Barred-salted herring is an importa

Barred-salted herring is an important fish product in the Nordic fishery industry whilst in the South of Europe anchovies are more common as salted product. Herring is one of the most important species in the fishing industry in Northern Europe. In 2010/2011 approximately 1.000.000 tons of herring were landed in Nordic Countries, which most ends up as salted product (Baron et al., 2015). The production of salted herring has always been of special interest in the Scandinavian countries for centuries, probably originating in the eight century (Voskresensky, 1965) as a preservation process.
During the salting process a long maturation period takes place, where degradation of proteins occurs due to both digestive and muscle proteases (Nielsen, 1995). During this long ripening period transport of biomolecules such as proteins, lipids and peptides leach out from the fish to the brine (Svensson, Nielsen, & Bro, 2004), leading to a brine rich in organic matter. After the ripening period, the maturating brine is removed and discarded and, before barred-salted herring's commercialisation, the fish is packed with fresh brine containing spices and flavourings. During the production, very large volumes of brine with high organic load are discarded. Specifically, 100 L of brines are generated per 100 kg of herring produced during the maturation step (Gringer et al., 2015). Therefore, there is a need to demonstrate if this liquid waste, which contains high-value marine biomolecules such as protein, lipids and peptides, could be re-utilised and valorised. Furthermore, marinating brine is a food grade waste and could represent a good source of natural additives with antioxidant properties. Herring brines have previously been characterised, containing proteins and peptides (Gringer, Osman, Nielsen, Undeland, & Baron, 2014) which may be able to protect lipids from oxidative damage during herring ripening (Andersen, Andersen, & Baron, 2007). Proteins might play a role in scavenging free radicals that could otherwise damage proteins. The released iron from the muscle to the brine might attack protein rather than inducing lipid oxidation in Fenton type reaction. Proteins have also been found to act as antioxidants, as they form stable and long-life protein hydroperoxides, and prevent propagation of oxidative reactions, protecting lipids from oxidative damage (Baron, Berner, Skibsted, & Refsgaard, 2005).
A recent study characterising brines from different Scandinavian products demonstrated their radical scavenging and iron chelating activities, and reducing properties using in vitro tests (Gringer et al., 2014). Similarly, a previous study showed herring press juice preventing oxidative reactions in a fish model system and a simulated gastrointestinal digestion, antioxidant capacity that was attributed to low molecular weight compounds (Sannaveerappa et al., 2007a and Sannaveerappa et al., 2007b). Recently, Taheri, Farvin, Jacobsen, and Baron (2014) isolated protein fractions from barrel-salted herring brines and reported that they exhibit good antioxidant properties in vitro and in simple emulsions system of 5% of fish oil in water emulsion. However, despite their potentially interesting antioxidant properties, no studies have demonstrated the valorisation of this protein-rich waste using minimal and simple procedures such as one-step fractionation and centrifugation.
Glazing/Coating is a common practice in the seafood industry to preserve frozen fish from oxidation and dehydration; as alternative to this process, there is increasing research interest in edible coatings based on proteins (e.g. soy, albumin and whey), fish skin hydrolysates or chitosan (Sathivel, 2005, Sathivel et al., 2007, Gómez-Estaca et al., 2007 and Rodríguez-Turienzo et al., 2011). Kakatkar, Sherekar, and Venugopal (2004) reported that acidic fish protein dispersion applied as a glaze to frozen fish blocks or fillets had a positive impact on quality, reducing oxidation, and dehydration. Another investigation also showed that acidic dispersion of fish protein applied to seer fish (Scomberomorus guttatus) improved its microbiological quality compared to water glazing ( Phadke, Pagarkar, Kumar Reddy, & Kumar Meena, 2012). Herring brines are dispersions of fish protein and no investigation has been performed demonstrating their ability to be used as edible coating to protect frozen fish.
