Translator:Wow, just wow. This chap

Translator:

Wow, just wow. This chapter changed my whole perspective regarding Makoto.

—–

A *clang*clang

I, Raidou-san, am holding a knife and a fork and eating a particular meal.

Nom! Glomp!! Nom!….

Beside me, there was an elegant Japanese style beauty that was only using a fork and was barbarically wolfing down the food in front of her.

I should teach Mio some table manners.

I need to have her ‘act’ the part in moments of need, at the very least. I seriously need to!!

Well~ we attract attention.

Aside from us, there doesn’t seem to be any adventurer-like people around.

The ones that are here are mostly guests that have come to have a meal and I feel like they are a different quality of customers compared to adventurers.

I will be repeating myself but, that damn boy. He sold us the most expensive plan.

He led us in a scared way to a high class restaurant that from the looks of it, it could even have a dress code.

In a refugee camp you know?!

Just how much of a luxury is this? Is what Makoto, Makoto tried to think. (In a certain younger sister way*)

Misaka Misaka Ref

I was wondering what kind of food would come out and when I arrived to the table I saw a knife and a fork.

Heyhey, is it ‘that kind’ of food that will come out?

And that’s exactly how it went.

So, with a meal that didn’t betray my expectations, I began checking my surroundings.

It’s filled with people that look like royalty or merchants. I don’t know if they are really royalty but I am impressed at how they are able to wear such clothes that look so hard to move in. This place is supposed to be the peak place for people that are looking to train themselves. It makes me question their sanity.

Even if the adventurers had the money for it, I don’t think they would come to such a stuffy place like this.

Gorgeous looking food was spread out in every part of the place that could even serve as a refreshment for the eyes, and the black haired person beside me with her lively way of eating, that I try to mind too much.

Thanks to ‘that person’ I couldn’t feel the taste of the first decent food that I have received since arriving to this world, at all. Not a single bit.

Even though I want to survey without being noticed, I am in a situation where everyone is watching us intently…

Of course, I am using [Sakai] to complete my objective thoroughly. Counting the observation of Tomoe and the tailers.

In a size that enables me to pick up their conversations as well.

Well, how do I say it?

If Tomoe were here, she would most likely be jumping in joy.

The shady conversations in here, are truly plenty.

About the stockpile of weapons or the profit margin of comestibles, experiments, materials, etc.

Without doubt, more than half of the people here are evil.

