The morning of June 27th was clear

The morning of June 27th was clear and sunny, with the fresh warmth of a full-summer day; the flowers were blossoming profusely and the grass was richly green. The people of the village began to gather in the square, between the post office and the bank, around ten o'clock; in some towns there were so many people that the lottery took two days and had to be started on June 2th. but in this village, where there were only about three hundred people, the whole lottery took less than two hours, so it could begin at ten o'clock in the morning and still be through in time to allow the villagers to get home for noon dinner.
The children assembled first, of course. School was recently over for the summer, and the feeling of liberty sat uneasily on most of them; they tended to gather together quietly for a while before they broke into boisterous play. and their talk was still of the classroom and the teacher, of books and reprimands. Bobby Martin had already stuffed his pockets full of stones, and the other boys soon followed his example, selecting the smoothest and roundest stones; Bobby and Harry Jones and Dickie Delacroix-- the villagers pronounced this name "Dellacroy"--eventually made a great pile of stones in one corner of the square and guarded it against the raids of the other boys. The girls stood aside, talking among themselves, looking over their shoulders at rolled in the dust or clung to the hands of their older brothers or sisters.
Soon the men began to gather. surveying their own children, speaking of planting and rain, tractors and taxes. They stood together, away from the pile of stones in the corner, and their jokes were quiet and they smiled rather than laughed. The women, wearing faded house dresses and sweaters, came shortly after their menfolk. They greeted one another and exchanged bits of gossip as they went to join their husbands. Soon the women, standing by their husbands, began to call to their children, and the children came reluctantly, having to be called four or five times. Bobby Martin ducked under his mother's grasping hand and ran, laughing, back to the pile of stones. His father spoke up sharply, and Bobby came quickly and took his place between his father and his oldest brother.
The lottery was conducted--as were the square dances, the teen club, the Halloween program--by Mr. Summers. who had time and energy to devote to civic activities. He was a round-faced, jovial man and he ran the coal business, and people were sorry for him. because he had no children and his wife was a scold. When he arrived in the square, carrying the black wooden box, there was a murmur of conversation among the villagers, and he waved and called. "Little late today, folks." The postmaster, Mr. Graves, followed him, carrying a three- legged stool, and the stool was put in the center of the square and Mr. Summers set the black box down on it. The villagers kept their distance, leaving a space between themselves and the stool. and when Mr. Summers said, "Some of you fellows want to give me a hand?" there was a hesitation before two men. Mr. Martin and his oldest son, Baxter. came forward to hold the box steady on the stool while Mr. Summers stirred up the papers inside it.
The original paraphernalia for the lottery had been lost long ago, and the black box now resting on the stool had been put into use even before Old Man Warner, the oldest man in town, was born. Mr. Summers spoke frequently to the villagers about making a new box, but no one liked to upset even as much tradition as was represented by the black box. There was a story that the present box had been made with some pieces of the box that had preceded it, the one that had been constructed when the first people settled down to make a village here. Every year, after the lottery, Mr. Summers began talking again about a new box, but every year the subject was allowed to fade off without anything's being done.
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (1 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
The black box grew shabbier each year: by now it was no longer completely black but splintered badly along one side to show the original wood color, and in some places faded or stained.
Mr. Martin and his oldest son, Baxter, held the black box securely on the stool until Mr. Summers had stirred the papers thoroughly with his hand. Because so much of the ritual had been forgotten or discarded, Mr. Summers had been successful in having slips of paper substituted for the chips of wood that had been used for generations. Chips of wood, Mr. Summers had argued. had been all very well when the village was tiny, but now that the population was more than three hundred and likely to keep on growing, it was necessary to use something that would fit more easily into he black box. The night before the lottery, Mr. Summers and Mr. Graves made up the slips of paper and put them in the box, and it was then taken to the safe of Mr. Summers' coal company and locked up until Mr. Summers was ready to take it to the square next morning. The rest of the year, the box was put way, sometimes one place, sometimes another; it had spent one year in Mr. Graves's barn and another year underfoot in the post office. and sometimes it was set on a shelf in the Martin grocery and left there.
There was a great deal of fussing to be done before Mr. Summers declared the lottery open. There were the lists to make up--of heads of families. heads of households in each family. members of each household in each family. There was the proper swearing-in of Mr. Summers by the postmaster, as the official of the lottery; at one time, some people remembered, there had been a recital of some sort, performed by the official of the lottery, a perfunctory. tuneless chant that had been rattled off duly each year; some people believed that the official of the lottery used to stand just so when he said or sang it, others believed that he was supposed to walk among the people, but years and years ago this p3rt of the ritual had been allowed to lapse. There had been, also, a ritual salute, which the official of the lottery had had to use in addressing each person who came up to draw from the box, but this also had changed with time, until now it was felt necessary only for the official to speak to each person approaching. Mr. Summers was very good at all this; in his clean white shirt and blue jeans. with one hand resting carelessly on the black box. he seemed very proper and important as he talked interminably to Mr. Graves and the Martins.
