To stay on top of important article

To stay on top of important articles like these, sign up to receive the latest updates from TomDispatch.com here.

There is, it seems, something new under the sun.

Geopolitically speaking, when it comes to war and the imperial principle, we may be in uncharted territory.  Take a look around and you’ll see a world at the boiling point.  From Ukraine to Syria, South Sudan to Thailand, Libya to Bosnia, Turkey to Venezuela, citizen protest (left and right) is sparking not just disorganization, but what looks like, to coin a word, de-organization at a global level.  Increasingly, the unitary status of states, large and small, old and new, is being called into question.  Civil war, violence, and internecine struggles of various sorts are visibly on the rise. In many cases, outside countries are involved and yet in each instance state power seems to be draining away to no other state’s gain.  So here’s one question: Where exactly is power located on this planet of ours right now?


There is, of course, a single waning superpower that has in this new century sent its military into action globally, aggressively, repeatedly -- and disastrously.  And yet these actions have failed to reinforce the imperial system of organizing and garrisoning the planet that it put in place at the end of World War II; nor has it proven capable of organizing a new global system for a new century.  In fact, everywhere it’s touched militarily, local and regional chaos have followed.

In the meantime, its own political system has grown gargantuan and unwieldy; its electoral process has been overwhelmed by vast flows of money from the wealthy 1%; and its governing system is visibly troubled, if not dysfunctional.  Its rich are ever richer, its poor ever poorer, and its middle class in decline.  Its military, the largest by many multiples on the planet, is nonetheless beginning to cut back.  Around the world, allies, client states, and enemies are paying ever less attention to its wishes and desires, often without serious penalty.  It has the classic look of a great power in decline and in another moment it might be easy enough to predict that, though far wealthier than its Cold War superpower adversary, it has simply been heading for the graveyard more slowly but no less surely.

Such a prediction would, however, be unwise.  Never since the modern era began has a waning power so lacked serious competition or been essentially without enemies.  Whether in decline or not, the United States -- these days being hailed as "the new Saudi Arabia" in terms of its frackable energy wealth -- is visibly in no danger of losing its status as the planet’s only imperial power.

What, then, of power itself?  Are we still in some strange way -- to bring back the long forgotten Bush-era phrase -- in a unipolar moment?  Or is power, as it was briefly fashionable to say, increasingly multipolar?  Or is it helter-skelter-polar?  Or on a planet whose temperatures are rising, droughts growing more severe, and future food prices threatening to soar (meaning yet more protest, violence, and disruption), are there even "poles" any more?

Here, in any case, is a reality of the initial 13 years of the twenty-first century: for the first time in at least a half a millennium, the imperial principle seems to be ebbing, and yet the only imperial power, increasingly incapable of organizing the world, isn’t going down.

If you survey our planet, the situation is remarkably unsettled and confusing.  But at least two things stand out, and whatever you make of them, they could be the real news of the first decades of this century. Both are right before our eyes, yet largely unseen.  First, the imperial principle and the great power competition to which it has been wedded are on the wane.  Second and no less startling, war (global, intrastate, anti-insurgent), which convulsed the twentieth century, seems to be waning as well. What in the world does it all mean?

A Scarcity of Great Powers

Let’s start with the imperial part of the equation.  From the moment the Europeans dispatched their cannon-bearing wooden ships on a violent exploration and conquest of the globe, there has never been a moment when one or more empires weren’t rising as others waned, or when at least two and sometimes several “great powers” weren’t competing for ways to divide the planetary spoils and organize, encroach upon, or take over spheres of influence.

In the wake of World War II, with the British Empire essentially penniless and the German, Japanese, and Italian versions of empire crushed, only two great powers were left.  They more or less divided the planet unequally between them.  Of the two, the United States was significantly wealthier and more powerful.  In 1991, after a nearly half-century-long Cold War in which those superpowers at least once came to the edge of a nuclear exchange, and blood was spilled in copious amounts on “the peripheries” in “limited war,” the last of the conflicts of that era -- in Afghanistan -- helped take down the Soviet Union. When its army limped home from what its leader referred to as “the bleeding wound” and its economy imploded, the USSR unexpectedly -- and surprisingly peacefully -- disappeared.

Which, of course, left one.  The superest of all powers of any time -- or so many in Washington came to believe.  There had never, they were convinced, been anything like it.  One hyperpower, one planet: that was to be the formula.  Talk of a “peace dividend” disappeared quickly enough and, with the U.S. military financially and technologically dominant and no longer worried about a war that might quite literally end all wars, a new era seemed to begin.


There had, of course, been an ongoing “arms race” between great powers since at least the end of the nineteenth century.  Now, at a moment when it should logically have been over, the U.S. instead launched an arms race of one to ensure that no other military would ever be capable of challenging its forces.  (Who knew then that those same forces would be laid low by ragtag crews of insurgents with small arms, homemade roadside bombs, and their own bodies as their weapons?)

As the new century dawned, a crew led by George W. Bush and Dick Cheney ascended to power in Washington.  They were the first administration ever largely born of a think tank (with the ambitious name Project for a New Century).  Long before 9/11 gave them their opportunity to set the American military loose on the planet, they were already dreaming of an all-American imperium that would outshine the British or Roman empires.

Of course, who doesn’t know what happened next?  Though they imagined organizing a Pax Americana in the Middle East and then on a planetary scale, theirs didn’t turn out to be an organizational vision at all.  They got bogged down in Afghanistan, destabilizing neighboring Pakistan.  They got bogged down in Iraq, having punched a hole through the heart of the planet's oil heartlands and set off a Sunni-Shiite regional civil war, whose casualty lists continue to stagger the imagination.  In the process, they never came close to their dream of bringing Tehran to its knees, no less establishing even the most rudimentary version of that Pax Americana.

