Moving the grasping hand does not m

Moving the grasping hand does not move
the grabbed rung or change the user’s vertical position. Instead,
the virtual hand remains in the original grasping position (Figure
1B) as long as the user keeps both buttons pressed and the user’s
physical hand remains within a bounding volume of 3.5 ft. x 2 ft.
x 2 ft. centered at the grasping point. This design nuance was
derived from pilot testing. Due to balance issues from marching
on one foot at a time, users were unable to maintain hand contact
with the virtual rung. Our bounding volume alleviates this issue,
but allows well-balanced users to climb with little arm motions.
To mimic placing a foot on a higher rung and then stepping up
off the ground, we use a marching technique. The user raises and
lowers his or her foot as if marching in place, however when the
user’s virtual sole comes in contact with the top of a virtual rung
while being lowered, our technique simulates the user stepping up
(Figure 1B). This is accomplished by changing the mapping
between the physical tracking space and the virtual environment
to raise the user’s virtual body up.
Instead of using a discrete step up, we allow the user’s physical
foot position relative to the physical ground to define a dynamic
and continuous vertical movement. If the user’s sole raises above
the rung being stepped on, this vertical movement ceases. Once
the user’s foot comes in contact with the ground, it also ceases.
Due to the lack of force feedback when stepping on the virtual
rung, we display the user’s virtual feet 10 inches in front of their
physically tracked positions to provide the user visual feedback of
contacting the rung. This was another design nuance discovered
during pilot testing when users could not keep their feet in contact
with the ladder and see where their hands were positioned.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ย้ายมือ grasping ไม่ย้ายรุ่ง grabbed หรือเปลี่ยนตำแหน่งแนวตั้งของผู้ใช้ แทนมือเสมือนยังคงอยู่ในตำแหน่ง grasping เดิม (รูป1B) ตราบใดที่ช่วยให้ผู้ใช้กดปุ่มและผู้ทางกายภาพมือยังคงอยู่ภายในปริมาตร bounding ของ 3.5 ฟอร์ท x 2 ฟุตx จุด grasping ฟอร์ท 2 ยกย่องออกแบบนี้ได้ได้มาจากการทดสอบนำร่อง เนื่องจากปัญหาดุลจากการสวนสนามไม่สามารถรักษาติดต่อมือเท้าหนึ่งครั้ง ผู้ใช้มีรุ้งเสมือน ปริมาตรของ bounding alleviates ปัญหานี้แต่ผู้ใช้สมดุลไต่แขนเล็กน้อยดังนั้นเพื่อเลียนแบบการวางเท้าที่ในรังสูงแล้ว ก้าวขึ้นจากพื้นดิน เราใช้เทคนิคเดิน เงื้อมมือของผู้ใช้ และออกเท้าของเขา หรือเธอว่าสวนสนามที่ อย่างไรก็ตามเมื่อการเล่เสมือนผู้มาติดต่อกับด้านบนของรังเสมือนในขณะที่การลดลง เทคนิคเราจำลองผู้ใช้ก้าวขึ้น(รูปที่ 1B) นี้ได้ โดยเปลี่ยนการแม็ประหว่างพื้นที่ติดตามทางกายภาพและสภาพแวดล้อมเสมือนยกร่างกายเสมือนของผู้ใช้ขึ้นแทนที่จะใช้ขั้นตอนแยกกัน เราอนุญาตให้ผู้ใช้ของจริงตำแหน่งเท้าสัมพันธ์กับพื้นดินทางกายภาพเพื่อกำหนดแบบไดนามิกและการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่องแนวตั้ง ถ้าผู้ใช้ของแต่เพียงผู้เดียวยกข้างรุ่งถูกเหยียบ ยุติเคลื่อนไหวนี้แนวตั้ง ครั้งเท้าของผู้มาติดต่อกับพื้นดิน มันยังยุติขาดผลป้อนกลับแรงเมื่อเหยียบลงบนที่เสมือนรุ้ง เราแสดงผู้เสมือนฟุต 10 นิ้วตรงหน้าของพวกเขาตำแหน่งติดตามร่างกายเพื่อให้สะท้อนภาพของผู้ใช้ของติดต่อรุ่ง นี้ถูกยกย่องออกแบบอื่นที่พบระหว่างนักบินทดสอบเมื่อ ผู้ใช้อาจไม่ให้เท้าของพวกเขาในการติดต่อบันไดและดูที่มือของพวกเขาได้วาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ย้ายมือโลภไม่ย้ายคว้ารุ่งหรือเปลี่ยนตำแหน่งในแนวตั้งของผู้ใช้