Just as Mr. Summers finally left off talking and turned to the assembled villagers, Mrs. Hutchinson came hurriedly along the path to the square, her sweater thrown over her shoulders, and slid into place in the back of the crowd. "Clean forgot what day it was," she said to Mrs. Delacroix, who stood next to her, and they both laughed softly. "Thought my old man was out back stacking wood," Mrs. Hutchinson went on. "and then I looked out the window and the kids was gone, and then I remembered it was the twenty- seventh and came a-running." She dried her hands on her apron, and Mrs. Delacroix said, "You're in time, though. They're still talking away up there."
Mrs. Hutchinson craned her neck to see through the crowd and found her husband and children standing near the front. She tapped Mrs. Delacroix on the arm as a farewell and began to make her way through the crowd. The people separated good-humoredly to let her through: two or three people said. in voices just loud enough to be heard across the crowd, "Here comes your, Missus, Hutchinson," and "Bill, she made it after all." Mrs. Hutchinson reached her husband, and Mr. Summers, who had been waiting, said cheerfully. "Thought we were going to have to get on without you, Tessie." Mrs. Hutchinson said. grinning, "Wouldn't have me leave m'dishes in the sink, now, would you. Joe?," and soft laughter ran through the crowd as the people stirred back into position after Mrs. Hutchinson's arrival.
"Well, now." Mr. Summers said soberly, "guess we better get started, get this over with, so's we can go back to work. Anybody ain't here?"
file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (2 of 8)1/23/2005 7:58:04 AM
The Lottery--Shirley Jackson
"Dunbar." several people said. "Dunbar. Dunbar."
Mr. Summers consulted his list. "Clyde Dunbar." he said. "That's right. He's broke his leg, hasn't he? Who's drawing for him?"
"Me. I guess," a woman said. and Mr. Summers turned to look at her. "Wife draws for her husband." Mr. Summers said. "Don't you have a grown boy to do it for you, Janey?" Although Mr. Summers and everyone else in the village knew the answer perfectly well, it was the business of the official of the lottery to ask such questions formally. Mr. Summers waited with an expression of polite interest while Mrs. Dunbar answered.
"Horace's not but sixteen vet." Mrs. Dunbar said regretfully. "Guess I gotta fill in for the old man this year."
"Right." Sr. Summers said. He made a note on the list he was holding. Then he asked, "Watson boy drawing this year?"
A tall boy in the crowd raised his hand. "Here," he said. "I'm drawing for my mother and me." He blinked his eyes nervously and ducked his head as several voices in the crowd said thin#s like "Good fellow, lack." and "Glad to see your mother's got a man to do it."
"Well," Mr. Summers said, "guess that's everyone. Old Man Warner make it?"
"Here," a voice said. and Mr. Summers nodded.
