CHAPTER 13. The Devil’s Trade MarkO

CHAPTER 13. The Devil’s Trade Mark
One day when John and I had been out on some business of our master’s, and were returning gently on a long, straight road, at some distance we saw a boy trying to leap a pony over a gate; the pony would not take the leap, and the boy cut him with the whip, but he only turned off on one side. He whipped him again, but the pony turned off on the other side. Then the boy got off and gave him a hard thrashing, and knocked him about the head; then he got up again and tried to make him leap the gate, kicking him all the time shamefully, but still the pony refused. When we were nearly at the spot the pony put down his head and threw up his heels, and sent the boy neatly over into a broad quickset hedge, and with the rein dangling from his head he set off home at a full gallop. John laughed out quite loud. “Served him right,” he said.

“Oh, oh, oh!” cried the boy as he struggled about among the thorns; “I say, come and help me out.”

“Thank ye,” said John, “I think you are quite in the right place, and maybe a little scratching will teach you not to leap a pony over a gate that is too high for him,” and so with that John rode off. “It may be,” said he to himself, “that young fellow is a liar as well as a cruel one; we’ll just go home by Farmer Bushby’s, Beauty, and then if anybody wants to know you and I can tell ’em, ye see.” So we turned off to the right, and soon came up to the stack-yard, and within sight of the house. The farmer was hurrying out into the road, and his wife was standing at the gate, looking very frightened.

“Have you seen my boy?” said Mr. Bushby as we came up; “he went out an hour ago on my black pony, and the creature is just come back without a rider.”

“I should think, sir,” said John, “he had better be without a rider, unless he can be ridden properly.”

“What do you mean?” said the farmer.

“Well, sir, I saw your son whipping, and kicking, and knocking that good little pony about shamefully because he would not leap a gate that was too high for him. The pony behaved well, sir, and showed no vice; but at last he just threw up his heels and tipped the young gentleman into the thorn hedge. He wanted me to help him out, but I hope you will excuse me, sir, I did not feel inclined to do so. There’s no bones broken, sir; he’ll only get a few scratches. I love horses, and it riles me to see them badly used; it is a bad plan to aggravate an animal till he uses his heels; the first time is not always the last.”

During this time the mother began to cry, “Oh, my poor Bill, I must go and meet him; he must be hurt.”

“You had better go into the house, wife,” said the farmer; “Bill wants a lesson about this, and I must see that he gets it; this is not the first time, nor the second, that he has ill-used that pony, and I shall stop it. I am much obliged to you, Manly. Good-evening.”

So we went on, John chuckling all the way home; then he told James about it, who laughed and said, “Serve him right. I knew that boy at school; he took great airs on himself because he was a farmer’s son; he used to swagger about and bully the little boys. Of course, we elder ones would not have any of that nonsense, and let him know that in the school and the playground farmers’ sons and laborers’ sons were all alike. I well remember one day, just before afternoon school, I found him at the large window catching flies and pulling off their wings. He did not see me and I gave him a box on the ears that laid him sprawling on the floor. Well, angry as I was, I was almost frightened, he roared and bellowed in such a style. The boys rushed in from the playground, and the master ran in from the road to see who was being murdered. Of course I said fair and square at once what I had done, and why; then I showed the master the flies, some crushed and some crawling about helpless, and I showed him the wings on the window sill. I never saw him so angry before; but as Bill was still howling and whining, like the coward that he was, he did not give him any more punishment of that kind, but set him up on a stool for the rest of the afternoon, and said that he should not go out to play for that week. Then he talked to all the boys very seriously about cruelty, and said how hard-hearted and cowardly it was to hurt the weak and the helpless; but what stuck in my mind was this, he said that cruelty was the devil’s own trade-mark, and if we saw any one who took pleasure in cruelty we might know who he belonged to, for the devil was a murderer from the beginning, and a tormentor to the end. On the other hand, where we saw people who loved their neighbors, and were kind to man and beast, we might know that was God’s mark.”

