it?" "I will think more of this. I

it?" "I will think more of this. I will get the King to make me older about it." "How greatly I desire to meet this King of yours! But in the matter of Stories he may be no older than you himself." "That saying of yours is like a tree with no fruit. The King is always older than I, and about all things." "But Piebald and I have already made you older about certain matters which the King never mentioned to you. That is the new good which you never expected. You thought you would always learn all things from the King; but now Maleldil has sent you other men whom it had never entered your mind to think of and they have told you things the King himself could not know." "I begin to see now why the King and I were parted at this time. This is a strange and great good He intended for me." "And if you refused to learn things from me and keep on saying you would wait and ask the King, would that not be like turning away from the fruit you had found to the fruit you had expected?" "These are deep questions. Stranger. Maleldil is not putting much into my mind about them." "Do you not see why?" "No." "Since Piebald and I have come to your world we have put many things into your mind which Maleldil has not. Do you not see that He is letting go of your hand a little?" "How could He? He is wherever we go." "Yes, but in another way. He is making you older-making you to learn things not straight from Him but by your own meetings with other people and your own questions and thoughts." "He is certainly doing that." "Yes. He is making you a full woman, for up till now you were only half made-like the beasts who do nothing of themselves. This time, when you meet the King again, it is you who will have things to tell him. It is you who will be older than he and who will make him older." "Maleldil would not make a thing like that happen. It would be like a fruit with no taste." "But it would have a taste for him. Do you not think the King must sometimes be tired of being the older? Would he not love you more if you were wiser than he?" "Is this what you call a Poetry or do you mean that it really is?" "I mean a thing that really is." "But how could anyone love anything more? It is like saying a thing could be bigger than itself." "I only meant you could become more like the women of my world." "What are they like?" "They are of a great spirit. They always reach out their hands for the new and unexpected good, and see file:///C|/Documents%20and%20Settings/harry%20kruiswijk/Mijn%20documenten/spaar/C.%20S.%20Lewis%20-%20Voyage%20to%20Venus.txt
