Northern cultureThe Lanna Kingdom c

Northern culture
The Lanna Kingdom can be regarded as the cradle of Thai culture, seeing as it came into being and flourished long before the greater kingdoms that followed. Under the patronage of King Mengrai in the 14th century, Lanna art blossomed as influences from the existing Mon culture were blended with artisans imported from Shan states (Burma).



Later, the influence of monks returning from Sri Lanka, as well as the neighbouring Burma and Lan Xang kingdoms, added to the style. Even the Khmer art, which was the great influence of the time, has seeped into Northern artistic expression. The region of northern Thailand, however, remained semi-autonomous through to the early 20th century and consequently developed and preserved many unique aspects of culture.

Northern Thailand is also uniquely the home to a variety of interesting hill-tribes, such as the Hmong, Karen, Shan (Tai Yai), Akha, Lisu, Lahu and Mien; many of whom have migrated into the region from the Asian interior. They have brought unusual customs and colourful costumes/dress (which they continue to wear in everyday life). Although unsophisticated and poor, they manage to maintain these minority cultures. The Tribal Museum in Mae Rim displays this fascinating aspect of Thailand.

The Northerners themselves are a distinct sub-group of the Thai - calling themselves Khon Mueng - and speak a Northern dialect known as kham mueng. Even in the 21st century, they enthusiastically guard their Lanna identity with dress, music and cultural expression that is proudly displayed, even in a contemporary fashion. People of the north are famously more relaxed, slow and laid-back than those in Bangkok

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทางตอนเหนือของวัฒนธรรมล้านนาราชอาณาจักรสามารถถือเป็นแหล่งกำเนิดของวัฒนธรรมไทยที่เห็นในขณะที่มันเข้ามาเป็นและความเจริญรุ่งเรืองนานก่อนที่อาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้นตาม
ภายใต้การอุปถัมภ์ของสมเด็จพระเม็งรายในศตวรรษที่ 14 ศิลปะล้านนาเบ่งบานเป็นอิทธิพลจากวัฒนธรรมมอญที่มีอยู่ได้รับการผสมกับช่างฝีมือที่นำเข้าจากรัฐฉาน (พม่า). ต่อมาอิทธิพลของพระสงฆ์ที่กลับมาจากประเทศศรีลังกาเช่นเดียวกับพม่า และอาณาจักรล้านช้างเพิ่มรูปแบบ แม้แต่ศิลปะเขมรซึ่งเป็นอิทธิพลอย่างมากของเวลาที่ได้ซึมเข้าไปในภาคเหนือของการแสดงออกทางศิลปะ พื้นที่ภาคเหนือของประเทศไทย แต่ยังคงกึ่งอิสระไปจนถึงต้นศตวรรษที่ 20 และการพัฒนาจึงและเก็บรักษาไว้ด้านที่ไม่ซ้ำกันหลายวัฒนธรรม. ภาคเหนือของประเทศไทยยังเป็นที่ไม่ซ้ำกันที่บ้านเพื่อความหลากหลายของชาวเขาเผ่าน่าสนใจเช่นม้ง, กะเหรี่ยงฉาน (ไทใหญ่), อาข่าลีซอลาหู่และเมี่ยน; หลายคนได้อพยพเข้ามาในภูมิภาคจากการตกแต่งภายในเอเชีย พวกเขาได้นำศุลกากรที่ผิดปกติและเครื่องแต่งกายที่มีสีสัน / ชุด (ซึ่งพวกเขายังคงที่จะสวมใส่ในชีวิตประจำวัน) แม้ว่าจะตรงไปตรงมาและไม่ดีที่พวกเขาจัดการเพื่อรักษาวัฒนธรรมของชนกลุ่มน้อยเหล่านี้ พิพิธภัณฑ์ชนเผ่าในแม่ริมแสดงด้านนี้ที่น่าสนใจของประเทศไทย. เหนือตัวเองเป็นกลุ่มย่อยที่แตกต่างกันของไทย - เรียกตัวเองว่าเมืองขอนแก่น - และพูดภาษาภาคเหนือรู้จักกันเป็นคำเมือง แม้จะอยู่ในศตวรรษที่ 21 พวกเขากระตือรือร้นป้องกันตัวตนล้านนาของพวกเขาด้วยการแต่งกายดนตรีและการแสดงออกทางวัฒนธรรมที่แสดงความภาคภูมิใจแม้จะอยู่ในรูปแบบร่วมสมัย คนทางภาคเหนือที่มีชื่อเสียงมีความผ่อนคลายมากขึ้นช้าและวางกลับกว่าผู้ที่อยู่ในกรุงเทพฯ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัฒนธรรมภาคเหนือ
อาณาจักรล้านนาสามารถถือเป็นแหล่งกำเนิดของวัฒนธรรมไทย เห็นเป็นเข้ามาเป็นและมีความเจริญรุ่งเรืองมาก่อน ยิ่งอาณาจักรที่ตามมา ภายใต้การอุปถัมภ์ของพ่อขุนเม็งรายในศตวรรษที่ 14 , ล้านนาศิลปะเบ่งบานเป็นอิทธิพลจากวัฒนธรรมที่มีอยู่มอญผสมกับช่างฝีมือนำเข้าจากรัฐฉาน ( พม่า )



ทีหลังอิทธิพลของพระสงฆ์กลับมาจากศรีลังกา รวมทั้งเพื่อนบ้านประเทศพม่าและอาณาจักรล้านช้าง อาณาจักร เพิ่มสไตล์ แม้เขมรศิลปะ ซึ่งเป็นอิทธิพลอย่างมากของเวลา , มี seeped ในการแสดงออกทางศิลปะภาคเหนือ ภูมิภาคภาคเหนือของประเทศไทย อย่างไรก็ตามยังคงกึ่งอิสระผ่านต้นศตวรรษที่ 20 และพัฒนาดังนั้นหลายด้านและรักษาเอกลักษณ์ของวัฒนธรรม

ภาคเหนือก็มีบ้านหลากหลายน่าสนใจ ชาวเขา เช่น ม้ง , กะเหรี่ยง , รัฐฉาน ( ชาวไทยใหญ่ ) , อาข่า ลีซอ , ลาหู่เบื้อง ; หลายคนได้อพยพเข้าไปในภูมิภาคจากภายในเอเชียพวกเขาได้นำเอาประเพณีที่ผิดปกติและเครื่องแต่งกาย / เครื่องแต่งกายที่มีสีสัน ( ซึ่งพวกเขาสวมในชีวิตประจำวัน ) แม้ว่าจะตรงไปตรงมาและยากจน พวกเขาจัดการเพื่อรักษาวัฒนธรรมของชนกลุ่มน้อยเหล่านี้ พิพิธภัณฑ์ชนเผ่าในแม่ริมแสดงด้านนี้ด่า

)พวกคนเหนือตัวเองเป็นกลุ่มย่อยที่แตกต่างกันของคนไทย - เรียกตนเอง ( อำเภอเมือง - และพูดภาษาถิ่นภาคเหนือเรียกว่าคำม่วง . แม้ในศตวรรษที่ 21 พวกเขากระตือรือร้นยามอัตลักษณ์ล้านนากับเครื่องแต่งกาย ดนตรี และการแสดงออกทางวัฒนธรรมที่แสดงอย่างภาคภูมิใจแม้ในแฟชั่นร่วมสมัย คนทางเหนือจะได้ผ่อนคลายความตึงเครียดช้าและผ่อนคลายกว่าในกรุงเทพ