The ecology of hydrocarbon degradat

The ecology of hydrocarbon degradation by microbial populations in the natural environment is reviewed, emphasizing the physical, chemical, and biological factors that contribute to the biodegradation of petroleum and individual hydrocarbons. Rates of biodegradation depend greatly on the composition, state, and concentration of the oil or hydrocarbons, with dispersion and emulsification enhancing rates in aquatic systems and absorption by soil particulates being the key feature of terrestrial ecosystems. Temperature and oxygen and nutrient concentrations are important variables in both types of environments. Salinity and pressure may also affect biodegradation rates in some aquatic environments, and moisture and pH may limit biodegradation in soils. Hydrocarbons are degraded primarily by bacteria and fungi. Adaptation by prior exposure of microbial communities to hydrocarbons increases hydrocarbon degradation rates. Adaptation is brought about by selective enrichment of hydrocarbon-utilizing microorganisms and amplification of the pool of hydrocarbon-catabolizing genes. The latter phenomenon can now be monitored through the use of DNA probes. Increases in plasmid frequency may also be associated with genetic adaptation. Seeding to accelerate rates of biodegradation has been shown to be effective in some cases, particularly when used under controlled conditions, such as in fermentors or chemostats.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิเวศวิทยาของการสลายตัวของไฮโดรคาร์บอนโดยประชากรจุลินทรีย์ในสิ่งแวดล้อมธรรมชาติเป็น ทาน เน้นทางกายภาพ เคมี และปัจจัยทางชีวภาพที่นำไปสู่ biodegradation ปิโตรเลียมและสารไฮโดรคาร์บอนแต่ละตัว ราคาของ biodegradation ขึ้นอยู่อย่างมากในองค์ประกอบ รัฐ และความเข้มข้นของน้ำมันหรือสารไฮโดรคาร์บอน มีเธนและ emulsification ปริมาณเพิ่มราคาในระบบน้ำและการดูดซึม โดยฝุ่นละอองดินเป็นคุณลักษณะสำคัญของระบบนิเวศภาคพื้น ความเข้มข้นอุณหภูมิ และออกซิเจน และธาตุอาหารเป็นตัวแปรสำคัญในทั้งสองชนิดของสภาพแวดล้อม เค็มและความดันอาจมีผลกระทบต่อราคา biodegradation ในบางสภาพแวดล้อมน้ำ และความชื้นและค่า pH อาจจำกัด biodegradation ในดินเนื้อปูน สารไฮโดรคาร์บอนที่เสื่อมโทรมส่วนใหญ่ โดยแบคทีเรียและเชื้อรา ปรับตัวตามก่อนชุมชนจุลินทรีย์สารไฮโดรคาร์บอนเพิ่มอัตราการสลายตัวของไฮโดรคาร์บอน ปรับนำเกี่ยวกับขอใช้จุลินทรีย์ใช้ไฮโดรคาร์บอนและขยายประเภทของไฮโดรคาร์บอน catabolizing ปรากฏการณ์หลังสามารถตอนนี้จะตรวจสอบ ด้วยการใช้ดีเอ็นเอคลิปปากตะเข้ เพิ่มความถี่ plasmid ยังอาจเกี่ยวข้องกับการปรับตัวทางพันธุกรรม อัตราการเร่งของ biodegradation มีการแสดงจะมีผลบังคับใช้ในบางกรณี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใช้ควบคุมสภาวะ เช่น fermentors หรือ chemostats