They were an imperial whirlwind, but every move they made proved disastrous.  In effect, they lent a hand to the de-imperialization of the planet.  By the time they were done and the Obama years were upon us, Latin America was no longer an American “backyard”; much of the Middle East was a basketcase (but not an American one); Africa, into which Washington continues to move military forces, was beginning to destabilize; Europe, for the first time since the era of French President Charles de Gaulle, seemed ready to say “no” to American wishes (and was angry as hell). 

And yet power, seeping out of the American system, seemed to be coagulating nowhere.  Russian President Vladimir Putin has played a remarkably clever hand. From his role in brokering a Syrian deal with Washington to the hosting of the Olympics and a winning medal count in Sochi, he’s given his country the look of a great power.  In reality, however, it remains a relatively ramshackle state, a vestige of the Soviet era still, as in Ukraine, fighting a rearguard action against history (and the inheritors of the Cold War mantle, the U.S. and the European Union). 

The EU is an economic powerhouse, but in austerity-gripped disarray.  While distinctly a great economic force, it is not in any functional sense a great power. 

China is certainly the enemy of choice both for Washington and the American public.  And it is visibly a rising power, which has been putting ever more money into building a regional military.  Still, it isn’t fighting and its economic and environmental problems are staggering enough, along with its food and energy needs, that any future imperial destiny seems elusive at best.  Its leadership, while more bullish in the Pacific, is clearly in no mood to take on imperial tasks.  (Japan is similarly an economic power with a chip on its shoulder, putting money into creating a more expansive military, but an actual imperial repeat performance seems beyond unlikely.) 

There was a time when it was believed that as a group the so-called BRICS countries -- Brazil, Russia, India, China, and South Africa (and some added Turkey) -- would be the collective powerhouse of a future multi-polar planet.  But that was before the Brazilian, South African, Indian, and Turkish economies stopped looking so rosy.

In the end, the U.S. aside, great powers remain scarcer than hen’s teeth.

War: Missing in Action


Now, let’s move on to an even more striking and largely unremarked upon characteristic of these years.  If you take one country -- or possibly two -- out of the mix, war between states or between major powers and insurgencies has largely ceased to exist.