The use of the pH-shift method to obtain functional proteins is one processing technology that has received a great deal of attention recently. In brief, in a first step muscle proteins are homogenised with water and solubilised at low pH (pH ≤ 3) or at high pH (pH ≥ 10.5). Centrifugation allows separation of insoluble material from the soluble myofibrillar, cytoskeletal and sarcoplasmic proteins according to Abdollahi, Marmon, Chaijan, and Undeland (2016). In a second step, the solubilised proteins are re-precipitated at their isoelectric point and a protein isolate is obtaine

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กติกาเค็มปลาเฮอริ่งเป็นผลิตภัณฑ์ปลาที่สำคัญในอุตสาหกรรมประมงของชาวยุโรปในขณะที่ภาคใต้ของปลากะตักยุโรปจะมีอยู่มากเป็นผลิตภัณฑ์เค็ม แฮร์ริ่งเป็นหนึ่งในสายพันธุ์ที่สำคัญที่สุดในอุตสาหกรรมการประมงในยุโรปเหนือ ใน 2010/2011 ประมาณ 1.000.000 ตันของปลาชนิดหนึ่งที่มีที่ดินใน Nordic ประเทศซึ่งส่วนใหญ่จบลงด้วยการเป็นผลิตภัณฑ์เค็ม (บารอน et al., 2015) การผลิตของปลาชนิดเค็มได้เสมอน่าสนใจเป็นพิเศษในประเทศสแกนดิเนเวียนมานานหลายศตวรรษอาจจะเกิดขึ้นในศตวรรษที่แปด (Voskresensky, 1965) เป็นกระบวนการเก็บรักษา.
ในระหว่างกระบวนการเกลือที่ระยะเวลาการเจริญเติบโตนานจะเกิดขึ้นที่ย่อยสลายของโปรตีนที่เกิดขึ้น เนื่องจากทั้งสองเดินอาหารและกล้ามเนื้อโปรตีเอส (นีลเซ่น, 1995) ในช่วงนี้การขนส่งระยะเวลานานสุกของสารชีวโมเลกุลเช่นโปรตีนไขมันและเปปไทด์โกรกออกจากปลาที่จะน้ำเกลือ (สเวนส์สันนีลเซ่น & Bro, 2004) ที่นำไปสู่น้ำเกลืออุดมไปด้วยสารอินทรีย์ หลังจากช่วงเวลาสุกน้ำเกลือ maturating ออกและทิ้งและการค้าก่อนที่จะห้ามเค็มปลาชนิดของปลาจะเต็มไปด้วยน้ำเกลือที่มีเครื่องเทศสดและรส ในระหว่างการผลิตปริมาณมากของน้ำเกลือกับภาระอินทรีย์สูงจะถูกยกเลิก โดยเฉพาะ 100 ลิตรน้ำเกลือจะมีการสร้างต่อ 100 กิโลกรัมของปลาชนิดหนึ่งที่ผลิตในระหว่างขั้นตอนการเจริญเติบโต (Gringer et al., 2015) ดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่จะต้องแสดงให้เห็นถึงถ้าเสียของเหลวซึ่งประกอบด้วยสารชีวโมเลกุลทางทะเลที่มีมูลค่าสูงเช่นโปรตีนไขมันและเปปไทด์สามารถนำมาใช้อีกครั้ง-และ valorised นอกจากหมักน้ำเกลือเป็นของเสียที่เกรดอาหารและจะเป็นตัวแทนเป็นแหล่งที่ดีของสารเติมแต่งธรรมชาติที่มีคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระ น้ำเกลือปลาชนิดหนึ่งที่ได้รับก่อนหน้านี้มีลักษณะที่มีโปรตีนและเปปไทด์ (Gringer ออสมัน, นีลเซ่น Undeland และบารอน 2014) ซึ่งอาจจะสามารถที่จะปกป้องไขมันจากความเสียหายออกซิเดชันในช่วง Herring สุก (เซนเซนและบารอน, 2007) โปรตีนอาจมีบทบาทสำคัญในการขับสารอนุมูลอิสระที่อาจเกิดความเสียหายโปรตีน เหล็กปล่อยออกมาจากกล้ามเนื้อให้น้ำเกลืออาจโจมตีโปรตีนมากกว่าการกระตุ้นให้เกิดออกซิเดชันของไขมันในประเภทปฏิกิริยาเฟนตัน โปรตีนที่ได้รับยังพบเพื่อทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระเช่นที่พวกเขาในรูปแบบที่มีเสถียรภาพและระยะยาวชีวิต hydroperoxides โปรตีนและป้องกันการแพร่กระจายของการเกิดปฏิกิริยาออกซิเดชั่ปกป้องไขมันจาก oxidative ความเสียหาย (บารอน Berner, Skibsted และ Refsgaard, 2005).