A sudden hush fell on the crowd as Mr. Summers cleared his throat and looked at the list. "All ready?" he called. "Now, I'll read the names--heads of families first--and the men come up and take a paper out of the box. Keep the paper folded in your hand without looking at it until everyone has had a turn. Everything clear?"
The people had done it so many times that they only half listened to the directions: most of them were quiet. wetting their lips. not looking around. Then Mr. Summers raised

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้าของวันที่ 27 มิถุนายนชัดเจน และซัน นี่ กับความอบอุ่นสดวันร้อนเต็ม ดอกไม้ถูกเติมกาฬไหล และให้หญ้าเป็นสีเขียวมั่งคั่ง คนของหมู่บ้านเริ่มที่จะรวบรวมในสแควร์ ระหว่างทำการไปรษณีย์และธนาคาร ประมาณสิบโมง ในบางเมือง มีผู้คนจำนวนมากว่า ลอตเตอรี่เอาสองวัน และได้เริ่มขึ้นในเดือน 2th มิถุนายน แต่ในหมู่บ้านนี้ มีเพียงประมาณสามร้อยคน สลากกินแบ่งทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่าสองชั่วโมง จึงสามารถเริ่มต้นในสิบโมงเช้า และยัง สามารถผ่านใน เวลาให้ชาวบ้านได้บ้านสำหรับอาหารเที่ยงเด็ก ๆ ประกอบแรก แน่นอน โรงเรียนได้ล่าสุดสำหรับฤดูร้อน และความรู้สึกของลิเบอร์ตี้นั่ง uneasily บนส่วนใหญ่ของพวกเขา พวกเขามีแนวโน้มการชุมนุมอย่างเงียบ ๆ ในขณะก่อนที่พวกเขายากจนลงเล่นอึกทึก และการพูดคุยยังของห้องเรียนและครู หนังสือ และ reprimands มาร์ตินบ๊อบบี้ได้แล้วยัดกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยก้อนหิน และชายอื่นเร็ว ๆ นี้ตามตัวอย่าง การเลือกหิน smoothest และ roundest บ๊อบบี้ และแฮร์รี่ Jones และไมเคิล Dickie - ชาวบ้านออกเสียงชื่อนี้ "Dellacroy" - ทำหินกองดีในมุมหนึ่งของสี่เหลี่ยม และเตรียมพร้อมกับการมาของชายอื่นก็ หญิงยืนเฉย พูดคุยระหว่างกันเอง มองผ่านไหล่ของพวกเขาที่สะสมในฝุ่น หรือพืชกับมือของพี่ชายหรือน้องสาวของพวกเขารุ่นเก่าเร็ว ๆ นี้ คนเริ่มที่จะรวบรวม สำรวจเด็กของตัวเอง พูดปลูกฝน รถแทรกเตอร์ และภาษี พวกเขายืนกัน จากกองหินในมุม และเรื่องตลกของพวกเขาก็เงียบ และก็ยิ้ม แทนที่หัวเราะ ผู้หญิง ใส่ชุดบ้านซีดและเสื้อกันหนาว มาหลังจากกลุ่มของพวกเขา พวกเขารับการต้อนรับกัน และแลกเปลี่ยนบิตของบาร์เซโลนาจะไปร่วมสามี เริ่มเร็ว ๆ นี้ ผู้หญิง ยืน โดยสามี เรียกให้ลูก และเด็กมาเต็มใจ ต้องเรียกสี่ หรือห้าครั้ง มาร์ตินบ๊อบบี้หัวเราะต่อภายใต้มือ grasping แม่ของเขา และ วิ่ง หัวเราะ กลับไปยังกองหิน พ่อพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว และบ๊อบบี้มาอย่างรวดเร็ว และเอาเขาระหว่างบิดาและพี่ชายของเขาเก่าแก่ที่สุดลอตเตอรี่ถูกดำเนินการเป็นได้เต้นสแควร์ คลับวัยรุ่น โปรแกรมฮาโลวีน - โดยนายช่วงฤดูร้อน ที่มีเวลาและพลังงานจะอุทิศเพื่อกิจกรรมพลเมือง เขาเป็นคน หน้ากลม ไปอย่างครึกครื้นตลอด และเขาวิ่งธุรกิจถ่านหิน และคนมีเขา เพราะเขาไม่มีลูก และภรรยาของเขามีการประชุมเพลิง เมื่อเขามาในสี่เหลี่ยม กล่องไม้สีดำ มีเสียงฟู่ของของบทสนทนาระหว่างชาวบ้าน และเขา waved และเรียก "น้อยวันนี้ล่าสุด คน" โพสมาสเตอร์ นายสุสาน ตาม แบกสาม - เก้าอี้ขาเปลือย และอุจจาระถูกใส่ในช่องสี่เหลี่ยม และนายฤดูตั้งกล่องดำลงบน ชาวบ้านเก็บระยะทางของพวกเขา ออกจากช่องว่างระหว่างตัวเองและในอุจจาระ และเมื่อฤดูร้อนนายกล่าวว่า "คุณเฟลโล่ส์บางต้องการ ให้ฉันมือ" มีลังเลก่อนสองคน นายมาร์ตินและลูกชายของเขา Baxter มารอเก็บกล่องบนเก้าอี้มั่นคงในขณะที่ฤดูร้อนนายสะเทือนเอกสารไว้ภายในมึนเดิมสำหรับสลากที่เคยหายไปนาน และกล่องดำที่ขณะนี้ พักผ่อนบนเก้าอี้ที่มีการนำไปใช้ก่อนเฒ่าวอร์เนอร์ แม้แต่คนเก่าแก่ที่สุดในเมือง เกิด นายฤดูการพูดบ่อย ๆ กับชาวบ้านเกี่ยวกับการทำกล่องแบบใหม่ แต่ไม่มีใครชอบให้อารมณ์เสียแม้เป็นประเพณีมากเป็นถูกแสดง ด้วยกล่องสีดำ มีเรื่องราวที่ได้ถูกทำกล่องปัจจุบัน มีบางชิ้นส่วนของกล่องที่มีหน้ามัน ที่ได้ถูกสร้างขึ้นเมื่อคนแรกปักเพื่อให้หมู่บ้านที่นี่ ทุกปี หลังสลากกินแบ่ง นายฤดูเริ่มพูดถึงกล่องใหม่อีกครั้ง แต่ทุกปีเรื่องได้รับอนุญาตให้จางออก โดยไม่มีของอะไรที่ทำfile:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (1 8) 1/23/2005 7:58:04 AMลอตเตอรี่ - อังกฤษ Jacksonกล่องดำโต shabbier แต่ละปี: ป่านนี้ ก็ไม่ดำทั้งหมด แต่ splintered ไม่ พร้อมด้านหนึ่งในการแสดงสีไม้เดิม และ ในบางสถานสีจางลง หรือสีนายมาร์ตินและลูกชายของเขา Baxter จัดขึ้นกล่องดำอย่างปลอดภัยบนเก้าอี้จนนายฤดูมีกวนเอกสารทำ ด้วยมือของเขา เพราะมากพิธีก็ถูกลืม หรือละทิ้ง นายฤดูได้ประสบความสำเร็จในการจัดส่งกระดาษทดแทนเศษไม้ที่มีการใช้งานสำหรับรุ่นที่มี เศษไม้ นายฤดูได้โต้เถียง ได้ทั้งหมดดีเมื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ที่ประชากรได้มากขึ้น กว่าสามร้อย และมีแนวโน้มจะให้เติบโตบน มันจำเป็นต้องใช้สิ่งที่จะพอดีกับกล่องดำเขาได้ง่ายขึ้น คืนสลากกินแบ่ง นายฤดูและหลุมฝังศพนายขึ้นจัดส่งกระดาษใส่ลงไปในกล่อง และมันถูกนำไปเซฟของนายช่วงฤดูร้อนของบริษัทถ่านหินแล้ว และล็อคจนกว่าฤดูร้อนคุณไม่พร้อมที่จะนำไปต่อ ส่วนเหลือของปี กล่องที่ใส่วิธี บางครั้งเดียว บางครั้งอื่น มันได้ใช้เวลาหนึ่งปีในยุ้งข้าวของนายสุสานและปีอื่นในทำการไปรษณีย์ underfoot และบางครั้งมันถูกตั้งบนชั้นในร้านขายของชำมาร์ติน และออกจากที่นั่นFussing ให้เสร็จก่อนฤดูนายประกาศสลากเปิดมากขึ้น มีรายการทำขึ้น - ประมุขของตระกูล หัวของครัวเรือนในแต่ละครอบครัว สมาชิกของแต่ละครัวเรือนในแต่ละครอบครัว มี swearing-in เหมาะสมของนายฤดูโดยโพสมาสเตอร์ เป็นทางของลอตเตอรี่ ครั้งเดียว บางคนจำ มีได้ปฐมทัศน์บางอย่าง ดำเนินการ โดยเจ้าหน้าที่ของลอตเตอรี่ แบบขอไปที chant tuneless ที่ได้รับ rattled ปิดดูแลในแต่ละปี บางคนเชื่อว่า เป็นของลอตเตอรี่ที่ใช้ยืนเพียงเพื่อเมื่อเขากล่าวว่า หรือสร้างมัน คนเชื่อว่า เขาควรเดิน คน แต่ปี และปีนี้ p3rt ของพิธีกรรมที่มีได้รับอนุญาตล่วงเลย มี ได้ ยัง เป็นพิธีทำความเคารพ ซึ่งเป็นของลอตเตอรี่ที่เคยมีการใช้ในการแก้ปัญหาแต่ละคนมาวาดจากกล่อง แต่นี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงกับเวลา จนตอนนี้มันรู้สึกจำเป็นสำหรับเจ้าหน้าที่แต่ละคนที่กำลังพูด นายฤดูได้ดีมากทั้งหมดนี้ เขาเสื้อสีขาวและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน ด้วยมือเดียวอย่างลวก ๆ ในกล่องดำ เขาดูเหมือนเหมาะสม และสิ่งสำคัญ interminably เขาพูดกับหลุมฝังศพนาย Martinsเหมือนนายฤดูสุดท้ายออกพูดคุย และเปิดให้ชาวบ้านประกอบ นาง Hutchinson มารีบตลอดเส้นสี่เหลี่ยม เสื้อกันหนาวของเธอขึ้นเหนือไหล่ของเธอ และฝ่อเข้าด้านหลังของฝูงชน "สะอาดลืมวันใดที่มันเป็น เธอกล่าวว่า นางไมเคิล ที่ยืนข้างเธอ และพวกเขาทั้งสองหัวเราะเบา ๆ "คิดว่าคนเก่าของฉันก็ออกมาหลังซ้อนไม้ นาง Hutchinson ไปบน "แล้ว ผมมองออกหน้าต่าง และเด็กหายไป และจากนั้น ฉันจำมันได้ยี่สิบเจ็ด และมาที่ทำงาน" เธอแห้งมือของเธอบนเรือของเธอ และนางไมเคิลกล่าว ว่า "คุณในเวลา ถึงแม้ว่าการ พวกเขากำลังยังคงพูดจากค่ามี"Hutchinson นาง craned คอของเธอผ่านฝูงชน และพบสามีของเธอและเด็กที่อยู่ด้านหน้า เธอเคาะไมเคิลนางบนแขนเป็นการอำลา และเริ่มที่จะทำให้ทางของเธอผ่านฝูงชน คนคั่น good-humoredly ให้เธอผ่าน: สอง หรือสามคนกล่าว ในเสียงเพียงแค่เสียงดังพอให้ได้ยินผ่านฝูงชน, "มาที่นี่คุณ Missus, Hutchinson, " และ "ตั๋ว