Admittedly, every rule has its excep

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะอยู่ด้านบนของบทความที่สำคัญดังนี้ ลงทะเบียนเพื่อรับการอัพเดตล่าสุดจาก TomDispatch.com ที่นี่ไม่มี เหมือน สิ่งใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์นี้Geopolitically พูด เมื่อมันมาถึงสงครามและหลักการอิมพีเรียล เราได้ในอาณาเขต uncharted ดูรอบ ๆ และคุณจะเห็นโลกที่จุดเดือด จากยูเครน ซูดานใต้ประเทศไทย ซีเรีย ลิเบียกับบอสเนีย ตุรกีกับเวเนซุเอลา พลเมืองประท้วง (ซ้าย และขวา) เป็นประกายไฟไม่เพียง disorganization แต่ลักษณะ การเหรียญคำ ลูกค้าองค์กรในระดับสากล มาก สถานะ unitary ของอเมริกา ขนาดใหญ่ และขนาดเล็ก เก่า และ ใหม่ จะถูกเรียกเป็นคำถาม สงครามกลางเมือง ความรุนแรง และ internecine ย่างต่าง ๆ นานาได้ระยะเพิ่มขึ้น ในหลายกรณี เกี่ยวข้องอยู่นอกประเทศ และยัง ในแต่ละ อำนาจรัฐดูเหมือน จะระบายออกไปเพื่อกำไรไม่อื่น ๆ ของรัฐ ดังนั้นนี่คือคำถามที่หนึ่ง: ที่ว่าพลังงานอยู่บนโลกนี้ของเราขณะนี้ได้ แน่นอน มหาอำนาจ waning เดียว ที่ในศตวรรษใหม่นี้ทางทหารในการดำเนินการทั่วโลก อุกอาจ ซ้ำ ๆ - ยุบยับ และยัง การกระทำเหล่านี้ล้มเหลวหนุนจัดระเบียบ และ garrisoning โลกที่มันเก็บไว้ที่ส่วนท้ายของสงครามโลก ระบบอิมพีเรียล หรือมันได้พิสูจน์ความสามารถในการจัดระเบียบระบบโลกใหม่ในศตวรรษใหม่ ในความเป็นจริง ทุกมันเป็นสัมผัสทางทหาร ความสับสนวุ่นวาย และได้ปฏิบัติตามในขณะเดียวกัน มีพัฒนาระบบการเมืองของตัวเองสุดอลังการ และ unwieldy กระบวนการการเลือกตั้งได้ถูกจม โดยขั้นตอนมากมายเงินจาก 1% รวย และระบบการควบคุมเป็นระยะ ปัญหา ถ้าไม่นบา ความรวยเคยสวยงามยิ่งขึ้น ความยากจนย่อมเคย และชั้นกลางความเสื่อมถอย ทางทหาร ใหญ่ที่สุด โดยคูณมากบนดาวเคราะห์ กระนั้นเริ่มตัดกลับมา ทั่วโลก พันธมิตร ไคลเอนต์อเมริกา และศัตรูจะจ่ายน้อยเคยความปรารถนาความปรารถนา มักจะไม่ มีโทษร้ายแรง มีลักษณะคลาสสิกของกำลังดีในการปฏิเสธ และในช่วงเวลาอื่น อาจง่ายพอที่จะทำนายว่า แม้ไกล wealthier กว่าศัตรูของมหาอำนาจสงครามเย็น มันมีเพียงการหัวเรื่องสำหรับสุสานช้า แต่ก็ไม่น้อยการคาดการณ์ อย่างไรก็ตาม จะฉลาด ไม่เคยเนื่องจากยุคสมัยใหม่เริ่ม มีกำลัง waning จึงขาดการแข่งขันที่รุนแรง หรือถูกหลัก โดยศัตรู ว่า ในปฏิเสธ หรือ ไม่ สหรัฐอเมริกา — วันเหล่านี้เป็นคำยกย่องเป็น "แบบใหม่ซาอุดีอาระเบีย" ในแง่ของ frackable พลังงานให้เลือกมากมาย - ได้ระยะไม่อันตรายในการสูญเสียสถานะเป็นพลังอิมพีเรียลเท่าของโลกอะไร แล้ว ใช้อำนาจตัวเอง ใจเราในบางอย่างแปลกไป -นำกลับวลีบุชยุคนานลืม - ประเดี๋ยว unipolar หรือไม่ หรือเป็นพลังงาน เป็นแฟชั่นสั้น ๆ ว่า ขั้วมากขึ้น หรือเป็น helter-skelter-โพลาร์ หรือดาวเคราะห์ที่มีอุณหภูมิเพิ่มขึ้น droughts เติบโตรุนแรงมากขึ้น และในอนาคตราคาอาหารคุกคามทะยาน (ความหมาย ยังเพิ่มเติมปฏิเสธ ความรุนแรง และทรัพย), จะมีแม้แต่ "เสา" อีกหรือไม่ที่นี่,,เป็นความจริงของต้น 13 ปีของศตวรรษที่ยี่สิบแรก: ครั้งแรกในมิลเลนเนียมน้อยแบบครึ่งตัว หลักอิมพีเรียลที่ดูเหมือนจะ เป็น ebbing และพลังงานเฉพาะอิมพีเรียล หมันมากขึ้นของการจัดระเบียบโลก ยัง ไม่ได้ไปลงถ้าคุณสำรวจโลกของเรา สถานการณ์เป็นอย่างยิ่งยัง และสับสน แต่สิ่งหนึ่งที่โดดเด่นออกมา และสิ่งที่ทำให้พวกเขา พวกเขาอาจเป็นข่าวจริงทศวรรษแรกของศตวรรษนี้ ทั้งสองมี หน้าตา ยังใหญ่ unseen ครั้งแรก หลักอิมพีเรียลและอำนาจการแข่งขันซึ่งจะมีการแต่งงานเป็นข้างแรม สอง และตก ใจไม่น้อย สงคราม (โลก intrastate ป้องกัน insurgent), ซึ่ง convulsed ศตวรรษที่ยี่สิบ ดูเหมือนว่าจะ ชำระเช่น สิ่งในโลกไม่ได้หมายความว่าทั้งหมดหรือไม่ขาดแคลนของอำนาจมากเริ่ม ด้วยส่วนของสมการที่อิมพีเรียล จากช่วงเวลาที่ชาวยุโรปส่งเรือไม้แบกปืนใหญ่สำรวจความรุนแรงและชัยชนะของโลก ไม่เคยมีช่วงอาณาจักร น้อยไม่ได้ขึ้นเป็นผู้อื่น waned หรือ เมื่อสองน้อย และบางครั้งไม่ได้แข่งขันหลาย "อำนาจที่ดี" สำหรับวิธีการแบ่งของริบดาวเคราะห์ และจัดระเบียบ ล้ำ หรือใช้เวลามากกว่าอิทธิพลของทรงกลมในการปลุกของสงครามโลก รุ่นจักรวรรดิบด เยอรมัน ญี่ปุ่น และอิตาลีและจักรวรรดิอังกฤษที่ยากจนเป็นเพียงสองอำนาจมากถูกปล่อย พวกเขาน้อยแบ่งดาวเคราะห์ระหว่าง unequally สอง สหรัฐอเมริกาถูก wealthier อย่างมีนัยสำคัญ และมีประสิทธิภาพมากขึ้น ในปีพ.