and South America (Hammond et al.,

and South America (Hammond et al., 1996). In countries like India,
all kind of banana waste is considered an important urban waste
because the fruit is used in all religious functions, festivals and in
temples (Chanakya and Sreesha, 2011). According to Graefe et al.
(2011), around 20–40% of the bananas produced do not meet
export standards or even the quality demands of spot markets. In
Brazil, particularly in the southern regions, it is estimated that
for every 100 kg of harvested fruit, 46 kg are not used (EMBRAPA,
2006). Further, Souza et al. (2010) indicate that for every ton of
bananas produced approximately 3 tons of pseudostem, 160 kg
of stems, 480 kg of leaves and 440 kg of skins are generated.
Fernandes et al. (2013) found that less than 10% of available biomass
as waste (440 million tons) is designated to some application.
Thus, an established commercial use for such residues, as well as
generating extra remuneration for regional farmers, would help
to reduce environmental pollution. Alternative uses for these discards
have to be explored, and in this regard processing to produce
ethanol is seen to have potential from both an environmental as
well as an economic point of view.
Many countries are investing in the development and use of
biofuels as a way of reducing environmental impacts and ethanolbased separation technologies normally fulfill the criteria for sustainability
and energy efficiency (Korelskiy et al., 2013). In addition
to reducing the inhibition of ethanol in the production stage due to
the possibility of its simultaneous use with fermentation
(Lewandowska and Kujawski, 2007), this procedure could replace
a concentration step that is required for recovery because of the
presence of alcohol in small quantities in the broth (Nomura
et al., 2002). As shown by Chovau et al. (2011), the composition
of the fermentation broth influences the separation, and the use
of different substrates leads to the need to reevaluate the process,
even if it is already well established. Also, in multicomponent
systems, the diffusivity of one component is influenced by the
presence of others. The use of lignocellulosic biomass will not only
affect feedstock pretreatment and fermentation process of the
ethanol production but also the downstream processing
(Gaykawad et al., 2013).
In pervaporation, a liquid mixture is fed through a membrane.
The mixture components permeate selectively through the membrane
and vaporize on the other side of the membrane where
low pressure is maintained. By this means, there is a selective
removal of organic compounds from dilute aqueous solutions.
There are several studies regarding ethanol pervaporation and they
relate mainly to the use of different membranes. Specifically the
pervaporation of ethanol from lignocellulosic residues is reported
by Gaykawad et al. (2013) with barley straw and willow wood
using commercial polydimethylsiloxane (PDMS) membranes.
Zhang et al. (2012) studied the membrane fouling in pervaporation
of ethanol from food waste after a flocculation–filtration pretreatment.
Aroujalian and Raisi (2009) study the effects of various operating
parameters such as feed temperature, permeate side
pressure, and Reynolds number (volumetric flow rate) on the total
flux, and ethanol selectivity of a porous membrane-based pervaporation
process with 2% aqueous ethanol solutions, simulating an
ethanol content from lignocellulosic residues. O’Brien et al.
(2004) related an efficient system of coupled fermentation and
pervaporation for ethanol from corn fiber hydrolisates.
