The EPA notes that while the indivi

The EPA notes that while the individual dioxin emissions from each of the over 6000 medical waste incinerators in the United States is relatively small, the large number of facilities means that their collective contribution to atmospheric dioxin levels is quite large. In fact, the small size of most waste incinerators used by hospitals increases total atmospheric dioxin emissions from infectious medical waste disposal, as these smaller incinerators are not equipped with the highly sophisticated dioxin control technologies that larger incineration facilities can afford (EPA Exposure Assessment Group, 1994).
In Canada, waste incineration has historically been responsible for a significant portion of atmospheric dioxin emissions. Despite Canada greatly tightening its air quality standards over the past several decades, dioxin emissions from waste incineration facilities remain the second largest source of dioxin emissions and are estimated to account for 22.5% of total dioxin emissions within the country (Environment Canada, 2013).
It is important to note that these macro-scale emission figures that are reported, do not give a full picture regarding the impact of emissions associated with incineration facilities. Indeed, the per- centage increase in airborne dioxin levels that are experienced by people living near incineration facilities, is substantially higher than the increase in overall atmospheric concentration (Batterman,
2004). This is of particular concern as developing nations frequently burn medical waste in uncontrolled conditions and without any flue gas treatment systems, leading to high levels of dioxin emissions from these waste disposal facilities (Ananth et al.,
2010). Therefore, populations living near medical waste incinera- tion facilities in developing nations are frequently exposed to very high dioxin levels.

6.2.2. Mercury emissions
Incineration of waste, both medical and municipal, is estimated to represent 13 percent of anthropogenic mercury emissions in North America, making it second only to coal combustion (at 55 percent) as an emissions source (Pacyna et al., 2006). In Canada, infectious medical waste incinerators are estimated to account for 9 percent of annual atmospheric mercury emissions (Weir, 2002). Further, at least 3 percent of global anthropogenic mercury emis- sions come from waste incineration (Pacyna et al., 2006). Atmo- spheric mercury emissions pose a significant health and environmental risk, as airborne mercury can readily enter the body through the lungs where it accumulates in fatty tissue. This is concerning, as elevated mercury levels in the body have been shown to damage the nervous, excretory and reproductive systems (Wolfe et al., 1998).

