4. DiscussionIn this study, the ant

4. Discussion
In this study, the antifungal volatile-producing strains TB09 and TB72 were selected from a broader screen of candidate soil isolates and emerged as the most promising biological control agents for postharvest control of anthracnose on mango fruit. Based on the sequence analysis of their 16S rDNA region after PCR amplification and other criteria, TB09 and TB72 were grouped with B. thuringiensis and B. pumilus, respectively. B. thuringiensis and B. pumilus are the most important Bacillus species in industrial biotechnology (Raddadi et al., 2012). The B. pumilus M-38 strain had been evaluated in a Petri plate against three potato tuber pathogens: Fusarium culmorum, Fusarium oxysporum and Fusarium sambucinum. The inhibition zone values of the B. pumilus M-38 strain ranged from 24 to 33 mm (Kotan et al., 2009). B. pumilus has also been tested for control of gray mold on apples caused by Botrytis mali (Jamalizadeh et al., 2010). B. thuringiensis has been suggested to be an important alternative for future use to reduce fungicide application rates to control postharvest diseases (Lucon et al., 2010). In previous research, some Bacillus strains, such as Bacillus subtilis, have played an important role in bio-control of postharvest fungal diseases by the production of antibiotics (Toure et al., 2004). However, little is known about volatiles produced by Bacillus spp. In controlling postharvest disease of fruit. The volatiles produced by B. subtilis or Bacillus amyloliquefaciens showed significant inhibition of decay incidence of citrus diseases in vitro and in vivo (Arrebola et al., 2010). Volatiles generated by the B. subtilis JA strain significantly inhibited B. cinerea (Chen et al., 2008). In this study, volatile substances produced by B. thuringiensis and B. pumilus had significant inhibitory effects on mycelia growth of C. gloeosporioides in vitro and in vivo. In the in vivo test, the fruit inoculated with mycelia plugs and inoculated with spore suspensions were affected differently in presence of the antagonistic bacteria TB30 or TB52. However for TB09 and TB72, the results were similar. Thus outcome is consistent with in vitro test in which TB30 and TB52 affect the mycelia growth much more than spore inhibition. On the other hand, results also showed that the bacterial isolates TB09 and TB72 could have stable and efficient capabilities to control
C. gloeosporioides and merit further testing under simulated distribution conditions for the prevention of anthracnose during
transportation and storage periods. The antimicrobial mechanism of the VOCs is another important consideration to effectively
design a biofumigation program. In a previous study, transmission electron microscopy of fumigated and untreated B. cinerea showed excessive vesiculation or thickened cell walls in exposed conidia and increased vesiculation or strong retraction of plasma membrane
in exposed hyphae (Li et al., 2012). These results provide a better understanding of the volatiles’ mode of action. In previous
studies, all VOCs produced by microorganisms could generally be chemically grouped into esters, alcohols, alkenes, alkanes, alkynes,
organic acids, ketones, terpenoids, aldehydes and disulfides (Corcuff et al., 2011; Dilantha et al., 2005; Wan et al., 2008). The VOCs
with highly inhibitory capability towards conidial germination and mycelia growth included phenylethyl alcohol and caryophyllene.
2-nonanone has been identified from the volatiles produced by C. intermedia strain to control postharvest disease of strawberry
(Huang et al., 2011) and thymol was applied as the essential oil to inhibit fruit rot fungi (Ippolito et al., 2012). Our results demonstrated
that in addition to 2-nonanone and thymol, other bioactive volatile compounds including 2-decanone, 2-methylpyrazine and
b-benzeneethanamine produced by the two isolated strains also have antimicrobial activity. These VOCs didn’t exist in the control
treatment and so the results indicated that these VOCs were the derived from bacterial metabolites and not from the plastic ware
and culture medium. The C. gloeosporioides agar plugs fumigated by these three compounds could not germinate even after they
were transferred to the fresh PDA. This result suggested that these volatiles might be lethal to anthracnose pathogen. It is noteworthy
that these compounds have been widely used in fields for such use as flavor additives and pharmaceuticals for human consumption.
For example, 2-nonanone is naturally produced in volatiles which are released by red raspberries and strawberries (Vaughn et al., 1993) and thymol has been used in oat flour as an antimicrobial agent (Sandoval et al., 2011). As a result of the widespread use of these volatiles in the food industry, they have come to be considered a safe alternative to control mango anthracnose disease.
