็ว และตามมาเร็วจนเพลงหนึ่งภาระแบก

จน dirges แห่งความหวังของเขาที่ภาระเศร้า เบื่อ

' ไม่ไม่อีกแล้ว "

'แต่เรเวนก็ล่อลวงแฟนซีทั้งหมดในยิ้ม

ตรงผมล้อหุ้มที่นั่งในด้านหน้าของนก และหน้าอก และประตู ;

แล้วบนกำมะหยี่จม ผม betook ตัวเองเชื่อมโยง

แฟนซีจงซี คิดว่านกอะไรเป็นลางไม่ดีของสมัยก่อน

นี่น่ากลัวไม่สง่างาม , , น่ากลัวนะ ซูบผอม และนกลางร้ายของสมัยก่อน

หมายถึงเสียงกบร้อง " Shadow "


นี่ฉันนั่งร่วมในการคาดเดาแต่ไม่มีเสียงแสดง

กับนกที่มีไฟเผาเข้าไปในดวงตาตอนนี้หน้าอกหลัก ;

นี้และฉันนั่ง divining กับหัวของฉันที่ง่าย

นอนบนเบาะกำมะหยี่บุว่าโคมไฟ gloated มากกว่า

แต่ที่ , กำมะหยี่สีม่วงซับในกับความสุขมากกว่าหลอดไฟ ,

เธอจะกด , อา , ไม่อีกแล้ว !


แล้ว ข้าพเจ้าคิดว่า อากาศขยายตัว denserน้ำหอมจากตะคัน

แวะไปที่น้ำตก unseen เซราฟิมเท้ากระทบกันดังกิ๊ก บนพื้น หรือ .

" ไอ้บ้า " ฉันร้อง " พระเจ้าของท่านทรงให้พระองค์โดยเหล่าเทวดา พระองค์ทรงส่งท่าน

respite การพักผ่อนของท่านและจากความทรงจำ Nepenthe อร์ ;

การดื่มอึกใหญ่ โอ้ ดื่มเครื่องดื่มชนิดนี้ Nepenthe และลืมอร์นี้หายไป ! "

กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "

" ผู้พยากรณ์ " บอกว่า " สิ่งที่ชั่วร้ายศาสดายัง ถ้านก หรือ ปีศาจ !

ไม่ว่าล่อลวงยั่วยวนส่ง หรือว่าพายุซัดท่านที่นี่มา

รกร้างแต่ใจเด็ดในดินแดนทะเลทรายนี้หลง

บ้านนี้โดย สยองขวัญ หลอน บอกจริงๆ ผมอ้อนวอน

มีไม่มีพิมเสนในกิเลอาดหรือ บอกฉัน บอกฉันสิ ข้าขอร้อง ! "

กริยาช่องที่ 2 ของ say Raven " Shadow "

" ผู้พยากรณ์ " บอกว่า " สิ่งที่ชั่วร้าย ศาสดายัง ถ้านก หรือ ปีศาจ !