Omelas is a utopian city where the

Omelas is a utopian city where the people lead lives that are happy, in the best sense of the word. On the day on which the narrator is focusing, the city’s people are celebrating the summer festival. The children ride willing horses in races and race about the fields in their bare feet. The day is bright and clear, music of all kinds fills the air, bells ring, and the air itself is sweet.

The narrator is conscious of the fact that the idea of happiness, and in particular the happiness of an entire city, may be a suspect concept to others. Happiness implies a kind of innocence and foolishness and lacks the complexities that are most often attributed to pain and evil impulses. However, the narrator insists that the people of Omelas lead complex lives.

The people may lack certain things that others have, but they do not feel that lack as a deprivation. These people have come to an understanding of what is necessary, what is destructive, and what is both or neither. Those things that are necessary, they have. Those luxuries that are neither necessary nor destructive, they also have. Omelas is a joyful city inhabited by mature, intelligent, passionate adults. Their lives are not wretched, nor are they puritanical.

This picture of Omelas is not the whole story. There is something that makes the city special in another way. The city has a guarantee of happiness; it has struck a bargain, although how and with whom it is not clear. The bargain is this: In a room under the city is a stunted, frightened, half-starved child, and everyone over adolescence in Omelas knows that the child is there. The child is locked in a closet and shown off to those who wish to see it. It is fed half a bowl of cornmeal mush a day and is left to sit, naked, in dirt and its own excrement. The child barely talks, except for a bit of whining gibberish and a plea, heard less and less often, to be let out. No one is allowed to speak even a kind word to the child, and no one stays with it long.

If the child were rescued from its cell-like closet, the whole of the city of Omelas would falter. The city’s great happiness, its splendors and health, its architecture, music, and science, all are dependent on the misery of this one child. The Omelas people know that if the child were released, then the possible happiness of the degraded child—and it is only possible, not probable—would be set against the sure failure of the happiness of the many. Thus, the people have been taught compassion and the terrible reality of justice, and on this they base their lives.

Inexplicably, there are some young people, and sometimes even an adult, who, shortly after viewing the child, leave Omelas through its gates and head into the mountains. They do not return.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Omelas เป็นเมืองที่ผู้คนนำไปสู่ชีวิตที่มีความสุข ในความรู้สึกที่ดีที่สุดของคำ ในวันจะเน้นเล่า คนเมืองมีการเฉลิมฉลองเทศกาลฤดูร้อน เด็กขี่ม้าเต็มใจในการแข่งขันและการแข่งขันเกี่ยวกับฟิลด์ในเท้าของพวกเขาเปลือย วันสด ใส เพลงทุกชนิดเติมอากาศ ระฆังแหวน และอากาศเองจะหวานเล่าได้คำนึงถึงความจริงที่ว่า ความคิด ของความสุข และโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสุขของทั้งเมือง อาจเป็นแนวคิดที่สงสัยว่าผู้อื่น ความสุขหมายถึงชนิดของความบริสุทธิ์และความโง่ และไม่มีความซับซ้อนที่ส่วนใหญ่มักจะมาจากความเจ็บปวดและแรงกระตุ้นที่ชั่วร้าย อย่างไรก็ตาม เล่ายืนยันว่า คนของ Omelas นำชีวิตซับซ้อนคนอาจขาดบางสิ่งบางอย่างที่คนอื่นมี แต่พวกเขาไม่รู้สึกว่าขาดที่เป็นการกีดกัน คนเหล่านี้ได้มาเพื่อความเข้าใจในสิ่งที่จำเป็น สิ่งทำลาย มี และทั้งสอง หรือไม่ สิ่งเหล่านั้นที่จำเป็น มี ผู้ฟุ่มเฟือยที่ไม่จำเป็น หรือทำลาย มี Omelas เป็นเมืองที่มีความสุขที่อาศัยอยู่ โดยผู้ใหญ่แก่ ๆ อัจฉริยะ หลงใหล ชีวิตของพวกเขาจะไม่เศร้าหมอง หรือมี puritanicalภาพนี้ของ Omelas ไม่ได้เรื่องทั้งหมด มีสิ่งที่ทำให้เมืองพิเศษในอีกวิธีหนึ่ง เมืองมีรับประกันความสุข มันมีหลงต่อรอง แม้ว่าอย่างไร และ กับใครมันไม่ชัดเจน นี่คือโรงแรม: ในห้องพักในเมืองเด็กแคระแกรน กลัว starved ครึ่ง และทุกคนที่ผ่านวัยรุ่นใน Omelas รู้ว่า เด็กมี เด็กถูกขังในตู้เสื้อผ้า และแสดงออกให้ผู้ที่ต้องการเห็น มันเป็นอาหารชามครึ่งข้าวโพด mush วัน และเป็นซ้ายนั่ง เปลือย สิ่งสกปรกและขี้ของตัวเอง เด็กแทบไม่พูดถึง ยกเว้นตัดเสียงหอนและแก้ต่าง ได้ยินน้อยลงมักจะ จะให้ ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้พูดแม้แต่คำพูดกับเด็ก และไม่มีใครอยู่กับมันนานถ้าเด็กได้ช่วยเหลือจากตู้เสื้อผ้าของเซลล์เช่น จะผิดทั้งหมดของเมือง Omelas ความสุขของเมือง ความงาม และสุขภาพ สถาปัตยกรรม ดนตรี และวิทยาศาสตร์ ทั้งหมดจะขึ้นอยู่กับความทุกข์ยากของเด็กนี้ ท่าน Omelas รู้ว่าถ้าเด็กออก แล้วความสุขที่เป็นไปได้ของเด็กเสื่อมโทรม — ไม่เพียงเป็นไปได้ ไม่ค่อน — จะตั้งกับความล้มเหลวที่แน่ใจว่าความสุขของหลาย ดังนั้น ผู้ได้รับการสอนความเมตตาและความจริงที่น่ากลัวในความยุติธรรม และนี้พวกเขาภาพชีวิตของพวกเขาสุขภาพและ มีเยาวชนบางคน และบางครั้งก็เป็นผู้ใหญ่ ที่ หลังจากดูเด็ก ออกจาก Omelas ผ่านประตูและหัวของมันเข้าไปในภูเขา พวกเขากลับไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Omelas เป็นเมืองยูโทเปียที่คนที่นำไปสู่ชีวิตที่มีความสุขในความรู้สึกที่ดีที่สุดของคำ ในวันที่ผู้บรรยายจะเน้นคนของเมืองที่มีการเฉลิมฉลองเทศกาลฤดูร้อน เด็กขี่ม้าเต็มใจในการแข่งขันและการแข่งขันเกี่ยวกับเขตข้อมูลในเท้าเปล่าของพวกเขา วันนี้เป็นวันที่สดใสและชัดเจนเพลงทุกชนิดเติมแหวนอากาศ, ระฆังและอากาศที่ตัวเองเป็นหวาน.

