APPA!" Nana cried when she answered

APPA!" Nana cried when she answered the phone. Lizzy pulled the pillow of her face and looked at Nana. Then Nana moved her fingers and Lizzy moaned again, again placing the pillow on her face.

"Ey kid." Kahi said, happy to hear Nana's voice. Though she called every week, Kahi missed her girls. And Jungah, especially Jungah.

"How are you Appa?" Nana said, still move her fingers inside of Lizzy, smiling to hear her moans through the pillow covering her face.

"I'm okay, as always. And you?"

"Sooooo good, in bed." Nana fingers moved quickly, causing an even more intense moan escaped from Lizzy's lips. On the other side of the phone, Lizzy groaning reached Kahi's ears and she opened her eyes wide.

"Im Jinah... You're having with Lizzy as you talk with me?" Nana smiled.

"Yup yup." Nana said. Kahi sighed.

"Ais... Tell her that I say hello." Nana pulled away the phone in her ear and held it to Lizzy.

"Lizz, Appa says hello." Lizzy looked at the phone on her ear.

"Hi Ap...pa." Lizzy said, moaning again. And again, Kahi's eyes widened. Nana smiled and took the phone back to her ear.

"Hello again Appa." Nana said happily, while with a last thrust, Lizzy's back arched and her honey flowed between Nana's fingers, with a last long and moan.

"How are things there?" Kahi asked. Nana smiled.

"Everyone is fine, as always." Nana said, stuffing a finger into her mouth and sucking the honey from Lizzy. "All but Omma, of course. Since that incident she has never been the same. I believe that although not admit it, she misses you." Nana said, sucking another finger.

"Me too, I miss you all. But I can't do anything." While talking Kahi, Nana other finger. "Nana... You're your fingers as you talk with me?"

"Yup yup." Nana said.

"That's disgusting."

"Don't change the subject Appa. I know you want to go back, you want to recover to Omma. And if you want to, you should come and at least try.

"I can't leave Sophia alone."

"Oh please! You know that you don't love her and you are with her only to try to forget Omma. But you've been a whole year like that and you haven't."

"Nana, I have to go, someone is calling me." Kahi said, trying to end the conversation.

"I didn't knew that you were a coward, Appa." Nana said seriously, ending the call.

Nana sighed and lay down in bed, hugging Lizzy's waist. Lizzy looked at her and hugged her, kissing her on the lips.

"Are you okay?" Asked Lizzy.

"Yes, but I'm worried about Appa and Omma. They haven't returned to be who they are." Lizzy nodded. "I hope this will be fixed some day." Nana closed her eyes and leaned on Lizzy's chest.

"I'm sure that it will work out." Lizzy said, clinging to Nana as she closed her eyes.

Meanwhile, Kahi sighed, putting the phone next to her on the bed and buried her face in her hands. But Kahi didn't know that there was someone looking at her from the bathroom door. Sophia smiled sadly and went to Kahi, hugging her from behind. Kahi was startled and looked surprised.

"Sophia?"

"You must go to Seoul, Kahi."

"What?"

"You must go back to who really is inside you." Sophia said, laying her hand on Kahi's chest, feeling the beating of her heart. "I know that that person is not me."

"Sophia..."

"I don't know what happened a year ago, but I know that I love you and I want you to be happy. So please come back to Seoul and recover that person." Sophia's eyes filled with tears. "I know you can do."

Kahi wiped Sophia's tears and hugged her, nodding.

"Thank you Sophia."

"Thank you for all those special moments you put me through, Kahi." Sophia got out of bed and leaned over to kiss one last time Kahi's lips.

When Sophia pulled away from Kahi, left the room, with a sad smile on her face. After a few seconds, Kahi heard the front door of the house closing. With a hopeful smile, Kahi took out her phone.