การศึกษาล่าสุดที่พัฒนาการ น้ำเกลือจากผลิตภัณฑ์สแกนดิเนเวียนที่แตกต่างกันของพวกเขาแสดงให้เห็นถึงการไล่หัวรุนแรงและกิจกรรมคีเลตเหล็กและคุณสมบัติลดการใช้ในการทดสอบในหลอดทดลอง (Gringer et al., 2014) ในทำนองเดียวกันการศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าปลาชนิดกดน้ำป้องกันการเกิดปฏิกิริยาออกซิเดชันในระบบรุ่นปลาและการย่อยอาหารในทางเดินอาหารจำลองสารต้านอนุมูลอิสระที่ได้รับการบันทึกให้ต่ำน้ำหนักโมเลกุลของสาร (Sannaveerappa et al., 2007A และ Sannaveerappa et al., 2007B) เมื่อเร็ว ๆ นี้ Taheri, Farvin จาคอปและบารอน (2014) เศษส่วนโปรตีนที่แยกได้จากบาร์เรลเค็มน้ำเกลือปลาชนิดหนึ่งและมีรายงานว่าพวกเขาแสดงคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่ดีในหลอดทดลองและในระบบอิมัลชันที่เรียบง่ายของ 5% ของน้ำมันปลาในน้ำอิมัลชัน อย่างไรก็ตามแม้จะมีคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระของพวกเขาที่น่าสนใจอาจไม่มีการศึกษาได้แสดงให้เห็น valorisation ของเสียที่อุดมด้วยโปรตีนนี้โดยใช้ขั้นตอนน้อยที่สุดและง่ายเช่นการแยกขั้นตอนเดียวและการหมุนเหวี่ยง.
กระจก / เคลือบเป็นหลักปฏิบัติทั่วไปในอุตสาหกรรมอาหารทะเลเพื่อรักษาปลาแช่แข็ง จากออกซิเดชันและการคายน้ำ; เป็นทางเลือกให้กระบวนการนี้มีการเพิ่มงานวิจัยที่สนใจในการเคลือบกินอยู่บนพื้นฐานของโปรตีน (เช่นถั่วเหลือง, โปรตีนชนิดหนึ่งและเวย์), ไฮโดรไลเซหนังปลาหรือไคโตซาน (Sathivel 2005 Sathivel et al., 2007 Gómez-Estaca et al., ปี 2007 และRodríguez-Turienzo et al. 2011) Kakatkar, Sherekar และ Venugopal (2004) รายงานว่ามีฤทธิ์เป็นกรดกระจายโปรตีนจากปลานำไปใช้เป็นเคลือบบล็อกปลาแช่แข็งหรือปลาแห่งหนึ่งมีผลกระทบเชิงบวกต่อคุณภาพลดการเกิดออกซิเดชันและการคายน้ำ การตรวจสอบข้อเท็จจริงอีกประการหนึ่งนอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าการกระจายตัวเป็นกรดโปรตีนจากปลานำไปใช้กับผู้ทำนายปลา (ปลาอินทรี guttatus) ปรับปรุงคุณภาพทางจุลชีววิทยาของมันเมื่อเทียบกับกระจกน้ำ (Phadke, Pagarkar มาร์เรดดี้ & มาร์นา, 2012) น้ำเกลือปลาชนิดหนึ่งที่มีกระจายโปรตีนจากปลาและการสอบสวนไม่ได้รับการดำเนินการแสดงให้เห็นถึงความสามารถของพวกเขาเพื่อนำมาใช้เป็นสารเคลือบผิวกินเพื่อป้องกันปลาแช่แข็ง.