“Your master never taught you a truer thing,” said John; “there is no religion without love, and people may talk as much as they like about their religion, but if it does not teach them to be good and kind to man and beast it is all a sham all a sham, James, and it wo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 13 เครื่องหมายค้าของปีศาจวันหนึ่งเมื่อจอห์นและได้รับการออกในบางธุรกิจหลักของเรา และก็กลับเบา ๆ บนถนนยาว ตรง บางที่ เราเห็นเด็กพยายามกระโดดม้าผ่านประตู ม้าที่จะใช้ก้าวกระโดด และเด็กชายตัดเขากับแส้ แต่เขาเพียงปิดด้านหนึ่ง เขาเอาเขาอีกครั้ง แต่ม้าที่ปิดใช้งานในด้านอื่น ๆ แล้วเด็กได้ปิด และให้เขาเป็นแธรชชิ่งยาก และเคาะเขาเกี่ยวกับหัว แล้วเขามีขึ้นอีกครั้ง และพยายามทำให้เขากระโดดประตู เตะเขาตลอดเวลา shamefully แต่ยังคง ปฏิเสธม้า เมื่อเราเป็นเกือบจุด ม้าใส่ลงศีรษะของเขา และโยนขึ้นส้นเท้าของเขา และส่งเด็กอย่างประณีตกว่า hedge ไม้ปักสิ่ง และ กับบังเหียนที่ห้อยจากศีรษะเขาตั้งปิด home เป็นฎตัว จอห์นหัวเราะออกมาเสียงค่อนข้างดัง "เสิร์ฟเขาขวา เขากล่าวว่า"โอ้ โอ้ โอ้! " ร้องไห้เด็กชายขณะที่เขาต่อสู้เกี่ยวกับระหว่างหนาม "ฉันพูด มา และช่วยฉันออก""ขอบคุณ ye กล่าวว่า จอห์น "ผมคิดว่า คุณอยู่ในค่อนข้าง และอาจจะเป็นรอยเล็กน้อยจะสอนไม่ให้กระโดดม้าผ่านประตูที่สูงเกินไปสำหรับเขา และดังนั้น ที่ จอห์นขี่ปิด "มันอาจจะ กล่าวว่า เขาตัวเอง "เพื่อนหนุ่มที่เป็นคนโกหกเป็นคนโหดร้าย เราจะเพียงแค่ไปที่บ้าน โดยเกษตรกร Bushby ของ ความงาม และจากนั้น หากใครอยากรู้ว่า คุณและผมสามารถบอกแม่งเลย พวกท่านเห็น" ดังนั้นเราปิดอยู่ทางด้านขวา และมาขึ้น ไปยัง ลานกอง และอยู่ ในสายตาของบ้าน ชาวนาถูก hurrying ออกสู่ถนน และภรรยาของเขากำลังยืนอยู่ที่ประตู กำลังกลัวมาก"คุณเห็นเด็กของฉัน" กล่าวว่า นาย Bushby เป็นเรามา "เขาออกไปแล้วม้าดำของฉัน และสิ่งมีชีวิตจะกลับมาไม่ มีไรเดอร์""ผมควรคิด รัก กล่าวว่า จอห์น "เขาน่าเป็นไม่ มีไรเดอร์ เว้นแต่ว่าเขาสามารถขี่ม้าอย่างถูกต้อง ""คุณหมายถึงอะไร" กล่าวว่า ชาวนา"ดี ที่รัก เห็นลูกชายของคุณวิป ปิ้ง เตะ และเคาะที่ม้าน้อยดีเกี่ยวกับ shamefully เพราะเขาจะไม่กระโดดประตูที่สูงเกินไปสำหรับเขา ม้าที่ประพฤติตัวดี ที่รัก และแสดงให้เห็นไม่รอง แต่ในที่สุดเขาก็โยนขึ้นส้นเท้าของเขา และก้นสุภาพบุรุษหนุ่มเป็นพุ่มหนาม เขาต้องการให้ผมช่วยเขาออกมา แต่ฉันหวังว่า คุณจะขอโทษ รัก คิดแนวโน้มที่จะทำเช่นนั้น มีกระดูกไม่หัก รัก เขาจะได้รับกี่รอยขีดข่วนเท่านั้น ฉันรักม้า และมัน riles ฉันเห็นพวกเขาใช้ไม่ดี มันเป็นการวางแผนไม่ดีซ้ำเติมสัตว์จนเขาใช้ส้นเท้าของเขา ครั้งแรกไม่เสมอล่าสุด"ในช่วงเวลานี้ แม่เริ่มร้อง "โอ้ ตั๋วที่ไม่ดีของฉัน ฉันต้อง และพบเขา เขาต้องทำร้ายกัน""คุณไปดีเข้าไปในบ้าน ภรรยา, " กล่าวว่า ชาวนา "บิลต้องการเรียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ และผมต้องดูว่า เขาได้รับมัน นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ครั้งที่สอง