"Dad? Hey. Just calling to inform you that I'm leaving." Kahi smiled. "Finally I'm going back home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

APPA!" Nana cried when she answered the phone. Lizzy pulled the pillow of her face and looked at Nana. Then Nana moved her fingers and Lizzy moaned again, again placing the pillow on her face. "Ey kid." Kahi said, happy to hear Nana's voice. Though she called every week, Kahi missed her girls. And Jungah, especially Jungah."How are you Appa?" Nana said, still move her fingers inside of Lizzy, smiling to hear her moans through the pillow covering her face."I'm okay, as always. And you?""Sooooo good, in bed." Nana fingers moved quickly, causing an even more intense moan escaped from Lizzy's lips. On the other side of the phone, Lizzy groaning reached Kahi's ears and she opened her eyes wide. "Im Jinah... You're having with Lizzy as you talk with me?" Nana smiled."Yup yup." Nana said. Kahi sighed."Ais... Tell her that I say hello." Nana pulled away the phone in her ear and held it to Lizzy."Lizz, Appa says hello." Lizzy looked at the phone on her ear. "Hi Ap...pa." Lizzy said, moaning again. And again, Kahi's eyes widened. Nana smiled and took the phone back to her ear."Hello again Appa." Nana said happily, while with a last thrust, Lizzy's back arched and her honey flowed between Nana's fingers, with a last long and moan."How are things there?" Kahi asked. Nana smiled."Everyone is fine, as always." Nana said, stuffing a finger into her mouth and sucking the honey from Lizzy. "All but Omma, of course. Since that incident she has never been the same. I believe that although not admit it, she misses you." Nana said, sucking another finger."ฉันเกินไป คิดถึงคุณทั้งหมด แต่ไม่สามารถทำอะไร" ขณะที่สนทนา Kahi นานานิ้วอื่น ๆ "นานา... คุณนิ้วมือของคุณขณะที่คุณพูดคุยกับฉัน" "ยุบยุบ" นานากล่าว"ที่เป็นน่าขยะแขยง" "อย่าเปลี่ยนเรื่อง Appa ฉันรู้ว่า คุณต้องการย้อนกลับ คุณต้องการกู้คืนการ Omma และถ้าคุณต้องการ คุณควรมาน้อย ลอง "ฉันไม่สามารถปล่อยโซเฟียคนเดียว" "โอ้ โปรด คุณรู้ว่า คุณไม่รักเธอ และจะอยู่กับเธอเพียงพยายามที่จะลืม Omma แต่คุณได้รับทั้งปีเช่นนั้น และคุณไม่ได้""นานา แล้วไป โทรฉัน" Kahi กล่าว พยายามสิ้นสุดการสนทนา"ฉันไม่รู้ว่า คุณเคยขลาด Appa" นานากล่าวอย่างจริงจัง สิ้นสุดการโทรนานาถอนหายใจ และวางในเตียง กอดเอวของ Lizzy Lizzy มองเธอ และ hugged เธอ เธอจูบบนริมฝีปาก "เป็นคุณล่ะ" Lizzy ถาม"ใช่ แต่ฉันกังวลเกี่ยวกับ Appa และ Omma พวกเขายังไม่ได้ส่งคืนให้พวกเขาเป็นใคร" Lizzy พยักหน้า "ฉันหวังว่า นี้จะคงวัน" นานาปิดตาเธอ และบนหน้าอกของ Lizzy เอง"ฉันแน่ใจว่า มันจะทำงานได้" Lizzy กล่าว เข้าใจนานาเป็นเธอปิดดวงตาของเธอในขณะเดียวกัน Kahi ถอน หายใจ ใส่โทรศัพท์ติดกับเธอบนเตียงนอน และใบหน้าของเธอฝังอยู่ในมือของเธอ แต่ Kahi ไม่ทราบว่า มีคนที่เธอมองจากประตูห้องน้ำ โซเฟียยิ้มเศร้า และไป Kahi กอดเธอจากด้านหลัง Kahi startled และดูประหลาดใจ"โซเฟีย""คุณต้องไปโซล Kahi" "What?" "You must go back to who really is inside you." Sophia said, laying her hand on Kahi's chest, feeling the beating of her heart. "I know that that person is not me." "Sophia...""I don't know what happened a year ago, but I know that I love you and I want you to be happy. So please come back to Seoul and recover that person." Sophia's eyes filled with tears. "I know you can do."Kahi wiped Sophia's tears and hugged her, nodding. "Thank you Sophia." "Thank you for all those special moments you put me through, Kahi." Sophia got out of bed and leaned over to kiss one last time Kahi's lips.When Sophia pulled away from Kahi, left the room, with a sad smile on her face. After a few seconds, Kahi heard the front door of the house closing. With a hopeful smile, Kahi took out her phone. "Dad? Hey. Just calling to inform you that I'm leaving." Kahi smiled. "Finally I'm going back home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

