3.3. Changes in avoidant behaviorsO

3.3. Changes in avoidant behaviors
Our second hypothesis was that children’s avoidant nighttime
behaviors would significantly decrease upon completion of treatment.
We used inability to sleep in own bed through the night as a
measure of avoidant behavior. Fig. 1 reports the number of nights
each children slept in their own bed from baseline to follow-up.
Mean at baseline was 2.14 nights per week and increased to 5.2
nights per week by the end of treatment. One child did not evidence
any change innumberof nights slept inownbed; however, it should
be noted that this child did show a decrease in the ADIS ratings
and the family reported significant progress in nighttime behaviors
over the course of the treatment. Fig. 1 displays the number of
nights slept in own bed over time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.3 การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรม avoidantสมมติฐานที่สองของเราถูกที่เด็ก avoidant เวลากลางคืนลักษณะการทำงานจะมากลดเมื่อเสร็จสิ้นการรักษาเราใช้ไม่สามารถนอนเตียงตัวเองเดินเป็นทางการวัดพฤติกรรม avoidant Fig. 1 รายงานจำนวนคืนแต่ละลูกนอนในเตียงของตนเองจากพื้นฐานการติดตามเฉลี่ยที่พื้นฐานไม่ได้ 2.14 ต่อสัปดาห์ และเพิ่มขึ้น 5.2คืนต่อสัปดาห์โดยรักษา เด็กไม่ได้หลักฐานมีเปลี่ยน inownbed การนอนหลับคืน innumberof อย่างไรก็ตาม ก็ควรจะสังเกตว่า เด็กคนนี้ไม่ได้แสดงการลดลงในการจัดอันดับของ ADISและครอบครัวรายงานความคืบหน้าสำคัญในพฤติกรรมของค่ำคืนผ่านหลักสูตรการรักษา Fig. 1 แสดงจำนวนคืนนอนในเตียงของตัวเองเวลาผ่านไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.3 การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมหลีกเลี่ยง
สมมติฐานสองของเราก็คือว่าตอนกลางคืนเด็กหลีกเลี่ยง
พฤติกรรมที่จะลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเสร็จสิ้นการรักษา.
เราใช้ไม่สามารถที่จะนอนหลับอยู่บนเตียงของตัวเองตลอดทั้งคืนเป็น
ตัวชี้วัดพฤติกรรมหลีกเลี่ยง มะเดื่อ 1 รายงานจำนวนคืน
เด็กแต่ละคนนอนหลับอยู่บนเตียงของตัวเองจาก baseline ติดตาม.
หมายถึงที่ baseline เป็น 2.14 คืนต่อสัปดาห์และเพิ่มขึ้นเป็น 5.2
คืนต่อสัปดาห์ในตอนท้ายของการรักษา เด็กหนึ่งคนที่ไม่ได้มีหลักฐาน
การเปลี่ยนแปลงใด ๆ innumberof คืนนอนหลับ inownbed; แต่ก็ควร
จะสังเกตเห็นว่าเด็กคนนี้ไม่แสดงการลดลงของการจัดอันดับ ADIS
และครอบครัวที่มีการรายงานความคืบหน้าอย่างมีนัยสำคัญในพฤติกรรมที่ตอนกลางคืน
ในช่วงเวลาของการรักษา มะเดื่อ 1 แสดงจำนวนของ
คืนนอนหลับอยู่บนเตียงของตัวเองเมื่อเวลาผ่านไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.3 . การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรม avoidant
สมมติฐานที่สองของเราคือเด็ก avoidant กลางคืน
พฤติกรรมจะลดลงอย่างมากเมื่อเสร็จสิ้นการรักษา
เราใช้ไม่สามารถที่จะนอนในเตียงทั้งคืนเป็น
วัดพฤติกรรม avoidant . รูปที่ 1 รายงานจำนวนคืน
แต่ละเด็กนอนอยู่ที่เตียงของตัวเอง จากพื้นฐาน เพื่อติดตามผล
หมายถึงที่ 0 2 .14 คืนต่อสัปดาห์และเพิ่มขึ้น 5.2
คืนต่อสัปดาห์ โดยจุดสิ้นสุดของการรักษา เด็กไม่ได้หลักฐาน
ซักคืน innumberof เปลี่ยนนอน inownbed อย่างไรก็ตาม มันควรจะสังเกตว่าเด็กคนนี้
แสดงให้เห็นการลดลงในการจัดอันดับ
สและครอบครัวรายงานความคืบหน้าสําคัญใน
พฤติกรรมเวลากลางคืนมากกว่าหลักสูตรของการรักษา รูปที่ 1 แสดงจำนวน
คืน นอนในเตียงตลอดเวลา