It had started out innocent. With t

It had started out innocent. With teasing and laughs, but it had grown into so much more. It became sweet whispers and hushed voices in the night. Small touches that couldn't be recognized by anyone but them. Quiet times alone together and bite marks on throats.

He hadn't known when it had happened, but it was one night in the dark of their room when it was said.

"Hey, Gary?" Ghost whispered, running his fingers lightly through thick messy brown hair.

"Hm? Something wrong Simon?" His eyes flicked up as if disrupted. He must have been counting the scars along his body again.

"Will you be mine?"

Roach scowled slightly. "Why would you ask something like that?"

He avoided his gaze. "Ah, never mind... forget I said anything..." What a stupid thing to say.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันได้เริ่มต้นจากการเป็นผู้บริสุทธิ์ กับการล้อเล่นและหัวเราะ แต่มันได้เติบโตขึ้นเป็นมากขึ้น มันจะกลายเป็นหวานกระซิบแผ่วเบาและเสียงในเวลากลางคืน สัมผัสขนาดเล็กที่ไม่สามารถรับการยอมรับจากทุกคน แต่พวกเขา เวลาที่เงียบสงบเพียงอย่างเดียวร่วมกันและเครื่องหมายกัดที่คอ.

เขาไม่ได้รู้จักกันเมื่อมันได้เกิดขึ้น แต่มันเป็นคืนหนึ่งในความมืดของห้องพักของพวกเขาเมื่อมันถูกกล่าวว่า.

"เดี๋ยวก่อน gary?" ผีกระซิบใช้นิ้วมือข​​องเขาเบา ๆ ผ่านหนาผมสีน้ำตาลยุ่ง.

"หือ? บางสิ่งบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง simon?" ดวงตาของเขาพลิกขึ้นเช่นถ้าหยุดชะงัก เขาจะต้องได้รับการนับรอยแผลเป็นตามร่างกายของเขาอีกครั้ง.

"คุณจะได้ไหม"

แมลงสาบ scowled เล็กน้อย "เหตุผลที่คุณจะขอให้สิ่งที่ต้องการที่?"

เขาหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเขา "อาไม่เคยคิด ... ลืมฉันพูดอะไร ... " สิ่งที่เป็นสิ่งที่โง่ที่จะบอกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันได้เริ่มต้นออกอินโนเซนต์ ล้อเล่นและหัวเราะ แต่มันได้เติบโตขึ้นเป็นมากขึ้น มันเป็น whispers หวานและเสียง hushed ในเวลากลางคืน สัมผัสขนาดเล็กที่ไม่รู้จัก ด้วยแต่พวกเขาทุกคน เงียบเวลาเดียวกัน และกัดเครื่องหมายบนลำคอ

เขาไม่ได้รู้จักกันเมื่อมันเกิด แต่มันเป็นคืนหนึ่งในห้องพักมืดเมื่อมันก็บอก

"Hey แกรี" ผีเกมส์ ใช้นิ้วมือของเขาเบา ๆ ผ่านผมสีน้ำตาลหนายุ่ง

"ฮึ่ม ไซม่อนผิดอะไร" ตาของเขา flicked ขึ้นว่าระหว่างสองวัน เขาต้องมีการนับรอยแผลเป็นตามร่างกายของเขาอีก

"คุณจะฉันหรือไม่"

โรช scowled เล็กน้อย "ทำไมต้องคุณถามอะไรเช่นนั้น"

เขาหลีกเลี่ยงสายตาของเขา "อา never mind...ลืมกล่าวว่า อะไร..." อะไรโง่สิ่งที่พูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเริ่มออกมาโดยสุจริต พร้อมด้วยหัวเราะทีหลังดังกว่าและล้อเล่นแต่มันก็ขึ้นไปมากกว่านั้น กลายเป็นเสียงกระซิบเสียงหวานและเงียบสงบในยามค่ำคืน สัมผัสขนาดเล็กที่ไม่สามารถได้รับการยอมรับนับถือจากคนอื่นที่ไม่ได้. อันเงียบสงบครั้งด้วยกันตามลำพังและกัดเครื่องหมายบนคอ.

เขาก็ไม่ได้เป็นที่รู้จักเมื่อมันเกิดอะไรขึ้นแต่มันก็เป็นหนึ่งในยามค่ำคืนในสีเข้มในห้องพักของพวกเขาเมื่อได้มีการกล่าวกันว่า.

นี่"แกรี่?"ผีกระซิบบอกใช้นิ้วของเขาเบาๆผ่านเส้นผมสีน้ำตาลเข้มหนาความยุ่งเหยิง.

"พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว บางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้องหรือไม่?ไซมอนตาของเขาดีดขึ้นเป็นหากถูกขัดขวาง เขาจะต้องมีการนับบาดแผลตามร่างกายของเขาอีกครั้ง.

"คุณจะเป็นของเราหรือไม่?"ทำหน้าบึ้ง

โรชเล็กน้อย "ทำไมคุณจึงต้องถามอะไรอย่างนั้นหรือไม่?"

เขาหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเขา "อาไม่เคยลืมความคิดผมพูดอะไรเลย"เรื่องโง่ที่จะพูด.