APPA! "นานาร้องไห้เมื่อเธอตอบโทรศัพท์. ลิซซี่ดึงหมอนของเธอใบหน้าและมองไปที่นานา. แล้วนานาย้ายของเธอนิ้วมือและลิซซี่ครางอีกครั้งอีกครั้งวางหมอนเธอใบหน้า." Ey เด็ก. "กาฮีกล่าวว่ามีความสุข ที่จะได้ยินเสียงของนานา. แม้เธอจะเรียกว่าทุกสัปดาห์ Kahi พลาดสาวของเธอ. และ Jungah โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Jungah. "ที่คุณพ่อได้อย่างไร" นานากล่าวว่ายังคงย้ายนิ้วมือของเธอภายในของลิซซี่ยิ้มที่จะได้ยินเสียงของเธอ moans ผ่านหมอนครอบคลุมของเธอ ใบหน้า. "ผมโอเคเช่นเคย และคุณ? "" Sooooo ดีในเตียง. "นิ้วนานาย้ายได้อย่างรวดเร็วทำให้แม้ครางรุนแรงมากขึ้นหนีออกมาจากริมฝีปากของลิซซี่ของ. ในด้านอื่น ๆ ของโทรศัพท์ Lizzy คร่ำครวญถึงหูของกาฮีและเธอเปิดตาของเธอกว้าง." อิ่ม Jinah ... คุณกำลังมีกับลิซซี่ในขณะที่คุณพูดคุยกับผมได้ไหม "นานายิ้ม." Yup ยุบ. "นานากล่าว. Kahi ถอนหายใจ." Ais ... บอกเธอว่าฉันทักทาย. "นานาดึงออกไปโทรศัพท์ใน หูของเธอและถือมันจะ Lizzy. "Lizz, Appa กล่าวสวัสดี." ลิซซี่มองไปที่โทรศัพท์ในหูของเธอ. "สวัสดี Ap ... ต่อปี." ลิซซี่กล่าวว่าเสียงสวดอีกครั้ง. และอีกครั้งตาของกาฮีกว้าง. นานายิ้มและ เอาโทรศัพท์กลับไปที่หูของเธอ. "สวัสดีอีกครั้ง Appa." นานากล่าวอย่างมีความสุขในขณะที่มีแรงผลักดันที่ผ่านมากลับมาลิซซี่ของโค้งและน้ำผึ้งของเธอไหลออกมาระหว่างนิ้วมือของนานาด้วยความยาวและครางที่ผ่านมา. "เป็นสิ่งที่วิธีที่นั่น?" กาฮี ถาม. นานายิ้ม. "ทุกคนเป็นเรื่องปกติเช่นเคย." นานากล่าวว่าการบรรจุนิ้วมือเข้าไปในปากของเธอและดูดน้ำผึ้งจากลิซซี่ได้. "แต่ทุก Omma แน่นอน เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าเธอไม่เคยมีเหมือนกัน ผมเชื่อว่าถึงแม้จะไม่ยอมรับมันเธอคิดถึงคุณ. "นานากล่าวว่าการดูดนิ้วอื่น." ฉันเกินไปฉันคิดถึงคุณทุกคน แต่ผมไม่สามารถทำอะไร. "ในขณะที่พูด Kahi นานานิ้วอื่น ๆ ." นานา ... คุณนิ้วมือของคุณในขณะที่คุณพูดคุยกับผมได้ไหม "" Yup ยุบ. "นานากล่าวว่า." นั่นคือน่าขยะแขยง. "" ดอน ' เสื้อเปลี่ยนเรื่อง Appa ฉันรู้ว่าคุณต้องการที่จะกลับไปที่คุณต้องการในการกู้คืนเพื่อ Omma และถ้าคุณต้องการคุณควรจะมาและอย่างน้อยพยายาม. "ผมไม่สามารถออกจากโซเฟียเพียงอย่างเดียว." "โอ้โปรด! คุณรู้ว่าคุณไม่ได้รักเธอและคุณอยู่กับเธอเท่านั้นที่จะพยายามที่จะลืม