On the bus there is a good-looking

On the bus there is a good-looking woman in her hand one man holding a white cane. The passengers on the bus were stared at her with a sympathetic. She walked up the stairs carefully after paying the fare to employees. Her hand fumbled for the seat, gradually moving deeper into the aisle until a young man came to tell her that there is space remaining, so she sat down. The woman was 32 years old. She’s Jane. For a period of three years, and she became blind due to a medical Error Diagnostics. Make her want to fall in the dark world. Not be visible anymore.
Before that, She can live with herself, but now she felt were punished by fate, something that caused her to become disabled. She can't help herself, even became a burden of the surrounding people. "Why do I have to be like this," she bemoaned hysterical or or even blame fate that she became like this.
Her husband, Kevin. He' s the Navy. He loved her very much,when she can't see anything. He can only sit and looked at my wife wallow in despair over and over again.
He inspired to help her come back strong and there was self-confidence. From experience in the military trained to face a delicate situation. He found that this was heavy fighting the hardest he had ever faced.
Later, Jane was ready to get back to work again, but the problem is that she will travel to work?
Before she took a bus. Right now she's worried to go out alone. Her husband volunteered to drive her. Although, they were not working in the same company. On the idea of Kevin. He wanted to take care of her by himself made Jane felt comfortable that he thought so. But then Kevin realized that the idea did not good too chaotic and wasteful. Jane had to take a bus again by herself. If he told her it made her even more worried "Kevin said to himself. The event as he thought. Jane was afraid to come back to ride the bus again.
"I'm blind." she said bitterly.
"I felt that you were going to leave me." She said

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บนรถ มีผู้หญิงหน้าตาในคนของเธอหนึ่งมือจับเท้าขาว ผู้โดยสารบนรถเมล์ถูกจ้องไปที่เธอ ด้วยความเห็นอกเห็นใจ เธอเดินขึ้นบันไดอย่างระมัดระวังหลังจากจ่ายค่าโดยสารกับพนักงาน มือของเธอ fumbled สำหรับนั่ง ค่อย ๆ ย้ายลึกเข้าไปในเก็บจนชายหนุ่มมาบอกเธอว่ามีพื้นที่เหลือ เพื่อเธอนั่งลง ผู้หญิงอายุ 32 ปีได้ เธอเป็นเจน สำหรับระยะเวลา 3 ปี และเธอกลายเป็นคนตาบอดเนื่องจากการวินิจฉัยข้อผิดพลาดทางการแพทย์ ทำให้เธอต้องตกอยู่ในโลกมืด ไม่ได้เห็นอีกต่อไปก่อน ที่เธอสามารถอยู่กับตัวเอง แต่ตอนนี้หล่อนคงรู้สึกถูกลงโทษ โดยชะตากรรม สิ่งที่ทำให้เธอกลายเป็นคนพิการ เธอไม่สามารถช่วยตัวเอง แม้กระทั่งกลายเป็น ภาระของคนรอบข้าง "ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ เธอ bemoaned hysterical หรือ หรือแม้กระทั่งโทษโชคชะตาที่เธอกลายเป็นเช่นนี้สามี Kevin เขา ' s กองทัพเรือ รักเธอมาก เมื่อเธอไม่เห็นอะไร เขาสามารถนั่งเท่านั้น และมองที่แหล่งน้ำภรรยาของฉันสิ้นหวังเล่าเขาได้แรงบันดาลใจเพื่อช่วยให้เธอมากลับมาแข็งแรง และมีความมั่นใจ จากประสบการณ์ทหารฝึกให้เผชิญกับสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อน เขาพบว่า นี้คือหนักต่อสู้ที่ hardest เคยมีประสบการ ภายหลัง เจนเป็นพร้อมที่จะรับกลับไปทำงานอีกครั้ง แต่ปัญหา ที่เธอจะเดินทางไปทำงานหรือไม่Before she took a bus. Right now she's worried to go out alone. Her husband volunteered to drive her. Although, they were not working in the same company. On the idea of Kevin. He wanted to take care of her by himself made Jane felt comfortable that he thought so. But then Kevin realized that the idea did not good too chaotic and wasteful. Jane had to take a bus again by herself. If he told her it made her even more worried "Kevin said to himself. The event as he thought. Jane was afraid to come back to ride the bus again."I'm blind." she said bitterly. "I felt that you were going to leave me." She said