ผู้บรรยายคือจิตสำนึกของความจริงที่ว่าความคิดของความสุขและโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสุขของทั้งเมืองอาจจะ เป็นแนวคิดที่ผู้ต้องสงสัยให้กับผู้อื่น ความสุขหมายถึงชนิดของความไร้เดียงสาและโง่เขลาและขาดความซับซ้อนที่ส่วนใหญ่มักจะนำมาประกอบกับความเจ็บปวดและความชั่วร้ายแรงกระตุ้น อย่างไรก็ตามผู้บรรยายยืนยันว่าคน Omelas นำไปสู่ชีวิตที่ซับซ้อน.

คนที่อาจจะขาดบางสิ่งที่คนอื่นมี แต่พวกเขาไม่รู้สึกว่าขาดเป็นกีดกัน คนเหล่านี้ได้มาถึงความเข้าใจในสิ่งจำเป็นสิ่งที่เป็นอันตรายและสิ่งที่เป็นทั้งสองหรือไม่ สิ่งเหล่านั้นเป็นสิ่งที่จำเป็นที่พวกเขามี ฟุ่มเฟือยเหล่านั้นที่ไม่จำเป็นหรือทำลายพวกเขายังมี Omelas เป็นเมืองที่มีความสุขที่อาศัยอยู่โดยผู้ใหญ่, ฉลาด, ผู้ใหญ่หลงใหล ชีวิตของพวกเขาไม่ได้อนาถหรือพวกเขาเคร่งครัด.

ภาพของ Omelas นี้ไม่ได้เป็นเรื่องราวทั้งหมด มีอะไรบางอย่างที่ทำให้พิเศษเมืองในอีกทางหนึ่งคือ เมืองที่มีการรับประกันของความสุข; มันได้หลงต่อรองราคาแม้ว่าวิธีการและกับใครมันจะไม่ชัดเจน การต่อรองราคาคือ: ในห้องใต้เมืองเป็นลักษณะแคระแกรนกลัวเด็กครึ่งหิวโหยและทุกคนในช่วงวัยรุ่นใน Omelas รู้ว่าเด็กจะมี เด็กที่ถูกขังอยู่ในตู้เสื้อผ้าและแสดงให้เห็นออกไปผู้ที่ต้องการที่จะเห็นมัน มันจะถูกป้อนครึ่งชามข้าวต้มข้าวโพดวันและที่เหลือจะนั่งเปลือยกายในสิ่งสกปรกและอุจจาระของตัวเอง เด็กที่แทบจะไม่พูดถึงการยกเว้นสำหรับบิตของเสียงหอนและพูดพล่อยๆข้ออ้างได้ยินน้อยลงและน้อยมักจะถูกให้ออก ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้พูดแม้แต่คำใจดีกับเด็กและไม่มีใครอยู่กับมันนาน.

ถ้าหากเด็กได้รับการช่วยเหลือจากตู้มือถือเหมือนทั้งของเมือง Omelas ที่จะอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ความสุขของเมืองที่ยิ่งใหญ่งดงามและสุขภาพของสถาปัตยกรรมดนตรีและวิทยาศาสตร์ทั้งหมดจะขึ้นอยู่กับความทุกข์ยากของเด็กคนหนึ่ง คน Omelas รู้ว่าถ้าเด็กได้รับการปล่อยตัวแล้วความสุขที่เป็นไปได้ของการสลายตัวของเด็กและก็เป็นไปได้เท่านั้นไม่น่าจะเป็น-จะตั้งกับความล้มเหลวแน่ใจว่าของความสุขของหลาย ๆ ดังนั้นคนที่ได้รับการสอนให้ความรักความเมตตาและความเป็นจริงที่น่ากลัวของความยุติธรรมและเกี่ยวกับเรื่องนี้พวกเขาฐานชีวิตของพวกเขา.

ลึกลับมีบางคนหนุ่มสาวและบางครั้งก็เป็นผู้ใหญ่ที่ไม่นานหลังจากที่ได้ดูเด็กออกจาก Omelas ผ่านประตู และมุ่งหน้าเข้าไปในภูเขา พวกเขาไม่ได้กลับมา