Chemists and early biochemists dete

Chemists and early biochemists determined the essential
building blocks of living cells and characterized their chemical
nature. Among these building blocks were nucleic acids, longchain
polymers composed of nucleotides. Nucleic acids were
named based partly on their chemical properties and partly on the
observation that they represent a major constituent of the cell
nucleus. That nucleic acids form the chemical basis for the transmission
of genetic traits was not realized until about 60 years ago
(1,2). Prior to that time, there was considerable disagreement
among scientists as to whether genetic information was contained
in and transmitted by proteins or nucleic acids. It was recognized
that chromosomes contained deoxyribonucleic acid as a primary
constituent, but it was not known if this DNA carried genetic
information or merely served as a scaffold for some undiscovered
class of proteins that carried genetic information. However, the
demonstration that genetic traits could be transmitted through
DNA formed the basis for numerous investigations focused on
elucidation of the nature of the genetic code. During the last halfcentury,
numerous investigators have participated in the scientific
revolution leading to modern molecular biology. Of particular significance
were the elucidation of the structure of DNA (3–9),
determination of structure–function relationships between DNA
and RNA (10,11), and acquisition of basic insights into the
processes of DNA replication, RNA transcription, and protein
synthesis (12–19). Molecular pathology represents the application
of the principles of basic molecular biology to the investigation
of human disease processes. Our ever broadening insights
into the molecular basis of disease processes continues to provide
an opportunity for the clinical laboratory to develop and implement
new and novel approaches for diagnosis and prognostic
assessment of human disease.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักเคมีและ biochemists ก่อนกำหนดสำคัญสร้างบล็อกของเซลล์ที่อาศัยอยู่ และลักษณะของสารเคมีธรรมชาติ ผู้ประกอบเหล่านี้มีกรดนิวคลีอิก longchainโพลิเมอร์ประกอบด้วยนิวคลีโอไทด์ กรดนิวคลีอิกได้ชื่อ ในคุณสมบัติทางเคมีบางส่วน และบางส่วนในการสังเกตว่า พวกเขาแสดงวิภาคที่สำคัญของเซลล์นิวเคลียส ว่า กรดนิวคลีอิกเป็นพื้นฐานทางเคมีสำหรับการส่งผ่านของลักษณะทางพันธุกรรมที่ไม่รู้จนถึง 60 ปี(1, 2) ก่อนที่เวลา มีกันมากในหมู่นักวิทยาศาสตร์ว่า ว่าข้อมูลทางพันธุกรรมมีอยู่ใน และนำส่ง โดยโปรตีนหรือกรดนิวคลีอิก ได้รับการยอมรับที่กรด deoxyribonucleic chromosomes ที่อยู่เป็นหลักวิภาค แต่มันถูกไม่ทราบหากดำเนินการพันธุกรรมดีเอ็นเอนี้ข้อมูล หรือบริการแต่เป็นนั่งร้านสำหรับบางคนที่ไม่เคยค้นพบระดับของโปรตีนที่นำข้อมูลทางพันธุกรรม อย่างไรก็ตาม การสาธิตที่ลักษณะทางพันธุกรรมที่สามารถส่งผ่านพื้นฐานสำหรับการตรวจสอบมากมายที่เน้นรูปแบบดีเอ็นเอelucidation ธรรมชาติของรหัสพันธุกรรม ในระหว่างการ halfcentury ล่าสุดนักสืบมากมายได้มีส่วนร่วมในทางวิทยาศาสตร์การปฏิวัตินำไปสู่สมัยอณูชีววิทยา ของสำคัญเฉพาะมี elucidation ของโครงสร้างของดีเอ็นเอ (3-9),กำหนดโครงสร้าง – ฟังก์ชันความสัมพันธ์ระหว่างดีเอ็นเอและอาร์เอ็นเอ (10,11), และการเจาะลึกพื้นฐานกระบวนการจำลองดีเอ็นเอ อาร์เอ็นเอ transcription และโปรตีนสังเคราะห์ (12 – 19) พยาธิวิทยาโมเลกุลแทนแอพลิเคชันหลักการของอณูชีววิทยาพื้นฐานการสอบสวนโรคมนุษย์กระบวนการ ความเข้าใจของเราเคย broadeningเป็นโมเลกุลพื้นฐานของกระบวนการโรคยังคงให้ห้องปฏิบัติการทางคลินิกในการพัฒนา และใช้โอกาสใหม่ และนวนิยายแนวการวินิจฉัย prognosticประเมินโรคมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักเคมีและชีวเคมีต้นกำหนดที่สำคัญหน่วยการสร้างของเซลล์ที่มีชีวิตและลักษณะทางเคมีธรรมชาติ ในบรรดากลุ่มอาคารเหล่านี้ถูกกรดนิวคลีอิกสร้อยยาวโพลิเมอร์ประกอบด้วยนิวคลีโอ กรดนิวคลีอิกถูกตั้งชื่อส่วนบนพื้นฐานของคุณสมบัติทางเคมีของพวกเขาและอีกส่วนหนึ่งในการสังเกตว่าพวกเขาเป็นตัวแทนที่เป็นส่วนประกอบสำคัญของเซลล์นิวเคลียส ว่ากรดนิวคลีอิกสารเคมีเป็นพื้นฐานสำหรับการส่งของลักษณะทางพันธุกรรมก็ไม่รู้จนกระทั่งประมาณ 60 ปีที่ผ่านมา (1,2) ก่อนที่จะมีเวลาที่มีความขัดแย้งอย่างมากในหมู่นักวิทยาศาสตร์ว่าข้อมูลทางพันธุกรรมได้รับการบรรจุและส่งมาจากโปรตีนหรือกรดนิวคลีอิก มันได้รับการยอมรับว่ามีโครโมโซมดีเอ็นเอเป็นหลักที่เป็นส่วนประกอบแต่มันก็ไม่มีใครรู้ว่าดีเอ็นเอนี้ดำเนินการทางพันธุกรรมข้อมูลหรือทำหน้าที่เป็นเพียงนั่งร้านสำหรับบางคนยังไม่ได้เปิดการเรียนของโปรตีนที่ดำเนินการข้อมูลทางพันธุกรรม อย่างไรก็ตามการสาธิตลักษณะทางพันธุกรรมที่อาจจะส่งผ่านดีเอ็นเอเป็นพื้นฐานสำหรับการตรวจสอบจำนวนมากที่มุ่งเน้นการชี้แจงของธรรมชาติของรหัสพันธุกรรมที่ ในช่วงที่ผ่านมา halfcentury, นักวิจัยจำนวนมากที่มีส่วนร่วมในทางวิทยาศาสตร์การปฏิวัติที่นำไปสู่อณูชีววิทยาที่ทันสมัย​​ อย่างมีนัยสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้ชี้แจงของโครงสร้างของดีเอ็นเอ (3-9) การกำหนดความสัมพันธ์ของโครงสร้างและหน้าที่ระหว่าง DNA และ RNA (10,11) และการเข้าซื้อกิจการของข้อมูลเชิงลึกขั้นพื้นฐานเข้าสู่กระบวนการของการจำลองดีเอ็นเอถอดความอาร์เอ็นเอและโปรตีนการสังเคราะห์ (12-19) พยาธิวิทยาโมเลกุลแสดงให้เห็นถึงการประยุกต์ใช้หลักการของอณูชีววิทยาพื้นฐานในการสืบสวนของกระบวนการโรคของมนุษย์ ที่เคยขยายของเราข้อมูลเชิงลึกเข้าไปในโมเลกุลพื้นฐานของกระบวนการการเกิดโรคยังคงให้โอกาสสำหรับห้องปฏิบัติการทางคลินิกเพื่อพัฒนาและใช้วิธีการใหม่และใหม่สำหรับการวินิจฉัยและการพยากรณ์โรคการประเมินโรคในมนุษย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักเคมีและนักชีวเคมีสำคัญก่อนตัดสินใจสร้างบล็อกของเซลล์อยู่