Saying it in a magistrate of period dramas way, it would be ‘Just how many sections are there?’* (TN: Really not sure what he said. 体何話分なのかねえ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Translator:ว้าว เพียงว้า บทนี้เป็นการเปลี่ยนแปลงมุมมองของฉันทั้งหมดเกี่ยวกับมะโกะโตะ—–A * clang * clangผม Raidou ซัง ถือมีดและส้อม และกินอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่งนม Glomp !! นม! ...ฉัน มีความสวยงามพักที่เพียงใช้ส้อม และแก้ไข barbarically wolfing ลงอาหารตรงหน้าควรสอน Mio เซาธ์อีสท์บางฉันต้องมีเธอ 'ทำหน้าที่' ส่วนในช่วงเวลาที่จำเป็น อย่างน้อย อย่างจริงจังต้องการ!!ดี ~ เราดึงดูดความสนใจนอกเหนือจากเรา ไม่เห็น ใด ๆ เหมือนนักผจญภัยทางความคิดส่วนใหญ่ผู้ที่มาทานเป็นคนที่อยู่ที่นี่ และผมรู้สึกว่าพวกเขามีคุณภาพแตกต่างกันของลูกค้าเมื่อเทียบกับนักผจญภัยฉันจะเกิดซ้ำเองแต่ ไอ้เด็กนั้น เขาขายเราแผนแพงที่สุดเขานำเราในทางกลัวร้านอาหารชั้นสูงจากลักษณะของมัน มันอาจจะมีแต่งในค่ายผู้ลี้ภัยที่คุณรู้แค่ไหนของหรูนี่ มีอะไรมะโกะโตะ มะโกะโตะพยายามคิด (ในตัวน้องบางวิธี *)สวนมิซากะสวนมิซากะ Refผมสงสัยว่า สิ่งที่ชนิดของอาหารจะออกมา และเข้าไปยังตาราง ผมเห็นมีดและส้อมHeyhey เป็น 'แบบ' อาหารที่จะออกมาและนั่นคือวิธีไปดังนั้น อาหารที่ไม่ได้หักหลังความคาดหวังของฉัน ฉันเริ่มตรวจสอบสภาพแวดล้อมของฉันมันเต็มไป ด้วยคนที่มีลักษณะเช่นค่าลิขสิทธิ์หรือร้านค้า ผมไม่ทราบว่า พวกเขาเป็นจริงค่าลิขสิทธิ์ แต่ผมประทับใจที่ว่าพวกเขาจะสามารถสวมใส่เสื้อผ้าดังกล่าวที่ดูจึงยากที่จะย้ายใน สถานที่แห่งนี้ควรจะเป็นสถานที่สูงสุดสำหรับคนที่กำลังฝึกตัวเอง มันทำให้ฉันสติของพวกเขาตั้งคำถามแม้ว่านักผจญภัยที่มีเงินสำหรับมัน ฉันไม่คิดว่า พวกเขาจะมาดังกล่าวยังอุดอู้เช่นนี้อาหารดูงดงามถูกกระจายออกในทุกส่วนของสถานที่ที่อาจแม้จะเป็นเครื่องดื่มสำหรับตา และคนผมดำฉันด้วยวิธีของเธอมีชีวิตชีวาของกิน ว่า พยายามคิดมากเกินไปขอบคุณ 'บุคคล' ฉันไม่รู้สึกรสชาติของอาหารดีครั้งแรกที่ได้รับตั้งแต่เดินทางมาถึงโลกนี้ ทั้งหมด ไม่บิตเดียวแม้ว่าฉันต้องการสำรวจโดยไม่ถูกสังเกตเห็น สนทนาในสถานการณ์ที่ทุกคนจะจ้องตาเราแน่นอน ฉันใช้ [ซาไก] เพื่อทำเป้าหมายอย่างละเอียด การนับการสังเกต祭และ tailers ที่ขนาดที่ทำให้ฉันไปรับสนทนาของพวกเขาเช่นกันดี วิธีทำบอกมันถ้า祭นี่ เธอจะมักจะกระโดดในความสุขการสนทนาที่ร่มรื่นที่นี่ อย่างแท้จริงมากมายเกี่ยวกับคลังอาวุธของอาวุธหรืออัตรากำไรของ comestibles การทดลอง วัสดุ ฯลฯโดยไม่ต้องสงสัย มากกว่าครึ่งหนึ่งของคนที่นี่มีความชั่วร้ายบอกว่า ในปกครองของย้อนยุค มันจะ 'เพียงกี่ส่วนมีไหม' * (TN: จริง ๆ ไม่แน่ใจว่า สิ่งที่เขาพูด体何話分なのかねえ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แปล: ว้าวว้าวเพียง ในบทนี้จะเปลี่ยนมุมมองของฉันเกี่ยวกับมาโกโตะ. - A * * * * * เสียงดังกราวเสียงดังกราวผม Raidou ซังกำลังถือมีดและส้อมและการรับประทานอาหารโดยเฉพาะอย่างยิ่ง. Nom! Glomp !! Nom! ... . ข้างฉันมีความงามสไตล์ญี่ปุ่นที่ได้รับเพียงแค่ใช้ส้อมและถูก barbarically wolfing ลงอาหารในด้านหน้าของเธอ. ฉันควรจะสอน Mio มารยาทตารางบาง. ฉันจำเป็นต้องมี 'การกระทำ' เธอเป็นส่วนหนึ่ง ในช่วงเวลาของความต้องการอย่างน้อยที่สุด ฉันอย่างจริงจังต้อง !! ดี ~ เราดึงดูดความสนใจ. นอกเหนือจากเรามีไม่ดูเหมือนจะเป็นคนผจญภัยเหมือนใด ๆ รอบ ๆ . คนที่อยู่ที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นแขกที่มารับประทานอาหารและฉันรู้สึกเหมือนพวกเขา มีคุณภาพที่แตกต่างกันของลูกค้าเมื่อเทียบกับการผจญภัย. ผมจะทำซ้ำตัวเอง แต่ที่เด็กประณาม เขาขายเราแผนแพงที่สุด. เขานำเราไปในทางที่กลัวที่จะร้านอาหารชั้นสูงที่มาจากลักษณะของมันก็ยังอาจมีการแต่งกาย. ในค่ายผู้ลี้ภัยที่คุณรู้ว่า ?! เพียงเท่าใดของความหรูหราเป็น นี้? คือสิ่งที่มาโกโตะ, มาโกโตะพยายามที่จะคิดว่า (ในบางที่อายุน้อยกว่าพี่สาวทาง *) Misaka Misaka Ref ผมสงสัยว่าสิ่งที่ชนิดของอาหารที่จะออกมาและเมื่อผมมาถึงโต๊ะที่ผมเห็นมีดและส้อม. Heyhey คือมัน 'ที่ชนิดของอาหารที่จะมา ออก? และที่ว่าว่ามันไป. ดังนั้นด้วยการรับประทานอาหารที่ไม่ได้ทรยศต่อความคาดหวังของฉันฉันเริ่มการตรวจสอบสภาพแวดล้อมของฉัน. มันเต็มไปด้วยผู้คนที่มีลักษณะเหมือนเจ้านายหรือร้านค้า ผมไม่ทราบว่าพวกเขาเป็นจริงค่าภาคหลวง แต่ผมประทับใจที่วิธีการที่พวกเขาสามารถที่จะสวมใส่เสื้อผ้าที่มีลักษณะดังกล่าวจึงยากที่จะย้าย. สถานที่แห่งนี้ควรจะเป็นสถานที่ยอดสำหรับคนที่กำลังมองหาที่จะฝึกตัวเอง มันทำให้ฉันถามสติของพวกเขา. แม้ว่านักผจญภัยที่มีเงินสำหรับมันฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะมาถึงเช่นสถานที่อับเช่นนี้. Gorgeous มองอาหารถูกกระจายออกไปในทุกส่วนของสถานที่ที่ยังสามารถทำหน้าที่เป็น บานสำหรับดวงตาและคนที่มีผมสีดำข้างฉันด้วยวิธีการที่มีชีวิตชีวาของเธอของการรับประทานอาหารที่ฉันพยายามที่จะคิดอะไรมาก. ขอบคุณที่ 'คนที่ฉันไม่สามารถรู้สึกรสชาติของอาหารที่ดีเป็นครั้งแรกที่ผมได้รับ ตั้งแต่เดินทางมาถึงโลกนี้ที่ทุกคน ไม่บิตเดียว. แม้ว่าฉันต้องการที่จะสำรวจโดยไม่ถูกสังเกตเห็นผมอยู่ในสถานการณ์ที่ทุกคนจะดูเราตั้งใจมา ... แน่นอนฉันใช้ [ซาไก] ให้เสร็จสมบูรณ์วัตถุประสงค์ของฉันได้อย่างทั่วถึง นับสังเกตของ Tomoe และ tailers ได้. ในขนาดที่ช่วยให้ฉันไปรับสนทนาของพวกเขาเช่นเดียวก. ดีฉันจะบอกว่ามันได้หรือไม่หาก Tomoe อยู่ที่นี่เธอจะมักจะกระโดดในความสุข. บทสนทนาร่มรื่นที่นี่ อย่างแท้จริงมากมาย. เกี่ยวกับคลังสินค้าของอาวุธหรืออัตรากำไรของโภชการทดลองวัสดุ ฯลฯโดยไม่ต้องสงสัยมากกว่าครึ่งหนึ่งของคนที่นี่เป็นความชั่วร้าย. บอกว่ามันในการพิพากษาของวิธีการระยะเวลาที่ละครก็จะเป็น ' เพียงวิธีการหลายส่วนที่จะมี "* (TN: จริงเหรอไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาพูด体何話分なのかねえ.)