ไม่ว่า เขามี ill-used ม้านั้น และฉันจะหยุดมัน ฉันจำเป็นมากที่คุณ Manly ดีตอนเย็น"ดังนั้นเราไป จอห์น chuckling ทาง บ้าน เขาบอกเจมส์เกี่ยวกับมัน ที่หัวเราะ และกล่าว ว่า "รับใช้พระองค์ขวา ผมรู้ว่าเด็กที่โรงเรียน เขาเอาทีดีในตัวเองเนื่องจากเขาเป็นลูกชายของชาวนา เขาเคยผยองเกี่ยวกับ และกลั่นแกล้งเด็กน้อย แน่นอน เราคนพี่จะไม่มีเรื่องไร้สาระที่ และให้เขารู้ว่า โรงเรียนและสนามเด็กเล่น บุตรเกษตรกรและลูกหลานของคนงานได้เหมือนกันทั้งหมด ผมจำได้ดีวันหนึ่ง ก่อนบ่าย โรงเรียนพบเขาที่หน้าต่างใหญ่จับแมลงวัน และดึงออกปีกของพวกเขา เขาไม่ได้เห็นฉัน และให้เขากล่องหูที่เขาร้านบนชั้นวาง ดี โกรธ ผมตกใจเกือบ เขาคำราม และ bellowed ในสไตล์ดังกล่าว เด็กชายที่วิ่งเข้ามาจากสนามเด็กเล่น และแบบวิ่งในจากถนนเพื่อดูผู้ถูกฆ่า แน่นอนผมบอกว่า ยุติธรรมและตารางในครั้งเดียวสิ่งที่ฉันเคยทำ และ ทำไม จาก นั้นผมพบแมลงวัน บดบางและบางคลานหลักเกี่ยวกับซม และฉันจะแสดงให้เขาเห็นปีกบนธรณีประตูหน้าต่าง ผมไม่เคยเห็นเขาโกรธก่อน แต่เป็นเงินยังคงยิ่งใหญ่ และเสียงหอน เช่นคนขี้ขลาดที่เขาเป็น เขาไม่ได้ให้เขามีการลงโทษเพิ่มเติมชนิด แต่ตั้งเขาขึ้นบนเก้าอี้ที่เหลือของตอนบ่าย และกล่าวว่า เขาจะไม่ออกไปเล่นสำหรับสัปดาห์ จาก นั้นเขาได้พูดคุยกับทุกคนอย่างมากเกี่ยวกับความโหดร้าย และกล่าวว่า วิธีการและใจแข็งกระด้าง และขี้ขลาดมันเป็นการเจ็บอ่อนแอและกำพร้า แต่สิ่งที่ติดอยู่ในใจของฉันครั้งนี้ เขากล่าวว่า ความโหดร้ายของปีศาจเครื่องหมาย การค้า - และถ้าเราเห็นคนใดคนหนึ่งที่เอาความสุขในความโหดร้ายที่เราอาจรู้ว่าที่เขาเป็น สำหรับปีศาจ ฆาตกรจากจุดเริ่มต้น และมารเป็นการสิ้นสุด บนมืออื่น ๆ เราเห็นคนที่รักบ้านของพวกเขา และชนิดที่มนุษย์และสัตว์ เราอาจคิดว่า นั่นเป็นเครื่องหมายของพระเจ้า""หลักของคุณไม่เคยสอนคุณสิ่งสมจริง กล่าวว่า จอห์น "มีไม่มีศาสนาไม่ มีความรัก และคนอาจพูดมากที่สุดเท่าที่พวกเขาชอบศาสนาของพวกเขา แต่ถ้ามันไม่ได้สอนจะ ดีกับคนและสัตว์ ก็หมดเป็นหลอกลวงทั้งหมดเสแสร้ง เจมส์ และ wo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 13 ปีศาจเครื่องหมายทางการค้า
วันหนึ่งเมื่อจอห์นและผมได้รับการออกในธุรกิจของเจ้านายของเราบางส่วนและกำลังจะกลับเบา ๆ บนยาวถนนตรงที่ระยะทางบางอย่างที่เราเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งพยายามที่จะกระโดดม้าอยู่เหนือประตูเป็น; ม้าจะไม่ใช้กระโดดและเด็กตัดเขาด้วยแส้ แต่เขาเท่านั้นที่ปิดในด้านหนึ่ง เขาวิปปิ้งเขาอีกครั้ง แต่ม้าปิดในด้านอื่น ๆ จากนั้นเด็กได้ออกและทำให้เขาหวดหนักและเคาะเขาเกี่ยวกับหัว; แล้วเขาก็ลุกขึ้นอีกครั้งและพยายามที่จะทำให้เขากระโดดประตูเตะเขาตลอดเวลาประเจิดประเจ้อ แต่ยังคงปฏิเสธที่ม้า เมื่อเราอยู่เกือบตรงจุดม้าใส่ลงหัวของเขาและโยนขึ้นส้นเท้าของเขาและส่งเด็กเรียบร้อยไปสู่รั้วไม้ปักในวงกว้างและมีบังเหียนห้อยออกมาจากหัวของเขาที่เขาตั้งปิดบ้านที่วิ่งเต็ม จอห์นหัวเราะออกมาดังมาก "เขาทำหน้าที่ได้ถูกต้อง" เขากล่าว.