Studies of pervaporation in ethanol production hitherto have
not used banana waste as a substrate for ethanol production. Thus
the aim of this research is to evaluate if pervaporation can be used
in the production of ethanol from banana and to investigate the
effects of operating variables and of lignocellulosic biomass fermentation
by-products on membrane performance for the recovery
of ethanol by using pervaporation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และอเมริกาใต้ (แฮมมอนด์ et al., 1996) ในประเทศเช่นอินเดียทุกชนิดของกล้วยเสียถือว่าเป็นการเสียเมืองสำคัญเนื่องจากผลไม้ที่ใช้ ใน ฟังก์ชันทางศาสนาทั้งหมด เทศกาล และวัด (Chanakya และ Sreesha, 2011) ตาม Graefe et al(2011), ประมาณ 20 – 40% ของทำกล้วยผลิตตามมาตรฐานการส่งออกหรือแม้แต่คุณภาพความต้องการของตลาดที่จุด ในบราซิล โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภูมิภาคภาคใต้ เป็นประเมินที่สำหรับทุก 100 กก.เก็บเกี่ยวผลไม้ 46 กก.ไม่ใช้ (EMBRAPA2006) เพิ่มเติม Souza et al. (2010) บ่งชี้ว่า สำหรับทุกตันกล้วยผลิตประมาณ 3 ตันของ pseudostem, 160 กก.ของลำต้น 480 กก.ของใบไม้และ 440 กิโลกรัมของสกินจะถูกสร้างขึ้นFernandes et al. (2013) พบว่าชีวมวลมีน้อยกว่า 10%เป็นขยะ (440 ล้านตัน) ที่กำหนดให้โปรแกรมประยุกต์บางดังนั้น การสร้างพาณิชย์ใช้ตกค้างดังกล่าว เป็นสร้างเสริมค่าตอบแทนเกษตรกรภูมิภาค จะช่วยให้การลดมลพิษสิ่งแวดล้อม ใช้ทดแทนเหล่านี้ละทิ้งต้องผลิต explored และประมวลผลในเรื่องนี้ให้ได้เอทานอลจะเห็นมีศักยภาพจากทั้งสภาพแวดล้อมเป็นเป็นการเศรษฐกิจมองดีหลายประเทศมีการลงทุนในการพัฒนาและการใช้เชื้อเพลิงชีวภาพเป็นวิธีการลดผลกระทบสิ่งแวดล้อมและเทคโนโลยีแยก ethanolbased ปกติตอบสนองเงื่อนไขสำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนและพลังงานอย่างมีประสิทธิภาพ (Korelskiy et al., 2013) นอกจากนี้เพื่อลดการยับยั้งของเอทานอลในขั้นการผลิตเนื่องความเป็นไปได้ของการใช้พร้อมกับหมัก(Lewandowska และ Kujawski, 2007), กระบวนการนี้ไม่สามารถแทนความเข้มข้นขั้นตอนที่จำเป็นสำหรับการกู้คืนเนื่องจากการของแอลกอฮอล์ในปริมาณเล็กน้อยในซุป (พัฒนสินและ al., 2002) แสดงโดย Chovau et al. (2011), องค์ประกอบของหมัก ซุปมีผลต่อการแยก และการใช้พื้นผิวที่แตกต่างกันลูกค้าเป้าหมายต้องการเพื่อ reevaluate กระบวนการถ้าอยู่ไปแล้วดีขึ้น นอกจากนี้ ใน multicomponentระบบ diffusivity ของคอมโพเนนต์หนึ่งมีผลต่อการสถานะของผู้อื่น การใช้ชีวมวล lignocellulosic จะไม่ส่งผลกระทบต่อวัตถุดิบ pretreatment และหมักกระบวนการของการผลิตเอทานอล แต่การประมวลผลขั้นปลายน้ำ(Gaykawad et al., 2013)Pervaporation อาหารผสมของเหลวผ่านเยื่อส่วนประกอบส่วนผสม permeate ผ่านเมมเบรนเลือกและ vaporize อีกด้านของเมมเบรนที่รักษาความดันต่ำ โดยวิธีนี้ มีการใช้การกำจัดสารอินทรีย์จากโซลูชั่นอควี diluteมีหลายการศึกษาเกี่ยวกับ pervaporation เอทานอลและพวกเขาเกี่ยวข้องกับการใช้ของสารอื่นส่วนใหญ่ โดยเฉพาะการรายงาน pervaporation ของเอทานอลจากตก lignocellulosicโดย Gaykawad et