ศ. 2534 หลังสงครามเย็นเกือบครึ่งศตวรรษยาวซึ่งประเทศมหาอำนาจเหล่านั้นที่มาของการแลกเปลี่ยนนิวเคลียร์ และเลือดที่หกในจำนวน copious บน "peripheries" ใน "สงครามจำกัด สุดท้ายของความขัดแย้งของยุคนั้น - ในอัฟกานิสถาน - ช่วยจดสหภาพโซเวียต เมื่อกองทัพของ limped จากผู้นำเป็นสิ่งเรียกว่าเป็น "แผลมีเลือดออก" เศรษฐกิจของ imploded การก่อตั้งสหภาพโซเวียตโดยไม่คาดคิด - และจู่ ๆ สงบ - หายไปที่ หลักสูตร ด้านซ้ายหนึ่ง Superest ของอำนาจทั้งหมดตลอดเวลา - หรือจำนวนมากในวอชิงตันมาเชื่อ มีมีไม่ พวกเขา convinced ถูกอะไรเช่นนั้น Hyperpower หนึ่ง หนึ่งโลก: ที่มีเป็น สูตร พูดคุยของ "สันติภาพปัน" หายไปอย่างรวดเร็วพอ และ กับทหารสหรัฐฯ ทางการเงิน และเทคโนโลยีหลัก และไม่กังวลเกี่ยวกับสงครามที่ค่อนข้างอักษรอาจสิ้นสุดสงครามทั้งหมด ดูเหมือนเริ่มยุคใหม่แน่นอน มีการต่อเนื่อง "อาวุธแข่งขัน" ระหว่างอำนาจมากตั้งแต่ที่น้อยที่สุดท้ายของศตวรรษนี้ ตอนนี้ ในขณะที่เมื่อมันควรทางตรรกะได้มากกว่า สหรัฐอเมริกาแทนเปิดการแข่งขันอาวุธหนึ่งเพื่อให้แน่ใจว่า ทหารไม่เคยจะสามารถท้าทายของกองทัพ (ใครรู้แล้วผู้กองเดียวกันจะวางต่ำ โดยหน้าที่ ragtag ของพวกก่อการร้ายด้วยอาวุธขนาดเล็ก ระเบิดริมถนนโฮมเมด และร่างกายของตนเองเป็นอาวุธของพวกเขา)เป็นศตวรรษใหม่เริ่มขึ้น ลูกเรือที่นำ โดยจอร์จ W. บุชและ Cheney ดิ๊กแถมยังให้พลังงานในวอชิงตัน พวกบริหารที่แรกเกิดของถังคิดว่าเคยเป็นส่วนใหญ่ (มีทะเยอทะยานชื่อโครงการสำหรับศตวรรษใหม่) นานก่อน 9/11 ให้โอกาสของพวกเขาตั้งทหารอเมริกันหลวมบนดาวเคราะห์ พวกเขาถูกแล้วลาด imperium เป็น all-American ที่จะ outshine อังกฤษหรือโรมันจักรวรรดิแน่นอน ซึ่งไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไป แม้ว่าพวกเขาจินตนาการจัดระเบียบอเมริกานาท่าน ในตะวันออกกลาง และ ในระดับดาวเคราะห์ กินไม่ได้เปิดออกเพื่อให้วิสัยทัศน์เป็นองค์กรที่ พวกเขาได้รับ bogged ลงในอัฟกานิสถาน ปากีสถานใกล้เคียง destabilizing พวกเขาได้ bogged ลงในอิรัก มีเจาะรูรูผ่านใจกลางใจกลางเมืองน้ำมันของโลก และตั้งปิด Sunni ชีอะห์ภูมิภาคสงครามกลางเมือง กลับที่มีต่อรายการโย้จินตนาการ ในกระบวนการ พวกเขาไม่เคยมาใกล้กับฝันของพวกเขานำเตหะรานของเข่า ไม่น้อยแม้สุด rudimentary รุ่นอเมริกานาที่ท่านสร้างพวกเขาเป็นลมที่อิมพีเรียล แต่พวกเขาทำไปพิสูจน์ร้าย ผล พวกเขายืมมือเพื่อ de-imperialization ของโลก โดยเวลาพวกเขาทำ และปี Obama ได้เรา ริกาไม่มีชาวอเมริกัน "บ้าน" มากในตะวันออกกลางได้ basketcase (แต่ไม่เป็นคนอเมริกัน); แอฟริกา ที่วอชิงตันยังย้ายทหาร ได้เริ่มสั่นคลอน ยุโรป สำหรับครั้งแรกตั้งแต่ยุคประธานาธิบดีฝรั่งเศสชาร์ลส์เดอโกล ดูเหมือนพร้อมที่จะพูด "ไม่" ปรารถนาอเมริกัน (และโกรธเป็นนรก) และยังได้ พลังงาน seeping จากระบบอเมริกัน ดูเหมือน จะ coagulating ไหน ประธานาธิบดีรัสเซีย Vladimir ปูได้เล่นมือฉลาดอย่างยิ่ง จากบทบาทของเขาในการจัดการซีเรียกับวอชิงตันกับโฮสต์ของโอลิมปิกและเหรียญชนะ brokering นับในโซชี ได้ให้ประเทศของเขาลักษณะของกำลังดี ในความเป็นจริง อย่างไรก็ตาม มันยังคงสภาพค่อนข้าง ramshackle, vestige ยุคโซเวียตยังคง ในยูเครน ต่อสู้การกระทำ rearguard ประวัติ (และ inheritors ของหิ้งสงครามเย็น สหรัฐอเมริกาและสหภาพยุโรป) สหภาพยุโรปมีโรงไฟฟ้าการเศรษฐกิจ แต่อลวน gripped เข้มงวด ขณะอย่างเห็นได้ชัดดีเศรษฐกิจบังคับ มันไม่ได้ในการทำงานกำลังดี จีนแน่นอนคือ ศัตรูของทางเลือกทั้ง ในวอชิงตันและรัฐอเมริกัน และมีกำลังเพิ่มขึ้น ซึ่งมีการวางเงินเคยเป็นอาคารทหารภูมิภาค ระยะ ยังคง จะไม่ต่อสู้ และปัญหาทางเศรษฐกิจ และสิ่งแวดล้อมเป็น staggering เพียงพอ พร้อมของอาหารและพลังงานความต้องการ ที่ชะตากรรมใด ๆ ในอนาคตที่อิมพีเรียลดูเปรียวที่สุด ผู้นำ ขณะรั้นขึ้นในแปซิฟิก อย่างชัดเจนไม่มีอารมณ์จะงานอิมพีเรียล (ญี่ปุ่นเป็นทำนองเดียวกันมีอำนาจทางเศรษฐกิจกับชิพบนไหล่ของ วางเงินในการสร้างทหารกว้างขวางมากขึ้น แต่ประสิทธิภาพซ้ำอิมพีเรียลที่จริงดูเหมือนเกินน่า) มีเวลาเมื่อมันถูกเชื่อว่า เป็นกลุ่ม BRICS เรียก ประเทศ -ประเทศบราซิล รัสเซีย อินเดีย จีน และแอฟริกาใต้ (และตุรกีเพิ่มบาง) - จะจุดรวมของโลกแบบหลายขั้วโลกในอนาคต แต่ที่เดิมบราซิล แอฟริกาใต้ อินเดีย และประเทศตุรกีหยุดมองให้โรซี่ในสุด สหรัฐอเมริกาเฉย อำนาจมากยังคง scarcer กว่าฟันของไก่สงคราม: หายไปในการดำเนินการตอนนี้ ลองไป และ unremarked ส่วนใหญ่ตามลักษณะของปีนี้โดดเด่นมากยิ่งขึ้น ถ้าคุณมีหนึ่งประเทศ - หรืออาจเป็นรอย - ผสม สงคราม ระหว่างรัฐ หรือระหว่างอำนาจหลักนานมีเพิ่มมีอยู่ส่วนใหญ่เป็นที่ยอมรับ ทุกกฎมีความ excep