เธอ ทำให้หลังจาก" นาง Hutchinson ถึงสามีของเธอ และกล่าวว่า นายฤดู ที่ได้รับการรอ cheerfully "คิดว่า เราจะต้องได้รับ โดยไม่มีคุณ Tessie" นาง Hutchinson กล่าว grinning, "ไม่มีฉันปล่อย m'dishes ในอ่าง ตอนนี้ จะคุณ โจ?, " และหัวเราะเบาวิ่งผ่านฝูงชนเป็นคนที่กวนไว้ตำแหน่งหลังจากมาถึงนาง Hutchinson"ดี ขณะนี้" กล่าวว่า ฤดูร้อนนาย soberly, "เดาเราดีกว่าเริ่มต้น ได้รับนี้ไป ด้วย เป็นดังนั้นเราสามารถกลับไปทำงานได้ ใคร ain 't นี่"file:///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (2 8) 1/23/2005 7:58:04 AMลอตเตอรี่ - อังกฤษ Jackson"ดันบาร์" หลายคนกล่าวว่า "ดันบาร์ ดันบาร์ขึ้น"นายฤดูร้อนขอคำปรึกษารายการ "ไคลด์ดันบาร์ขึ้น" เขากล่าวว่า "ถูกต้อง เขามียากจนขาของเขา ไม่เขาหรือไม่ ที่จะวาดให้เขา""Me. ผมคิดว่า หญิงกล่าว และนายฤดูร้อนหันไปมองเธอ "ภรรยาดึงสามี" นายฤดูกล่าว "ไม่มีเด็กที่เติบโตจะทำให้คุณ Janey ไหม" แม้ว่านายช่วงฤดูร้อนและทุกคนในหมู่บ้านรู้คำตอบอย่างดี มันเป็นธุรกิจอย่างเป็นทางการสลากเพื่อถามคำถามดังกล่าวอย่างเป็นกิจจะลักษณะ นายฤดูรอ ด้วยค่าน่าสนใจสุภาพขณะตอบนางดันบาร์"ฮอเรซของไม่แต่เรื่องน่ารู้ที่สิบหก" ดันบาร์นาง regretfully กล่าว "เดาฉันต้องกรอกสำหรับคนปีนี้""ขวา" ฤดูร้อน Sr. กล่าว เขาทำหมายเหตุในรายการเขาได้จับ แล้ว เขาถาม "Watson เด็กวาดปีนี้"เด็กสูงในฝูงชนยกมือของเขา "นี่ เขากล่าวว่า "ผมกำลังวาดภาพแม่ของฉันและฉัน" เขาคันนั้นกะพริบตาคน และหัวเราะต่อหัวเป็นหลายเสียงในฝูงชนกล่าวว่า บาง #s เช่น "ดีคน ขาดการ" และ "ยินดีให้ดูแม่ก็คนจะทำ""ดี ฤดูร้อนนายกล่าวว่า "เดานั่นคือทุกคน วอร์เนอร์คนเก่าทำให้""นี่ กล่าวว่า เสียง และฤดูร้อนนายพยักหน้าฉับพลันปิดลดลงในฝูงชนนายฤดูล้างคอของเขา และดูรายการ "ทั้งหมดพร้อมไหม" เขาเรียกว่า "ตอนนี้ ฉันจะอ่านชื่อ - หัวของครอบครัวครั้งแรก - แล้วคนมาขึ้น และใช้กระดาษเป็นกล่อง กระดาษพับในมือของคุณโดยไม่ต้องมองหาที่จนทุกคนได้มีการเปิดไว้ ทุกอย่างชัดเจนหรือไม่"คนทำมันให้หลายครั้งที่พวกเขานอนฟังคำแนะนำ: ส่วนใหญ่ก็เงียบ ภาวะการเปียกริมฝีปากของพวกเขา ไม่มองรอบ ๆ แล้ว ฤดูร้อนนายยก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้าวันที่ 27 มิถุนายนเป็นที่ชัดเจนและมีแดดด้วยความอบอุ่นสดของวันเต็มในช่วงฤดูร้อน; ดอกไม้บานไสวถูกและหญ้าสีเขียวมั่งคั่ง คนในหมู่บ้านเริ่มที่จะรวบรวมในตารางระหว่างที่ทำการไปรษณีย์และธนาคารประมาณ 10:00; ในบางเมืองมีคนจำนวนมากที่จับสลากเอาสองวันและจะต้องเริ่มต้นใน 2 มิถุนายน แต่ในหมู่บ้านนี้ที่มีเพียงประมาณสามร้อยคนจับสลากทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่าสองชั่วโมงจึงสามารถเริ่มต้นที่ 10:00 ในตอนเช้าและยังคงผ่านในเวลาที่จะช่วยให้ชาวบ้านที่จะได้รับกลับบ้านเที่ยง อาหารค่ำ.
เด็กชุมนุมครั้งแรกของหลักสูตร โรงเรียนเมื่อเร็ว ๆ นี้ในช่วงฤดูร้อนและความรู้สึกของเสรีภาพในการนั่งอย่างไม่สบายใจในส่วนของพวกเขา; พวกเขามีแนวโน้มที่จะรวมตัวกันอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ก่อนที่พวกเขาบุกเข้าไปในการเล่นอึกทึก และพูดคุยกับพวกเขายังคงเป็นของห้องเรียนและครูของหนังสือและตำหนิ บ๊อบบี้มาร์ตินได้แล้วยัดกระเป๋าของเขาเต็มไปด้วยก้อนหินและเด็กคนอื่น ๆ ตามมาเร็ว ๆ นี้ตัวอย่างของเขาเลือกนุ่มนวลและหิน roundest; บ๊อบบี้และแฮร์รี่โจนส์และริชาร์ดชาวบ้าน Delacroix-- ออกเสียงชื่อนี้ "Dellacroy" - ในที่สุดก็ทำดีของกองหินในมุมหนึ่งของตารางและรักษามันกับการบุกของเด็กคนอื่น ๆ สาวยืนกันพูดคุยกันมองผ่านไหล่ของพวกเขาที่กลิ้งในฝุ่นหรือยึดติดกับมือของพี่ชายหรือน้องสาว.
