Three of the S. commune genes that

Three of the S. commune genes that are abundantly
expressed in dikaryotic fruit bodies, sc1, sc4 and sc6, and a
gene highly expressed in both mono- and dikaryotic mycelium,
sc3, show significant sequence similarity (Schuren & Wessels,
1990 ; Wessels, 1997). These genes all encode small moderately
hydrophobic proteins and have a conserved pattern of eight
cysteine residues and a putative signal sequence for secretion.
From the Euascomycetes A. nidulans (Stringer et al., 1991 ;
Stringer & Timberlake, 1995) and Neurospora crassa (BellPedersen
et al., 1992 ; Lauter, Russo & Yanofsky, 1992) genes
encoding analogous proteins with the same cysteine pattern
were cloned and gene disruptants formed conidia lacking an
external wall layer. The S. commune Sc3p protein selfassembles
in the walls of emergent hyphae and these SC3p
aggregates were shown to be resistant to washing with 2%
sodium dodecyl sulphate (SDS) solutions at 100° but can be
solubilised into monomers with trifluoroacetic acid (Wo$sten et
al., 1994a). Purification strategies based on this property
resulted in the isolation of similar proteins from fungi of
different taxonomic classes. These proteins, presently known
as hydrophobins, represent a major class of fungal secreted
proteins that self-assemble into amphipathic films at
hydrophobic-hydrophilic interfaces. By interfacial selfassembly
at the outer surface, hydrophobins determine the
hydrophobicity of the surface of aerial hyphae (Wessels,
1997).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3 S. commune ยีนที่อุดมสมบูรณ์ในร่างกายผลไม้ dikaryotic, sc1, sc4 และ sc6 และสูงแสดงทั้งขาวดำและ dikaryotic mycelium ยีนsc3 แสดงลำดับสำคัญคล้ายคลึง (Schuren & Wesselsปี 1990 Wessels, 1997) ยีนเหล่านี้ทั้งหมดเข้าเล็กปานกลางโปรตีน hydrophobic และมีรูปแบบการนำของแปดตก cysteine และลำดับสัญญาณ putative สำหรับหลั่งจาก Euascomycetes A. nidulans (สตริงเกอร์ et al., 1991สตริงเกอร์และทิมเบอร์เลค 1995) และ crassa Neurospora (BellPedersenร้อยเอ็ด al., 1992 Lauter สง และ Yanofsky, 1992) ยีนโปรตีนเข้าคู่ลาย cysteine เดียวถูกโคลนและยีน disruptants conidia ที่ขาดการชั้นผนังภายนอก Commune S. selfassembles Sc3p โปรตีนในผนังของ hyphae ที่โผล่ออกมาและ SC3p เหล่านี้มีแสดงผลจะทนซัก 2%โซลูชั่นซัลเฟต (SDS) dodecyl โซเดียมที่ 100 องศา แต่สามารถsolubilised เป็น monomers พร้อมกรด trifluoroacetic (Wo$ sten ร้อยเอ็ดal., 1994a) กลยุทธ์การทำให้บริสุทธิ์ตามนี้ส่งผลให้เกิดการแยกของคล้ายโปรตีนจากเชื้อราของประเภทอนุกรมวิธานต่าง ๆ โปรตีนเหล่านี้ ปัจจุบันเรียกว่าเป็น hydrophobins, secreted แสดงถึงชั้นเรียนที่สำคัญของเชื้อราโปรตีนที่ประกอบด้วยตนเองเป็น amphipathic ฟิล์มที่อินเทอร์เฟซ hydrophobic hydrophilic โดย interfacial selfassemblyhydrophobins กำหนดที่พื้นผิวภายนอก การhydrophobicity ของพื้นทางอากาศ hyphae (Wesselsปี 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สามของยีนประชาคมเอสที่มีอย่างล้นเหลือที่แสดงอยู่ในผลไม้ร่าง dikaryotic, sc1, sc4 และ sc6 และยีนที่แสดงออกอย่างสูงในทั้งขาวดำและdikaryotic เส้นใย, sc3 แสดงความคล้ายคลึงกันอย่างมีนัยสำคัญตามลำดับ (Schuren และ Wessels, 1990; Wessels, 1997) ยีนเหล่านี้เข้ารหัสทั้งหมดปานกลางขนาดเล็กโปรตีนไม่ชอบน้ำและมีรูปแบบการอนุรักษ์แปดcysteine ​​ตกค้างและลำดับสัญญาณสมมุติสำหรับการหลั่ง. จากเอ Euascomycetes nidulans (สน et al, 1991;. สนและทิมเบอร์เลค, 1995) และ Neurospora crassa (BellPedersen et al, 1992;. Lauter รุสโซและ Yanofsky, 1992) ยีนเข้ารหัสโปรตีนที่มีรูปแบบคล้าย cysteine ​​เดียวกันถูกโคลนและdisruptants ยีนที่เกิดขึ้น conidia ขาดชั้นผนังภายนอก ประชาคมเอส Sc3p selfassembles โปรตีนในผนังของเส้นใยเหล่านี้โผล่ออกมาและSC3p มวลรวมมีการแสดงที่จะทนต่อการซัก 2% โซเดียมโดเดซิลซัลเฟต (SDS) โซลูชั่นที่ 100 ° แต่สามารถsolubilised โมโนเมอร์เข้าด้วยกรด TRIFLUOROACETIC (วอ $ สเตน et al., 1994a) กลยุทธ์การทำให้บริสุทธิ์ขึ้นอยู่กับคุณสมบัตินี้ส่งผลให้ในการแยกโปรตีนที่คล้ายกันจากเชื้อราของชั้นเรียนที่แตกต่างกันการจัดหมวดหมู่ โปรตีนเหล่านี้เป็นที่รู้จักกันในปัจจุบันเป็น hydrophobins เป็นตัวแทนชั้นที่สำคัญของเชื้อราหลั่งโปรตีนที่ประกอบตัวเองเป็นภาพยนตร์amphipathic ที่อินเตอร์เฟซที่ไม่ชอบน้ำ-hydrophilic โดย selfassembly interfacial ที่พื้นผิวด้านนอก hydrophobins กำหนดhydrophobicity ของพื้นผิวของเส้นใยทางอากาศ (Wessels, 1997)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ชุมชนของยีนที่แสดงออกในร่างกายมาก
dikaryotic SC1 , ผลไม้ , และ sc4 sc6 และ
ยีนสูงแสดงออกในทั้ง โมโน - และ dikaryotic เส้นใย
sc3 , แสดงลำดับความความเหมือน ( schuren & wessels
, 1990 ; wessels , 1997 ) เหล่านี้ทั้งหมดเข้ารหัสยีนโปรตีนขนาดเล็กปานกลาง
) และมีรูปแบบของแปด
อนุรักษ์ลำดับกรดอะมิโนซีสเตอีนตกค้างและสัญญาณสำหรับการหลั่ง .
จาก euascomycetes . nidulans ( ตง et al . , 1991 ;
ตง&ทิมเบอร์เลค , 1995 ) และบอด crassa ( bellpedersen
et al . , 1992 ; เลาเตอร์ รุสโซ , & yanofsky , 1992 ) การเข้ารหัสโปรตีนคล้ายคลึงกับยีน