The effects of the mixed compounds showed that the higher the amount of the constructed mixture, the greater the inhibitory activity against the anthracnose fungi. The inhibition rate could reach as high as 98.75% if the concentration of the artificial mixture
was 40 lL L_1. The potential use of the artificial mixture to control the anthracnose pathogen in mango is being tested. Future research will be needed on designing agriculturally acceptable and practical ways for efficient use of the antifungal volatiles to keep mango quality during the postharvest storage, distribution and marketing period. Acknowledgments We acknowledge Dr. Chao Wang (Department of Horticulture Science and Engineering, Shandong Agricultural University) for the analysis of GC/MS.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4. สนทนาในการศึกษานี้ การต้านเชื้อราระเหยผลิตสายพันธุ์ TB09 และ TB72 ถูกเลือกจากหน้าจอที่กว้างขึ้นของกรรมการแยกดิน และเกิดเป็นตัวแทนควบคุมว่าการควบคุม anthracnose หลังการเก็บเกี่ยวในมะม่วง ขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์ลำดับของ 16S rDNA ภูมิภาคหลังจากขยาย PCR และเงื่อนไขอื่น ๆ TB09 และ TB72 ได้จัดกลุ่ม thuringiensis เกิดและเกิด pumilus ตามลำดับ Thuringiensis เกิดและเกิด pumilus ได้คัดสายพันธุ์สำคัญที่สุดในอุตสาหกรรมเทคโนโลยีชีวภาพ (Raddadi et al., 2012) ได้รับการประเมิน pumilus เกิดต้องใช้ M 38 จาน Petri กับโรคหัวมันฝรั่งสาม: Fusarium culmorum, Fusarium oxysporum และ Fusarium sambucinum ค่าโซนยับยั้งของพันธุ์เกิด pumilus M 38 อยู่ในช่วงตั้งแต่ 24 มม. 33 (Kotan et al., 2009) นอกจากนี้ยังได้ทดสอบ pumilus เกิดสำหรับควบคุมแม่สีเทาบนแอปเปิ้ลเกิดจาก Botrytis มาลี (Jamalizadeh et al., 2010) Thuringiensis เกิดได้ถูกแนะนำเป็น ทางเลือกสำคัญสำหรับใช้ในอนาคตเพื่อลดอัตราใช้เชื้อราควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยว (Lucon et al., 2010) งานวิจัยก่อนหน้านี้ บางสายพันธุ์คัด เช่นคัด subtilis ได้เล่นมีบทบาทสำคัญในการควบคุมทางชีวภาพของเชื้อราโรคหลังการเก็บเกี่ยว โดยการผลิตยาปฏิชีวนะ (Toure et al., 2004) อย่างไรก็ตาม น้อยเป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับ volatiles ที่ผลิต โดยคัด ในการควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยวของผลไม้ Volatiles ผลิต subtilis เกิดหรือคัด amyloliquefaciens พบว่ายับยั้งการสำคัญของการผุส้มโรคในหลอดทดลอง และในสัตว์ทดลอง (Arrebola et al., 2010) Volatiles ที่สร้างขึ้น โดยพันธุ์ subtilis เกิดจะมากห้ามเกิด cinerea (Chen et al., 2008) ในการศึกษานี้ สารระเหยที่ผลิต โดย thuringiensis เกิดและเกิด pumilus มีผลลิปกลอสไขสำคัญ mycelia เจริญเติบโตของ C. gloeosporioides ในหลอดทดลอง และในสัตว์ทดลอง ในการทดสอบในสัตว์ทดลอง ผลไม้ inoculated กับ mycelia เสียบ และ inoculated กับสปอร์ที่บริการได้รับผลกระทบแตกต่างกันในสถานะของเชื้อแบคทีเรียต่อต้าน TB30 หรือ TB52 อย่างไรก็ตาม TB09 และ TB72 ผลลัพธ์ได้เหมือนกัน ดังนั้น ผลลัพธ์จะสอดคล้องกับเครื่องมือทดสอบที่ TB30 และ TB52 มีผลต่อการเติบโต mycelia มากยับยั้งสปอร์ บนมืออื่น ๆ ผลยังแสดงให้เห็นว่า แบคทีเรียแยกได้ TB09 และ TB72 สามารถมีความมั่นคง และมีประสิทธิภาพในการควบคุมC. gloeosporioides and merit further testing under simulated distribution conditions for the prevention of anthracnose duringtransportation and storage periods. The