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะอยู่ด้านบนของบทความที่สำคัญเช่นนี้ลงทะเบียนเพื่อรับการปรับปรุงล่าสุดจาก TomDispatch.com ที่นี่. นอกจากนี้ดูเหมือนว่าสิ่งใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์. Geopolitically พูดเมื่อมันมาถึงสงครามและหลักการของจักรพรรดิเราอาจ จะอยู่ในอาณาเขตจดที่แผนที่ ลองดูรอบ ๆ และคุณจะเห็นโลกที่มีจุดเดือดที่ จากยูเครนไปยังซีเรียซูดานใต้ประจำประเทศไทยลิเบียบอสเนีย, ตุรกีเวเนซุเอลาประท้วงพลเมือง (ซ้ายและขวา) จะเกิดประกายไฟไม่ได้เป็นเพียงความระส่ำระสาย แต่สิ่งที่ดูเหมือนเหรียญคำ de-องค์กรในระดับโลก ขึ้นสถานะการรวมกันของรัฐที่มีขนาดใหญ่และขนาดเล็กทั้งเก่าและใหม่จะถูกเรียกว่าเป็นคำถาม สงครามกลางเมืองความรุนแรงและการต่อสู้กันเองของประเภทต่างๆอย่างเห็นได้ชัดที่เพิ่มขึ้น ในหลายกรณีที่อยู่นอกประเทศมีส่วนร่วมและยังอยู่ในแต่ละอำนาจรัฐเช่นดูเหมือนว่าจะมีการระบายน้ำออกไปไม่มีกำไรจากรัฐอื่น ๆ ดังนั้นที่นี่เป็นหนึ่งในคำถามที่ว่าเป็นอำนาจที่อยู่บนโลกของเราในขณะนี้นี้มีแน่นอนมหาอำนาจแรมเดียวที่มีในศตวรรษใหม่นี้ส่งกำลังทหารของตนไปสู่การปฏิบัติทั่วโลกอุกอาจซ้ำ ๆ - และย่อยยับ และยังกระทำเหล่านี้จะยังไม่ได้เสริมสร้างระบบจักรพรรดิของการจัดระเบียบและ garrisoning โลกที่จะวางในสถานที่ส่วนท้ายของสงครามโลกครั้งที่สอง; หรือได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามันมีความสามารถในการจัดระบบโลกใหม่สำหรับศตวรรษใหม่ ในความเป็นจริงทุกที่มันสัมผัสทางทหาร, ความวุ่นวายในภูมิภาคและท้องถิ่นได้ปฏิบัติตาม. ในขณะที่ระบบการเมืองของตัวเองได้เติบโตขึ้นและใหญ่เทอะทะ; กระบวนการเลือกตั้งที่ได้รับการครอบงำโดยกระแสใหญ่ของเงินจากคนรวย 1%; และระบบการปกครองที่เป็นความสุขอย่างเห็นได้ชัดถ้าไม่ผิดปกติ อันอุดมสมบูรณ์ที่เคยร่ำรวยยากจนที่เคยยากจนและชนชั้นกลางในการลดลง ทหารของมันที่ใหญ่ที่สุดโดยหลายหลายในโลกจะยังคงเริ่มต้นที่จะตัดกลับ ทั่วโลกพันธมิตรฯ ลูกค้าและศัตรูจะให้ความสนใจน้อยกว่าที่เคยความปรารถนาและความปรารถนาของตนมักจะไม่มีโทษร้ายแรง มันมีรูปลักษณ์ที่คลาสสิกของพลังอันยิ่งใหญ่ในการลดลงและในขณะที่อีกคนหนึ่งมันอาจจะง่ายพอที่จะคาดการณ์ว่าแม้ว่าจะอยู่ไกลโพ้นทะเลกว่าสงครามเย็นศัตรูมหาอำนาจของมันได้เพียงแค่รับการมุ่งหน้าไปยังสุสานมากขึ้นอย่างช้า ๆ แต่ไม่น้อยแน่นอน. ดังกล่าว การคาดการณ์จะ แต่ไม่ฉลาด ไม่เคยมาตั้งแต่ยุคปัจจุบันเริ่มมีกำลังลดลงจึงขาดการแข่งขันที่รุนแรงหรือรับเป็นหลักโดยไม่ต้องศัตรู ไม่ว่าจะลดลงหรือไม่สหรัฐอเมริกา - วันนี้ได้รับการยกย่องว่าเป็น "ใหม่ซาอุดีอาระเบีย" ในแง่ของความมั่งคั่งพลังงาน frackable ของ - เป็นอย่างเห็นได้ชัดในอันตรายของการสูญเสียสถานะเป็นดาวเคราะห์เพียงอำนาจยิ่ง no. อะไรแล้ว ของอำนาจของตัวเอง? เรายังคงอยู่ในบางวิธีที่แปลก - ที่จะนำกลับลืมยาววลีบุชยุค - ในขณะ unipolar? หรือคืออำนาจในขณะที่มันกำลังเป็นที่นิยมในเวลาสั้น ๆ ที่จะพูด Multipolar มากขึ้น? หรือจะเป็นเตลิดเปิดเปิงขั้ว? หรือบนดาวเคราะห์ที่มีอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นภัยแล้งที่กำลังเติบโตอย่างรุนแรงมากขึ้นและราคาอาหารในอนาคตขู่ว่าจะทะยาน (หมายถึงยังประท้วงมากขึ้นความรุนแรงและการหยุดชะงัก) ที่จะมีแม้ "เสา" มากขึ้นหรือไม่นี่คือในกรณีใดๆ เป็น ความเป็นจริงของการเริ่มต้น 13 ปีของศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด: เป็นครั้งแรกในเวลาอย่างน้อยครึ่งสหัสวรรษหลักการจักรวรรดิดูเหมือนว่าจะไหลและยังเพียงอำนาจของจักรพรรดิความสามารถมากขึ้นในการจัดระเบียบโลกไม่ได้ จะลง. ถ้าคุณสำรวจโลกของเราสถานการณ์ที่ไม่แน่นอนอย่างน่าทึ่งและสับสน แต่อย่างน้อยสองสิ่งที่โดดเด่นและสิ่งที่คุณทำของพวกเขาพวกเขาอาจจะเป็นข่าวที่แท้จริงของทศวรรษแรกของศตวรรษนี้ ทั้งสองก่อนที่ตาขวาของเรายังมองไม่เห็นส่วนใหญ่ ครั้งแรกที่ยิ่งใหญ่และหลักการการแข่งขันพลังอันยิ่งใหญ่ที่จะได้รับการแต่งงานอยู่ในขาลง ประการที่สองและที่น่าตกใจไม่น้อยกว่าสงคราม (ทั่วโลก, รัฐป้องกันการก่อความไม่สงบ) ซึ่งชักศตวรรษที่ยี่สิบดูเหมือนว่าจะลดลงเช่นกัน อะไรในโลกที่ไม่ได้ทั้งหมดหมายความว่าอย่างไรขาดแคลนพลังอันยิ่งใหญ่ของการเริ่มต้นให้กับส่วนที่ยิ่งใหญ่ของสมการ จากช่วงเวลาที่ยุโรปส่งเรือไม้แบกปืนใหญ่ของพวกเขาในการสำรวจความรุนแรงและพิชิตโลกที่ไม่เคยมีช่วงเวลาที่เมื่อหนึ่งหรือมากกว่าจักรวรรดิที่เพิ่มขึ้นไม่ได้จางหายไปกับคนอื่น ๆ หรือเมื่ออย่างน้อยสองและบางครั้งหลาย " อำนาจที่ดี "ที่ไม่ได้แข่งขันกันหาวิธีที่จะทำลายดาวเคราะห์แบ่งและจัดระเบียบรุกล้ำหรือใช้เวลามากกว่าขอบเขตของอำนาจ. ในการปลุกของสงครามโลกครั้งที่สองกับจักรวรรดิอังกฤษเป็นหลักหมดตัวและเยอรมัน, ญี่ปุ่น, อิตาลีและรุ่น ของจักรวรรดิบดเพียงสองอำนาจที่ดีที่ถูกทิ้งไว้ พวกเขาแบ่งออกมากหรือน้อยโลกอย่างไม่มีที่เปรียบระหว่างพวกเขา ของทั้งสองประเทศสหรัฐอเมริกาอย่างมีนัยสำคัญที่มั่งคั่งและมีประสิทธิภาพมากขึ้น ในปี 1991 หลังจากที่เกือบครึ่งศตวรรษยาวสงครามเย็นที่มหาอำนาจเหล่านั้นอย่างน้อยหนึ่งครั้งมาถึงขอบของการแลกเปลี่ยนนิวเคลียร์และเลือดที่รั่วไหลในปริมาณมากที่ "ร่ำรวย" ใน "สงคราม จำกัด " ครั้งสุดท้ายของ ความขัดแย้งของยุคนั้น - ในอัฟกานิสถาน - ช่วยจะลงสหภาพโซเวียต เมื่อกองทัพเดินกะโผลกกะเผลกบ้านจากสิ่งที่ผู้นำจะเรียกว่า "แผลเลือดออก" และเศรษฐกิจของ imploded ล้าหลังโดยไม่คาดคิด - และที่น่าแปลกใจอย่างสงบ. - หายไปซึ่งแน่นอนซ้ายหนึ่ง superest อำนาจตลอดเวลาใด ๆ - หรือจำนวนมากในกรุงวอชิงตันมาเชื่อ มีไม่เคยที่พวกเขาเชื่อได้อะไรเช่นนั้น หนึ่ง hyperpower หนึ่งโลก: ว่าจะเป็นสูตร พูดคุยของ "เงินปันผลสันติภาพ" หายไปอย่างรวดเร็วพอและกับกองทัพสหรัฐทางการเงินและเทคโนโลยีที่โดดเด่นและไม่กังวลอีกต่อไปเกี่ยวกับสงครามที่อาจจะค่อนข้างอักษรยุติสงครามยุคใหม่ที่ดูเหมือนจะเริ่มต้น. ได้มีแน่นอนรับ อย่างต่อเนื่อง "การแข่งขันแขน" ระหว่างอำนาจที่ดีอย่างน้อยตั้งแต่ปลายศตวรรษที่สิบเก้า ตอนนี้ในขณะเมื่อมันมีเหตุผลที่ควรจะได้รับมากกว่าสหรัฐอเมริกาแทนที่จะเปิดตัวการแข่งขันที่แขนหนึ่งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีทางทหารอื่น ๆ ที่เคยจะมีความสามารถที่ท้าทายความสามารถของกองกำลัง (ใครจะรู้แล้วว่ากองกำลังเหล่านั้นจะถูกวางในระดับต่ำโดยทีมงานของพวกก่อการร้ายชี้โบ๊ชี้เบ๊ด้วยอาวุธขนาดเล็กระเบิดริมถนนโฮมเมดและร่างกายของตนเองเป็นอาวุธของพวกเขา?) ในฐานะที่เป็นศตวรรษใหม่ dawned ลูกเรือที่นำโดยจอร์จดับเบิลยูบุชและดิ๊ก เชนีย์เสด็จขึ้นสู่อำนาจในวอชิงตัน พวกเขาได้รับการบริหารครั้งแรกที่เคยเกิดส่วนใหญ่ของรถถัง (มีโครงการชื่อทะเยอทะยานสำหรับศตวรรษใหม่) 9/11 นานก่อนที่จะให้พวกเขามีโอกาสที่จะตั้งทหารอเมริกันหลวมบนโลกที่พวกเขามีอยู่แล้วความฝันของการปกครองทั้งหมดอเมริกันที่จะ outshine จักรวรรดิอังกฤษหรือโรมัน. แน่นอนที่ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไปหรือไม่ แม้ว่าพวกเขาจะคิดจัด Pax Americana ในตะวันออกกลางและจากนั้นในระดับดาวเคราะห์พวกเขาไม่ได้เปิดออกมาเป็นวิสัยทัศน์ขององค์กรที่ทุกคน พวกเขาได้จมลงในอัฟกานิสถานปากีสถานใกล้เคียงทำให้เกิดความวุ่นวาย พวกเขาได้จมลงในอิรักที่มีการเจาะหลุมผ่านหัวใจของ heartlands น้ำมันของโลกและตั้งปิดซุน-ไอท์ในภูมิภาคสงครามกลางเมืองที่มีรายชื่อผู้เสียชีวิตยังคงที่จะซวนเซจินตนาการ ในการที่พวกเขาไม่เคยเข้ามาใกล้ฝันของพวกเขานำเตหะรานที่เข่าไม่น้อยแม้กระทั่งการสร้างรุ่นพื้นฐานที่สุดของที่ Pax Americana. พวกเขาเป็นลมกรดจักรวรรดิ แต่ทุกย้ายพวกเขาพิสูจน์แล้วว่าทำให้หายนะ ผลที่พวกเขายืมมือกับ de-imperialization ของดาวเคราะห์ เมื่อถึงเวลาที่พวกเขากำลังทำและปีที่ผ่านมาโอบามาเป็นพวกเราละตินอเมริกาไม่ได้เป็นชาวอเมริกัน "หลังบ้าน"; มากของตะวันออกกลางเป็น basketcase (แต่ไม่ได้เป็นชาวอเมริกันคนหนึ่ง); แอฟริกาเป็นที่วอชิงตันยังคงที่จะย้ายกองกำลังทหารเป็นจุดเริ่มต้นที่จะทำให้ไม่มั่นคง; ยุโรปเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ยุคของประธานาธิบดีฝรั่งเศสชาร์ลส์เดอโกลที่ดูเหมือนพร้อมที่จะพูดว่า "ไม่" ความปรารถนาของชาวอเมริกัน (และก็โกรธเป็นนรก).  และยังใช้พลังงานไหลออกจากระบบอเมริกันดูเหมือนจะจับตัวที่ไหนเลย . ประธานาธิบดีรัสเซียวลาดิมีร์ปูตินได้เล่นมือฉลาดอย่างน่าทึ่ง จากบทบาทของเขาในการจัดการสภาวการณ์ซีเรียกับวอชิงตันเพื่อการเป็นเจ้าภาพการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกและนับเหรียญชนะเลิศในโซซีเขาได้รับประเทศของเขารูปลักษณ์ของอำนาจที่ยิ่งใหญ่ ในความเป็นจริง แต่ก็ยังคงเป็นรัฐที่ค่อนข้างหลุดลุ่ยร่องรอยของยุคโซเวียตยังคงเป็นเช่นเดียวกับในยูเครนต่อสู้การกระทำที่กองหลังกับประวัติศาสตร์ (และผู้รับมรดกของเสื้อคลุมสงครามเย็นสหรัฐอเมริกาและสหภาพยุโรป).  สหภาพยุโรป เป็นโรงไฟฟ้าทางเศรษฐกิจ แต่ในความระส่ำระสายเข้มงวด-จับ ในขณะที่เห็นได้ชัดเป็นพลังทางเศรษฐกิจที่ดีก็ไม่ได้อยู่ในความรู้สึกใด ๆ ทำงานพลังอันยิ่งใหญ่.  จีนเป็นศัตรูแน่นอนของทางเลือกทั้งในวอชิงตันและประชาชนชาวอเมริกัน และมันก็เป็นอย่างเห็นได้ชัดอำนาจที่เพิ่มขึ้นซึ่งได้รับการวางที่เคยมีเงินมากขึ้นในการสร้างทหารในระดับภูมิภาค แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ได้ต่อสู้และปัญหาทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมที่มีส่ายพอพร้อมกับอาหารและความต้องการพลังงานที่ชะตากรรมของจักรพรรดิในอนาคตดูเหมือนยากจะอธิบายที่ดีที่สุด เป็นผู้นำในขณะที่รั้นมากขึ้นในมหาสมุทรแปซิฟิกเป็นอย่างชัดเจนในอารมณ์ที่จะใช้ในงานที่ยิ่งใหญ่ (ญี่ปุ่นเป็นทำนองเดียวกันอำนาจทางเศรษฐกิจที่มีชิปบนไหล่ของตนใส่เงินในการสร้างทหารที่ขยายตัวมากขึ้น แต่ประสิทธิภาพการทำงานซ้ำจักรพรรดิจริงดูเหมือนเกินไม่น่า.)  มีเวลาก็เชื่อว่าเป็นกลุ่มที่เรียกว่าเป็น ประเทศ BRICS - บราซิล, รัสเซีย, อินเดีย, จีนและแอฟริกาใต้ (และบางส่วนเพิ่มตุรกี) - จะเป็นโรงไฟฟ้ารวมของอนาคตโลกหลายขั้ว แต่ที่ก่อนบราซิล, แอฟริกาใต้, อินเดีย, และเศรษฐกิจตุรกีหยุดมองหาสีดอกกุหลาบเพื่อ. ในท้ายที่สุดสหรัฐฯกันอำนาจที่ดียังคงอยู่เวชภัณฑ์กว่าฟันไก่. สงคราม: หายไปในการดำเนินการตอนนี้ขอย้ายไปยังมากยิ่งขึ้นที่โดดเด่นและส่วนใหญ่ไม่มีใครสังเกตลักษณะของเมื่อปีที่ผ่านมา ถ้าคุณใช้ประเทศใดประเทศหนึ่ง - หรืออาจจะเป็นสอง - ออกจากการผสมสงครามระหว่างรัฐหรือระหว่างมหาอำนาจและไม่สงบได้หยุดส่วนใหญ่จะมีชีวิตอยู่. เป็นที่ยอมรับทุกกฎมีของ EXCEP