และลักษณะธรรมชาติทางเคมีของพวกเขา ของอาคารเหล่านี้เป็นกรดนิวคลีอิก longchain
พอลิเมอร์ประกอบด้วยนิวคลีโอไทด์ . กรดนิวคลีอิกเป็น
ชื่อตามบางส่วนในสมบัติของพวกเขาและบางส่วนในการสังเกตว่าพวกเขาเป็นตัวแทนขององค์ประกอบ

ที่สำคัญของเซลล์นิวเคลียสว่ากรดนิวคลีอิกจากเคมีพื้นฐานสำหรับการส่งผ่านของลักษณะพันธุกรรมไม่รู้

จนประมาณ 60 ปีที่ผ่านมา ( 1 , 2 ) ก่อนหน้านั้น เวลามีข้อขัดแย้งมาก
ในหมู่นักวิทยาศาสตร์ว่าข้อมูลทางพันธุกรรมที่บรรจุ
และส่งโดยโปรตีนและกรดนิวคลีอิก มันได้รับการยอมรับ
ที่โครโมโซมที่มีอยู่ลัทธิสมบูรณาญาสิทธิราชเป็นส่วนประกอบหลัก
,แต่มันไม่ได้เป็นที่รู้จักกันถ้า DNA นี้นำข้อมูลพันธุกรรม
หรือเพียงทำหน้าที่เป็นนั่งร้านบางระดับของโปรตีนที่ค้นพบ
แบกข้อมูลทางพันธุกรรม อย่างไรก็ตาม ลักษณะทางพันธุกรรมที่
สาธิตสามารถส่งผ่าน
ดีเอ็นเอรูปแบบพื้นฐานสำหรับการตรวจสอบหลายเน้น
จากธรรมชาติของรหัสทางพันธุกรรม ในช่วง halfcentury สุดท้าย
นักวิจัยจำนวนมากมีส่วนร่วมในการปฏิวัติทางวิทยาศาสตร์
สู่ชีววิทยาระดับโมเลกุลที่ทันสมัย ของโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสำคัญ
เป็นคำชี้แจงของโครงสร้างของดีเอ็นเอ ( 3 – 9 ) การกำหนดโครงสร้าง–หน้าที่

ความสัมพันธ์ระหว่างดีเอ็นเอและอาร์เอ็นเอ ( 10,11 ) และกระบวนการได้มาของข้อมูลพื้นฐานใน
ของดีเอ็นเอ อาร์เอ็นเอ ถอดความ และการสังเคราะห์โปรตีน
( 12 – 19 )