6.3. Emissions control

According to the U.S. EPA Office of Air Quality Planning and Standards, atmospheric emissions of dioxins and mercury are the pollutants associated with waste incineration of greatest environ- mental concern (Kilgroe, 1996). The two leading methods for dioxin emission control from incineration facilities are fabric filter bag houses and dry scrubbers in combination with electrostatic pre- cipitators. However, the use of fabric filters is generally accepted to be a more effective method of dioxin control (Kilgroe, 1996). Further, incinerator operating conditions play an important role in dioxin emission levels, with dioxin formation greatly increasing when combustion is incomplete due to lack of oxygen or when combustion occurs as temperatures below 800 C. Flue gas tem- peratures in the range of 250 Ce450 C must also be avoided (World Health Organization, 2011). By operating incineration fa- cilities at optimal conditions the dioxin emissions associated with medical waste incineration can be greatly reduced.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

EPA บันทึกว่า ขณะปล่อยซินที่แต่ละคนจากแต่ละของ 6000 เตาเผาขยะทางการแพทย์ในสหรัฐอเมริกาจะค่อนข้าง เล็ก ของสิ่งอำนวยความสะดวกหมายความ ว่า ผลงานของพวกเขารวมระดับซินบรรยากาศที่ค่อนข้างใหญ่ ในความเป็นจริง เตาเผาขยะส่วนใหญ่ที่ใช้ตามโรงพยาบาลขนาดเล็กเพิ่มปล่อยซินบรรยากาศที่ทั้งหมดจากการติดเชื้อทางการแพทย์เสีย เตาเผาขนาดเล็กเหล่านี้ไม่มีเทคโนโลยีการควบคุมซินที่มีความซับซ้อนสูงที่ขนาดใหญ่สิ่งอำนวยความสะดวกการเผาสามารถ (EPA แสงประเมิน กลุ่ม 1994)ในแคนาดา งานกำจัดขยะในอดีตได้ใช้รับผิดชอบส่วนงมากปล่อยซินบรรยากาศ แม้แคนาดามากขันมาตรฐานคุณภาพอากาศหลายทศวรรษ ซินปล่อยจากการเผาขยะสิ่งอำนวยความสะดวกอยู่ แหล่งใหญ่ปล่อยซิน และประเมินบัญชี 22.5% ปล่อยซินรวมภายในประเทศ (สภาพแวดล้อมแคนาดา 2013)มันเป็นสิ่งสำคัญโปรดสังเกตว่า figures เหล่านี้ปล่อยโคขนาดที่รายงาน ไม่ให้มีภาพเกี่ยวกับผลกระทบของมลพิษที่เกี่ยวข้องกับการเผาสิ่งอำนวยความสะดวก จริง การเพิ่มขึ้นต่อ centage ซินอากาศระดับที่พบ โดยผู้คนที่อาศัยอยู่ใกล้สิ่งอำนวยความสะดวกการเผา มีค่าสูงกว่าการเพิ่มขึ้นของความเข้มข้นบรรยากาศโดยรวม (Batterman2004) . นี้เป็นความกังวลโดยเฉพาะเป็นประเทศกำลังพัฒนามักเขียนขยะทางการแพทย์ ในสภาพไม่สามารถควบคุม และไม่ มี ระบบการบำบัดของก๊าซ flue ผู้นำระดับสูงของซินปล่อยจากบริการกำจัดขยะ (Ananth et al.,2010) . ดังนั้น ประชากรที่อาศัยอยู่ใกล้สิ่งอำนวยความสะดวกทางการแพทย์เสีย incinera-ทางการค้าในประเทศกำลังพัฒนาจะต้องสัมผัสบ่อยกับซินสูงระดับนี้6.2.2. ปรอทปล่อยการเผาของเสีย