การใช้วิธีการวัดค่า pH กะเพื่อให้ได้โปรตีนทำงานเป็นเทคโนโลยีการประมวลผลอย่างใดอย่างหนึ่งที่ได้รับการจัดการที่ดีของ ความสนใจเมื่อเร็ว ๆ นี้ ในช่วงสั้น ๆ ในขั้นตอนแรกโปรตีนของกล้ามเนื้อจะ homogenised ด้วยน้ำและ solubilised ที่ pH ต่ำ (pH ≤ 3) หรือที่ pH สูง (pH ≥ 10.5) การหมุนเหวี่ยงช่วยในการแยกวัสดุที่ไม่ละลายน้ำจากกล้ามเนื้อละลาย cytoskeletal และโปรตีน sarcoplasmic ตาม Abdollahi, Marmon, Chaijan และ Undeland (2016) ในขั้นตอนที่สองโปรตีน solubilised จะ re-ตกตะกอนที่จุด Isoelectric ของพวกเขาและโปรตีนเป็น obtaine

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้ามดอง herring ปลาเป็นผลิตภัณฑ์ที่สำคัญในขณะที่อุตสาหกรรมประมงของชาวยุโรปในภาคใต้ของยุโรป ปลาแอนโชวี่พบมากเป็นเค็ม ผลิตภัณฑ์ บริษัท เป็นหนึ่งในสายพันธุ์ที่สำคัญที่สุดในอุตสาหกรรมประมงในภาคเหนือของยุโรป ใน 2010 / 2011 ประมาณ 1.000.000 ตันของบริษัทมีที่ดินในประเทศ Nordic ซึ่งส่วนใหญ่สิ้นสุดขึ้นเป็นผลิตภัณฑ์ไข่เค็ม ( บารอน et al . , 2015 ) การผลิตปลาชนิดเค็มได้เสมอที่มีความสนใจพิเศษในประเทศสแกนดิเนเวียมานานหลายศตวรรษ น่าจะสร้างในศตวรรษที่ 8 ( voskresensky , 1965 ) เป็น กระบวนการรักษาในระหว่างการกระบวนการที่อายุยาวขึ้น ซึ่งการสลายตัวของโปรตีนเกิดจากทั้งการย่อยอาหารและกล้ามเนื้อทาง ( Nielsen , 1995 ) ในระหว่างนี้ระยะเวลาในการบ่มนานการขนส่งของสารชีวโมเลกุล เช่น โปรตีน ไขมัน และสารละลายออกมาจากปลาในน้ำเกลือ ( วสัน , นีลเส็น และพี่ชาย , 2004 ) ไปสู่ทะเลที่อุดมไปด้วยสารอินทรีย์ หลังจากระยะเวลาในการบ่ม , maturating น้ำเกลือจะถูกลบออกและทิ้งและ ก่อนให้ปลาชนิดเค็มของ commercialisation ปลาที่บรรจุด้วยน้ำเกลือผสมเครื่องเทศทั้งสดและ . ในระหว่างการผลิต ปริมาณที่ใหญ่มากของน้ำเกลือกับอินทรีย์สูงโหลดทิ้ง โดยเฉพาะ 100 รึเปล่าผมของน้ำเค็มขึ้นต่อ 100 กิโลกรัม ปลาอะไรที่ผลิตในระหว่างขั้นตอนการเจริญเติบโต ( gringer et al . , 2015 ) ดังนั้น ต้องมีการแสดงถ้าของเสียเหลวซึ่งประกอบด้วยข้อมูลทางทะเลสารชีวโมเลกุล เช่น โปรตีน ไขมัน และเปปไทด์ สามารถแวะไปใช้ และ valorised . นอกจากนี้การหมักน้ำเกลือเป็นเกรดอาหารขยะ และสามารถเป็นตัวแทนของแหล่งที่ดีของสารอาหารธรรมชาติที่มีคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระ ปลาน้ำเค็มก่อนหน้านี้ได้รับลักษณะ ประกอบด้วยโปรตีนและเปปไทด์ ( gringer ออสแมน , นีลเส็น undeland , และ , บารอน , 2014 ) ซึ่งอาจจะป้องกันความเสียหายออกซิเดชันในไขมันจากปลาสุก ( แอนเดอร์เซน แอนเดอร์เซน , บารอน , 2007 ) โปรตีนที่อาจมีบทบาทใน scavenging อนุมูลอิสระที่มิฉะนั้นอาจทำลายโปรตีน ตัวเหล็กจากกล้ามเนื้อไปยังน้ำเกลืออาจโจมตีโปรตีนมากกว่ากระตุ้นการออกซิเดชันของไขมันในเฟนตันประเภทปฏิกิริยา โปรตีนยังได้รับการพบเพื่อทำหน้าที่เป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่พวกเขาฟอร์มที่มั่นคงและตลอดชีวิต