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ย่อยสลายของสารไฮโดรคาร์บอนโดยประชากรจุลินทรีย์ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติจะถูกตรวจสอบโดยเน้นทางกายภาพเคมีและปัจจัยทางชีวภาพที่นำไปสู่​​การย่อยสลายของปิโตรเลียมและสารไฮโดรคาร์บอนของแต่ละบุคคล อัตราการย่อยสลายขึ้นอยู่กับองค์ประกอบของรัฐและความเข้มข้นของน้ำมันหรือสารไฮโดรคาร์บอนที่มีการกระจายตัวและ emulsification อัตราการเสริมสร้างระบบน้ำและการดูดซึมโดยอนุภาคของดินเป็นคุณลักษณะที่สำคัญของระบบนิเวศบก อุณหภูมิและออกซิเจนและความเข้มข้นของสารอาหารที่เป็นตัวแปรสำคัญในทั้งสองประเภทของสภาพแวดล้อม ความเค็มและความดันนอกจากนี้ยังอาจส่งผลกระทบต่ออัตราการย่อยสลายในสภาพแวดล้อมที่น้ำบางส่วนและความชื้นและค่า pH อาจ จำกัด การย่อยสลายในดิน ไฮโดรคาร์บอนที่มีการสลายตัวหลักโดยแบคทีเรียและเชื้อรา การปรับตัวจากการสัมผัสก่อนของชุมชนจุลินทรีย์ไฮโดรคาร์บอนเพิ่มอัตราการย่อยสลายสารไฮโดรคาร์บอน การปรับตัวเป็นมาเกี่ยวกับการเพิ่มคุณค่าในการคัดเลือกจุลินทรีย์ไฮโดรคาร์บอนใช้และการขยายของสระว่ายน้ำของยีนไฮโดรคาร์บอน catabolizing ปรากฏการณ์หลังตอนนี้สามารถตรวจสอบได้ผ่านการใช้ดีเอ็นเอโพรบ เพิ่มความถี่ในการพลาสมิดอาจจะเกี่ยวข้องกับการปรับตัวทางพันธุกรรม เมล็ดเพื่อเร่งอัตราการย่อยสลายทางชีวภาพได้รับการแสดงที่จะมีประสิทธิภาพในบางกรณีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนำมาใช้ภายใต้สภาวะควบคุมเช่นในเครื่องหมักหรือ chemostats

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิเวศวิทยาของจุลินทรีย์ในการย่อยสลายสารไฮโดรคาร์บอนโดยประชากรในธรรมชาติมีการทบทวนเน้นทางด้านกายภาพ เคมี และปัจจัยทางชีวภาพ ที่ช่วยในการย่อยสลายของปิโตรเลียมไฮโดรคาร์บอนแต่ละ อัตราการย่อยสลายขึ้นอยู่อย่างมากในองค์ประกอบของรัฐ และความเข้มข้นของน้ำมันหรือสารไฮโดรคาร์บอนกับการแพร่กระจายและโปรโมชั่นเพิ่มอัตราในระบบน้ำและการดูดซึมโดยอนุภาคดินเป็นคุณลักษณะที่สำคัญของระบบนิเวศบก . อุณหภูมิ และความเข้มข้นของสารอาหารและออกซิเจนเป็นตัวแปรสำคัญทั้งในประเภทของสภาพแวดล้อม ความเค็ม และความดัน อาจส่งผลกระทบต่ออัตราการย่อยสลายในน้ำ สภาพแวดล้อมและความชื้น pH อาจ จำกัด ที่ย่อยสลายได้ทางชีวภาพในดิน ไฮโดรคาร์บอนมีธรรมเป็นหลัก โดยแบคทีเรียและเชื้อรา การปรับตัวของชุมชนจุลินทรีย์ด้วยแสงก่อนจะสลายไฮโดรคาร์บอนไฮโดรคาร์บอนเพิ่มอัตรา ด้านโดยนำเกี่ยวกับการเลือกของไฮโดรคาร์บอนโดยใช้เชื้อจุลินทรีย์และการเพิ่มสระว่ายน้ำของไฮโดรคาร์บอน catabolizing ยีนปรากฏการณ์หลังตอนนี้สามารถตรวจสอบผ่านการใช้ DNA probes . เพิ่มความถี่ในพลาสมิดยังอาจเกี่ยวข้องกับพันธุกรรมการปรับตัว การเร่งอัตราการย่อยสลายได้แสดงผล ในบางกรณีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อใช้ภายใต้สภาพควบคุม เช่น ใช้การหมักแบบหรือ chemostats .