ถูกโคลนรูปแบบเดียวกันซิสเทอีนและยีน disruptants รูปแบบนี้ขาดการ
ชั้นผนังภายนอก S .ชุมชน sc3p โปรตีน selfassembles
ในผนัง ) เร่งด่วนและมวลรวม sc3p
เหล่านี้ถูกแสดงเพื่อให้ทนต่อการล้าง 2 %
โซเดียมโดเดซิลซัลเฟต ( SDS ) โซลูชั่นที่ 100 องศา แต่สามารถ
solubilised เป็นมอนอเมอร์ที่มีกรดไตรฟลูออโรอะซิติก ( wo $
ฟัง et al . , 1994a ) กลยุทธ์การใช้คุณสมบัตินี้ ส่งผลให้เกิดการแยกเหมือนกัน

ของโปรตีนจากเชื้อราบทเรียนหมวดหมู่ที่แตกต่างกัน โปรตีนเหล่านี้ ปัจจุบันเป็นที่รู้จักกันเป็น hydrophobins
ของคลาสหลักของเชื้อราที่มีโปรตีนที่ประกอบเป็นภาพยนตร์ด้วยตนเอง

) แอมฟิพาติกที่ที่มีอินเทอร์เฟซ . โดยระหว่าง selfassembly
ที่ผิวชั้นนอก hydrophobins หา
ไม่ชอบของพื้นผิวของเครื่องบิน ( wessels
) , 1997 )