antimicrobial mechanism of the VOCs is another important consideration to effectivelydesign a biofumigation program. In a previous study, transmission electron microscopy of fumigated and untreated B. cinerea showed excessive vesiculation or thickened cell walls in exposed conidia and increased vesiculation or strong retraction of plasma membranein exposed hyphae (Li et al., 2012). These results provide a better understanding of the volatiles’ mode of action. In previousstudies, all VOCs produced by microorganisms could generally be chemically grouped into esters, alcohols, alkenes, alkanes, alkynes,organic acids, ketones, terpenoids, aldehydes and disulfides (Corcuff et al., 2011; Dilantha et al., 2005; Wan et al., 2008). The VOCswith highly inhibitory capability towards conidial germination and mycelia growth included phenylethyl alcohol and caryophyllene.2-nonanone has been identified from the volatiles produced by C. intermedia strain to control postharvest disease of strawberry(Huang et al., 2011) and thymol was applied as the essential oil to inhibit fruit rot fungi (Ippolito et al., 2012). Our results demonstratedthat in addition to 2-nonanone and thymol, other bioactive volatile compounds including 2-decanone, 2-methylpyrazine andb-benzeneethanamine produced by the two isolated strains also have antimicrobial activity. These VOCs didn’t exist in the controltreatment and so the results indicated that these VOCs were the derived from bacterial metabolites and not from the plastic wareand culture medium. The C. gloeosporioides agar plugs fumigated by these three compounds could not germinate even after theywere transferred to the fresh PDA. This result suggested that these volatiles might be lethal to anthracnose pathogen. It is noteworthythat these compounds have been widely used in fields for such use as flavor additives and pharmaceuticals for human consumption.For example, 2-nonanone is naturally produced in volatiles which are released by red raspberries and strawberries (Vaughn et al., 1993) and thymol has been used in oat flour as an antimicrobial agent (Sandoval et al., 2011). As a result of the widespread use of these volatiles in the food industry, they have come to be considered a safe alternative to control mango anthracnose disease.The effects of the mixed compounds showed that the higher the amount of the constructed mixture, the greater the inhibitory activity against the anthracnose fungi. The inhibition rate could reach as high as 98.75% if the concentration of the artificial mixturewas 40 lL L_1. The potential use of the artificial mixture to control the anthracnose pathogen in mango is being tested. Future research will be needed on designing agriculturally acceptable and practical ways for efficient use of the antifungal volatiles to keep mango quality during the postharvest storage, distribution and marketing period. Acknowledgments We acknowledge Dr. Chao Wang (Department of Horticulture Science and Engineering, Shandong Agricultural University) for the analysis of GC/MS.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.
