In a majority of the specimens, fra

In a majority of the specimens, fracturing occurred in the interface between gypsum plaster and primer (adhesion fracture). In the case of some primers with high adhesive strength (primers 2 and 7), the fracture occurred partly in the interface between primer and mortar, and partly in the mortar itself (adhesion-cohesion fracture).
Plaster adhesion of non-stored concrete units was very high with some primers (2, 7 and 11). A lack of adhesion during the application of gypsum plaster without primer, as also was the case with primer 9, could be determined. Primers 1 and 8 showed low adhesive values.
It can be assumed that five-week storage leads to superficial drying and partial carbonation of the surface. Due to these reasons, adhesion characteristics of the plasters changed. All specimens that originally showed low or average adhesive qualities increased their adhesive strength significantly. Only the reference test (specimen without primer) showed absolutely no adhesive characteristics even in this case.
The test results could prove the differences in quality of the 10 primers used. We there fore recommend that users get appropriate information from manufacturers as a form of reassurance. Sufficient adhesive strength (0.2 N/mm2) should be achieved by primers in the concrete/primer/gypsum plaster interface. In order to determine the efficiency of a primer it is not only necessary to determine adhesive strength - fracture patterns are equally important.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในส่วนใหญ่ตัวอย่าง การแตกร้าวเกิดขึ้นในอินเทอร์เฟซระหว่างยิปซัมพลาสเตอร์และไพรเมอร์ (กระดูกยึดเกาะ) ในกรณีบางไพรเมอร์มีแรงยึดเกาะสูง (ไพรเมอร์ 2 และ 7), กระดูกเกิดขึ้นบางส่วน ในอินเทอร์เฟซระหว่างสีรองพื้นปูน และบางส่วน ในปูนเอง (แตกหักยึดเกาะทำงานร่วมกัน)ยึดเกาะปูนปลาสเตอร์ไม่เก็บหน่วยคอนกรีตถูกสูงมาก มีไพรเมอร์บาง (2, 7 และ 11) ขาดการยึดเกาะระหว่างแอพลิเคชันของยิปซัมพลาสเตอร์ทับ ยัง เป็นกรณีที่ มีรองพื้น 9 อาจสามารถกำหนด ไพรเมอร์ 1 และ 8 พบว่าค่าต่ำกาวสามารถสันนิษฐานว่า เก็บห้าสัปดาห์สู่ carbonation บางส่วนของพื้นผิวและผิวแห้ง เหตุผลเหล่านี้ ลักษณะการยึดเกาะของพลาสเตอร์ที่เปลี่ยนแปลง ตัวอย่างทั้งหมดที่เดิม พบว่าต่ำ หรือเฉลี่ยคุณภาพกาวเพิ่มความแข็งแรงของกาวได้อย่างมาก เท่าทดสอบการอ้างอิง (ตัวอย่างทับ) แสดงให้เห็นอย่างลักษณะกาวไม่มีแม้แต่ในกรณีนี้ผลการทดสอบสามารถพิสูจน์ความแตกต่างในคุณภาพของไพรเมอร์ 10 ที่ใช้ เรามีบกพร่องแนะนำว่า ผู้ใช้ได้รับข้อมูลที่เหมาะสมจากผู้ผลิตเป็นฟอร์มมั่น กาวแรงพอ (0.2 N/mm2) ควรทำได้ โดยไพรเมอร์ในอินเทอร์เฟซคอนกรีตรองพื้น/แผ่นยิปซัมพลาสเตอร์ เพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของรองพื้นมันไม่ เท่าที่จำเป็นเพื่อตรวจสอบความแข็งแรงกาว - ลวดลายแตกหักมีความสำคัญเท่าเทียมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนของชิ้นงานที่พร่าพรายที่เกิดขึ้นในการเชื่อมต่อระหว่างปูนยิปซั่มและไพรเมอร์ (การยึดเกาะที่แตกหัก) เดอะ ในกรณีของไพรเมอร์บางคนที่มีแรงยึดเกาะสูง (ไพรเมอร์ 2 และ 7) การแตกหักเกิดขึ้นส่วนหนึ่งในการเชื่อมต่อระหว่างไพรเมอร์และมอร์ต้าร์และอีกส่วนหนึ่งในครกตัวเอง (ยึดเกาะ-การทำงานร่วมกันการแตกหัก).