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้อยู่ด้านบนของบทความสำคัญแบบนี้ ลงทะเบียนเพื่อรับการปรับปรุงล่าสุดจาก tomdispatch . com รึเปล่านี่

มี ดูเหมือนว่า อะไรใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์ .

geopolitically พูด เมื่อมันมาถึงสงครามและหลักการหลวง เราอาจอยู่ในดินแดนไม่จดที่แผนที่ . อะไรมาดู รอบ ๆและคุณจะเห็นโลกที่จุดเดือด อะไรจากยูเครนไปยังซีเรีย ซูดานใต้ เพื่อประเทศไทยลิเบียบอสเนียตุรกีในเวเนซุเอลาประท้วง , พลเมือง ( ซ้ายและขวา ) จะเกิดประกายไฟไม่ระส่ำระสาย แต่สิ่งที่ดูเหมือนเหรียญคำ เดอ องค์กรในระดับสากล อะไรมากขึ้นสถานะคงที่ของรัฐขนาดใหญ่ และขนาดเล็ก เก่า และ ใหม่ ถูกเรียกว่าเป็นคำถาม ทำไม สงครามกลางเมือง ความรุนแรงและการต่อสู้ล้างผลาญของประเภทต่างๆเป็นเป็นตัวเป็นตนขึ้น ในหลายกรณีประเทศนอกและในแต่ละตัวอย่าง ยังเกี่ยวข้องกับอำนาจรัฐจะระบายออกไปจะไม่มีรัฐอื่น ๆ มันได้ อะไรนี่ สงสัยตรงไหน คือพลังที่อยู่บนโลกใบนี้ของพวกเราในตอนนี้


มีแน่นอนเดียวพลังแรมที่มีในศตวรรษใหม่นี้ ส่งกำลังทหารเข้าปฏิบัติการทั่วโลก , อุกอาจ , ซ้ำ ๆ . . . และหายนะแล้วอะไร แต่การกระทำเหล่านี้ล้มเหลวที่จะเสริมสร้างระบบจักรพรรดิในการ garrisoning ดาวเคราะห์ที่จะใส่ในสถานที่ที่สิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่ 2 และได้พิสูจน์ความสามารถในการจัดการ ระบบใหม่ของโลกในศตวรรษใหม่ อะไรในความเป็นจริงทุกที่มันจับทหารท้องถิ่น และความวุ่นวายในภูมิภาคตามมาได้

ในตอนนี้ของระบบการเมืองเองโตใหญ่และเทอะทะ กระบวนการเลือกตั้งที่ได้รับจมโดยไหลใหญ่ของเงินจากคนรวย 1 เปอร์เซ็นต์ และระบบการปกครองทุกปัญหา ถ้าไม่แตกแยก ทำไมมันรวยเคยรวยของคนจนที่เคยยากจนและชั้นกลางในปฏิเสธ ทำไม ทหาร ของ ที่ใหญ่ที่สุด โดยมาก หลาย ๆ บนดาวเคราะห์ ยังเริ่มที่จะตัดกลับทำไมรอบโลก , พันธมิตร , ลูกค้าอเมริกา และศัตรูจะจ่ายได้น้อยกว่าความสนใจความต้องการและความปรารถนาของมักจะไม่ร้ายแรง โทษ ทำไมมันดูคลาสสิกของพลังที่ยิ่งใหญ่ในการปฏิเสธและในเวลาอื่น มันอาจจะง่ายพอที่จะทำนายได้ว่า แม้ไกลมั่งคั่งกว่าสงครามเย็นมหาอำนาจ ศัตรู , มีเพียงการมุ่งหน้าไปที่สุสานอย่างเชื่องช้าแต่ไม่น้อยแน่นอน

เช่น การทำนายจะ , อย่างไรก็ตาม , จะไม่ฉลาด ทำไมไม่เคย ตั้งแต่สมัยเริ่มมีการแข่งขันที่รุนแรง หรือขาดอำนาจดังนั้นแรมเป็นหลัก โดยไม่มีศัตรู รึเปล่า ว่าลดลงหรือไม่ สหรัฐอเมริกา -- วันเหล่านี้ถูกยกย่องว่าเป็น " นิว ซาอุดีอาระเบีย " ในแง่ของความมั่งคั่งของพลังงาน frackable -- มีเป็นตัวเป็นตนใน อันตรายของการสูญเสีย สถานะเป็นดาวเคราะห์เพียงอำนาจของจักรพรรดิ

ยังไงแล้วพลังของตัวเอง ทำไมเรายังอยู่ในบางวิธีที่แปลก -- เพื่อให้ลืมยาวยุคบุชวลีกลับมาในขั้วต่อหรือครับ อะไรหรือคือพลัง มันสั้นแฟชั่นกล่าวขึ้นซึ่งมีมากกว่าสองขั้ว ? รึเปล่าหรือเป็นแก๊งค์ Helter Skelter ขั้วโลก ? รึเปล่า หรือ บนดาวเคราะห์ที่มีอุณหภูมิสูงขึ้น , ความแห้งแล้งมากขึ้นรุนแรงมากขึ้น และในอนาคตราคาอาหารทะยาน ( หมายถึงยังขู่ที่จะประท้วงความรุนแรงและความวุ่นวาย ) มี " เสา " ใด ๆเพิ่มเติม

ที่นี่ ในกรณีใด ๆคือความเป็นจริงของการเริ่มต้น 13 ปีของศตวรรษที่ยี่สิบครั้งแรกอย่างน้อยครึ่งสหัสวรรษ หลักการ อิมพีเรียล ดูเหมือนจะลดน้อยลง แต่เพียงหลวงอำนาจมากขึ้นความสามารถในการจัดระเบียบโลก ไม่ได้จะลง

ถ้าคุณ การสำรวจดาวเคราะห์ของเราสถานการณ์น่าทึ่งที่ยุ่งเหยิงและสับสน รึเปล่า แต่อย่างน้อยสองสิ่งที่โดดเด่น และสิ่งที่คุณให้พวกเขา พวกเขาอาจเป็นข่าวจริงของทศวรรษแรกของศตวรรษนี้ ทั้งสองก่อนที่ตาขวาของเรา แต่ส่วนใหญ่มองไม่เห็น อะไรก่อน หลักการของจักรพรรดิ และการแข่งขันพลังที่ดีได้ หรือไม่อยู่ในหย่อม อะไรที่สอง และไม่ตื่นตระหนกน้อยลง สงคราม ( โลก