การอภิปรายในการศึกษาครั้งนี้เชื้อราสายพันธุ์ที่มีความผันผวนผลิตTB09 TB72 และได้รับเลือกจากหน้าจอที่กว้างขึ้นของผู้สมัครแยกดินและกลายเป็นเจ้าหน้าที่ควบคุมทางชีวภาพมีแนวโน้มมากที่สุดสำหรับการควบคุมหลังการเก็บเกี่ยวของผลไม้แอนแทรกโนมะม่วง ขึ้นอยู่กับการวิเคราะห์ลำดับของพื้นที่ 16S rDNA ของพวกเขาหลังจากขยาย PCR และเกณฑ์อื่น ๆ TB09 และ TB72 ถูกแบ่งด้วย B. thuringiensis และ B. pumilus ตามลำดับ B. thuringiensis และ pumilus บีเป็นสายพันธุ์ Bacillus ที่สำคัญที่สุดในอุตสาหกรรมเทคโนโลยีชีวภาพ (Raddadi et al., 2012) บี pumilus สายพันธุ์ M-38 ที่ได้รับการประเมินในจาน Petri กับสามหัวมันฝรั่งเชื้อโรค: culmorum เชื้อรา Fusarium oxysporum Fusarium และ Fusarium sambucinum ค่าโซนการยับยั้งของ B. pumilus M-38 สายพันธุ์อยู่ระหว่าง 24-33 มิลลิเมตร (Kotan et al., 2009) B. pumilus ยังได้รับการทดสอบการควบคุมของราสีเทาแอปเปิ้ลที่เกิดจากการ Botrytis มาลี (Jamalizadeh et al., 2010) B. thuringiensis ได้รับการแนะนำให้เป็นทางเลือกที่สำคัญสำหรับการใช้งานในอนาคตเพื่อลดอัตราการใช้สารเคมีในการควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยว (Lucon et al., 2010) ในงานวิจัยก่อนหน้านี้บางสายพันธุ์ Bacillus เช่นเชื้อ Bacillus subtilis, มีบทบาทสำคัญในการควบคุมทางชีวภาพของโรคเชื้อราหลังการเก็บเกี่ยวโดยการผลิตของยาปฏิชีวนะ (ตูเร่ et al., 2004) แต่ไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับสารระเหยที่ผลิตโดยเชื้อ Bacillus spp ในการควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยวของผลไม้ สารระเหยที่ผลิตโดยบี subtilis หรือ Bacillus amyloliquefaciens ยับยั้งอย่างมีนัยสำคัญของอัตราการเกิดการสลายตัวของโรคส้มในหลอดทดลองและในร่างกาย (Arrebola et al., 2010) สารระเหยที่เกิดจากสายพันธุ์บี subtilis JA อย่างมีนัยสำคัญยับยั้งบีซีเนเรีย (เฉิน et al., 2008) ในการศึกษานี้สารระเหยที่ผลิตโดยบี thuringiensis และ B. pumilus มีผลยับยั้งการเจริญเติบโตอย่างมีนัยสำคัญของเส้นใย gloeosporioides ซีในหลอดทดลองและในร่างกาย ในการทดสอบในร่างกายที่ผลไม้เชื้อด้วยปลั๊กเส้นใยและเชื้อด้วยสารแขวนลอยสปอร์ได้รับผลกระทบที่แตกต่างกันในการปรากฏตัวของเชื้อแบคทีเรียปฏิปักษ์ TB30 หรือ TB52 อย่างไรก็ตามสำหรับ TB09 TB72 และผลที่มีความคล้ายคลึงกัน ดังนั้นผลที่มีความสอดคล้องกับการทดสอบในหลอดทดลองที่ TB30 และส่งผลกระทบต่อการเจริญเติบโต TB52 เส้นใยมากขึ้นกว่าการยับยั้งการสร้างสปอร์ ในทางกลับกันผลยังพบว่าแบคทีเรียที่แยก TB09 TB72
และอาจจะมีความสามารถในการเสถียรภาพและมีประสิทธิภาพในการควบคุมซี gloeosporioides
และคุณค่าการทดสอบเพิ่มเติมภายใต้เงื่อนไขการกระจายจำลองสำหรับการป้องกันแอนแทรกโนในช่วงระยะเวลาการขนส่งและการเก็บรักษา กลไกการต้านจุลชีพของสารอินทรีย์ระเหยเป็นอีกหนึ่งการพิจารณาที่สำคัญได้อย่างมีประสิทธิภาพออกแบบโปรแกรม biofumigation
