a suitcase. My daughter only had ti

a suitcase. My daughter only had time to take her school bag. We ran away as fast as we could and as far as we could Then, when we thought the danger was over we walked And we walked. "She paused and pointed to the crowds, the mess, and the madness around us." Took. us days to get here. I do not know what's going to happen to us now. We had a beautiful house. but now we are living in a tent. We had good jobs and enough to at. Now we're always hungry and have to wait for other people to give us food. We had a normal and happy family life. Now it's just me and my daughter. "I asked her if she knew why these terrible things had happened in her country. She shook her head." No, I do not understand These people were our friends. We went to each others weddings. Our children went to school together. We laughed and we cried together. Then

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระเป๋าเดินทาง ลูกสาวของฉันมีเวลาที่จะใช้กระเป๋านักเรียนของเธอเพียง เราวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วเป็น และ เท่าที่เราสามารถแล้ว เมื่อเราคิดว่า อันตรายมากกว่า เราเดิน และเราเดิน "เธอหยุดชั่วคราว และชี้ไปยังฝูงชน ระเบียบ และบ้ารอบตัวเรา" เอา เราวันที่จะได้รับที่นี่ ผมไม่ทราบว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเราตอนนี้ เรามีบ้านสวยงาม แต่ตอนนี้ เรากำลังอาศัยอยู่ในเต็นท์ เรามีงานที่ดีและเพียงพอเพื่อ ตอนนี้เราจะหิว และต้องรอคนให้อาหารเรา เรามีชีวิตครอบครัวปกติ และมีความสุข ตอนนี้ มันเป็นเพียงฉันและลูกสาวของฉัน "ฉันถามเธอว่า เธอรู้ว่าทำไมสิ่งเหล่านี้ได้เกิดขึ้นในประเทศของเธอ เธอส่ายหัวของเธอ" ไม่ ฉันไม่เข้าใจคนเหล่านี้ถูกเพื่อนของเรา เราไปกันงานแต่งงาน เด็ก ๆ ไปโรงเรียนกัน เราหัวเราะ และเราร้องไห้ด้วยกัน จากนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระเป๋าเดินทาง. ลูกสาวของฉันมีเพียงเวลาที่จะใช้ถุงโรงเรียนของเธอ เราวิ่งหนีไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เราจะทำได้และเท่าที่เราจะทำได้จากนั้นเมื่อเราคิดว่าอันตรายได้มากกว่าที่เราเดินและที่เราเดิน "เธอหยุดชั่วคราวและชี้ไปที่ฝูงชนระเบียบและความบ้าคลั่งรอบตัวเรา." เอา. เราวันที่จะได้รับที่นี่ ผมไม่ทราบว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับเราในขณะนี้ เรามีบ้านที่สวยงาม แต่ตอนนี้เรากำลังมีชีวิตอยู่ในเต็นท์ เรามีงานที่ดีและเพียงพอที่จะที่ ตอนนี้เรามักจะหิวและต้องรอให้คนอื่น ๆ ที่จะให้เราอาหาร เรามีชีวิตครอบครัวปกติและมีความสุข ตอนนี้มันเป็นเพียงฉันและลูกสาวของฉัน "ผมถามเธอว่าเธอรู้ว่าทำไมสิ่งที่น่ากลัวเหล่านี้เคยเกิดขึ้นในประเทศของเธอ. เธอส่ายหัวของเธอ." ไม่ฉันไม่เข้าใจคนเหล่านี้เป็นเพื่อนของเรา เราไปแต่ละงานแต่งงานคนอื่น ๆ เด็กของเราไปโรงเรียนด้วยกัน เราหัวเราะและร้องไห้ด้วยกันเรา แล้วก็

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กระเป๋าเดินทาง ลูกสาวฉันเพียงมีเวลาไปเอากระเป๋าที่โรงเรียนของเธอ เราวิ่งออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถทำได้ และเท่าที่เราทำได้แล้ว เมื่อเราคิดว่าอันตรายกว่าเราเดิน เราเดิน " เธอหยุดและชี้ไปยังฝูงชนที่วุ่นวายและบ้ารอบ เรา เอา เราวันที่จะมาถึง ฉันไม่รู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับเราแล้ว เรามีบ้านที่สวยงาม แต่ตอนนี้เราอยู่ในเต็นท์ เราได้งานที่ดีและเพียงพอที่ ตอนนี้เรากำลังหิวและต้องรอให้คนอื่น ๆเพื่อให้เราเป็นอาหาร เราได้เป็นปกติ และชีวิตครอบครัวมีความสุข ตอนนี้มันเป็นเพียงฉันและลูกสาวของฉัน " . ฉันถามเธอถ้าเธอรู้ว่าทำไมสิ่งเลวร้ายเหล่านี้เกิดขึ้นในประเทศของเธอ เธอส่ายหน้า " ไม่ ผมไม่เข้าใจคนเหล่านี้เป็นเพื่อนของเรา เราเคยไปงานแต่งงานของคนอื่น เด็กๆไปโรงเรียนด้วยกัน เราหัวเราะและเราร้องด้วยกัน จากนั้น