It is based on a comparison of all

It is based on a comparison of all divorces that occur in a single year(regardless of when the couples were married) against the number of new marriages in the same year As the second column of Table 13-1 indicates, there were about 51 divorces in the United States in 1999 for every 100 new marriages. But that could, in fact, represent 51 divorces for every 3,000 marriages in the decades leading up to 1999 We get a more accurate perspective on divorce if we examine the number of divorces per married women ages 1 to 44(see the third column in Table 13-1). Using these statistics, we can see that the number of divorces per l,000 married women in this age group has almost doubled over the past 39 years. Nevertheless, about half of every 10 marriages remain intact; about two-thirds of divorced women and three-fourths of divorced men eventually remarry. Women are less likely to remarry because many retain custody of children after a divorce, which complicates establishing a new adult relationship(Bianchi and Spain 1996) Some people regard the nation's high rate of remarriage as an endorsement of the institution of marriage but it does lead to the new challenges of a remarriage kin network composed of current and prior marital relationships. This network can be particularly complex if children are involved or if an ex-spouse remarries. The current high divorce rate of the United States is not the result of a sudden explosion; rather, signs of such a tendency showed up early in the nation's history. Residents

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบของ divorces ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในปีเดียว (ว่าเมื่อคู่รักที่ได้แต่งงาน) กับจำนวนสมรสใหม่ในปีเดียวกัน เป็นคอลัมน์สองของตาราง 13-1 แสดง มีประมาณ 51 divorces ในสหรัฐอเมริกาในปี 1999 สำหรับชีวิตสมรสใหม่ทุก 100 แต่ว่า สามารถ ในความเป็นจริง แสดงถึง 51 divorces สำหรับชีวิตสมรสทุก 3000 ในทศวรรษที่ผ่านมาถึงปี 1999 นำเราได้รับมุมมองที่ถูกต้องมากขึ้นเกี่ยวกับการหย่าถ้าเราตรวจสอบหมายเลข divorces ต่อสตรีที่สมรสแล้วอายุ 1-44 (ดูคอลัมน์สามในตาราง 13 - 1) ใช้สถิติเหล่านี้ เราจะเห็นว่า หมายเลข divorces ต่อ l, 000 สตรีที่สมรสแล้วในกลุ่มอายุนี้มีสองเท่าเกือบ 39 ปีผ่านมา อย่างไรก็ตาม ประมาณครึ่งหนึ่งของชีวิตสมรสทุก 10 ยังคงเหมือนเดิม ประมาณสองในสามของผู้หญิงที่หย่าและ fourths 3 คนหย่าในที่สุด remarry ผู้หญิงมีแนวโน้มจะ remarry เพราะมากรักษาของเด็กหลังศาล ที่ complicates สร้างความสัมพันธ์ผู้ใหญ่ใหม่ (เบียนชีและสเปน 1996) บางคนถือของประเทศสูงอัตราการแต่งงานใหม่การรับรองสถาบันการแต่งงาน แต่จะนำไปสู่ความท้าทายใหม่ของการแต่งงานใหม่กินเครือข่ายประกอบด้วยความสัมพันธ์สมรสก่อนหน้า และปัจจุบัน เครือข่ายนี้จะซับซ้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หากเด็กมีส่วนร่วม หรือเป็นอดีตคู่สมรส remarries อัตราหย่าร้างสูงปัจจุบันของสหรัฐอเมริกาไม่ใช่ผลของการระเบิดอย่างฉับพลัน ค่อนข้าง สัญญาณของแนวโน้มดังกล่าวแสดงขึ้นในช่วงประวัติศาสตร์ของประเทศ ผู้อยู่อาศัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบของการหย่าร้างทั้งหมดที่เกิดขึ้นในปีเดียว (ที่ไม่คำนึงถึงเมื่อคู่แต่งงานกัน) กับจำนวนของการแต่งงานใหม่ในปีเดียวกันในฐานะที่เป็นคอลัมน์ที่สองของตารางที่ 13-1 แสดงให้เห็นมีอยู่ประมาณ 51 หย่าร้าง ในประเทศสหรัฐอเมริกาในปี 1999 สำหรับทุก ๆ 100 แต่งงานใหม่ แต่ที่สามารถในความเป็นจริงเป็นตัวแทนของ 51 หย่าร้างสำหรับทุก 3,000 การแต่งงานในช่วงทศวรรษที่นำไปสู่​​ 1999 เราได้รับมุมมองที่ถูกต้องมากขึ้นในการหย่าร้างถ้าเราตรวจสอบจำนวนการหย่าร้างต่อผู้หญิงที่แต่งงานแล้วทุกเพศทุกวัย 1-44 (ดูคอลัมน์ที่สามในตาราง 13-1) การใช้สถิติเหล่านี้เราจะเห็นว่าจำนวนของการหย่าร้างต่อลิตร, 000 ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วในกลุ่มอายุนี้ได้เกือบสองเท่าที่ผ่านมา 39 ปี อย่างไรก็ตามประมาณครึ่งหนึ่งของทุก 10 แต่งงานยังคงเหมือนเดิม; ประมาณสองในสามของผู้หญิงที่หย่าร้างและสามในสี่ของผู้ชายที่หย่าร้างกันในที่สุดก็แต่งงานใหม่ ผู้หญิงมีโอกาสน้อยที่จะแต่งงานใหม่เพราะหลายรักษาดูแลเด็กหลังจากการหย่าร้างซึ่งมีความซับซ้อนสร้างความสัมพันธ์ผู้ใหญ่ใหม่ (Bianchi และสเปน 1996) บางคนมองว่าอัตราที่สูงของประเทศสมรสเ​​ป็นการรับรองจากสถาบันการศึกษาของการแต่งงาน แต่จะนำไปสู่ กับความท้าทายใหม่ของเครือข่ายญาติสมรสประกอบด้วยความสัมพันธ์สมรสปัจจุบันและปีก่อน เครือข่ายนี้สามารถที่ซับซ้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเด็กมีส่วนร่วมหรือถ้าอดีตคู่สมรสที่แต่งงานใหม่ อัตราการหย่าร้างสูงในปัจจุบันของประเทศสหรัฐอเมริกาไม่ได้เป็นผลมาจากการระเบิดอย่างฉับพลันนั้น แต่อาการดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าแนวโน้มที่ขึ้นต้นในประวัติศาสตร์ของประเทศ ที่อาศัยอยู่ใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบทั้งหมดของการหย่าร้างที่เกิดขึ้นภายในปีเดียว ( โดยไม่คำนึงถึงเมื่อคู่รักแต่งงาน ) กับจำนวนของการแต่งงานใหม่ในปีเดียวกันเป็นคอลัมน์ที่สองของตาราง 13-1 บ่งชี้ว่ามีประมาณ 51 การหย่าร้างในสหรัฐอเมริกาในปี 1999 สำหรับทุก 100 ใหม่ การแต่งงาน แต่ที่ ในความเป็นจริง , เป็นตัวแทน 51 หย่าทุก 3000 การแต่งงานในทศวรรษที่นำไปสู่ 1999 เราได้รับมุมมองที่ถูกต้องมากขึ้นในการหย่า ถ้าเราตรวจสอบจำนวนการหย่าต่อสตรีวัย 1 ถึง 44 ( ดูที่คอลัมน์ที่สามในตาราง 13-1 ) การใช้สถิติเหล่านี้ เราจะเห็นได้ว่า ตัวเลขของการหย่าต่อผม , 000 แต่งหญิงในกลุ่มนี้อายุเกือบสองเท่าตลอด 39 ปี อย่างไรก็ตามประมาณครึ่งหนึ่งของทุก 10 การแต่งงานยังคงเหมือนเดิม ประมาณสองในสามของผู้หญิงที่หย่า และสามในสี่ของจํานวน หย่า ผู้ชายก็แต่งงานใหม่ ผู้หญิงมีโอกาสน้อยที่จะแต่งงานใหม่ เพราะหลายเรื่องสิทธิการดูแลเด็กหลังจากหย่าผู้ใหญ่ซึ่งมีความซับซ้อนของการสร้างความสัมพันธ์ใหม่ ( Bianchi และสเปน 1996 ) บางคนถือว่าคะแนนของพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗สูงของประเทศเป็นการรับรองของสถาบันการแต่งงาน แต่มันนำไปสู่ความท้าทายใหม่ของพระเจ้าชัยวรมันที่ ๗ประกอบด้วยญาติเครือข่ายในปัจจุบันและก่อนการสมรสความสัมพันธ์เครือข่ายนี้สามารถที่ซับซ้อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเด็กมีส่วนร่วม หรือหากมีคู่สมรสอดีตจะแต่งงานใหม่ . ปัจจุบันอัตราการหย่าร้างสูงของสหรัฐอเมริกา คือ ผลของการระเบิดอย่างฉับพลัน ; ค่อนข้าง , สัญญาณของแนวโน้มขึ้นก่อนในประวัติศาสตร์ของประเทศ ผู้อยู่อาศัย