Omma. แต่ คุณได้รับตลอดทั้งปีเช่นนั้นและคุณไม่ได้. "" นานาฉันต้องไปคนจะเรียกฉัน. " กาฮีกล่าวว่าพยายามที่จะจบการสนทนา. "ผมไม่ได้รู้ว่าคุณเป็นคนขี้ขลาด, Appa." นานากล่าวอย่างจริงจังวางสาย. นานาถอนหายใจและล้มตัวลงนอนบนเตียงกอดเอวของลิซซี่ ลิซซี่มองที่เธอและกอดเธอจูบเธอที่ริมฝีปาก. "คุณโอเค?" ถามลิซซี่. "ใช่ แต่ฉันกังวลเกี่ยวกับพ่อและ Omma. พวกเขายังไม่ได้กลับไปเป็นว่าเขาเป็นใคร." ลิซซี่พยักหน้า "ฉันหวังว่านี้จะได้รับการแก้ไขบางวัน." นานาปิดตาของเธอและโน้มตัวบนหน้าอกของลิซซี่. "ฉันแน่ใจว่ามันจะทำงานออก." ลิซซี่กล่าวว่ายึดมั่นกับนานาขณะที่เธอปิดตาของเธอ. ในขณะที่กาฮีถอนหายใจวางโทรศัพท์ใกล้เธอบนเตียงและใบหน้าของเธอถูกฝังอยู่ในมือของเธอ แต่ Kahi ไม่ทราบว่ามีใครบางคนกำลังมองหาที่เธอจากประตูห้องน้ำ โซเฟียยิ้มเศร้าและไป Kahi กอดเธอจากด้านหลัง กาฮีก็ต้องสะดุ้งและมองแปลกใจ. "โซเฟีย" "คุณต้องไปที่กรุงโซล Kahi." "คืออะไร" "คุณจะต้องกลับไปที่จริงๆอยู่ภายในคุณ." โซเฟียกล่าวว่ามือของเธอวางอยู่บนหน้าอกของกาฮีรู้สึกการเต้นของหัวใจของเธอ "ผมรู้ว่าคนที่ไม่ได้เป็นฉัน." "โซเฟีย ... " "ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในปีที่ผ่านมา แต่ฉันรู้ว่าฉันรักคุณและฉันต้องการให้คุณมีความสุข. ดังนั้นโปรดกลับมาที่กรุงโซล และกู้คืนคนที่. " สายตาของโซเฟียที่เต็มไปด้วยน้ำตา "ผมรู้ว่าคุณสามารถทำ." กาฮีเช็ดน้ำตาโซเฟียและกอดเธอพยักหน้า. "ขอบคุณโซเฟีย." "ขอบคุณสำหรับทุกช่วงเวลาพิเศษที่คุณทำให้ฉันผ่าน, Kahi." โซเฟียได้ออกจากเตียงและโน้มตัวไปจูบเป็นครั้งสุดท้ายของริมฝีปาก Kahi. เมื่อโซเฟียดึงออกไปจากกาฮี, ออกจากห้องไปด้วยรอยยิ้มเศร้าบนใบหน้าของเธอ หลังจากนั้นไม่กี่วินาที, กาฮีได้ยินประตูหน้าของการปิดบ้าน ด้วยรอยยิ้มความหวัง Kahi หยิบเอาโทรศัพท์ของเธอ. "พ่อเฮ้. เพียงโทรไปแจ้งให้ทราบว่าฉันออก." กาฮียิ้ม "ในที่สุดฉันจะกลับบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พ่อ ! " นานะร้องไห้เมื่อเธอรับสาย ลิซซี่ดึงหมอนของใบหน้าของเธอและมองนานะ แล้วนานะก็ย้ายนิ้วของเธอและลิซซี่ครางอีกครั้ง อีกครั้ง วางหมอนบนใบหน้าของเธอ

