As mentioned earlier, although ther

As mentioned earlier, although there is a substantial number of evidence to show the association between supply
chain integration and operational performance, the success rate of supply chain integration was relatively low.
Therefore, this study attempts to identify the enabler factors that may facilitate the success of supply chain integration
implementation (Agan, 2005) among supply chain partners. Supply chain relational capital is referred to the creation
of value that resulted from the implementation of relationship between focal firms with its supply chain partners
(Ponomarov, 2012) and is considered as main asset that embedded in supply chain relationship (Nahapiet & Ghoshal,
1998). It is important to highlight that integration strategies require mutual trust and commitment among supply chain
partners (Day, Fawcett, Fawcett, & Magnan, 2013) from the perspective of relational capital. Trust and commitment
have become important relational dimensions in previous literature (Fazli, Hooshangi, & Hosseini, 2013; Sambasivan
et al., 2011; Yim, & Leem, 2013), and a part from the above dimensions, socialization has shown a significant
association with inter-firms relationship (Cousins et al., 2006). Importantly, through empirical finding, Yim, & Leem
(2013) has shown a significant relationship between relational capital and supply chain integration. In addition,
Sambasivan et al. (2011) revealed that relational capital was significantly linked with strategic alliance. Another study
has also proven that relational capital led to the success of supply chain relationship (Ferrer, Santa, Hyland, &
Bretherton, 2010). Based on the evaluation of relevant literature, it was proposed that there is sufficient evidence to
show the influence of supply chain relational capital on the execution of supply chain relational capital integration.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ แม้จะมีจำนวนเพิ่มขึ้นของหลักฐานแสดงความสัมพันธ์ระหว่างการบูรณาการห่วงโซ่อุปทาน
และ ผลการดำเนินงานอัตราความสำเร็จของการบูรณาการห่วงโซ่อุปทานค่อนข้างต่ำ
ดังนั้นการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัย ที่อาจจะช่วยขับเคลื่อนความสำเร็จของการดำเนินงานโซ่อุปทาน ( ใหม่
,2005 ) ระหว่างโซ่คู่ ทุนความสัมพันธ์ห่วงโซ่อุปทานจะเรียกว่าการสร้าง
คุณค่าที่เกิดจากการดำเนินงานของบริษัทที่มีความสัมพันธ์ระหว่างการจัดหาโซ่คู่
( ponomarov , 2012 ) และถือว่าเป็นสินทรัพย์หลักในห่วงโซ่อุปทานความสัมพันธ์ฝังตัว ( nahapiet & ghoshal
, 1998 )มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเน้นกลยุทธ์การบูรณาการต้องไว้วางใจซึ่งกันและกันและความผูกพันระหว่างอุปทานโซ่คู่
( วัน ฟอว์เซตต์ , ฟอว์เซตต์ , &แม็กนัง , 2013 ) จากมุมมองของทุนสัมพันธ์ ความไว้วางใจและความมุ่งมั่น
เป็นสำคัญสัมพันธ์มิติในวรรณคดี ก่อนหน้านี้ ( fazli hooshangi จะบัน& , , , 2013 ; sambasivan
et al . , 2011 ; ยิม & leem 2013 )และส่วนหนึ่งจากมิติข้างต้น การได้แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่าง บริษัท กับ อินเตอร์ (
ญาติ et al . , 2006 ) ที่ผ่านการหาเชิงประจักษ์ , ยิม & leem
( 2013 ) ได้แสดงความสัมพันธ์ระหว่างทุนความสัมพันธ์และอุปทานรวมของห่วงโซ่ นอกจากนี้
sambasivan et al .( มหาชน ) เปิดเผยว่า กลุ่มทุนสัมพันธ์เชื่อมโยงกับพันธมิตรเชิงกลยุทธ์ ศึกษาอื่น
ยังพิสูจน์ว่า ทุนสัมพันธ์นำไปสู่ความสำเร็จของความสัมพันธ์ในห่วงโซ่อุปทาน ( Ferrer , ซานตา , ไฮแลนด์&
เบรเทอร์เติ้น , 2010 ) ตามการประเมินของวรรณกรรมที่เกี่ยวข้อง ผู้วิจัยได้เสนอว่า มีหลักฐานเพียงพอ

แสดงอิทธิพลของห่วงโซ่อุปทานเป็นทุนในการจัดหาโซ่สัมพันธ์ทุนรวม