al. (2013) ด้วยไม้วิลโลว์และฟางข้าวบาร์เลย์โดยใช้สาร polydimethylsiloxane ค้า (PDMS)เมมเบรน fouling ใน pervaporation ศึกษาเตียว et al. (2012)ของเอทานอลจากอาหารขยะหลัง pretreatment flocculation – กรองAroujalian และ Raisi (2009) ศึกษาผลของการปฏิบัติการต่าง ๆพารามิเตอร์เช่นอาหารอุณหภูมิ permeate ด้านความดัน และเลขเรย์โนลด์ส (อัตราการไหล volumetric) ในผลรวมไหล เอทานอลใวและของ pervaporation porous ใช้เมมเบรนประมวลผล ด้วย 2% เอทานอลอควีโซลูชั่น จำลองการเนื้อหาในเอทานอลจากตก lignocellulosic โอไบรอัน et al(2004) ที่เกี่ยวข้องกับระบบมีประสิทธิภาพการหมักควบคู่ และpervaporation สำหรับเอทานอลจากข้าวโพดเส้นใย hydrolisatesมีการศึกษาในการผลิตเอทานอลมาจนบัด pervaporationขยะไม่ใช้กล้วยเป็นพื้นผิวสำหรับการผลิตเอทานอล ดังนั้นจุดมุ่งหมายของการวิจัยนี้คือการ ประเมินสามารถใช้ pervaporationในการผลิตเอทานอล จากกล้วย และ การตรวจสอบการผล ของการปฏิบัติการตัวแปร และหมักชีวมวล lignocellulosicสินค้าพลอยประสิทธิภาพเมมเบรนสำหรับการกู้คืนของเอทานอลโดย pervaporation

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และอเมริกาใต้ (แฮมมอนด์ et al., 1996) ในประเทศเช่นอินเดียชนิดของขยะกล้วยทั้งหมดถือว่าเป็นของเสียในเมืองที่สำคัญเพราะเป็นผลไม้ที่ถูกนำมาใช้ในการทำงานทางศาสนาทุกเทศกาลและในวัด(Chanakya และ Sreesha 2011) ตามที่ Graefe et al. (2011) ประมาณ 20-40% ของกล้วยที่ผลิตไม่เป็นไปตามมาตรฐานการส่งออกหรือแม้กระทั่งความต้องการที่มีคุณภาพของตลาดสปอต ในประเทศบราซิลโดยเฉพาะในภาคใต้ก็เป็นที่คาดว่าทุก100 กิโลกรัมของผลไม้ที่เก็บเกี่ยว 46 กก. ไม่ได้ใช้ (Embrapa, 2006) นอกจากนี้ Souza et al, (2010) แสดงให้เห็นว่าสำหรับตันของทุกกล้วยผลิตประมาณ3 ตันของเทียม 160 กก. ของลำต้น 480 กิโลกรัมของใบและ 440 กิโลกรัมของหนังถูกสร้างขึ้น. เฟอร์นันเด et al, (2013) พบว่าน้อยกว่า 10% ของชีวมวลที่มีอยู่เป็นของเสีย(440,000,000 ตัน) ถูกกำหนดให้การใช้งานบางอย่าง. ดังนั้นการใช้ในเชิงพาณิชย์ที่จัดตั้งขึ้นเพื่อตกค้างดังกล่าวเช่นเดียวกับการสร้างค่าตอบแทนพิเศษสำหรับเกษตรกรในระดับภูมิภาคจะช่วยในการลดสิ่งแวดล้อมมลพิษ. การใช้ทางเลือกสำหรับเหลือใช้เหล่านี้จะต้องมีการสำรวจและประมวลผลเรื่องนี้ในการผลิตเอทานอลก็เห็นจะมีศักยภาพทั้งจากสิ่งแวดล้อมเป็นอย่างดีในฐานะที่เป็นจุดทางเศรษฐกิจในมุมมองของ. หลายประเทศมีการลงทุนในการพัฒนาและการใช้เชื้อเพลิงชีวภาพเป็นวิธีการในการลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและเทคโนโลยีการแยก ethanolbased ปกติตามเกณฑ์สำหรับการพัฒนาอย่างยั่งยืนและการประหยัดพลังงาน(Korelskiy et al., 2013) นอกจากนี้ในการลดการยับยั้งการเอทานอลอยู่ในขั้นตอนการผลิตอันเนื่องมาจากความเป็นไปได้ของการใช้งานพร้อมกันกับการหมัก(Lewandowska และ Kujawski, 2007) ขั้นตอนนี้สามารถใช้ทดแทนขั้นตอนความเข้มข้นที่จำเป็นสำหรับการกู้คืนเพราะการปรากฏตัวของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในขนาดเล็กปริมาณในน้ำซุป (โนมูระet al., 2002) ที่แสดงโดย Chovau et al, (2011) องค์ประกอบของน้ำหมักมีอิทธิพลต่อการแยกและการใช้งานของพื้นผิวที่แตกต่างกันจะนำไปสู่ความต้องการที่จะประเมินกระบวนการที่แม้ว่าจะมีอยู่แล้วในทางที่ดี