กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกบฝูงหนึ่ง

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกบฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ในทะเลสาบกันอย่างอิสระเสรี และมีความสุขเรื่อยมา แต่อยู่มาวันหนึ่งกบตัวหนึ่ง ออกความคิดเห็นขึ้นมาว่า
"ทำไม? พวกเราถึงได้มีเสียงร้องที่แสนจะห่วย อย่างนี้ก็ไม่รู้นะ จะพูดอย่างไรก็พูดได้แต่โอ๊บโอ๊บได้อย่างเดียวจริงๆ "
กบตัวอื่น ๆ จึงเข้ามาสมทบ
"ใช่เลยหละ...ดูอย่างพวกนกสิ จะร้อง จิ๊บๆๆ แสนที่จะไพเราะ ว่าไหมพวกเรา"
กบทุกตัวให้มีความเห็นพ้องต้องกันไปหมดทุกตัวเลยก็ว่าได้ กบตัวหนึ่งจึงเอ่ยขึ้นมาว่า
"เออ..ใช่แล้ว คงเป็นด้วยเพราะพวกเรานั้นขาดนายผู้ปกครองและสั่งสอน นั่นเองแหละ "
แล้วพวกกบเหล่านั้นจึงได้ไปขอผู้ที่จะให้มาเป็นนายจากเทพเจ้า เพื่อที่จะได้ให้มาช่วยแนะนำ และสั่งสอนในทางที่ถูกและว่ากล่าวตักเตือนในทางที่ผิด และเป็นผู้ออกกฎข้อบังคับให้อีกด้วย
"ได้โปรดเถิดท่านเทพเจ้า ขอให้ช่วยบรรดาลเจ้านายมาให้กับพวกเราด้วยเถิด "
แล้วเทพเจ้าก็ออกมาปรากฏกายขึ้น ต่อหน้าพวกมัน เทพเจ้าได้กล่าวว่า
"เท่าที่เป็นมาและผ่านมาพวกเจ้าก็มีความสุขและก็สบายกันดีอยู่แล้วมิใช่หรือ? "
แต่พวกกบเหล่านั้นก็ยังคงเฝ้าอ้อนวอนขอเจ้านายจากเทพเจ้าอยู่ไม่ยอมหยุด เทพเจ้าทนฟังคำพูดอ้อนวอนอย่างโง่ๆของพวกกบทั้งหลายไม่ได้ จึงโยน ท่อนไม้ลงมาท่อนหนึ่ง และกล่าวด้วยเสียงดังอย่างฟ้าผ่าว่า
"นี่คือนายของพวกเจ้า"
เมื่อท่อนไม้ดังกล่าวได้ตกลงมา กระทบกับน้ำจนน้ำแตกกระจาย พวกกบต่างมีความตกใจกลัวอย่างยิ่ง และได้ว่ายลงไปซ่อนตัวอยู่ในโคลน แต่ต่อมาไม่นานก็ได้ มีกบตัวหนึ่งผงกหัวขึ้นมามองดูอย่างกล้าหาญ เพื่อมองหานายของมัน มันกระโดดขึ้นไปบนท่อนไม้นั้น กบตัวอื่น ๆ ก็ตามขึ้นมาบ้าง เมื่อหายกลัวแล้ว พวกมันเฝ้าพูดอ้อนวอนกับนายของมันว่า
"นาย ๆ ช่วยสอนพวกเราร้องเพลงให้ออกเสียงมาเพราะ ๆ ให้หน่อยสิ "
แต่ท่อนไม้เจ้านายของพวกมัน ก็เฉยไม่พูดอะไรเลยสักอย่าง พวกมันเลยขึ้นไปขย่ม ขึ้นไปกระโดดและถีบเจ้านายเสีย แต่เจ้านายก็ยังเฉยอยู่ เหมือนเดิม และแล้วพวกมันจึงไปหาเทพเจ้าอีกครั้ง แล้วบอกกับเทพเจ้าว่า
"นายเฉยเกินไป "
กบร้องเรียน
"โปรดส่งนายใหม่ที่เป็นผู้มีอำนาจมาให้พวกเราเถิดและถ้าจะให้ดีพวกเราอยากได้อย่างพวกนกนั่นแหละดีจะได้ช่วยสอนวิธีร้องเพลงให้ด้วย"
เทพเจ้าเมื่อได้ฟังดังนั้นจึงเกิดทรงพิโรธขึ้นและกล่าวว่า
"เข้าใจแล้ว พวกเจ้าต้องการและอยากที่จะได้นกมาเป็นนายน่ะ ใช่ไหม ? ห้ามเสียใจภายหลังก็แล้วกัน”
ดังนั้นเทพเจ้าจึงปล่อยนกกระสาลงมาตัวหนึ่ง
"เอ้า..ตั้งแต่วันนี้ไป นี่คือนายของพวกเจ้า เราเตือนพวกเจ้า แล้วนะ ว่าอย่ามานั่งเสียใจภายหลัง !!"
เมื่อกบเห็นคอยาว ๆ ของนกกระสา ต่างก็ทุ่มเถียงกันเป็นเวลานานว่าเป็นงูหรือนกกระสากันแน่ แต่เมื่อได้เจ้านายใหม่ที่เป็นนกสมใจพวกมันจึงรีบบอกกับเจ้านายใหม่ว่า
"ช่วยสอนร้องเพลงแบบนกให้กับพวกเราด้วยเถิด"
แต่นกกระสานั้นแทนที่จะสอนร้องเพลงอย่างที่ พวกมันบอกกลับส่งเสียงร้อง
"แกล๊กๆๆ”
แล้วลงมือจับพวกกบกินเป็นอาหารพวกกบจึงไปร้องต่อเทพเจ้าอีกขอให้เอานกกระสากลับไปเสีย และให้ส่งนายใหม่มาแทน เทพเจ้าจึงกล่าวว่า
"เมื่ออยู่กันสบายๆอยู่แล้ว พวกเจ้าก็ไม่พอใจ เมื่อเกิดเรื่องขึ้นเช่นนี้ พวกเจ้าก็ต้องทนเอาละ”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
จงพอใจในสภาพปัจจุบันแม้จะเลวร้ายอย่างไรก็ยังดีกว่า
เพราะถ้าเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นอาจจะยิ่งเลวร้ายหนักกว่าเก่าขึ้นไปอีก ก็เป็นได้