that it is good long before the men understand it. Their minds run ahead of what Maleldil has told them. They do not need to wait for Him to tell them what is good, but know it for themselves as He does. They are, as it were, little Maleldils. And because of their wisdom, their beauty is as much greater than yours as the sweetness of these gourds surpasses the taste of water. And because of their beauty the love which the men have for them is as much greater than the King's love for you as the naked burning of Deep Heaven seen from my world is more wonderful than the golden roof of yours." "I wish I could see them." "I wish you could." "How beautiful is Maleldil and how wonderful are all His works: perhaps He will bring out of me daughters as much greater than I as I am greater than the beasts. It will be better than I thought. I had thought I was to be always Queen and Lady. But I see now that I may be as the eldila. I may be appointed to cherish when they are small and weak children who will grow up and overtop me and at whose feet I shall fall. I see it is not only questions and thoughts that grow out wider and wider like branches. Joy also widens out and comes where we had never thought." "I will sleep now," said the other voice. As it said this it became, for the first time, unmistakably the voice of Weston- and of Weston disgruntled and snappish. Up till now Ransom, though constantly resolving to join the conversation, had been kept silent in a kind of suspense between two conflicting states of mind. On the one hand he was certain, both from the voice and from many of the things it said, that the male speaker was Weston. On the other hand, the voice, divided from the man's appearance, sounded curiously unlike itself. Still more, the patient persistent manner in which it was used was very unlike the Professor's usual alternation between pompous lecturing and abrupt bullying. And how could a man fresh from such a physical crisis as he had seen Weston undergo have recovered such mastery of himself in a few hours? And how could he have reached the floating island? Ransom had found himself throughout their dialogue confronted with an intolerable contradiction. Something which was and was not Weston was talking: and the sense of this monstrosity, only a few feet away in the darkness, had sent thrills of exquisite horror tingling along his spine, and raised questions in his mind which he tried to dismiss as fantastic. Now that the conversation was over he realised, too, with what intense anxiety he had followed it. At the same moment he was conscious of a sense of triumph. But it was not he who was triumphant. The whole darkness about him rang with victory. He started and half raised himself. Had there been any actual sound? Listening hard he could hear nothing but the low murmurous noise of warm wind and gentle swell. The suggestion of music must have been from within. But