การยึดเกาะพลาสเตอร์ของหน่วยงานที่เป็นรูปธรรมไม่ใช่เก็บไว้ อยู่ในระดับสูงมากกับบางไพรเมอร์ (2, 7 และ 11) การขาดการยึดเกาะระหว่างการใช้งานของยิปซั่มปูนปลาสเตอร์โดยไม่ต้องไพรเมอร์เป็นยังเป็นกรณีที่มีไพรเมอร์ที่ 9 อาจได้รับการพิจารณา ไพรเมอร์ที่ 1 และ 8 มีค่าต่ำกาว.
มันอาจจะคิดว่าการจัดเก็บห้าสัปดาห์จะนำไปสู่การอบแห้งตื้นและอัดลมบางส่วนของพื้นผิว เนื่องจากเหตุผลเหล่านี้ลักษณะการยึดเกาะของพลาสเตอร์ที่มีการเปลี่ยนแปลง ตัวอย่างทั้งหมดที่เดิมแสดงให้เห็นคุณภาพกาวต่ำหรือเฉลี่ยเพิ่มแรงยึดเกาะของพวกเขาอย่างมีนัยสำคัญ เพียงการทดสอบการอ้างอิง (ตัวอย่างโดยไม่ต้องไพรเมอร์) แสดงให้เห็นอย่างไม่มีลักษณะกาวแม้ในกรณีนี้.
ผลการทดสอบสามารถพิสูจน์ความแตกต่างในคุณภาพของ 10 ไพรเมอร์ที่ใช้ เรามีก่อนแนะนำให้ผู้ใช้จะได้รับข้อมูลที่เหมาะสมจากผู้ผลิตที่เป็นรูปแบบของความมั่นใจ แรงยึดเกาะเพียงพอ (0.2 N / mm2) ควรจะประสบความสำเร็จด้วยไพรเมอร์ในส่วนติดต่อปูนคอนกรีต / ไพรเมอร์ / ยิปซั่ม เพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของไพรเมอร์ที่ไม่ได้เป็นเพียงที่จำเป็นในการตรวจสอบความแข็งแรงกาว - รูปแบบการแตกหักมีความสำคัญเท่าเทียมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในส่วนใหญ่ของตัวอย่างทรายที่เกิดขึ้นในอินเตอร์เฟซระหว่างปูนยิปซั่ม และไพรเมอร์ ( หรือแตก ) ในกรณีของบางชนิดมีความแข็งแรงยึดติดสูง ( ชนิด 2 และ 7 ) การแตกหักที่เกิดขึ้นส่วนหนึ่งในการเชื่อมต่อระหว่างสีรองพื้นปูน และบางส่วนในครกเอง ( การยึดติดความแตก )การยึดเกาะของปูนฉาบไม่เก็บหน่วยคอนกรีตสูงมาก บางชนิด ( 2 , 7 และ 11 ) การขาดการยึดเกาะระหว่างการใช้ปูนยิปซัม โดยไพรเมอร์ที่ยังเป็นกรณีด้วยไพรเมอร์ 9 อาจจะพิจารณา ไพรเมอร์ 1 และ 8 พบค่ากาวน้อยมันสามารถสันนิษฐานว่ากระเป๋าห้าสัปดาห์นำไปสู่ผิวแห้ง และคาร์บอเนชั่นบางส่วนของพื้นผิว เนื่องจากเหตุผลเหล่านี้ ลักษณะการยึดเกาะของปูนที่เปลี่ยนไป ขนาดเดิม มีคุณภาพต่ำหรือมีกาวกาวแรงเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ เพียงอ้างอิงการทดสอบ ( ตัวอย่างที่ไม่มีรองพื้น ) พบไม่มีกาวลักษณะแม้ในกรณีนี้ผลการทดสอบสามารถพิสูจน์ความแตกต่างในคุณภาพของ 10 ชนิดที่ใช้ เราก่อนมีแนะนำให้ผู้ใช้ได้รับข้อมูลที่เหมาะสมจากผู้ผลิตที่เป็นรูปแบบของหลักประกัน แรงกาวเพียงพอ ( 0.2 N / แน่น ) ควรจะได้รับ โดยไพรเมอร์ในคอนกรีต / รองพื้น / ยิปซั่มพลาสเตอร์อินเตอร์เฟซ เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของรองพื้นมันไม่เพียง แต่ต้องตรวจสอบความแข็งแรง - กาวลวดลายแตกก็สำคัญไม่แพ้กัน