These issues have led researchers t

These issues have led researchers to suggest that a more useful way
of understanding proactivity is in terms of a dimension that is distinct from in-role and extra-role
behavior (and the related dimension of task/ contextual performance). Thus, all types of
performance – whether they are defined as task, conceptual, citizenship, or extra-role – can be
carried out more or less proactively (Crant, 2000; Grant & Ashford, 2008; Griffin et al., 2007).
From this perspective, there is no need to confine proactive behavior to be citizenship or extra-role
behavior, and not all extra-role or citizenship behavior is proactive

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาเหล่านี้ได้นำนักวิจัยแนะนำที่ทางประโยชน์
ของ proactivity ความเข้าใจอยู่ในมิติที่แตกต่างจากในบทบาทและเสริมบทบาท
พฤติกรรม (และมิติที่เกี่ยวข้อง ของงาน / บริบทประสิทธิภาพ) ดังนั้น ทุกชนิด
ประสิทธิภาพ – ว่าจะกำหนดเป็น งาน แนวคิด สัญชาติ หรือเพิ่ม บทบาท – สามารถ
ดำเนินการน้อยวันนี้ (Crant, 2000 สิทธิ&แอชฟอร์ด 2008 กริฟฟอน et al., 2007)
จากมุมมองนี้ ไม่จำเป็นต้องกำหนดขอบเขตพฤติกรรมเชิงรุกให้ สัญชาติหรือเพิ่มบทบาท
พฤติกรรม พฤติกรรม และการมี บทบาทเสริม หรือสัญชาติเป็นเชิงรุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาเหล่านี้ได้นำนักวิจัยชี้ให้เห็นว่าเป็นวิธีที่มีประโยชน์มากขึ้น
ในการทำความเข้าใจ proactivity เป็นในแง่ของมิติที่แตกต่างจากในบทบาทและความพิเศษบทบาท
พฤติกรรม (และมิติที่เกี่ยวข้องของงาน / ประสิทธิภาพตามบริบท) ดังนั้นทุกประเภทของ
ผลการดำเนินงาน - ไม่ว่าพวกเขาจะถูกกำหนดให้เป็นงานแนวความคิดการเป็นพลเมืองหรือเสริมบทบาท - สามารถ
ดำเนินการมากหรือน้อยในเชิงรุก (Crant, 2000; แกรนท์และแอชฟอ 2008; กริฟฟิ et al, 2007).
จากมุมมองนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะ จำกัด พฤติกรรมเชิงรุกที่จะเป็นพลเมืองหรือพิเศษบทบาท
พฤติกรรมและไม่ได้ทุกบทบาทพิเศษหรือพฤติกรรมการเป็นสมาชิกเป็นเชิงรุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาเหล่านี้ทำให้นักวิจัยแนะนำว่า วิธีที่มีประโยชน์มากขึ้นของความเข้าใจ
proactivity คือในแง่ของมิติที่แตกต่างจากในบทบาทและพฤติกรรมบทบาท
พิเศษ ( และมิติที่เกี่ยวข้องตามบริบทของงาน / งาน ) ดังนั้น ทุกประเภท ไม่ว่าจะเป็น งาน
) หมายถึง งาน , แนวคิด , สัญชาติ หรือจำกัดบทบาทพิเศษสามารถ
ดำเนินการเชิงรุกมากขึ้นหรือน้อยลง ( crant , 2000 ; ให้&แอชฟอร์ด , 2008 ; กริฟฟิน et al . , 2007 )
จากมุมมองนี้ ไม่จำเป็นต้องจำกัดพฤติกรรมเชิงรุกเป็นพลเมืองหรือพฤติกรรมบทบาท
เสริมและไม่เสริมบทบาทหรือพฤติกรรมการเป็นเชิงรุก