"โอ้โอ้!" ร้องเด็กในขณะที่เขาพยายามที่เกี่ยวกับหมู่หนาม; "ฉันพูดมาและช่วยให้ผมออก."

"พวกเจ้าขอบคุณ" จอห์นกล่าวว่า "ผมคิดว่าคุณมีมากในสถานที่ที่เหมาะสมและอาจจะเป็นรอยขีดข่วนเล็ก ๆ น้อย ๆ จะสอนให้คุณไม่กระโดดม้าอยู่เหนือประตูที่สูงเกินไป สำหรับเขา "และอื่น ๆ กับว่าจอห์นขี่ม้าออก "มันอาจจะ" เขากล่าวกับตัวเอง "ที่คนหนุ่มสาวเป็นคนโกหกเช่นเดียวกับคนโหดร้าย; เราก็จะไปที่บ้านโดยชาวนา Bushby ของความงามแล้วถ้าใครอยากจะรู้ว่าคุณและผมสามารถบอก 'em เจ้าเห็น. "ดังนั้นเราหันออกไปทางขวาและเร็ว ๆ นี้มาถึงกองหลาและ ในสายตาของบ้าน . เกษตรกรรีบออกไปสู่ท้องถนนและภรรยาของเขากำลังยืนอยู่ที่ประตูมองกลัวมาก

"? คุณเคยเห็นเด็กของฉัน" นาย Bushby กล่าวว่าในขณะที่เราขึ้นมา; "เขาก็ออกไปหนึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาบนม้าสีดำของฉันและสิ่งมีชีวิตที่เป็นเพียงการกลับมาโดยไม่ต้องขับขี่."

"ฉันควรจะคิดครับ" จอห์นกล่าวว่า "เขาได้ดีกว่าได้โดยไม่ต้องขับขี่เว้นแต่เขาสามารถขี่ม้าได้อย่างถูกต้อง . "

" คุณหมายถึงอะไร? "เกษตรกรกล่าวว่า.

" ดีครับผมเห็นบุตรชายของวิปปิ้งและการพักผ่อนและการเคาะที่ม้าน้อยที่ดีเกี่ยวกับความอับอายเพราะเขาจะไม่กระโดดประตูที่อยู่ในระดับสูงเกินไปสำหรับเขา ม้าประพฤติดีครับและพบว่าไม่มีรอง; แต่ในที่สุดเขาก็โยนขึ้นส้นเท้าของเขาและปลายสุภาพบุรุษหนุ่มสาวเข้ามาในรั้วต้นไม้หนาม เขาต้องการให้ผมช่วยเขาออก แต่ฉันหวังว่าคุณจะขอโทษนะครับผมไม่ได้รู้สึกอยากจะทำเช่นนั้น ไม่มีกระดูกหักเซอร์ของ; เขาเท่านั้นที่จะได้รับไม่กี่รอยขีดข่วน ฉันรักม้าและมัน riles ผมที่จะเห็นพวกเขาใช้ไม่ดี; มันเป็นแผนการที่ดีที่จะทำให้รุนแรงขึ้นจนถึงสัตว์ที่เขาใช้ส้นเท้าของเขา; ครั้งแรกไม่ได้เสมอล่าสุด ".