นอกจากนี้ในหลายองค์ประกอบระบบการแพร่กระจายของส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการปรากฏตัวของคนอื่นๆ การใช้ชีวมวลลิกโนเซลลูโลสจะไม่เพียง แต่ส่งผลกระทบต่อการปรับสภาพวัตถุดิบและกระบวนการหมักของการผลิตเอทานอลแต่ยังมีกระบวนการปลายทาง(Gaykawad et al., 2013). ใน pervaporation มีส่วนผสมของเหลวจะถูกป้อนผ่านเมมเบรน. ส่วนประกอบส่วนผสมซึมคัดเลือกผ่าน เมมเบรนและกลายเป็นไอในด้านอื่นๆ ของเมมเบรนที่ความดันต่ำจะยังคงอยู่ โดยที่นี้หมายถึงมีการเลือกการกำจัดสารอินทรีย์จากสารละลายเจือจาง. มีการศึกษาต่างๆเกี่ยวกับ pervaporation เอทานอลและพวกเขามีความสัมพันธ์เป็นหลักในการใช้งานของเมมเบรนที่แตกต่างกัน โดยเฉพาะpervaporation เอทานอลจากสารตกค้างลิกโนเซลลูโลสมีรายงานโดยGaykawad et al, (2013) ด้วยฟางข้าวบาร์เลย์และไม้วิลโลว์ใช้polydimethylsiloxane เชิงพาณิชย์ (PDMS) เยื่อ. Zhang et al, (2012) ศึกษาเยื่อเปรอะเปื้อนใน pervaporation เอทานอลจากกากอาหารหลังจากการปรับสภาพตะกอนกรอง. Aroujalian และ Raisi (2009) ศึกษาผลของการดำเนินงานต่างๆพารามิเตอร์เช่นอุณหภูมิอาหารซึมด้านความดันและจำนวนReynolds (อัตราการไหลปริมาตร ) เมื่อรวมฟลักซ์และการเลือกเอทานอลของpervaporation ที่ใช้เมมเบรนที่มีรูพรุนกระบวนการที่มี2% การแก้ปัญหาเอทานอลน้ำจำลองเนื้อหาเอทานอลจากสารตกค้างลิกโนเซลลูโลส โอไบรอัน et al. (2004) ที่เกี่ยวข้องกับระบบที่มีประสิทธิภาพของการหมักและคู่pervaporation เอทานอลจากข้าวโพด hydrolisates ใย. การศึกษา pervaporation ในการผลิตเอทานอลมาจนบัดนี้ได้ไม่ได้ใช้เสียกล้วยเป็นสารตั้งต้นในการผลิตเอทานอล ดังนั้นจุดมุ่งหมายของการวิจัยนี้คือการประเมินว่า pervaporation สามารถนำมาใช้ในการผลิตเอทานอลจากกล้วยและการตรวจสอบที่ผลกระทบของการดำเนินงานและตัวแปรของการหมักชีวมวลลิกโนเซลลูโลสโดยผลิตภัณฑ์ประสิทธิภาพการทำงานของเมมเบรนสำหรับการกู้คืนของเอทานอลโดยใช้pervaporation

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และอเมริกาใต้ ( แฮมมอนด์ et al . , 1996 ) ในประเทศเช่นอินเดีย ,
ชนิดของเสีย กล้วยถือเป็นสำคัญ ขยะในเมือง
เพราะผลไม้ใช้ในการทำงาน ทุกศาสนา เทศกาล และในวัด ( จาณักยะ และ sreesha
, 2011 ) ตาม graefe et al .
( 2011 ) ประมาณ 20 – 40 % ของกล้วยที่ผลิตไม่เจอ
ส่งออกมาตรฐานหรือแม้แต่คุณภาพความต้องการของตลาดจุด ใน
บราซิลโดยเฉพาะในพื้นที่ภาคใต้ คาดว่า
ทุก 100 กิโลกรัมเก็บเกี่ยวผลไม้ , 46 กก. ไม่ได้ใช้ ( embrapa
, 2006 ) นอกจากนี้ ซูซ่า et al . ( 2010 ) พบว่าทุกตัน
กล้วยผลิตประมาณ 3 ตัน 4 , 160 กก.
ของลำต้นใบและ 440 กิโลกรัม 480 กิโลกรัม หนังถูกสร้างขึ้น .
Fernandes et al . ( 2013 ) พบว่า น้อยกว่า 10% ของชีวมวล
เป็นขยะ ( 440 ล้านตัน ) เป็นเขตเพื่อการบางอย่าง
ดังนั้น การสร้างใช้ในเชิงพาณิชย์สำหรับตกค้างดังกล่าว รวมทั้งการเพิ่มค่าตอบแทนให้เกษตรกร

ในภูมิภาค จะช่วยลดมลภาวะต่อสิ่งแวดล้อม ทางเลือกในการใช้ของเหล่านี้
ต้องสำรวจ และในส่วนนี้การประมวลผลเพื่อผลิต
เอทานอลเห็นมีศักยภาพทั้งจากสิ่งแวดล้อมเช่น
รวมทั้งมุมมองทางเศรษฐกิจ .