hydroperoxides โปรตีน และป้องกันการแพร่กระจายของปฏิกิริยาออกซิเดชันไขมันปกป้องจากความเสียหายออกซิเดชัน ( บารอน เบอร์เนอร์ skibsted , และ refsgaard , 2005 )การศึกษาล่าสุดแสดงให้เห็นว่าผลิตภัณฑ์ characterising น้ำเค็มจากสแกนดิเนเวียที่แตกต่างกันของพวกเขาเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาเหล็กและกิจกรรมต่างๆ และการลดคุณสมบัติที่ใช้ในการทดสอบหลอดทดลอง ( gringer et al . , 2010 ) ในการศึกษาก่อนหน้านี้พบ Herring กดป้องกันปฏิกิริยาออกซิเดชันในน้ำแบบปลา และจำลองระบบทางเดินอาหารการย่อยอาหาร , สารต้านอนุมูลอิสระ ความจุที่ประกอบกับน้ำหนักโมเลกุลต่ำ ( sannaveerappa et al . , 2007a   และ sannaveerappa et al . , 2007b ) เมื่อเร็วๆ นี้ taheri farvin Jacobsen , , , และบารอน ( 2014 ) แยกเศษส่วน โปรตีนจากปลาชนิดเค็มน้ำเค็มบาร์เรลและรายงานว่าพวกเขาแสดงคุณสมบัติต้านอนุมูลอิสระที่ดีในหลอดทดลองและในง่ายในระบบ 5 % ของน้ำมันปลาในน้ำอิมัลชัน . อย่างไรก็ตาม แม้คุณสมบัติของสารต้านอนุมูลอิสระอาจน่าสนใจ ไม่มีการศึกษาได้แสดงให้เห็นถึง valorisation นี้อุดมด้วยโปรตีน โดยใช้ขั้นตอนน้อยที่สุดและง่ายเช่นการแยกและขั้นตอนเดียวกับการปั่นเหวี่ยงกระจก / เคลือบเป็นแนวทางปฏิบัติโดยทั่วไปในอุตสาหกรรมอาหารทะเลแช่แข็งเพื่อรักษาปลาจากออกซิเดชัน และขาดน้ำ เป็นทางเลือกในกระบวนการนี้ มีดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นในการวิจัยพืชเคลือบตาม ( เช่น ถั่วเหลือง โปรตีนอัลบูมินและโปรตีน ) , ปลา หรือผิวของไคโตซาน ( sathivel 2005 sathivel et al . , 2007 , กรัม óแมส estaca et al . , 2007 และลุยส์โรดรีเกซ turienzo เมืองอะไรเหรอ et al . , 2011 ) kakatkar sherekar , และ venugopal ( 2004 ) รายงานว่า การใช้กรดโปรตีนจากปลาเป็นปลาหรือเนื้อแช่แข็งเคลือบบล็อกมีผลกระทบเชิงบวกกับคุณภาพ ลดปฏิกิริยาออกซิเดชัน และการขาดน้ำ การตรวจสอบอีก พบว่า การกระจายตัวของโปรตีนปลาเปรี้ยวใช้ seer ปลา ( ปลาอินทรี guttatus ) การปรับปรุงคุณภาพทางจุลชีววิทยาของน้ำเมื่อเทียบกับกระจก ( phadke pagarkar คูมาร์ , สังคม & Kumar มีนา 2555 ) ปลาน้ำเค็มมีการกระจายของโปรตีนปลาและไม่มีการสืบสวนได้รับการแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการใช้เป็นสารเคลือบเพื่อป้องกันปลาแช่แข็งการใช้ pH เปลี่ยนวิธีการเพื่อให้ได้โปรตีนทำหน้าที่เป็นหนึ่งในการประมวลผล เทคโนโลยีที่ได้รับความสนใจมากเมื่อเร็ว ๆนี้ โดยขั้นตอนแรกจะ homogenised กล้ามเนื้อโปรตีนกับน้ำและ solubilised ที่ pH ต่ำ ( pH  ≤  3 ) หรือที่พีเอช ( pH  ≥  10.5 ) ปั่นให้แยกจากวัสดุที่ไม่ละลายน้ำ พบ soluble , ไซโตร กเลตัลและ sarcoplasmic โปรตีนตาม abdollahi มาร์มอน chaijan , , , และ undeland ( 2016 ) ในขั้นตอนที่สอง solubilised โปรตีนจะตกตะกอนที่จุดไอโซอิเล็กทริก และโปรตีน ไอโซเลทคือเกมส์