การแพทย์ และ เทศบาล ประมาณถึงร้อยละ 13 ของการปล่อยปรอทมาของมนุษย์ในทวีปอเมริกาเหนือ ทำสองเท่าในการเผาไหม้ถ่านหิน (ที่ร้อยละ 55) ให้ปล่อย (Pacyna et al. 2006) ในแคนาดา เตาเผาขยะติดเชื้อแพทย์จะประเมินการบัญชีสำหรับร้อยละ 9 ของปีบรรยากาศปรอทปล่อย (ฝาย 2002) เพิ่มเติม น้อยร้อยละ 3 ของปรอทมาของมนุษย์โลก emis sions มาจากงานกำจัดขยะ (Pacyna et al. 2006) เองบรรยา - ปรอททรงปล่อยเกิดสุขภาพงมากและความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อม เป็นปรอทอากาศพร้อมต้องการให้ร่างกายผ่านทางปอดที่มันสะสมในเนื้อเยื่อไขมัน นี้เกี่ยวกับ เป็นระดับปรอทสูงในร่างกายได้รับการแสดงเพื่อทำลายระบบประสาท ขับถ่าย และสืบพันธุ์ (สี et al. 1998)6.3. ปล่อยควบคุมตามสำนักงาน EPA สหรัฐอเมริกาวางแผนคุณภาพอากาศและมาตรฐาน ปล่อยบรรยากาศ dioxins และปรอทเป็นสารมลพิษที่เกี่ยวข้องกับงานกำจัดขยะของสุดกำกับดูแลกิจการ-จิตกังวล (Kilgroe, 1996) วิธีการสองวิธีที่ชั้นนำสำหรับการควบคุมมลพิษซินจากห้องเผาเป็นผ้า filter ถุงบ้านและ scrubbers แห้งร่วมกับ cipitators ก่อนที่ไฟฟ้าสถิต อย่างไรก็ตาม การใช้ฟิลเตอร์ผ้าโดยทั่วไปยอมรับจะ เป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพของการควบคุมซิน (Kilgroe, 1996) เพิ่มเติม สภาวะการเผามีบทบาทสำคัญในซินปล่อยระดับ ซินก่อตัวเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อเผาไหม้ไม่สมบูรณ์เนื่องจากขาดออกซิเจน หรือ เมื่อเผาไหม้เกิดเป็นอุณหภูมิต่ำกว่า 800 C. ทิ้งแก๊ส tem-peratures ในช่วง 250 Ce450 C ยังต้องหลีกเลี่ยง (องค์การอนามัยโลก 2011) ด้วยการเผาฟ้า-cilities ที่สุดเงื่อนไขปล่อยซินที่เกี่ยวข้องกับงานกำจัดขยะทางการแพทย์สามารถช่วยลด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

EPA ที่ตั้งข้อสังเกตว่าในขณะที่การปล่อยก๊าซไฮโดรเจนบุคคลจากแต่ละกว่า 6000 เตาเผาขยะของเสียทางการแพทย์ในประเทศสหรัฐอเมริกามีขนาดค่อนข้างเล็กจำนวนมากของสิ่งอำนวยความสะดวกหมายความว่าผลงานของพวกเขาให้อยู่ในระดับไดออกซินในชั้นบรรยากาศมีขนาดค่อนข้างใหญ่ ในความเป็นจริงมีขนาดเล็กที่สุดของเตาเผาขยะที่ใช้ตามโรงพยาบาลเพิ่มการปล่อยก๊าซในชั้นบรรยากาศไดออกซินรวมจากการกำจัดขยะติดเชื้อทางการแพทย์เหล่านี้เป็นเตาเผาขยะขนาดเล็กยังไม่ได้ติดตั้งเทคโนโลยีการควบคุมไดออกซินที่มีความซับซ้อนมากที่สิ่งอำนวยความสะดวกการเผาขนาดใหญ่สามารถจ่ายได้ (EPA ที่ได้รับการประเมินกลุ่ม 1994).
ในแคนาดาเผาขยะได้รับในอดีตผู้รับผิดชอบในการเป็นส่วน Fi ลาดเทนัยสำคัญของการปล่อยก๊าซไดออกซินในชั้นบรรยากาศ แม้จะมีความกระชับมากแคนาดามาตรฐานคุณภาพอากาศในช่วงหลายทศวรรษที่ผ่านมาการปล่อยก๊าซไฮโดรเจนจากสิ่งอำนวยความสะดวกการเผาขยะยังคงเป็นแหล่งที่ใหญ่เป็นอันดับสองของการปล่อยก๊าซไฮโดรเจนและคาดว่าจะบัญชีสำหรับ 22.5% ของการปล่อยก๊าซไฮโดรเจนรวมภายในประเทศ (สิ่งแวดล้อมแคนาดา, 2013)