เร็ว ๆ นี้คนเริ่มที่จะรวบรวม การสำรวจเด็กของตัวเองพูดของการปลูกและฝนรถแทรกเตอร์และภาษี พวกเขายืนอยู่ด้วยกันออกไปจากกองหินในมุมและเรื่องตลกของพวกเขาที่เงียบสงบและพวกเขายิ้มหัวเราะมากกว่า ผู้หญิงสวมชุดจางบ้านและเสื้อกันหนาวมาไม่นานหลังจากที่พวกผู้ชายของพวกเขา พวกเขาได้รับการต้อนรับอีกคนหนึ่งและแลกเปลี่ยนบิตของการนินทาที่พวกเขาไปเข้าร่วมสามีของตน เร็ว ๆ นี้ผู้หญิงที่ยืนอยู่โดยสามีของพวกเขาเริ่มที่จะเรียกร้องให้เด็กของพวกเขาและลูก ๆ มาอย่างไม่เต็มใจการที่จะเรียกว่าสี่หรือห้าครั้ง บ๊อบบี้มาร์ตินหลบมือโลภของแม่ของเขาและวิ่งหัวเราะกลับไปที่กองหิน พ่อของเขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็วและบ๊อบบี้มาอย่างรวดเร็วและเกิดขึ้นระหว่างพ่อและพี่ชายที่เก่าแก่ที่สุดของเขา.
จับสลากได้ดำเนินการ - เช่นเดียวกับการเต้นรำตารางสโมสรวัยรุ่นโปรแกรมฮาโลวีน - โดยนายในช่วงฤดูร้อน ที่มีเวลาและพลังงานจะอุทิศให้กับกิจกรรมของเทศบาล เขาเป็นรอบที่ต้องเผชิญกับคนร่าเริงและเขาวิ่งธุรกิจถ่านหินและคนเสียใจสำหรับเขา เพราะเขาไม่มีลูกและภรรยาของเขาก็ด่าว่า เมื่อเขามาถึงในตารางถือกล่องไม้สีดำมีบ่นของการสนทนาในหมู่ชาวบ้านและเขาโบกมือและเรียก "ลิตเติ้ลปลายวันนี้คน." ไปรษณีย์นายเกรฟส์ตามเขาถืออุจจาระขาสามและอุจจาระถูกขังอยู่ในใจกลางของจัตุรัสและนายซัมเมอร์ตั้งกล่องดำลงบนมัน ชาวบ้านรักษาระยะห่างของพวกเขาออกจากช่องว่างระหว่างตัวเองและอุจจาระ และเมื่อนายซัมเมอร์สกล่าวว่า "บางส่วนของพวกคุณต้องการที่จะให้ฉันมือ?" มีความลังเลก่อนที่ทั้งสองคน นายมาร์ตินและบุตรชายคนโตของเขาแบ็กซ์เตอร์ ออกมาข้างหน้าจะถือกล่องมั่นคงบนม้านั่งในขณะที่นายซัมเมอร์สขยับขึ้นเอกสารที่อยู่ข้างใน.
กระจุกกระจิกต้นฉบับสำหรับการจับสลากที่ได้รับหายไปนานที่ผ่านมาและตอนนี้กล่องสีดำที่วางอยู่บนเก้าอี้ที่ได้รับนำไปใช้ก่อนเก่า วอร์เนอร์ผู้ชายคนที่เก่าแก่ที่สุดในเมืองเกิด นายพูดบ่อยในช่วงฤดูร้อนให้กับชาวบ้านเกี่ยวกับการทำกล่องใหม่ แต่ก็ไม่มีใครชอบที่จะไม่พอใจแม้จะเป็นประเพณีมากที่สุดเท่าที่เป็นตัวแทนจากกล่องดำ มีเรื่องเล่าว่ากล่องในปัจจุบันได้รับการทำกับบางชิ้นส่วนของกล่องที่ได้นำมันเป็นหนึ่งที่ได้รับการสร้างขึ้นเป็นครั้งแรกเมื่อมีคนนั่งลงเพื่อให้หมู่บ้านที่นี่ ทุกปีหลังจากการจับสลากนายฤดูร้อนเริ่มพูดคุยอีกครั้งเกี่ยวกับกล่องใหม่ แต่ทุกปีเรื่องที่ได้รับอนุญาตให้จางหายไปโดยไม่ต้องเป็นอะไรทำ.
file: ///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (1 ของ 8) 2005/01/23 07:58:04
หวย - เชอร์ลี่ย์แจ็คสัน
กล่องดำ shabbier เติบโตในแต่ละปีโดยตอนนี้มันก็ไม่ได้เป็นสีดำสนิท แต่แตกไม่ดีพร้อมด้านใดด้านหนึ่งในการแสดงสีไม้เดิมและใน บางสถานที่จางหายไปหรือย้อมสี.