as soon as he lay down again he felt assured that it was not. From without, most certainly from without, but not by the sense of hearing, festal revelry and dance and splendour poured into him-no sound, yet in such fashion that it could not be remembered or thought of except as music. It was like having a new sense. It was like being present when the morning stars sang together. It was as if Perelandra had that moment been created-and perhaps in some sense it had. The feeling of a great disaster averted was forced upon his mind, and with it came the hope that there would be no second attempt; and then, sweeter than all, the suggestion that he had been brought there not to do anything but only as a spectator or a witness. A few minutes later he was asleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้หรือไม่" "จะคิดมากกว่า นี้ ฉันจะได้รับพระให้ฉันเก่าเกี่ยวกับเรื่องนี้" "วิธีมากฉันปรารถนาที่จะพบกับกษัตริย์องค์นี้ของคุณ แต่เกี่ยวกับเรื่องราวของ เขาอาจจะไม่เก่ากว่าคุณเอง" "ที่ว่าของคุณเป็นเหมือนต้นไม้มีผลไม้ไม่ พระมหากษัตริย์ได้เสมอเก่ากว่า และทุกสิ่ง" "แต่ Piebald และได้ทำคุณเก่าเกี่ยวกับบางเรื่องซึ่งพระมหากษัตริย์ไม่เคยบอกให้คุณ ก็ดีใหม่ที่คุณไม่เคยคาดไว้ คุณคิดว่า คุณจะเรียนรู้สิ่งจากคิง เสมอ แต่ตอนนี้ Maleldil ได้ส่งคนอื่น ๆ ที่มันมีไม่เคยใส่ใจคิดว่า และพวกเขาได้บอกคุณสิ่งที่กษัตริย์เองอาจไม่ทราบ" "ฉันจะเริ่มดูตอนนี้ ทำไมกษัตริย์และถูกศึกษาธิการในเวลานี้ อยู่ดีดี และแปลกเขาไว้สำหรับฉัน" "และถ้าคุณปฏิเสธที่จะเรียนรู้สิ่งที่ฉัน และหมั่น พูดคุณจะรอ และขอกษัตริย์ ที่ไม่จะเหมือนเปิดจากผลไม้คุณได้พบกับผลไม้ที่คุณได้คาดหรือไม่" "นี่คือคำถามที่ลึก คนแปลกหน้า Maleldil จะไม่ใส่มากในจิตใจของฉันเกี่ยวกับพวกเขา" "คุณไม่เห็นทำไม" "หมายเลข" "ตั้งแต่ Piebald และฉันได้มาถึงโลกของเรามีใส่หลายอย่างในใจของคุณที่ Maleldil ยังไม่ คุณไม่เห็นว่า เขาจะให้ไปมือเล็กน้อย" "วิธีสามารถเขา เขาอยู่ที่ใดก็ตามเราไป" "ใช่ แต่ ในอีกทางหนึ่งด้วย เขาจะทำคุณเก่าทำให้เรียนรู้สิ่งที่ไม่ตรง จากเขา แต่ โดยการประชุมของคุณเองกับคนอื่น ๆ และคำถาม และความคิดของคุณเอง" "เขาเป็นแน่นอนที่ทำ" "ใช่ เขาจะทำให้คุณผู้หญิงเต็ม สำหรับจนถึงตอนนี้ คุณได้เท่าครึ่งหนึ่งทำเหมือนสัตว์ที่ตัวเองไม่ เวลานี้ เมื่อคุณพบพระอีก มันเป็นที่จะมีสิ่งที่บอก ได้คุณใครจะเก่ากว่าเขา และการที่จะทำให้เขาเก่า" " Maleldil จะทำให้สิ่งเกิดขึ้นเช่นนั้น มันจะเหมือนผลไม้ที่มีรสชาติไม่" "แต่มันจะมีรสชาติที่เขา คุณไม่คิดว่า กษัตริย์บางครั้งต้องเบื่อเก่าหรือไม่ จะไม่รักคุณมากกว่าถ้าคุณ wiser กว่าเขา" "นี่คือสิ่งที่คุณเรียกเป็นบทกวี หรือไม่คุณหมายความ ว่า เป็น" "ผมหมายถึง สิ่งที่เป็นจริง" "รักอย่างไรสามารถใครอะไรเพิ่มเติม ได้เช่นพูดสิ่งอาจจะใหญ่กว่าตัวเอง" "ฉันตั้งใจ เท่านั้นคุณอาจกลายเป็นเหมือนหญิงของโลกของฉันได้" "พวกเขาคืออะไรเช่น" "พวกเขาจะเป็นวิญญาณที่ดี พวกเขาจะเข้าถึงมือใหม่ และไม่คาดคิดดี และดู file:///C|/Documents%20and%20Settings/harry%20kruiswijk/Mijn%20documenten/spaar/C.%20S.