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าสิ่งเหล่านี้มหภาคระดับการปล่อยก๊าซ gures Fi ที่จะมีการรายงานไม่ให้ภาพเต็มเกี่ยวกับผลกระทบของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เกี่ยวข้องกับสิ่งอำนวยความสะดวกเผา แท้จริงที่เพิ่มขึ้น Centage ละในระดับไดออกซินในอากาศที่มีประสบการณ์โดยผู้ที่อาศัยอยู่ใกล้สิ่งอำนวยความสะดวกการเผาเป็นอย่างมากสูงกว่าการเพิ่มขึ้นของความเข้มข้นของบรรยากาศโดยรวม (Batterman,
2004) นี่คือความกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการพัฒนาประเทศบ่อยเผาของเสียทางการแพทย์ในสภาพที่ไม่สามารถควบคุมได้และไม่มีชั้น UE ระบบบำบัดก๊าซใด ๆ ที่นำไปสู่ระดับสูงของการปล่อยก๊าซไฮโดรเจนจากนี้สิ่งอำนวยความสะดวกการกำจัดของเสีย (Ananth et al.,
2010) ดังนั้นประชากรที่อาศัยอยู่ใกล้เสียทางการแพทย์ incinera- สิ่งอำนวยความสะดวกการในประเทศกำลังพัฒนามีการสัมผัสบ่อยครั้งเพื่อไดออกซินในระดับที่สูงมาก. 6.2.2 การปล่อยสารปรอทเผาของเสียทั้งทางการแพทย์และในเขตเทศบาลเมืองคาดว่าจะคิดเป็นร้อยละ 13 ของการปล่อยสารปรอทของมนุษย์ในทวีปอเมริกาเหนือทำให้สองเท่านั้นที่จะเผาไหม้ถ่านหิน (55 เปอร์เซ็นต์) เป็นแหล่งปล่อยก๊าซเรือนกระจก (Pacyna et al., 2006) ในแคนาดาติดเชื้อเตาเผาขยะของเสียทางการแพทย์จะมีประมาณร้อยละ 9 ของการปล่อยสารปรอทบรรยากาศประจำปี (เวียร์, 2002) นอกจากนี้อย่างน้อยร้อยละ 3 ของโลกมนุษย์ปรอท sions ป่าฝนเขตร้อนมาจากการเผาขยะ (Pacyna et al., 2006) Atmo- การปล่อยสารปรอทมีรูปทรงกลมก่อให้เกิดสุขภาพ Fi ลาดเทนัยสำคัญและความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อมเช่นสารปรอทในอากาศพร้อมที่จะเข้าสู่ร่างกายผ่านทางปอดที่มันสะสมอยู่ในเนื้อเยื่อไขมัน นี่คือเกี่ยวกับการเป็นระดับปรอทสูงในร่างกายได้รับการแสดงให้เกิดความเสียหายประสาทขับถ่ายและสืบพันธุ์ระบบ (วูล์ฟ et al., 1998). 6.3 การปล่อยมลพิษควบคุมตาม EPA ของสหรัฐ Fi CE ของคุณภาพอากาศในการวางแผนและมาตรฐานการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในชั้นบรรยากาศของไดออกซินและสารปรอทจะมลพิษที่เกี่ยวข้องกับการเผาขยะของความกังวลทางจิตที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสิ่งแวดล้อม (Kilgroe, 1996) ทั้งสองวิธีการชั้นนำสำหรับการควบคุมการปล่อยก๊าซไฮโดรเจนจากสิ่งอำนวยความสะดวกที่มีการเผาบ้านผ้าถุงกรอง Fi และ scrubbers แห้งร่วมกับ cipitators ก่อนไฟฟ้าสถิต อย่างไรก็ตามการใช้ผ้า lters Fi เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปจะเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นในการควบคุมไดออกซิน (Kilgroe, 1996) นอกจากนี้เตาเผาสภาพการใช้งานที่มีบทบาทสำคัญในระดับการปล่อยก๊าซไฮโดรเจนที่มีการก่อไดออกซินมากขึ้นเมื่อการเผาไหม้ที่ไม่สมบูรณ์เนื่องจากขาดออกซิเจนหรือเมื่อการเผาไหม้ที่เกิดขึ้นเป็นอุณหภูมิต่ำกว่า 800 องศาเซลเซียสก๊าซไอเสีย tem- peratures ในช่วง 250 Ce450 ซี นอกจากนี้ยังจะต้องหลีกเลี่ยง (องค์การอนามัยโลก 2011) โดยการดำเนินการเผา cilities คุณพ่อที่สภาวะที่เหมาะสมในการปล่อยก๊าซไฮโดรเจนที่เกี่ยวข้องกับการเผาของเสียทางการแพทย์สามารถลดลงอย่างมาก