ในการศึกษาก่อนหน้านี้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนของรมยาและได้รับการรักษาซีเนเรียบี vesiculation แสดงให้เห็นว่ามากเกินไปหรือหนาผนังเซลล์ใน conidia สัมผัสและเพิ่ม vesiculation
หรือหดตัวที่แข็งแกร่งของเมมเบรนพลาสม่าในเส้นใยสัมผัส(Li et al., 2012) ผลลัพธ์เหล่านี้ให้ความเข้าใจที่ดีขึ้นของสารระเหยโหมดของการดำเนินการ ในก่อนหน้านี้การศึกษาสารอินทรีย์ระเหยทั้งหมดที่ผลิตจากจุลินทรีย์โดยทั่วไปจะถูกจัดกลุ่มสารเคมีลงไปในเอสเทอ, แอลกอฮอล์, แอลคีน, แอลเคน, alkynes, กรดอินทรีย์คีโตน terpenoids, ลดีไฮด์และ disulfides (Corcuff et al, 2011;. Dilantha et al, 2005. Wan et al., 2008) สารอินทรีย์ระเหยที่มีความสามารถสูงในการยับยั้งเชื้อราที่มีต่อการงอกและการเจริญเติบโตเส้นใยรวมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และ phenylethyl caryophyllene. 2 Nonanone ได้รับการยืนยันจากสารระเหยที่ผลิตโดยสายพันธุ์ซีสือการควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยวของสตรอเบอร์รี่(Huang et al., 2011) และเป็นไทมอล นำไปใช้เป็นน้ำมันหอมระเหยในการยับยั้งเชื้อราเน่าผลไม้ (Ippolito et al., 2012) ผลของเราแสดงให้เห็นว่านอกจาก 2 Nonanone ไทมอลและอื่น ๆ สารระเหยออกฤทธิ์ทางชีวภาพรวมทั้ง 2 decanone 2 methylpyrazine และ B-benzeneethanamine ผลิตโดยทั้งสองสายพันธุ์ที่แยกยังมีฤทธิ์ต้านจุลชีพ เหล่านี้ VOCs ไม่ได้อยู่ในการควบคุมการรักษาและอื่นๆ ผลที่ได้แสดงให้เห็นว่าสารอินทรีย์ระเหยเหล่านี้ได้มาจากสารแบคทีเรียและไม่ได้มาจากเครื่องพลาสติกกลางและวัฒนธรรม ซี gloeosporioides วุ้นปลั๊กรมยาโดยทั้งสามสารประกอบไม่สามารถงอกแม้หลังจากที่พวกเขาถูกย้ายไปPDA สด ผลที่ได้นี้ชี้ให้เห็นว่าสารระเหยเหล่านี้อาจจะตายที่จะก่อให้เกิดโรคแอนแทรกโน เป็นที่น่าสังเกตว่าสารเหล่านี้ได้รับการใช้กันอย่างแพร่หลายในสาขาสำหรับการใช้งานเช่นสารเติมแต่งรสชาติและยาสำหรับมนุษย์บริโภค. ยกตัวอย่างเช่น 2 Nonanone ผลิตตามธรรมชาติในสารระเหยที่มีการปล่อยออกมาจากราสเบอร์รี่สีแดงและสตรอเบอร์รี่ (จอห์น et al., 1993 ) และไทมอลถูกนำมาใช้ในแป้งข้าวโอ๊ตเป็นสารต้านจุลชีพ (โก et al., 2011) อันเป็นผลมาจากการใช้งานอย่างแพร่หลายของสารระเหยเหล่านี้ในอุตสาหกรรมอาหารที่พวกเขาได้มาถือว่าเป็นทางเลือกที่ปลอดภัยในการควบคุมโรคมะม่วงแอนแทรกโน. ผลกระทบของสารผสมที่แสดงให้เห็นว่าสูงกว่าปริมาณของส่วนผสมสร้างที่มากขึ้น ยับยั้งเชื้อราแอนแทรกโน อัตราการยับยั้งสามารถเข้าถึงสูงถึง 98.75% ถ้าความเข้มข้นของส่วนผสมเทียม40 LL L_1 การใช้ศักยภาพของส่วนผสมเทียมในการควบคุมเชื้อโรคแอนแทรกโนในมะม่วงจะถูกทดสอบ การวิจัยในอนาคตจะมีความจำเป็นในการออกแบบวิธีอู่ข้าวอู่น้ำที่ยอมรับและการปฏิบัติสำหรับการใช้งานที่มีประสิทธิภาพของเชื้อราสารระเหยเพื่อให้มีคุณภาพมะม่วงระหว่างการเก็บรักษาหลังการเก็บเกี่ยวการจัดจำหน่ายและการตลาดระยะเวลา กิตติกรรมประกาศเรารับทราบดร. เจ้าวัง (ภาควิชาพืชสวนวิทยาศาสตร์และวิศวกรรม, มณฑลซานตงมหาวิทยาลัยเกษตร) สำหรับการวิเคราะห์ GC / นางสาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4 . การอภิปราย