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บนรถบัสมีเป็นผู้หญิงที่ดูดีในมือของเธอชายคนหนึ่งถือไม้เท้าสีขาว ผู้โดยสารบนรถบัสที่ถูกจ้องมองมาที่เธอด้วยความเห็นอกเห็นใจ เธอเดินขึ้นบันไดไปอย่างระมัดระวังหลังจากจ่ายค่าโดยสารให้กับพนักงาน มือของเธอคลำหาที่นั่งที่ค่อยๆเคลื่อนลึกเข้าไปในทางเดินจนชายหนุ่มคนหนึ่งมาที่จะบอกเธอว่ามีพื้นที่ว่างที่เหลือเพื่อให้เธอนั่งลง หญิงอายุ 32 ปี เธอเจน สำหรับระยะเวลาสามปีที่ผ่านมาและเธอกลายเป็นคนตาบอดเนื่องจากการวินิจฉัยข้อผิดพลาดทางการแพทย์ ทำให้เธอต้องการที่จะตกอยู่ในโลกแห่งความมืด ไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป.
ก่อนที่เธอจะอยู่กับตัวเอง แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่าถูกลงโทษโดยชะตากรรมอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอต้องกลายเป็นผู้พิการ เธอไม่สามารถช่วยตัวเองแม้จะกลายเป็นภาระของคนรอบข้าง "ทำไมฉันจะต้องเป็นเช่นนี้" เธอคร่ำครวญตีโพยตีพายหรือหรือแม้กระทั่งโทษโชคชะตาที่ทำให้เธอกลายเป็นเช่นนี้.
สามีของเธอเควิน เขาเป็นทหารเรือ เขารักเธอมากเมื่อเธอไม่เห็นอะไร เขาสามารถนั่งและมองไปที่ภรรยาของฉันหลงระเริงในความสิ้นหวังซ้ำแล้วซ้ำอีก.
เขาเป็นแรงบันดาลใจที่จะช่วยให้เธอกลับมาแข็งแกร่งและมีความมั่นใจในตนเอง จากประสบการณ์ในการทหารได้รับการฝึกฝนที่จะเผชิญกับสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อน เขาพบว่านี่คือการต่อสู้หนักที่ยากที่สุดที่เขาเคยประสบมา.
ต่อมาเจนก็พร้อมที่จะกลับไปทำงานอีกครั้ง แต่ปัญหาคือว่าเธอจะเดินทางไปทำงานอย่างไร
ก่อนที่เธอจะเอารถบัส ตอนนี้เธอเป็นกังวลที่จะออกไปอยู่คนเดียว สามีของเธออาสาที่จะขับรถของเธอ ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้ทำงานใน บริษัท เดียวกัน ในความคิดของเควิน เขาต้องการที่จะดูแลเธอด้วยตัวเองทำให้รู้สึกสบายเจนว่าเขาคิดว่าดังนั้น แต่แล้วเควินตระหนักว่าความคิดที่ไม่ดีวุ่นวายเกินไปและสิ้นเปลือง เจนจะต้องขึ้นรถบัสอีกครั้งด้วยตัวเอง ถ้าเขาบอกเธอว่ามันทำให้เธอกังวลมากยิ่งขึ้น "เควินพูดกับตัวเอง. เหตุการณ์ขณะที่เขาคิด. เจนกลัวที่จะกลับมานั่งรถบัสอีกครั้ง.
"ฉันตาบอด." เธอกล่าวอย่างขมขื่น.
"ฉันรู้สึกว่าคุณ กำลังจะทิ้งฉัน. "เธอกล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนรถเมล์มี หน้าตาดีคนหนึ่ง ในมือเธอถือไม้เท้าสีขาว ผู้โดยสารบนรถประจำทางกำลังจ้องเธอด้วยความขี้สงสาร เธอเดินขึ้นบันไดอย่างระมัดระวังหลังจากจ่ายค่าโดยสารให้กับพนักงาน มือเธอคลำหาที่นั่งค่อยๆลึกเข้าไปในช่องจนชายหนุ่มมาเพื่อบอกเธอว่ามีพื้นที่เหลือ ดังนั้นเธอจึงนั่งลง หญิงอายุ 32 ปีนางเจน เป็นระยะเวลา 3 ปี เธอกลายเป็นคนตาบอดเพราะความผิดพลาดทางการแพทย์วินิจฉัย . ทำให้เธอต้องตกอยู่ในโลกมืด มองไม่เห็นอีกต่อไป
ก่อนหน้านั้น เธอสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง แต่ตอนนี้เธอรู้สึกถูกลงโทษโดยโชคชะตาบางอย่าง ที่ทำให้เธอต้องกลายเป็นคนพิการ เธอไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ แม้จะเป็นภาระของคนรอบข้าง " ทำไมฉันต้องเป็นแบบนี้" เธอ bemoaned โวยวายหรือหรือแม้กระทั่งโทษโชคชะตา ที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้
สามี เควิน เขาเป็นทหารเรือ เขาชอบเธอมาก เมื่อเธอมองไม่เห็นอะไรเลย เขาได้แต่นั่งมองภรรยาจมอยู่กับความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำอีก
เขาเป็นแรงบันดาลใจที่จะช่วยให้เธอกลับมาแข็งแรงและมีความมั่นใจในตนเอง จากประสบการณ์ในการเป็นทหารต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อนเขาพบว่ามันหนักต่อสู้ที่ยากที่สุดที่เขาเคยเจอ
ทีหลัง ก็พร้อมจะกลับมาทำงานอีกครั้ง แต่ปัญหาคือ ว่า เธอจะเดินทางไปทำงาน
ก่อนที่เธอจะขึ้นรถ ตอนนี้เธอกลัวที่จะออกไปข้างนอกคนเดียว สามีอาสาขับไปส่งเธอ แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ทำงานในบริษัทเดียวกัน ในความคิดของเควินเขาจะดูแลเธอเอง ทำให้เจนรู้สึกสบายที่เขาคิดเช่นนั้น แต่แล้ว Kevin ก็ตระหนักได้ว่า ความคิดที่ไม่ดีก็วุ่นวายและสิ้นเปลือง เจนต้องนั่งรถเมล์ไปอีก ด้วยตนเอง ถ้าเขาบอกให้เธอมันทำให้เธอต้องกังวลมากขึ้น " เควินพูดกับตัวเอง เหตุการณ์อย่างที่เขาคิด เจน กลัวกลับมาขี่รถอีกครั้ง .
" ฉันตาบอด . " เธอกล่าวอย่างขมขื่น
" ผมรู้สึกว่า คุณจะทิ้งฉันไป " เธอกล่าว