นาย มาร์ตินและบุตรชายคนโตของเขาแบ็กซ์เตอร์จัดขึ้นกล่องดำอย่างปลอดภัยบนม้านั่งจนกว่านายซัมเมอร์ได้กวนเอกสารให้สะอาดด้วยมือของเขา เพราะมากของพิธีกรรมที่ได้รับการลืมหรือทิ้งนายซัมเมอร์สประสบความสำเร็จในการมีใบกระดาษแทนชิปไม้ที่มีการใช้มานานหลายชั่วอายุคน ชิปไม้นายในช่วงฤดูร้อนที่ถกเถียงกันอยู่ได้ ได้รับทุกอย่างดีเมื่อหมู่บ้านเล็ก ๆ แต่ตอนนี้ที่มีประชากรที่มากกว่าสามร้อยและมีแนวโน้มที่จะทำให้การเติบโตของมันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะใช้สิ่งที่จะพอดีมากขึ้นเขาได้อย่างง่ายดายในกล่องสีดำ คืนก่อนการจับสลากนายในช่วงฤดูร้อนและนายเกรฟส์สร้างขึ้นบิลของกระดาษและใส่ไว้ในกล่องและมันก็ถูกนำตัวไปยังที่ปลอดภัยของนายซัมเมอร์ส "บริษัท ถ่านหินและล็อคขึ้นจนนายซัมเมอร์สก็พร้อม ที่จะให้ตารางเช้าวันถัดไป ส่วนที่เหลือของปีกล่องถูกนำวิธีที่บางครั้งหนึ่งในสถานที่บางครั้งอื่น มันต้องใช้เวลาหนึ่งปีในยุ้งฉางนายเกรฟส์และอีกหนึ่งปีบนพื้นในสำนักงานการโพสต์ และบางครั้งก็ถูกตั้งบนหิ้งในร้านขายของชำมาร์ตินและซ้ายมี.
มีการจัดการที่ดีของฟูสซิงที่จะต้องทำก่อนที่นายซัมเมอร์สประกาศเปิดการจับสลาก มีรายชื่อที่จะทำขึ้นเป็น - หัวของครอบครัว หัวของครัวเรือนในแต่ละครอบครัว สมาชิกของแต่ละครัวเรือนในแต่ละครอบครัว มีการสาบานในที่เหมาะสมของนายฤดูร้อนโดยไปรษณีย์เป็นอย่างเป็นทางการของการจับสลาก; ที่ครั้งหนึ่งบางคนจำได้ว่ามีการได้รับการบรรยายของการจัดเรียงบางส่วนดำเนินการโดยการจับสลากอย่างเป็นทางการของการทำลวก ๆ เพลงเบา ๆ ที่ได้รับการรับรองสำเนาถูกต้อง rattled ออกในแต่ละปี บางคนเชื่อว่าอย่างเป็นทางการของการจับสลากที่ใช้ในการยืนเพียงดังนั้นเมื่อเขาพูดหรือร้องเพลงคนอื่น ๆ เชื่อว่าเขาก็ควรที่จะเดินไปในหมู่คน แต่ปีและปีที่ผ่านมา p3rt ของพิธีกรรมนี้ได้รับอนุญาตให้พ้น ได้มีการยังทักทายพิธีกรรมซึ่งอย่างเป็นทางการของการจับสลากได้มีการใช้ในการแก้ไขแต่ละคนที่มาในการวาดจากกล่อง แต่นี้ยังมีการเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลาจนตอนนี้มันเป็นความรู้สึกที่จำเป็นเฉพาะสำหรับ อย่างเป็นทางการเพื่อพูดคุยกับแต่ละคนเดินเข้ามาใกล้ นายฤดูร้อนเป็นสิ่งที่ดีมากที่ทั้งหมดนี้ ในเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขาที่สะอาดและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน ด้วยมือข้างหนึ่งวางอยู่ลวกในกล่องสีดำ ดูเหมือนว่าเขาเหมาะสมมากและที่สำคัญในขณะที่เขาพูดคุยกันจบที่นายเกรฟส์และมาร์ติน.
เช่นเดียวกับนายในช่วงฤดูร้อนในที่สุดก็ออกมาพูดและหันไปให้กับชาวบ้านรวมตัวกันนางฮัทชินสันรีบมาตามเส้นทางที่จะตารางมากกว่าเสื้อยืดของเธอโยน ไหล่ของเธอและเลื่อนเข้าที่ด้านหลังของฝูงชน "Clean ลืมว่าวันที่มันเป็น" เธอกล่าวนาง Delacroix ที่ยืนอยู่ข้างเธอและพวกเขาทั้งสองหัวเราะเบา ๆ "คิดว่าคนเก่าของฉันออกหลังไม้ซ้อน" นางฮัทชินสันไปใน "จากนั้นผมมองออกไปนอกหน้าต่างและเด็กก็หายไปและจากนั้นผมจำได้ว่ามันเป็นยี่สิบเจ็ดและมาวิ่ง." เธอแห้งมือของเธอบนผ้ากันเปื้อนของเธอและนาง Delacroix กล่าวว่า "คุณอยู่ในเวลาแม้ว่า. พวกเขายังคงพูดออกไปอยู่ที่นั่น."
