Prior to the early 1920's, chemists

Prior to the early 1920's, chemists doubted the existence of molecules having molecular weights greater than a few thousand. This limiting view was challenged by Hermann Staudinger, a German chemist with experience in studying natural compounds such as rubber and cellulose. In contrast to the prevailing rationalization of these substances as aggregates of small molecules, Staudinger proposed they were made up of macromolecules composed of 10,000 or more atoms. He formulated a polymeric structure for rubber, based on a repeating isoprene unit (referred to as a monomer). For his contributions to chemistry, Staudinger received the 1953 Nobel Prize. The terms polymer and monomer were derived from the Greek roots poly (many), mono (one) and meros (part).

Recognition that polymeric macromolecules make up many important natural materials was followed by the creation of synthetic analogs having a variety of properties. Indeed, applications of these materials as fibers, flexible films, adhesives, resistant paints and tough but light solids have transformed modern society. Some important examples of these substances are discussed in the following sections.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อน 1920 ช่วง นักเคมี doubted มีโมเลกุลที่มีน้ำหนักโมเลกุลมากกว่าไม่กี่พัน มุมมองข้อจำกัดนี้ถูกท้าทาย โดย Staudinger มันน์ นักเคมีชาวเยอรมันที่ มีประสบการณ์ในการศึกษาสารประกอบธรรมชาติเช่นยางและเซลลูโลส ตรงข้าม rationalization ยึดของสารเหล่านี้เป็นผลของโมเลกุลขนาดเล็ก Staudinger เสนอพวกเขาทำขึ้นของ macromolecules ประกอบด้วยอะตอมของ 10000 หรือมากกว่า เขาสูตรโครงสร้างชนิดสำหรับยาง ใช้หน่วย isoprene ซ้ำ (เรียกว่ามีน้ำยา) สำหรับผลงานของเขากับเคมี Staudinger ได้รับรางวัลโนเบลปีค.ศ. 1953 เงื่อนไขพอลิเมอร์และน้ำยาได้มาจากภาษากรีกรากลี (จำนวนมาก), โมโน (หนึ่ง) และ meros (ส่วนหนึ่ง)

การรับรู้ที่ macromolecules ชนิดประกอบวัสดุธรรมชาติสำคัญหลายถูกตาม ด้วยสร้าง analogs สังเคราะห์ที่มีคุณสมบัติที่หลากหลาย แน่นอน โปรแกรมวัสดุเส้นใย ฟิล์มยืดหยุ่น กาว สีทน และเหนียว แต่แสงของแข็งเหล่านี้มีแปลงสังคมสมัยใหม่ ตัวอย่างที่สำคัญของสารเหล่านี้จะกล่าวถึงในส่วนต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่จะมีช่วงต้นปี 1920 นักเคมีสงสัยการดำรงอยู่ของโมเลกุลที่มีน้ำหนักโมเลกุลมากกว่าไม่กี่พัน มุมมองการ จำกัด นี้ถูกท้าทายโดยแฮร์มันน์สเตาดิง, นักเคมีชาวเยอรมันที่มีประสบการณ์ในการศึกษาสารธรรมชาติเช่นยางและเซลลูโลส ในทางตรงกันข้ามกับการหาเหตุผลเข้าข้างแลกเปลี่ยนของสารเหล่านี้เป็นมวลของโมเลกุลขนาดเล็กเตาดิงเสนอที่พวกเขาถูกสร้างขึ้นจากโมเลกุลประกอบด้วย 10,000 หรือมากกว่าอะตอม เขาสูตรโครงสร้างพอลิเมอยางขึ้นอยู่กับหน่วย isoprene ซ้ำ (เรียกว่าโมโนเมอร์) สำหรับผลงานของเขาในการเคมีเตาดิงได้รับรางวัลโนเบล 1953 พอลิเมอข้อกำหนดและโมโนเมอร์ได้มาจากรากของโพลีกรีก (มาก), ขาวดำ (หนึ่ง) และ Meros (บางส่วน) การรับรู้ว่าโมเลกุลพอลิเมอที่ทำขึ้นจากวัสดุธรรมชาติที่สำคัญมากมายตามมาด้วยการสร้าง analogs สังเคราะห์ที่มีความหลากหลายของคุณสมบัติ สังคมสมัยใหม่อันที่จริงการใช้งานของวัสดุเหล่านี้เป็นเส้นใยที่มีความยืดหยุ่นฟิล์มกาว, สีทนและของแข็งยาก แต่แสงได้เปลี่ยน บางตัวอย่างที่สำคัญของสารเหล่านี้จะกล่าวถึงในส่วนต่อไปนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนช่วงต้นปี 1920 , นักเคมีสงสัยการดำรงอยู่ของโมเลกุลที่มีน้ำหนักโมเลกุลมากกว่าไม่กี่พัน จำกัดมุมมองนี้ถูกท้าทายโดยแฮร์มันน์ สเตาดีเงอร์ , นักเคมีเยอรมันที่มีประสบการณ์ในการศึกษาสารประกอบจากธรรมชาติ เช่น ยาง และเซลลูโลส ในทางตรงกันข้ามกับออกอ้างสารเหล่านี้เป็นมวลรวมของโมเลกุลขนาดเล็กสเตาดีเงอร์เสนอพวกเขาถูกสร้างขึ้นจากโมเลกุลใหญ่ประกอบด้วย 10 , 000 หรือมากกว่าอะตอม เขาสูตรโครงสร้างพอลิเมอร์ยาง ตามซ้ำหน่วยไอโซพรีน ( เรียกว่าเป็นมอนอเมอร์ ) สำหรับผลงานของเขาในเคมี สเตาดีเงอร์ได้รับ 2496 รางวัลโนเบล เงื่อนไข พอลิเมอร์ และโมโนเมอร์มาจากรากภาษากรีก ( มาก ) , โมโนโพลี ( 1 ) สอน

( ส่วนหนึ่ง )ได้รับการยอมรับว่าเป็นสารโมเลกุลใหญ่ให้มีวัสดุธรรมชาติที่สำคัญคือ ตามด้วยการสร้างสังเคราะห์ analogs มีความหลากหลายของคุณสมบัติ แน่นอน การใช้วัสดุเหล่านี้เป็นเส้นใยยืดหยุ่น , ภาพยนตร์ , กาว , สี ทน เหนียว แต่แสงแข็งได้เปลี่ยนสังคมสมัยใหม่บางตัวอย่างที่สำคัญของ สารเหล่านี้จะกล่าวถึงในส่วนต่อไปนี้