หลายประเทศมีการลงทุนในการพัฒนาและใช้
เชื้อเพลิงชีวภาพเพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และ ethanolbased เทคโนโลยีการแยกปกติตอบสนองเกณฑ์ความยั่งยืน
และประสิทธิภาพการใช้พลังงาน ( korelskiy et al . , 2013 ) นอกจากนี้
ลดการยับยั้งของเอทานอลในขั้นตอนการผลิตเนื่องจาก
ความเป็นไปได้ของการใช้ควบคู่กับการหมัก
( lewandowska และ kujawski 2007 ) กระบวนการนี้สามารถแทน
3 ขั้นตอนที่จำเป็นสำหรับการกู้คืนเพราะ
ที่มีแอลกอฮอล์ในปริมาณเล็กน้อยในน้ำซุป ( โนมูระ
et al . , 2002 ) ที่แสดงโดย chovau et al . ( 2011 ) , องค์ประกอบ
ของน้ำหมักที่มีผลต่อการแยกและใช้
ของพื้นผิวที่แตกต่างกัน ทำให้ต้องประเมินกระบวนการ
ถึงแม้จะเรียบร้อยดี นอกจากนี้ ในระบบประสาท
, การแพร่ขององค์ประกอบหนึ่งคืออิทธิพลจาก
สถานะของผู้อื่น การใช้ชีวมวล lignocellulosic จะไม่เพียงมีผลต่อการบำบัด

วัตถุดิบและกระบวนการหมักเอทานอลในการผลิตแต่ยัง
แปรรูปปลายน้ำ ( gaykawad et al . ,2013 .
ในน้ำหนัก , ผสมของเหลวจะถูกป้อนผ่านเยื่อ .
ผสมส่วนประกอบซึมผ่านเยื่อเลือก
แล้วกลายเป็นไอในด้านอื่น ๆของเยื่อที่
ความดันต่ำเป็นรักษา นี้หมายความว่ามีการกำจัดสารอินทรีย์จาก
เจือจางสารละลาย .
มีการศึกษาหลายเรื่อง เอทานอล และพวกเขา
เรชันเกี่ยวข้องส่วนใหญ่กับการใช้เยื่อที่แตกต่างกัน โดยเฉพาะ
เรชันของเอทานอลจากกาก lignocellulosic รายงาน
โดย gaykawad et al . ( 2013 ) กับฟางและไม้วิลโลว์ โดยใช้ข้าวบาร์เลย์
O พาณิชย์ ( PDMS ) + .
Zhang et al . ( 2012 ) ศึกษาเยื่อขึ้นในน้ำหนัก
เอทานอลจากขยะอาหารหลังจากการรวมตะกอน และกรอง .
aroujalian raisi ( 2009 ) และศึกษาผลของพารามิเตอร์ต่างๆ เช่น อุณหภูมิปฏิบัติการ

อาหารซึมด้านความดันและ Reynolds number ( อัตราการไหลเชิงปริมาตร ) ต่อค่าฟลักซ์รวม
และเอทานอล การเลือกสรรของเยื่อพรุนตามกระบวนการน้ำหนัก
ด้วยโซลูชั่น 2% สารละลายเอทานอล , การจําลอง
เนื้อหาเอทานอลจากกาก lignocellulosic . โอไบอัน et al .
( 2004 ) ที่เกี่ยวข้องกับระบบที่มีประสิทธิภาพควบคู่การหมักเอทานอลจาก hydrolisates เรชันและ

ใยข้าวโพด การศึกษานี้มีน้ำหนักในการผลิตเอทานอล
ไม่ได้ใช้เปลืองกล้วยเป็นสารตั้งต้นสำหรับการผลิตเอทานอล . ดังนั้น
วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้เพื่อประเมินว่าน้ำหนักสามารถใช้
ในการผลิตเอทานอลจากกล้วยและศึกษา
ผลของตัวแปรของระบบปฏิบัติการและ lignocellulosic ชีวมวลประสิทธิภาพการหมัก
กาก
เมมเบรนสำหรับการกู้คืนของเอทานอล โดยใช้น้ำหนัก .