ในช่วงเวลานี้แม่เริ่มที่จะร้องไห้" โอ้บิลที่น่าสงสารของฉันฉันจะต้องไปพบเขา; . เขาจะต้องได้รับบาดเจ็บ "

" คุณมีดีกว่าไปเป็นบ้านภรรยา "เกษตรกรกล่าวว่า "บิลต้องการบทเรียนเกี่ยวกับเรื่องนี้และผมก็ต้องดูว่าเขาได้รับมัน; นี้ไม่ได้เป็นครั้งแรกหรือครั้งที่สองที่เขาได้ป่วยใช้ม้านั้นและฉันจะหยุดมัน ฉันกำลังมีภาระผูกพันมากกับคุณ Manly . ดีตอนเย็น "

ดังนั้นเราจึงเดินขึ้นไปบนจอห์นหัวเราะเบา ๆ ทุกทางกลับบ้าน; แล้วเขาก็บอกว่าเจมส์เกี่ยวกับเรื่องที่หัวเราะและกล่าวว่า "บริการเขามีสิทธิ์ ผมรู้ว่าเด็กผู้ชายคนนั้นที่โรงเรียน; เขาเอามาดที่ดีในตัวเองเพราะเขาเป็นบุตรชายของเกษตรกร; เขาใช้ในการวางท่าเกี่ยวกับการกลั่นแกล้งชายน้อย แน่นอนเราพี่คนจะได้ไม่ต้องใด ๆ ของเรื่องไร้สาระนั้นและบอกให้เขารู้ว่าในโรงเรียนและ 'บุตรชายและแรงงาน' เกษตรกรสนามเด็กเล่นที่ลูกหลานทุกคนเหมือนกัน ผมยังจำได้ว่าวันหนึ่งเพียงก่อนที่โรงเรียนตอนบ่ายผมพบเขาที่หน้าต่างบานใหญ่จับแมลงวันและดึงออกปีกของพวกเขา เขาไม่เห็นฉันและฉันให้เขากล่องบนใบหูที่วางไว้แผ่กิ่งก้านสาขาที่อยู่บนพื้น ดีโกรธเป็นผมผมก็ตกใจเกือบเขาคำรามและแผดเสียงดังกล่าวในรูปแบบ เด็กชายวิ่งจากสนามเด็กเล่นและต้นแบบที่วิ่งจากถนนเพื่อดูว่าใครถูกฆ่าตาย แน่นอนผมกล่าวว่าเป็นธรรมและตารางในครั้งเดียวสิ่งที่ฉันได้ทำและทำไม; แล้วฉันจะแสดงให้เห็นต้นแบบแมลงวันบางบดและบางรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการทำอะไรไม่ถูกและฉันพบเขาปีกในธรณีประตูหน้าต่าง ผมไม่เคยเห็นเขาโกรธมากมาก่อน แต่ในขณะที่บิลยังคงยิ่งใหญ่และเสียงหอนเหมือนคนขี้ขลาดที่ว่าเขาเป็นเขาไม่ได้ให้เขาลงโทษใด ๆ เพิ่มเติมของชนิดนั้น แต่ตั้งเขาขึ้นมาบนม้านั่งสำหรับส่วนที่เหลือของช่วงบ่ายและกล่าวว่าเขาไม่ควรจะออกไปข้างนอก การเล่นสำหรับสัปดาห์นั้น จากนั้นเขาก็พูดคุยกับเด็กผู้ชายทุกคนเป็นอย่างมากเกี่ยวกับความโหดร้ายและกล่าวว่าวิธีการที่ยากใจและขี้ขลาดมันก็จะเจ็บอ่อนแอและกำพร้า; แต่สิ่งที่ติดอยู่ในใจของฉันเป็นแบบนี้เขาบอกว่าโหดร้ายเป็นปีศาจของตัวเองการค้าเครื่องหมายและถ้าเราเห็นคนหนึ่งที่เข้ามามีความสุขในความโหดร้ายที่เราอาจจะรู้ว่าใครเขาเป็น, มารเป็นฆาตกรจากจุดเริ่มต้นใด ๆ และทรมานไปยังจุดสิ้นสุด . ในมืออื่น ๆ ที่เราเห็นคนที่รักเพื่อนบ้านของพวกเขาและมีความเมตตาต่อคนและสัตว์ที่เราจะได้รู้ว่าเป็นเครื่องหมายของพระเจ้า "

" ต้นแบบของคุณไม่เคยสอนให้คุณเป็นสิ่งที่แท้จริง "จอห์นกล่าวว่า "ไม่มีศาสนาโดยไม่มีความรักและคนอาจจะพูดเท่าที่พวกเขาชอบเกี่ยวกับศาสนาของพวกเขา แต่ถ้ามันไม่ได้สอนให้พวกเขาเป็นที่ดีและใจดีกับคนและสัตว์ก็คือทั้งหมดที่หลอกลวงทั้งหมดหลอกลวงเจมส์และมัน wo