นาง ฮัทชินสัน craned คอของเธอที่จะเห็นผ่านฝูงชนและพบว่าสามีและลูก ๆ ของเธอยืนอยู่ใกล้ด้านหน้า เธอเคาะนาง Delacroix บนแขนเป็นอำลาและเริ่มที่จะทำให้ทางของเธอผ่านฝูงชน แยกคนดี humoredly จะปล่อยให้เธอผ่าน: สองหรือสามคนกล่าวว่า ในเพียงเสียงดังพอที่จะได้ยินทั่วฝูงชน "มาที่นี่คุณ Missus ฮัทชินสัน" และ "บิลเธอทำมันหลังจากทั้งหมด." นางฮัทชินสันถึงสามีของเธอและนายซัมเมอร์สที่ได้รับการรอกล่าวว่ามีความสุข "คิดว่าเราจะต้องได้รับโดยไม่ต้องคุณ Tessie." นางฮัทชินสันกล่าวว่า ยิ้ม "จะไม่ปล่อยให้มีฉัน m'dishes ในอ่างตอนนี้คุณจะ. โจ ?," และเสียงหัวเราะนุ่มวิ่งผ่านฝูงชนที่เป็นคนกวนกลับเข้ามาในตำแหน่งหลังจากการมาถึงนางฮัทชินสัน.
"ดีตอนนี้ " นายกล่าวว่าในช่วงฤดูร้อนเคร่งขรึม "คิดว่าเราดีกว่าที่จะเริ่มต้นได้รับนี้ไปด้วยเพื่อที่เราจะได้กลับไปทำงานใครไม่ได้ที่นี่."
ไฟล์: ///Users/carolynsigler/Desktop/lotry.html (ที่ 2 จาก 8) 2005/01/23 07:58:04
หวย - เชอร์ลี่ย์แจ็คสัน
". ดันบาร์" หลายคนกล่าวว่า "ดันบาร์. ดันบาร์."
นาย ในช่วงฤดูร้อนปรึกษารายการของเขา "ไคลด์ดันบาร์." เขากล่าวว่า "ที่เหมาะสม. เขาขาหักของเขายังไม่ได้เขา? ใครวาดภาพสำหรับเขา?"
"ฉัน. ผมคิดว่า" ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวว่า และนายซัมเมอร์สหันไปมองเธอ "ภรรยาเสมอสำหรับสามีของเธอ." นายกล่าวว่าในช่วงฤดูร้อน "อย่าคุณมีเด็กโตที่จะทำมันสำหรับคุณจานีย์" แม้ว่านายซัมเมอร์สและคนอื่น ๆ ในหมู่บ้านรู้ว่าคำตอบที่สมบูรณ์ดีมันเป็นธุรกิจอย่างเป็นทางการของการจับสลากที่จะถามคำถามดังกล่าวอย่างเป็นทางการ นายรอในช่วงฤดูร้อนที่มีการแสดงออกที่น่าสนใจสุภาพในขณะที่นาง Dunbar ตอบ.
"ฮอเรซไม่ได้ แต่สิบหกสัตวแพทย์." นางคล็อดกล่าวว่าน่าเศร้า "เดาฉันต้องกรอกข้อมูลในสำหรับคนในปีนี้."
"ตอน." ซีเนียร์กล่าวว่าในช่วงฤดูร้อน เขาทำบันทึกในรายการเขาถือ จากนั้นเขาก็ถามว่า "วัตสันเด็กวาดภาพในปีนี้"
เด็กสูงในฝูงชนยกมือขึ้น "ที่นี่" เขากล่าว "ผมวาดรูปแม่ของฉันและฉัน." เขากระพริบตาตาของเขาประหม่าและหลบหัวของเขาเป็นเสียงหลายในฝูงชนกล่าวว่าบาง # เหมือน "เพื่อนที่ดีขาด." และ "ดีใจที่ได้พบแม่ของคุณมีคนที่จะทำมัน."
"ดี" นายซัมเมอร์สกล่าวว่า "เดาว่าทุกคน. ชายชราวอร์เนอร์ทำให้มันได้หรือไม่"
"ที่นี่" เสียงกล่าวว่า และนายซัมเมอร์สพยักหน้า.
เงียบฉับพลันลดลงในฝูงชนขณะที่นายซัมเมอร์ล้างลำคอของเขาและมองไปที่รายการ "ทุกคนพร้อมหรือยัง?" ที่เขาเรียกว่า "ตอนนี้ฉันจะอ่านชื่อ - หัวของครอบครัวแรก - และคนขึ้นมาและนำกระดาษออกจากกล่องเก็บกระดาษพับในมือของคุณโดยไม่ได้มองไปที่มันจนทุกคนได้มีการเปิดทุกอย่าง.. ? ล้าง "
คนที่ได้ทำมาหลายครั้งเพื่อให้พวกเขาเพียงครึ่งหนึ่งได้ฟังคำแนะนำ: ส่วนใหญ่ของพวกเขาเป็นที่เงียบสงบ เปียกริมฝีปากของพวกเขา ไม่ได้มองไปรอบ ๆ จากนั้นนายซัมเมอร์ยก