%20Lewis%20-%20Voyage%20to%20Venus.txtว่า ได้ดียาวนานก่อนคนเข้าใจมัน คนทำงานก่อนที่ Maleldil มีบอกไว้ ไม่ต้องรอให้เขาบอกว่าดีคืออะไร แต่รู้ด้วยตนเอง ตามที่เขาไม่ พวกเขาได้ มัน were, Maleldils น้อย และเนื่องจากภูมิปัญญาของพวกเขา ความงามของพวกเขาเป็นยิ่งกว่าคุณเป็นความหวานหอมของเหล่านี้รูปน้ำเต้าสำหรับรสชาติของน้ำ และ เพราะความงามของความรักซึ่งคนมีสำหรับพวกเขาเป็นยิ่งกว่ากษัตริย์ความรักคุณเป็นเปลือยเขียนสวรรค์ลึกมองเห็นจากโลกของฉันมีมากวิเศษกว่าหลังคาทองของคุณ" "ฉันต้องได้เห็นพวกเขา" "ฉันต้องการคุณสามารถทำ" "สวยงามวิธี Maleldil และวิธีที่ยอดเยี่ยมมีผลงานทั้งหมด: อาจจะนำออกจากฉันธิดาเป็นยิ่งกว่าเป็นฉันมากกว่าสัตว์ มันจะดีกว่าที่คิด ฉันมีความคิดได้เสมอเป็นราชินีและเลดี้ แต่เห็นตอนนี้ว่าอาจเป็น eldila ผมอาจจะแต่งถนอมเมื่อพวกเขามีขนาดเล็ก และอ่อนแอเด็กที่จะเติบโต และ overtop ฉัน และที่เท้าจะตก เห็นว่าไม่เพียงแต่คำถามและความคิดที่ขยายออกกว้างขึ้น และกว้างขึ้นเช่นสาขา ยังความสุข widens ออก และมาที่เราก็ไม่เคยคิด" "ฉันจะนอนตอนนี้ กล่าวว่า เสียงอื่น ๆ จะกล่าวนี้ ได้กลายเป็น ครั้งแรก เพี้ยนเสียง ของ Weston - และ Weston disgruntled และ snappish จนถึงตอนนี้ ไถ่ แม้ว่า ตลอดเวลาแก้ไขร่วมสนทนา มีการเก็บเงียบในแบบใจจดใจจ่อระหว่างสองสถานะความขัดแย้งของจิตใจ คง กำลังบาง ทั้ง จากเสียง และ จากหลายอย่างจะกล่าว ว่า ผู้ชายเป็น Weston ในทางกลับกัน เสียง แบ่งจากลักษณะที่ปรากฏของมนุษย์ แต่เพียงแห่ง curiously แตกต่างจากตัวเอง ยังขึ้น ลักษณะแบบผู้ป่วยในซึ่งถูกใช้ถูกมากไม่เหมือนของศาสตราจารย์ปกติ alternation ระหว่าง pompous ปาฐกถา และฉับพลัน bullying และวิธีสามารถสดจากวิกฤตจริง ตามที่เขาเห็น Weston รับคนได้กู้ดังกล่าวเป็นครูของตัวเองกี่ชั่วโมง และวิธีสามารถเขามาถึงเกาะลอย ไถ่ได้พบตัวเองผ่านบทสนทนาของพวกเขาเผชิญกับความขัดแย้งที่นำมารวม สิ่งที่ถูก และไม่ Weston พูด: และความรู้สึกของความนี้ เพียงไม่กี่ฟุตไปในความมืด มีส่งมาริโอสยองขวัญด้วยหัวใจตามแนวกระดูกสันหลังของเขา และยกคำถามในใจของเขาที่เขาพยายามบอกเลิกเป็นดี ขณะที่การสนทนาได้ เขาเองก็ยังคิด เกินไป มีอะไรวิตกกังวลรุนแรงเขาก็ตามนั้น ในขณะเดียวกัน เขาไม่ใส่ใจความรู้สึกของชัยชนะ แต่ไม่ใช่เขาที่วารสาร ความมืดทั้งหมดเกี่ยวกับเขารังกับชัยชนะ เขาเริ่มต้น และครึ่งยกตัวเอง ได้มีเสียงจริงหรือไม่ ฟังยากเขาสามารถได้ยินแต่เสียง murmurous ต่ำลมอบอุ่นและอ่อนโยนบวมได้ ต้องได้รับคำแนะนำของจากภายใน แต่ทันทีที่เขาวาง อีกครั้งเขารู้สึก assured ที่ไม่ จากไม่ มี แน่นอนที่สุดจากไม่ แต่ ตามความรู้สึกของการได้ยิน ไม่หลง festal และการเต้น และแรง poured เป็นเสียงไม่มีเขา แต่ ในแฟชั่นดังกล่าวไม่สามารถจะจดจำ หรือคิดยกเว้นเป็นเพลงได้ ก็เหมือนความรู้สึกใหม่ มันเป็นเหมือนแสดงเมื่อดาวเช้าแสงร่วมกัน มันเป็น Perelandra ได้ก็สร้าง-บางทีในบาง มาก ความรู้สึกของภัยพิบัติดี averted ถูกบังคับจิตใจของเขา และกับมาพร้อมความหวังว่า จะมีความพยายามไม่สอง แล้ว สุดยอดกว่าทุก แนะนำที่เคยมีทำอะไรเพียงแต่เป็นการแข่งขันหรือพยาน ไม่กี่นาทีต่อมาเขาได้หลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันได้หรือไม่ "" ฉันจะคิดมากกว่านี้ ฉันจะได้รับพระมหากษัตริย์ที่จะทำให้ฉันเก่าเกี่ยวกับเรื่องนี้. "" วิธีมากฉันต้องการที่จะตอบสนองพระมหากษัตริย์นี้ของคุณ! แต่ในเรื่องของเรื่องที่เขาอาจจะไม่มีที่มีอายุมากกว่าคุณตัวเอง. "" คำพูดของเธอที่เป็นเหมือนต้นไม้ที่มีผลไม้ที่ไม่มี พระมหากษัตริย์อยู่เสมอแก่กว่าฉันและทุกสิ่ง. "" แต่ Piebald และฉันได้ทำแล้วคุณเก่าเกี่ยวกับเรื่องบางอย่างที่พระมหากษัตริย์ไม่เคยเอ่ยกับคุณ นั่นคือสิ่งที่ดีใหม่ที่คุณไม่เคยคาดหวัง คุณคิดว่าคุณจะได้เรียนรู้ทุกสิ่งจากกษัตริย์; แต่ตอนนี้ Maleldil ได้ส่งคนอื่น ๆ ซึ่งมันไม่เคยเข้ามาในความคิดของคุณที่จะคิดและพวกเขาได้บอกคุณในสิ่งที่กษัตริย์ไม่สามารถรู้ว่า. "" ฉันเริ่มเห็นแล้วว่าทำไมกษัตริย์และฉันถูกแยกในเวลานี้ นี้เป็นที่แปลกและดีดีเขาตั้งใจสำหรับฉัน. "" และถ้าคุณปฏิเสธที่จะเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ จากฉันและเก็บไว้ในการพูดว่าคุณจะรอและขอให้พระมหากษัตริย์ที่จะไม่เป็นเช่นเปลี่ยนไปจากผลไม้ที่คุณได้พบกับ ผลไม้ที่คุณคาดว่าจะ? "" เหล่านี้เป็นคำถามลึก คนแปลกหน้า Maleldil ไม่ได้ใส่มากในความคิดของผมเกี่ยวกับพวกเขา. "" คุณไม่เห็นว่าทำไม? "" ไม่ใช่ "" ตั้งแต่ Piebald และฉันได้มาถึงโลกของคุณเราได้นำหลายสิ่งหลายอย่างในใจของคุณซึ่ง Maleldil ไม่ได้ คุณไม่เห็นว่าเขาจะให้ไปจากมือของเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือไม่? "" เขาทำได้อย่างไร? เขาเป็นทุกที่ที่เราไป. "" ใช่ แต่ในอีกทางหนึ่ง เขาเป็นคนที่ทำให้คุณทำเก่าที่คุณจะเรียนรู้สิ่งที่ไม่ตรงจากเขา แต่โดยการประชุมของคุณเองกับคนอื่น ๆ และคำถามของคุณเองและความคิด. "" แน่นอนเขาจะทำอย่างนั้น. "" ใช่ เขาเป็นคนที่ทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่เต็มรูปแบบสำหรับการขึ้นจนถึงตอนนี้คุณเป็นเพียงการทำเหมือนครึ่งสัตว์ที่ทำอะไรของตัวเอง คราวนี้เมื่อคุณพบกษัตริย์อีกครั้งก็เป็นผู้ที่จะมีสิ่งที่จะบอกเขา คุณคือผู้ที่จะแก่กว่าเขาและผู้ที่จะทำให้เขาเก่า. "" Maleldil จะไม่ทำให้สิ่งที่ชอบที่เกิดขึ้น มันจะเป็นเหมือนผลไม้ที่มีรสชาติไม่. "" แต่มันจะมีรสชาติสำหรับเขา คุณไม่คิดว่าพระมหากษัตริย์บางครั้งต้องเหนื่อยเป็นเก่า? เขาจะไม่รักคุณมากขึ้นถ้าคุณมีความฉลาดกว่าเขา? "" นี่คือสิ่งที่คุณเรียกบทกวีหรือไม่หรือคุณหมายความว่ามันจริงๆคืออะไร? "" ฉันหมายถึงสิ่งที่เป็นจริง. "" แต่วิธีการที่จะให้ทุกคนรักอะไรมาก ? มันเป็นเหมือนว่าสิ่งที่อาจจะมีขนาดใหญ่กว่าตัวเอง. "" ฉันหมายเท่านั้นคุณสามารถกลายเป็นเหมือนผู้หญิงในโลกของฉัน. "" สิ่งที่พวกเขาต้องการ? "" พวกเขามีจิตวิญญาณที่ดี พวกเขามักจะเอื้อมมือออกมือของพวกเขาสำหรับใหม่และไม่คาดคิดที่ดีและดู
มันเป็นสิ่งที่ดีนานก่อนที่คนเข้าใจมัน จิตใจของเขาวิ่งไปข้างหน้าของสิ่งที่ Maleldil ได้บอกพวกเขาว่า พวกเขาไม่จำเป็นต้องรอให้เขาบอกพวกเขาว่าเป็นสิ่งที่ดี แต่รู้ว่ามันสำหรับตัวเองในขณะที่เขาทำ พวกเขาจะเป็นมันคือ Maleldils เล็ก ๆ น้อย ๆ และเนื่องจากการภูมิปัญญาของพวกเขา, ความงามของพวกเขาเป็นมากขึ้นกว่าของคุณเป็นความหวานของน้ำเต้าเหล่านี้เกินกว่ารสชาติของน้ำ และเพราะความงามของพวกเขารักที่มนุษย์มีสำหรับพวกเขาจะเป็นมากขึ้นกว่าความรักของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวสำหรับคุณเช่นการเผาไหม้เปลือยลึกสวรรค์เห็นได้จากโลกของฉันเป็นที่ยอดเยี่ยมมากกว่าหลังคาทองของคุณ. "" ฉันหวังว่าฉันจะทำได้ เห็นพวกเขา "" ฉันหวังว่าคุณจะทำได้. "" วิธีที่สวยงามเป็น Maleldil และวิธีการที่ยอดเยี่ยมเป็นผลงานของเขาทั้งหมด. บางทีเขาจะนำออกมาจากลูกสาวของฉันเป็นมากขึ้นกว่าที่ฉันเป็นฉันมากกว่าสัตว์ มันจะดีกว่าที่ฉันคิด ผมเคยคิดว่าผมจะต้องมีเสมอสมเด็จพระราชินีและเลดี้ แต่ผมเห็นว่าตอนนี้ฉันอาจจะเป็น eldila ผมอาจจะได้รับการแต่งตั้งจะหวงแหนเมื่อพวกเขาเป็นเด็กเล็กและอ่อนแอที่จะเติบโตขึ้นและสูงตระหง่านอยู่เหนือฉันและที่มีฟุตฉันจะล้มลง ฉันเห็นมันเป็นคำถามที่ไม่เพียงและความคิดที่งอกออกมาที่กว้างขึ้นและกว้างขึ้นเช่นสาขา จอยยังกว้างออกไปและมาที่เราไม่เคยคิดว่า. "" ฉันจะนอนตอนนี้ "กล่าวว่าเสียงอื่น ๆ . ขณะที่มันบอกว่านี่มันก็กลายเป็นครั้งแรกที่ติดหูติดตาเสียงของ Weston- และเวสตันไม่พอใจและฉุนเฉียว จนถึงขณะนี้ค่าไถ่ แต่อย่างต่อเนื่องการแก้ไขที่จะเข้าร่วมการสนทนาได้รับการเก็บเงียบในชนิดของใจจดใจจ่อระหว่างสองประเทศที่ขัดแย้งกันของจิตใจ. หนึ่งในมือเขาเป็นบางอย่างทั้งจากเสียงและจากหลายสิ่งที่จะกล่าวว่า ว่าลำโพงชายเป็นเวสตัน. ในทางตรงกันข้ามเสียงแบ่งจากการปรากฏตัวของชายคนนั้น, ฟังอยากรู้อยากเห็นที่แตกต่างจากตัวเอง. ยังคงมากขึ้นของผู้ป่วยอย่างถาวรในสิ่งที่มันถูกนำมาใช้เป็นอย่างมากแตกต่างจากการสลับปกติศาสตราจารย์ระหว่างการบรรยายขี้โอ่และทันทีทันใด ข่มขู่. และวิธีการที่จะเป็นคนที่สดใหม่จากวิกฤตทางกายภาพเช่นที่เขาเคยเห็นเวสตันได้รับมีการกู้คืนการเรียนรู้ดังกล่าวของตัวเองในเวลาไม่กี่ชั่วโมง? และวิธีการที่เขาจะได้มาถึงเกาะลอย? ไถ่ได้พบว่าตัวเองตลอดการสนทนาของพวกเขาเผชิญหน้ากับ ความขัดแย้งที่มากเกินไป สิ่งที่เป็นและไม่ได้เวสตันพูดและความรู้สึกของความโหดร้ายนี้เพียงไม่กี่ฟุตห่างในความมืดได้ส่งเสียวซ่าตื่นเต้นของหนังสยองขวัญที่สวยงามตามแนวกระดูกสันหลังของเขาและยกคำถามในใจของเขาที่เขาพยายามที่จะยกเลิกเป็นที่ยอดเยี่ยม . ตอนนี้ว่าการสนทนาถูกกว่าเขาตระหนักมากเกินไปกับสิ่งที่ความวิตกกังวลที่รุนแรงเขาได้ตามมัน ในขณะเดียวกันเขาก็ตระหนักถึงความรู้สึกของชัยชนะ แต่มันไม่เป็นผู้ที่เป็นชัยชนะ ความมืดทั้งหมดเกี่ยวกับเขารังด้วยชัยชนะ เขาเริ่มครึ่งยกตัวเอง ได้มีการรับเสียงที่เกิดขึ้นจริงหรือไม่? ฟังยากที่เขาจะได้ยินอะไร แต่เสียง murmurous ต่ำของลมที่อบอุ่นและอ่อนโยนบวม ข้อเสนอแนะของเพลงจะต้องได้รับจากภายใน แต่ทันทีที่เขานอนลงอีกครั้งเขารู้สึกมั่นใจได้ว่ามันไม่ได้ จากภายนอกมากที่สุดอย่างแน่นอนจากภายนอก แต่ไม่ได้ด้วยความรู้สึกของการได้ยิน, การหลงรื่นเริงและการเต้นรำและความงดงามเทลงเขาไม่มีเสียง แต่ในแฟชั่นดังกล่าวว่าไม่สามารถจำหรือความคิดของการยกเว้นเป็นเพลง มันก็เหมือนมีความรู้สึกใหม่ มันเป็นเหมือนเป็นปัจจุบันเมื่อเช้าดาวร้องเพลงด้วยกัน มันเหมือนกับว่า Perelandra มีช่วงเวลาที่ถูกสร้างขึ้นและอาจจะอยู่ในความรู้สึกบางอย่างมันก็มี ความรู้สึกของภัยพิบัติที่ดีหันไปถูกบังคับให้จิตใจของเขาและมีมันมาด้วยความหวังว่าจะไม่มีการพยายามครั้งที่สอง; แล้วหวานกว่าทุกข้อเสนอแนะว่าเขาได้รับการเลี้ยงดูมีที่จะไม่ทำอะไร แต่เพียงเป็นผู้สังเกตการณ์หรือพยาน ไม่กี่นาทีต่อมาเขาก็หลับไป