ในการศึกษานี้ เชื้อราสายพันธุ์และการผลิต tb09 ระเหย tb72 ได้รับเลือกจากหน้าจอที่กว้างขึ้นของผู้สมัครดินไอโซเลทและเกิดเป็นแนวโน้มมากที่สุดการควบคุมสารชีวภาพเพื่อควบคุมโรคแอนแทรคโนสบนผลมะม่วงหลังการเก็บเกี่ยว . ขึ้นอยู่กับลำดับการวิเคราะห์ของ 16S rDNA ( ภาคหลัง ) และเกณฑ์อื่น ๆ และ ( 4 ) tb09 tb72 Bและ B . thuringiensis ลลั ูมิลุส ตามลำดับ B . thuringiensis และ ลลั ูมิลุสเป็นสำคัญ Bacillus สายพันธุ์ในอุตสาหกรรมเทคโนโลยีชีวภาพ ( raddadi et al . , 2012 ) สายพันธุ์บี ลลั ูมิลุส m-38 ได้รับการประเมินในจาน Petri กับสามหัวมันเชื้อโรค : Fusarium culmorum Fusarium oxysporum และ Fusarium sambucinum . ค่าบริเวณยับยั้งของพ.ลลั ูมิลุส m-38 เมื่อยอยู่ระหว่าง 24 ถึง 33 มม. ( kotan et al . , 2009 ) บี ลลั ูมิลุสยังได้รับการทดสอบควบคุมแม่พิมพ์สีเทาบนแอปเปิ้ลเกิดจาก Botrytis มะลิ ( jamalizadeh et al . , 2010 ) B . thuringiensis มีการเสนอเป็นทางเลือกที่สำคัญสำหรับใช้ในอนาคต เพื่อช่วยลดอัตราการใช้สารเคมีในการควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยว ( lucon et al . , 2010 ) ในงานวิจัยก่อนหน้านี้บางสายพันธุ์บาซิลลัส เช่น Bacillus subtilis ได้มีบทบาทสำคัญในการควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยวของเชื้อราชีวภาพ โดยการผลิตยาปฏิชีวนะ ( ตูเร่ et al . , 2004 ) อย่างไรก็ตาม เป็นที่รู้จักกันเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสารระเหยที่ผลิตโดย Bacillus spp . ในการควบคุมโรคหลังการเก็บเกี่ยวของผล ส่วนสารระเหยที่ผลิตโดยบาซิลลัส subtilis หรือ amyloliquefaciens ทำให้การสลายอุบัติการณ์ของโรคที่สำคัญของส้มในหลอดทดลองและในสัตว์ทดลอง ( arrebola et al . , 2010 ) สารระเหยที่สร้างขึ้นโดย B . subtilis จาสายพันธุ์สามารถยับยั้ง B . cinerea ( Chen et al . , 2008 ) ในการศึกษานี้ , สารระเหยที่ผลิตโดย B . thuringiensis และ ลลั ูมิลุสมีผลยับยั้งการเจริญเติบโตของเส้นใย ) Cเชื้อราในหลอดทดลองและในสัตว์ทดลอง . ในการทดสอบในสัตว์ ผลไม้ที่ใส่หัวเชื้อเส้นใยและสปอร์แขวนลอยเป็นปลั๊กที่มีผลกระทบที่แตกต่างกันในการแสดงตนของแบคทีเรียปฏิปักษ์ tb30 หรือ tb52 . อย่างไรก็ตาม สำหรับ tb09 และ tb72 ผลลัพธ์ได้เหมือนกัน ดังนั้น ผลทดสอบในหลอดทดลอง ซึ่งสอดคล้องกับที่ tb30 tb52 มีผลต่อการเจริญเติบโตและเส้นใยมากกว่าการยับยั้งสปอร์บนมืออื่น ๆ พบว่าเชื้อที่แยกได้ tb09 และ tb72 สามารถมีเสถียรภาพและมีประสิทธิภาพความสามารถในการควบคุม
C . gloeosporioides และความดีต่อไปภายใต้เงื่อนไขการทดสอบการจำลองการกระจายเพื่อป้องกันโรคแอนแทรคโนสในระหว่างการขนส่งและช่วงกระเป๋า
. กลไกการต้านจุลชีพของสารอินทรีย์ระเหยง่ายเป็นอีกหนึ่งที่สำคัญ ที่จะมีประสิทธิภาพ