แต่มือเสมือนยังคงอยู่ในตำแหน่งโลภเดิม (รูปที่ 1B) ตราบใดที่ผู้ใช้จะช่วยให้ทั้งสองปุ่มกดและผู้ใช้มือทางกายภาพยังคงอยู่ภายในปริมาณขอบเขต3.5 ฟุต. x 2 ฟุต. x 2 ฟุต. ศูนย์กลางที่โลภ จุด แตกต่างกันนิดหน่อยออกแบบนี้ได้มาจากการทดสอบนำร่อง เนื่องจากเพื่อความสมดุลของปัญหาจากการเดินบนเท้าข้างหนึ่งในช่วงเวลาที่ผู้ใช้ไม่สามารถที่จะรักษาติดต่อมือกับรุ่งเสมือน ปริมาณขอบเขตของเราบรรเทาปัญหานี้แต่ช่วยให้ผู้ใช้ที่มีความสมดุลที่จะปีนที่มีการเคลื่อนไหวแขนเล็ก ๆ น้อย ๆ . เพื่อเลียนแบบการวางเท้าในขั้นที่สูงขึ้นและจากนั้นก้าวขึ้นจากพื้นดินที่เราใช้เทคนิคเดิน ผู้ใช้เพิ่มและลดเท้าของเขาหรือเธอเช่นถ้าเดินในสถานที่ แต่เมื่อ แต่เพียงผู้เดียวเสมือนจริงของผู้มาติดต่อกับด้านบนของรุ่งเสมือนในขณะที่ถูกลดลงเทคนิคของเราเลียนแบบการใช้ก้าวขึ้น(รูปที่ 1B) นี้สามารถทำได้โดยการเปลี่ยนการทำแผนที่ระหว่างพื้นที่ติดตามทางกายภาพและสภาพแวดล้อมเสมือนที่จะยกร่างกายเสมือนของผู้ใช้ขึ้น. แทนการใช้ขั้นตอนขึ้นต่อเนื่องเราอนุญาตให้ทางกายภาพของผู้ใช้ตำแหน่งการวางเท้าที่สัมพันธ์กับพื้นดินทางกายภาพในการกำหนดแบบไดนามิกและต่อเนื่องเคลื่อนที่ในแนวดิ่ง หาก แต่เพียงผู้เดียวของผู้ใช้ดังกล่าวข้างต้นยกรุ่งถูกเหยียบนี้เคลื่อนที่ในแนวดิ่งสิ้นสุด เมื่อเท้าของผู้ใช้สัมผัสกับพื้นดินก็ยังสิ้นสุด. เนื่องจากการขาดการบังคับความคิดเห็นเมื่อก้าวบนเสมือนรุ่งเราจะแสดงของผู้ใช้เท้าเสมือน 10 นิ้วในด้านหน้าของพวกเขาอยู่ในสถานะการติดตามร่างกายให้ข้อเสนอแนะของผู้ใช้ที่มองเห็นการติดต่อรุ่ง นี่คือความแตกต่างกันนิดหน่อยการออกแบบอื่นค้นพบในระหว่างการทดสอบนำร่องเมื่อผู้ใช้ไม่สามารถรักษาเท้าของพวกเขาในการติดต่อกับบันไดและดูว่ามือของพวกเขาอยู่ในตำแหน่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ย้ายไม่ย้ายคว้ามือคว้ารุ่ง
หรือเปลี่ยนตำแหน่งของผู้ใช้ในแนวตั้ง แทน
มือเสมือนยังคงอยู่ในตำแหน่งเดิม โลภ ( รูป
1B ) ตราบใดที่ผู้ใช้ยังคงทั้งปุ่มกดและมือทางกายภาพของ
ผู้ใช้ยังคงอยู่ภายในจำกัดปริมาณ 3.5 ฟุต x 2 ฟุต x 2 ฟุต
ศูนย์กลางที่โลภจุด นวลการออกแบบนี้
ได้มาจากการทดสอบนักบินเนื่องจากปัญหาจากสมดุลเดินขบวน
ข้างในเวลาที่ผู้ใช้ไม่สามารถที่จะรักษามือติดต่อ
กับรุ่งเสมือน เราจำกัดปริมาณ ช่วยปัญหานี้ แต่ช่วยให้ผู้ใช้มุมมอง
ปีนกับการเคลื่อนไหวแขนเล็กน้อย
เลียนแบบวางเท้าในรุ่งขึ้นแล้วก้าวขึ้น
ออกจากพื้นดิน เราใช้สวนสนามเทคนิค ผู้ใช้เพิ่มและ
ลด ของเขาหรือเธอ เท้าเหมือนเดินในสถานที่ , แต่เมื่อ แต่เพียงผู้เดียวเสมือน
ผู้ใช้ที่มาในการติดต่อกับด้านบนของ
ดังขึ้นเสมือนในขณะที่ถูกลดลง เทคนิคของเราจำลองผู้ใช้ก้าวขึ้น
( รูปที่ 1A ) นี้ได้ โดยการเปลี่ยนแผนที่
ระหว่างพื้นที่ทางกายภาพและการติดตามสภาพแวดล้อมเสมือน
ยกร่างกายเสมือนของผู้ใช้ .
แทนการใช้ขั้นตอนที่ต่อเนื่องขึ้นเราอนุญาตให้ผู้ใช้ทางกายภาพ
เท้าตำแหน่งซึ่งสัมพันธ์กับพื้นดินทางกายภาพเพื่อกำหนดแบบไดนามิก
และการเคลื่อนไหวตามแนวตั้งที่ต่อเนื่อง หากผู้ใช้เพียงเพิ่มข้างบน
รุ้งถูกเหยียบ การเคลื่อนที่แนวดิ่งนี้สิ้นสุดลง เมื่อ
เท้าของผู้ใช้ที่มาในการติดต่อกับพื้นดิน มันยังไม่ได้ .
เนื่องจากการขาดแรงป้อนกลับเมื่อเหยียบเสมือนรุ่ง
,เราโชว์เท้าเสมือนของผู้ใช้ 10 นิ้วในด้านหน้าของพวกเขา
ติดตามตำแหน่งทางกายภาพของผู้ใช้เพื่อให้ภาพ
ติดต่อดังขึ้น นี้เป็นอีกหนึ่งดีไซน์นวลค้นพบ
ในระหว่างการทดสอบนักบินเมื่อผู้ใช้ไม่สามารถให้เท้าของพวกเขาในการติดต่อ
กับบันไดและดูว่ามือของเขาอยู่ในตำแหน่งใด