?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แปล :ว้าว ว้าว บทนี้เปลี่ยนมุมมองของฉันทั้งหมดเกี่ยวกับมาโกโตะ- จำกัด* * เคร้งแคร๊งผมไรโดว์ซาน กำลังถือมีดและส้อมและกินอาหารโดยเฉพาะชื่อ ! glomp ! ! ชื่อ ! . . . . . . .ข้างๆฉันมีความงามที่หรูหราสไตล์ญี่ปุ่น แค่ใช้ส้อมและ barbarically wolfing ลงอาหารในด้านหน้าของเธอฉันควรจะสอนมิโอะบางมารยาทบนโต๊ะฉันต้องการเธอ " ทำ " ส่วนในช่วงเวลาของความต้องการ อย่างน้อย ฉันจริงๆต้อง !อืม ~ เราดึงดูดความสนใจนอกจากเรา , มีไม่ดูเหมือนจะเป็นนักผจญภัยเหมือนคนที่อยู่รอบๆคนที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นแขกที่ได้ มาทานข้าว และผมรู้สึกว่าพวกเขามีคุณภาพที่แตกต่างกันของลูกค้าเทียบกับนักผจญภัยผมจะพูดซ้ำ ๆแต่ไอ้บอย เขาขายแผนแพงที่สุดเราเขาทำให้เรากลัวภัตตาคารชั้นสูงที่ดูจากหน้าตาแล้ว มันอาจจะมีชุดรหัสในค่ายผู้ลี้ภัย คุณรู้มั้ย ? !เพียงเท่าใดของหรูนี่ คือสิ่งที่มาโคโตะ มาโคโตะพยายามที่จะคิด ( ในบางวิธี * น้องสาว )มิซากะมิซากะ อ้างอิงฉันสงสัยว่าสิ่งที่ชนิดของอาหารที่ออกมา และเมื่อผมมาถึงโต๊ะผมเห็นมีดและส้อมเฮ้ เฮ้ มันคือ " เป็น " อาหารที่จะออกมา ?และนั่นก็ทำให้มันไปดังนั้น กับอาหารที่ไม่ทรยศต่อความคาดหวังของผม ผมเริ่มการตรวจสอบสภาพแวดล้อมของฉันมันเต็มไปด้วยผู้คนที่ดูเหมือนเจ้านาย หรือพ่อค้า ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นจริงเจ้านายแต่ผมประทับใจที่วิธีที่พวกเขาจะสามารถที่จะสวมใส่เสื้อผ้าที่ดูยากอยู่ สถานที่นี่เป็นสถานที่สูงสุด สำหรับคนที่กำลังมองหาที่จะฝึกตัวเองไปด้วย มันทำให้ฉันสงสัยสติของพวกเขาแม้ว่านักผจญภัยมีเงินสำหรับมัน ผมไม่คิดว่าพวกเขาจะมาอบอ้าวแบบนี้สวยงามดูอาหารกระจายไปทุกส่วนของสถานที่ที่สามารถใช้เป็นจุดเริ่มต้นสำหรับตา และคนผมดำข้างๆฉันด้วยวิธีนี้เธอกิน ฉันพยายามที่จะช่วยมากเกินไปขอบคุณ " คนๆนั้น " ผมไม่สามารถรู้สึกถึงรสชาติของอาหารที่ดีที่ฉันได้รับตั้งแต่มาถึงโลกนี้ ไม่ได้แม้แต่นิดเดียวถึงแม้ว่าฉันต้องการที่จะสำรวจโดยไม่ถูกสังเกตเห็น ผมอยู่ในสถานการณ์ที่ทุกคนมองเราอย่างใจจดใจจ่อ . . . . . . .แน่นอน ผมใช้ [ โดย ] เพื่อให้วัตถุประสงค์ของผมอย่างละเอียด นับการสังเกตของโทโมเอะ และ tailers .ในขนาดที่ทำให้ฉันได้รับการสนทนาของพวกเขาเช่นกันเอ่อ ฉันจะพูดยังไงดี ?ถ้าโทโมอิอยู่ เธอส่วนใหญ่จะกระโดดในความสุขร่มรื่น การสนทนาในที่นี้ มีเยอะจริงๆเกี่ยวกับคลังสินค้าของอาวุธหรือกำไรของอาหาร , การทดลอง , วัสดุ ฯลฯโดยไม่ต้องสงสัย , มากกว่าครึ่งหนึ่งของผู้คนที่นี่ที่ชั่วร้ายว่ามันเป็นผู้พิพากษาของระยะเวลาทางละคร มันต้องเป็น " เพียงวิธีการหลายส่วนมี " * ( TN : ไม่แน่ใจในสิ่งที่เขาพูด 体何話分なのかねえ )