" เฮ้ไอ้หนู " กาฮี กล่าวว่า ยินดีที่จะได้ยินเสียงของคุณยาย แต่เธอโทรมาทุกอาทิตย์ กาคิดถึงสาวของเธอ จุงอา และ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง จุงอา

" ท่านพ่อ ? นานะพูด ยังขยับนิ้วของเธอภายในของลิซซี่ยิ้มที่ได้ยินเสียงครางของเธอผ่านหมอนครอบคลุมใบหน้าของเธอ . . . . .

" ฉันโอเค เสมอ และคุณ ?

" sooooo ที่ดีในเตียง " นิ้ว นานะ เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ก่อให้เกิดเป็นครางเข้มมากขึ้น หนีจาก ลิซซี่ริมฝีปาก ในด้านอื่น ๆของโทรศัพท์ ลิซซี่ครวญครางถึงหู กา และ เธอลืมตาขึ้นกว้าง

" อิม ที่มา . . . . . . . คุณมีกับลิซซี่ ตามที่คุณพูดกับฉัน ? นานะยิ้ม

" ใช่ใช่" นานา กล่าว กาฮีถอนหายใจ

" AIS . . . . . . . บอกเธอว่าฉันพูดว่าสวัสดี " นานะดึงเก็บโทรศัพท์ในหูของเธอและถือมันกับลิซซี่

" ลิส อัปป้าบอกว่า สวัสดี " ลิซซี่มองโทรศัพท์ในหูของเธอ . . . . .

" สวัสดี AP . . . . . . . . " ลิซซี่บอกว่า ครางอีกครั้ง และอีกครั้ง กา ตากว้างขึ้น นานะยิ้มและเอาโทรศัพท์กลับไปที่หูของเธอ

" สวัสดีอีกครั้งนะพ่อ " นานะพูดอย่างมีความสุข ในขณะที่มีการกระตุกครั้งสุดท้ายลิซซี่กลับโค้งและที่รักเธอไหลระหว่างนิ้วมือของนานะกับนานและคราง

" ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง ? " กาฮีถาม นานะยิ้ม

" ทุกคนสบายดีเช่นเคย " นานะพูด ยัดนิ้วเข้าไปในปากของเธอและดูดน้ำผึ้งจากลิซซี่ " แต่ แม่ แน่นอน ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นเธอยังไม่เคยไปเหมือนกัน ผมเชื่อว่า แม้ว่าจะไม่ได้ยอมรับมัน เธอคิดถึงคุณ " นานะพูดดูดนิ้วอีก

" ฉันก็เหมือนกัน ฉันคิดถึงพวกเธอทุกคน แต่ผมไม่สามารถทำอะไร . " ในขณะที่พูด กา นานา นิ้วอื่น ๆ . " นานะ . . . . . . . คุณนิ้วมือของคุณเมื่อคุณพูดกับผม ? "

" ใช่ ใช่ " นานะพูด

" ขยะแขยง "

" อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง อัปปา . ฉันรู้ว่าเธออยากจะกลับไป คุณต้องการกู้กับแม่ และถ้าคุณต้องการ คุณควรมาอย่างน้อยก็พยายาม

" ผมไม่สามารถปล่อยให้โซเฟียคนเดียว

"" โอ้ ! คุณรู้มั้ยว่าคุณไม่ได้รักเค้า และอยู่กับเค้าแค่พยายามลืมแม่ แต่คุณได้ทั้งปี เช่น ที่ และคุณยังไม่ได้ . . . "

" นานา ฉันต้องไปแล้ว มีคนเรียกฉันว่า " กาฮี กล่าวว่า พยายามที่จะสิ้นสุดการสนทนา

" ผมไม่ได้รู้ว่าคุณเป็นคนขี้ขลาด อัปป้า " นานะพูดอย่างจริงจัง จบโทร .

นานะถอนหายใจและนอนบนเตียง กอดเอวลิซซี่ .